8,942 matches
-
în condiții diferite, tocmai în cadrul variabilității. Prin urmare însuși variabilitatea este un aspect al finalității pentru că oferă organismului capacitatea de a se adapta și a supraviețui. Nici-o genă din cele peste 200.000 pe care le are omul nu este inutilă, chiar dacă aparent este inactivă. Însăși ereditatea, ca și selecția naturală, sunt aspecte ale unei finalități biologice care face ca evoluția să fie strict în cadrul tiparului ființei viețuitoare pentru a nu-i altera tipul specific. Orice anomalie în cadrul structurii genetice, ca
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
musculatura urechii, epifiza și chiar hipofiza, au fost invocate de darwiniști în susținerea transformismului, dar și ocolite cu grijă de neodarwiniști, pentru că între timp s-a demonstrat exact cum prevedea Paulescu că aceste structuri, departe de a fi rudimentare și inutile, au îndeplinit, îndeplinesc și vor îndeplini în anumite circumstanțe un rol bine definit pe care încă nu-l cunoaștem, ceea ce avea să se demonstreze în timp pentru majoritatea lor. Timusul, de pildă, are un rol esențial în coordonarea și maturarea
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
-ar găsi un conducător suprem, atribuțiile lui s-ar reduce foarte mult prin faptul că pericolul extern, atât de iminent pentru națiune, ar dispărea, pentru că umanitatea în ansamblu nu ar mai avea inamici externi, prin urmare forțele armate ar fi inutile. Ceea ce ar rămâne în fapt ar fi armonizarea relațiilor din interior, care s-ar rezuma la: 1. a tempera instinctele de proprietate și dominație (generatoare de conflicte atunci când devin vicii) prin puterea legislativă, executivă și judecătorească; 2. a asigura liniștea
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
implică, deopotrivă, jocul imaginației și al memoriei: Care este obiectul artei? Dacă realitatea ar afecta direct simțurile și conștiința noastră, dacă noi am putea intra în comunicare imediată cu lucrurile și cu noi înșine [s.n.], cred că arta ar fi inutilă sau, mai curând noi am fi toți artiști, căci sufletul nostru ar vibră arunci fără încetare, în unison cu natura. Ochii noștri, ajutați de memorie, ar decupa, din spațiu și ar fixă, în timp, tablouri inimitabile. Privirea noastră ar sesiza
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
Bergson, "Le rire", în Oeuvres, 1970, pp. 458-459: "Și la réalité venait frapper directement nos sens et notre conscience, si nous pouvions entrer en communication immédiate avec leș choses et avec nous-mêmes [s.n.], je crois bien que l'art serait inutile, ou plutôt que nous serions tous artistes, car notre âme vibrerait alors continuellement à l'unisson de la nature. Nos yeux, aidés de notre mémoire, découperaient dans l'espace et fixeraient dans le temps des tableaux inimitables. Notre regard saisirait au
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
NATO sau UE, în 1993 și până în primii ani ai secolului XXI, că se petrecuse într-adevăr o mutație profundă 6. O eliberare zbuciumată Aceste frământări nespuse, puțin spuse căci graba de a regăsi bucuria de a trăi înlătură poverile inutile explică șocurile în cascadă care vor lovi elitele, și mai ales elitele intelectuale, foarte prezente în media. O mare parte dintre acești intelectuali a dorit cu ardoare libertatea, toate libertățile în 1990 și după aceea: de a circula, de a
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]
-
UE și ONU, care promiteau invariabil că vor respecta integritatea teritorială a Serbiei. Or, aceste angajamente nu mai sunt respectate, și a pretinde că ele au fost asumate față de o entitate care nu mai există, Federația Iugoslavă, este un sofism inutil. Planul de Stabilitate, așa cum fusese conceput inițial, putea asigura o integrare treptată a Balcanilor occidentali într-un nou spațiu de prosperitate și de respect reciproc. Dar obiectivele sale au fost deturnate, și aceasta din vina Marilor Contributori, în frunte cu
by Catherine Durandin şi Zoe Petre [Corola-publishinghouse/Science/1044_a_2552]
-
gândirii. Este o ființă voluntară: „pe el l-am luat, pe el îl vreau și niciodată nu m-oi învoi cu altul, măcar să zică tata și alții orice ar zice”173, decisă să treacă peste păreri preconcepute și conveniențe sociale inutile, fiind pregătită să-și dezvăluie iubirea cu înfocare: „a mărturisi și-n fața preasfinției tale, și deci a lumii întregi, cununia noastră, săvârșită până acum numai în fața lui Dumnezeu” 174 . Manifestă aceeași viclenie și abilitate oratorică și în cererea unui
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
toată tragedia ar fi putut fi evitată dacă cei doi îndrăgostiți ar fi fost mai experimentați, dacă societatea din care făceau parte nu le-ar fi impus niște reguli atât de constrângătoare, nu i-ar fi împins la o moarte inutilă și, de aceea, cu atât mai dureroasă. Didona, femeie puternică, întemeiase Cartagina, nu este lipsită de farmec: „Ca soarele frumoasă-ntre frumoase,/ [...] Își dobândise strălucit renume/ De lamură-a reginelor din lume,/ Aleasă, darnică, preaminunată:/ Ferice-acel ce o vedea o dată
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3093]
-
ca ale unuia sănătos. (Aceasta a fost și opinia răutăcioasă a lui Aron Densușianu). De aceea s-a străduit să găsească un document doveditor că boala aceea, de care toți vorbesc, n-a existat. Deși o astfel de problemă e inutilă, totuși întrebăm pe d. Potra: întrucât o boală este mai rușinoasă decât alta? Baudelaire, Heine au avut răul pe care pare să-l fi avut Eminescu și căruia noi nu-i vom face reclama pe care i-o face numind
Boala şi moartea lui Eminescu by Nicolae Georgescu () [Corola-publishinghouse/Science/829_a_1548]
-
confuzii conceptuale. Wittgenstein ne arată însă că această impresie se poate dovedi adesea greșită. Drept fundal contrastant pentru reflecțiile lui Wittgenstein pot servi idei și reprezentări familiare, atât de evidente, încât orice discuție asupra lor poate părea, la prima vedere, inutilă. Moduri curente de exprimare sugerează că senzațiile, sentimentele și gândurile noastre stau într-un fel de „spațiu interior“, la care posesorul lor are un acces direct, iar semenii lui doar unul mijlocit și imperfect. Faptul că o anumită stare mintală
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
sufletesc presupune parcurgerea aceluiași drum al suferinței de către toți. * „Durerea sufletului este mai grea decît durerea trupului.” (P. Syrus) Deoarece ecoul „conștiinței” durează mai mult: „consecințele” judecă mereu „cauzele”. * „Orice suferință care nu este În același timp și cunoaștere, este inutilă.” (P. Galdos) Faptul că sîntem doritori să facem, pînă la urmă, din suferințele noastre, suferințe ale conștiinței l-a spus atît de frumos și N. Iorga: „Vine o vreme cînd lacrimile cad Înăuntru și ard”. „Nu cunosc mai puternic legîmÎnt
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
poate Înțelege limbajul flecărelii; el nu vede lumea din jurul său decât sub aspectul ei de a-fi-la-Îndemână-pentru-satisfacerea-nevoilorsale. Cum să Înțeleagă el semnificațiile adânci ale cuvintelor și expresiilor utilizate de Moromete Într-un joc al cunoașterii și Înțelegerii lumii În splendoarea ei inutilă? Cum să Înțelegi un om dacă, atunci când tu Începi un joc serios, În care cuvintele cheie sunt bani, pământ, a vinde, a cumpăra, el răspunde cu o mutare dintr-un joc necunoscut, straniu. În timp ce Bălosu Îi vorbește despre o bucată
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
este determinată de lucruri repede trecătoare și tot ce se consumă din ea trebuie să primească altceva nou în loc. Viața celui ce își va sluji firea fără a trece dincolo de ceea ce aceasta are neapărată nevoie, nelăsându-se atras de preocupări inutile, nu se va afla cu mult mai prejos decât acea a îngerilor. Mulțumindu- se cu puțin, îi va imita pe îngeri, care nu au nevoie de nimic. De aceea, ni se poruncește să cerem numai ceea ce este de ajuns pentru
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]
-
1. Memoriile lui Petre Roman 7.1.1. Tematica volumului 7.1.2. Virtuți stilistice 7.1.3. Inadvertențe istorice 7.1.4. Caracterul polemic al memoriilor 7.1.5. Importanța istorică și literară Introducerea cifrei respective mi se pare inutilă. Această jalonare, repetată și În tabla de materii, dă seama de conținutul lucrării respective, ajutându-l pe cititor să se orienteze rapid și să găsească ușor părțile care Îl interesează. AICI VINE FIGURA CU STRUCTURA LUCRĂRII ȘTIINȚIFICE (P. 54 ÎN
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
elimină dificultatea Încadrării unor publicații la cărți sau reviste (cum ar fi anuarele, publicațiile ocazionale etc.). 3.1.2. Prescurtările utilizate În redactarea notelor se folosesc anumite abrevieri, care au menirea să economisească spațiul tipografic și să evite unele repetări inutile. Iată câteva dintre acestea: v. („vezi”, „vedeți”) se folosește atunci când se preiau anumite idei sau informații dintr-o anumită lucrare; cf. (confer, „compară”) arată că „trimiterea se face la o lucrare unde a fost formulat un punct de vedere diferit
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
evident, aprobarea, astfel Încât cititorii să poată observa amploarea acestui fenomen. Regula 2. Când cităm din literatura critică, trebuie să alegem citate care aduc ceva nou, care confirmă, cu autoritatea autorului lucrării citate, afirmațiile noastre. Ideea este să nu folosim citate inutile. Exemplu: „Așa cum spunea Marx, «uneltele perfecționate conduc la creșterea productivității muncii»” sau exemplul dat de Eco: „Comunicațiile de masă constituie, cum spunea McLuhan, «unul din fenomenele centrale ale timpului nostru»”. Analizând cele două citate, vom vedea că ele conțin afirmații
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
orgolii, suspiciuni și parvenitism, de corupție și de alte metehne orientale -, e de presupus că plagiatul are o lungă tradiție În cultura noastră, mai ales În literatură. Într-adevăr, Încă În 1935, G. Călinescu scria: Cel mai absurd și mai inutil furt mi se pare cel literar, și pentru aceea că e mai devreme sau mai târziu descoperit, și fiindcă esența creației fiind sentimentul puterii personale, plagiatul e o mințire În sine. Cu toate acestea, furtul literar se practică des și
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
reținut că trebuie să existe o concordanță perfectă Între titlurile din interiorul cărții și cele din cuprins. În lucrările științifice, tabla de materii este destul de complexă. La lucrările literare, aceasta este necesară doar atunci când există titluri de text, ea devenind inutilă În cazul cărților ce au numai capitole numerotate. Culegerea tablei de materii se face cu litere de același caracter ca textul de bază, dar cu un corp mai mic. În marginea dreaptă se culege numărul paginii, cifrele fiind așezate unele
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
ființei omenești. Prin ele, ea ființa umană supraviețuiește, se cunoaște, se dezvoltă, se-mplinește. În și prin relațiile cu ceilalți, oamenii își pot realiza aceste trebiunțe, se pot simți satisfăcuți, confortabil sau, dimpotrivă, în lipsa realizării lor, se pot simți frustrați, inutili, dezamăgiți, stupizi. Există un firesc al relațiilor interpersonale, dar și un prea puțin sau un prea mult al lor. Până acum, am văzut mai ales ce înseamnă existența firească și necesară a relațiilor interpersonale în viața noastră individuală, am făcut
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
conflictuale (oricâtă extensie ar avea în viața noastră) nu sunt în condiții firești modul nostru de a conviețui, de a interacționa cu o persoană sau cu un grup. Dacă relația conflictuală se prelungește (și/sau se adâncește), ea ne consumă inutil și rudimentar, ne abate de la scopurile noastre, dacă nu fundamentale (și demne de noi), atunci de la cele prioritare; de asemenea, ne scoate din ritmul activităților și al performanțelor noastre, ne viciază viața interioară și ne îngustează atât viziunea asupra relațiilor
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
greu de suportat în situații în care cer opțiuni, soluții, viziuni noi. i. Micii dictatori. Sunt acele persoane care au tendința să dea mereu ordine, să-și impună ele punctul de vedere. Intervențiile sunt în cele mai multe cazuri stupide și răutăcioase, inutile și iraționale (Bouchard, 2006). Ori de câte ori au ocazia, își arogă mai multă putere decât au, ei fac tot posibilul să avanseze cât mai repede, își asumă responsabilități mai mari decât cei din jurul lor, sunt în general muncitori, însă evită să facă
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
care dispunea". În situațiile de cooperare necondiționată, majoritatea subiecților profită de comportamentul conciliant al celui înzestrat cu putere, joacă în manieră competitivă și reușește să câștige. Prin urmare, conchide Șt. Boncu (2006), "nu numai că puterea neutilizată devine o sursă inutilă, dar chiar se întoarce împotriva celui care o deține" (p. 100). Desigur, nu mereu și nu întotdeauna în termeni alarmanți... Paul Swingle (1970, apud Boncu, 2006) a arătat faptul că tendința de a-l exploata 28 pe cel ce cooperează
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
Normale la anumite vârste, ele nu devin problematice decât dacă iau o amploare exagerată și îi împiedică pe copii să-și trăiască viața și/sau persistă pe termen lung", precizează I. Filliozat (2006a, p. 82). Cât sunt exagerate, fricile sunt inutile, ba chiar periculoase. Ele încetinesc sau compromit procesul de constituire, exprimare și afirmare a identității noastre în diferite contexte de viață, relaționale, sociale 35. Frica este, susțin specialiștii, o emoție "deosebit de volatilă, capabilă să degaje o energie torențială și dezordonată
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
d. este o emoție firească pentru fiecare dintre noi. Însă peste aceste limite (ale unei funcționări normale și protective), aceste temeri se transformă în fobii. Există, prin urmare, și temeri disproporționate, decalate, paralizante, care sunt dacă nu distructive, periculoase, atunci inutile. Fobia constituie un exces de frică, o frică intensă și prelungită. Ea este "o istorie a angoasei, adică un sentiment de insecuritate incontrolabil, care se traduce printr-o focalizare maniacă pe o amenințare" (Braud, 2008, p. 114). Caracterizate prin apariția
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]