10,567 matches
-
lor În vulnerabilitatea ei față de chiar și cea mai mică instabilitate interioară”. Tangenta dintre exterior și interior, ca și dedublarea nu se spulberaseră, Însă, pur și simplu. Memoria perturbării va potența Înșelătoarele coincidențe ce vor urma, contradicțiile, povara semnificației lor. Premisa nuvelei este anunțată. Desfășurarea ei pare previzibilă, În tiparul unei narațiuni de stilată și stilizată revistă erotică, cum a și fost gândită, inițial, de către Musil, care intenționa s-o scrie În două săptămâni. Nuvela i-a cerut doi ani și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Agee, pare a sugera mai curând un câmp de energie psihică migratoare, fluidități Încărcate și divergente, nu structura clasică a unui caracter perfect definit. Confruntăm un spectru epic-analitic mereu În mișcare, abolind adesea relația cauzală trecut-prezent, dar și aceea dintre premisă și acțiune, dintre fapt și consecințele sale, dintre dorință și rătăcire, dintre plin și gol, dintre ordine și haos, dintre libertate și diversiunile ei. Doar În acest fel putem și admite, eventual, treptat, natura inversată a adulterului. Seducătorul nu are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
din numeroasele contradicții și impasuri ale unui model care Își epuiza, treptat, coerența și luminile, Întreținute prin mijloace rareori cucernice, silit să-și spulbere certitudinile și convențiile, deci și „centrul”, autoritatea spirituală. O autoritate care și-a compromis nu o dată premisele, dacă ne amintim că „dezbaterea intelectuală” europeană, antimodernă și antiiluministă, a produs fascismul, după ce, Într-o altă criză romantică, excesiv raționalistă și simplificatoare, produsese marxismul. Încât, nu este chiar atât de surprinzătoare „trădarea” de care s-au făcut vinovați atâția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
oricând. Omul care a creat utopiile și le-a suportat dezastrele, cel care a dinamizat pragmatic realitatea, pentru a se trezi În kitschul prezentului abundent și adesea pustiu, căutându-se, În mereu altceva, tot pe sine. Fără această mereu actualizată premisă a aventurii umane, strania existență a micii noastre planete și a marii ei istorii ar fi Încă mai greu de deslușit decât ni se pare, oricum, adesea. Se Înțelege de ce autorul acestor eseuri Își vede reconfirmat astăzi, Într-un context
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
strict individuale pe care o reprezint. Asta ar explica, poate, de ce vulnerabilitatea s-a ferit, oripilată, de orice mască a grandorii, de ce suferința n-am considerat-o eroică, iar integritatea am Înțeles-o doar ca o exigență firească și laică. Premisele, probabil, previzibile ale unui „outsider”, de ieri și de azi. Ediția germană, relativ Întârziată, a volumului Despre clovni are pentru mine o importanță particulară. La motivele sugerate deja, ar fi de adăugat faptul că am revenit adesea, nu Întâmplător, În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
aceste două repere ale existenței mele, ci și incompatibile, dar reprezintă, deopotrivă, chiar dacă fiecare În alt fel, o lume ce dispare, treptat și pentru totdeauna. Legătura dintre aceste persoane-personaje nu există, de fapt, decât prin mine, cel disputat timpuriu Între premise atât de străine, ireconciliabile. Interogația la care le supun este o aventură Încă neîncheiată. În primăvara 1995, la cursul intitulat „Exil și Înstrăinare În proza modernă”, pe care Îl țin la Bard College, lângă New York și atât de departe de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
limbă străină. Mai sugestiv, am putea-o numi totuși „imposibilitatea melcului”: imposibilitatea de a continua scrisul În exil, chiar când scriitorul Își ia cu el limba, precum melcul Își ia cu sine casa. Asemenea situație extremă pare decupată din chiar premisa kafkiană și premergătorul nostru clovnesc K. nu ar fi putut decât să fie atras de o astfel de ipoteză a autodistrugerii. Exilat Într-un trup de gândac, dar condamnat să-și păstreze sufletul și mintea de om, devenite, parcă, Încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
tatăl-copil este o sinteză Între Atena și Ierusalim. Un cavaler neobosit al improvizației, un glorios bufon al ezotericului, spion neobosit al enigmelor, pionier pregătit a detecta și exploda minele ascunse În tranșeele războiului burlesc Împotriva plictiselii, el păstrează, totuși, amprenta premisei contra căreia se revoltă. Un profet, totuși... chiar când eșuează În clovn, chiar când Îmbracă mantia alchimistului experimentator? Perpetuu neînțeles de prozeliții eșuați În simpli spectatori blazați, August Prostul proiectează, pe peretele fantomatic al scenei, umbra profetului care n-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Ba este, bietul de el! Este, a fost, cu siguranță, și a rămas. Un visător, susținător al libertății, ăsta este nenorocitul. Elogierea simbolului „revoluționar”, Întruchipat În sălbatica maladie „Înnoitoare” a rinoceritei? Inculparea anti-eroului Bérenger? Studenta răsturna, cu o calmă candoare, premisa dragă autorului și admiratorilor săi și lectorului rătăcit În acea toamnă și sală de curs americană. Renunța cu greu, trebuia să recunoască, la acest erou al ne-abdicării, al ne-renunțării, la omenescul ambiguităților sale. Vulnerabilitatea rătăciților o descoperise, demult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Review, nr. 4/2000) Între Humboldt și Herzogtc "Între Humboldt și Herzog" Am fost șocat, mărturisesc, toamna trecută, citind un doct studiu despre Saul Bellow, avanpremieră publicistică a apariției romanului său ultim, Ravelstein, În România. Prelungitele speculații porneau de la o premisă falsă. Un eșafodaj pretențios și adesea pedant pe o bază artificială, clătinându-se la prima briză de adevăr. A-l discuta pe Saul Bellow În contextul literar american al prezentului și a omite că scriitorul este de multă vreme categorisit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Însă, tot mai acut, ceva esențial. Esențialul, de fapt. Pentru un spirit filosofic cu adâncă valență religioasă și cu o extraordinară amplitudine culturală, ca Saul Bellow, pragmatismul și eficiența pe care se structurează competitivitatea societății de azi nu par decât premise false ale rătăcirii În deșert. Și nu În deșertul care promite Revelația... Contradicțiile nu ațipesc, desigur, În cotidianul accelerat al momentului. Dimpotrivă, se acutizează, s-ar zice, În ciuda aparenței de banalitate, pe care doar scandalul pare s-o anime. Chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
În povestirea Puloverul. Mesajul adăuga: „Eu o iubesc pe Mara- și din această cauză Îl iubesc pe Manea”. Încă mai intens părea atașamentul său literar, și nu numai literar, față de nuvela Lipova. Cita un pasaj pe care Îl invoca drept premisă a relației noastre. Era vorba de secvența când pionierul Întors din tabăra internațională În care descoperise ipocrizia Utopiei cu seceră și ciocan arunca, În clipa Întoarcerii acasă, obiectele de cult religios, strecurate de mama sa În valiză, la plecare. Renunțase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Budapesta, Într-o familie evreiască, mama fiind originară din Cluj (!), iar tatăl de lângă Balaton. Bunicii, deși religioși, Își schimbaseră numele pentru a-i conferi o consonanță maghiară și considerau firesc să rămână fideli religiei lor evreiești și patriei lor, Ungaria. Premisa biografică nu i se pare, nici azi, nesemnificativă: „Bunicii mei dinspre mamă și-au găsit moartea În Holocaust, bunicii din partea tatei au fost anihilați de puterea comunistă a lui Rákosi”. Conștient că nu este deloc simplu, nici astăzi, să fii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
avizi de acomodări. Un Nu care Înseamnă refuzul paternității, sigiliul existenței naratorului În suferință și solitudine, luciditate și integritate. Încercând să restabilească o logică a evenimentelor care i-au marcat traumaticul traseu existențial, eroul lui Kertész Începe, firește, cu iudaitatea, premisa ororii Auschwitz care avea să-i definească identitatea. Născut Într-o familie evreiască perfect asimilată, crescut Într-o atmosferă cvasicreștină, deloc deosebită de cotidianul familiilor maghiare, băiețelul descoperă ciudățenia condiției sale, În care nu se poate recunoaște, abia Într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
pentru un scriitor evreu din Europa Centrală” - Familia, nr. 10/2002) nu devine neapărat „tare”, prin experiența victimizării. Supraviețuirea a Însemnat nu o dată, dacă nu chiar de cele mai multe ori, o asumare tacită, rușinată, resemnată, a „stării de fapt”: evreitatea ca premisă de Înțelegere a lumii, ca șansă privilegiată de a-i scruta tenebrele, ipocriziile, amenințările, maleficul. Din clipa În care Începi s-o „iubești” pentru primejdia inevitabilă propriei tale condiții, poți citi În ea neagra potențialitate a omului și a lumii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
de mediu literar: „ce treabă am eu cu literatura, cu părul tău de aur, Margarete, cu piatra ta funerară, Sulamit, cea cu părul de cenușă”, codificând, În felul său autoflagelator, celebrele versuri ale lui Celan din Tangoul morții. Eliberarea de premise conjuncturale este doar o parte minoră din marea eliberare, până la urmă: deposedarea de Patrie. Kertész nu o numește exil, dar scrisul său este, fără Îndoială, a unui exilat pentru care nu prea mai contează de unde anume s-a exilat. Prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
de terifiantă Încercare, Încurajatoare tocmai prin luciditatea extremă, copleșitoare, nu o dată insuportabilă, prin vitalitatea morbidă și depotrivă stenică a interogației. Textul lui Imre Kertész, de o urgență și acuitate pe măsura temei, se centrează pe adevărul cristalin și negru al premisei malefice În istoria suferinței omenești. New York, decembrie 2002 (22, nr. 672/2003) 3. Seninătatea oboselii tc "3. Seninătatea oboselii " Acceptarea maleficului ca premisă a existenței nu duce, În cazul lui Kertész, la Înveninarea sarcastică a scrisului, nici la Înveninarea personalității
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Kertész, de o urgență și acuitate pe măsura temei, se centrează pe adevărul cristalin și negru al premisei malefice În istoria suferinței omenești. New York, decembrie 2002 (22, nr. 672/2003) 3. Seninătatea oboselii tc "3. Seninătatea oboselii " Acceptarea maleficului ca premisă a existenței nu duce, În cazul lui Kertész, la Înveninarea sarcastică a scrisului, nici la Înveninarea personalității, fie ca agresivitate, fie, dimpotrivă, ca retractilitate față de semeni. Scrisul lui Kertész, chiar când, rareori, devine polemic, nu pare să râvnească, În vreun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
memorabil, „tema” vieții și creației sale a devenit, Între timp, clișeu vandabil... Post-Holocaust, postcomunism, postmodernism se potențează, Însă, din fericire, reciproc În romanul lui Kertész, prin valoarea estetic-morală, prin tensiunea dintre tragedie și ludicul narațiunii care o animă. Realitatea ca premisă textuală joacă, Într-adevăr, pe multe planuri, În Liquidation: În piesa pe care o citește Keseru, În romanul al cărui narator este și care Îl conectează romanului Kaddish și nu doar acestuia. Tehnica narativă subtil referențială nu devine niciodată scop
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Soarelui și În jurul axei sale tot mai incerte. Fisura adâncă și ireversibilă pe care Auschwitz a marcat-o, totuși, În conștiința despre sine a omului a lăsat arta, literatura, „În suspensie”, spune Kertész. Supraviețuitorul devenit artist creează În subterana deznădejdii. Premisa răului domină cerul ilizibil și mut pe care Îl Întrevede din peștera solitudinii sale. El este, inevitabil, mai conștient decât oricare dintre contemporanii săi că lumea trăiește sub amenințarea de a se prăbuși În hăul dezastrului. George Koves vedea lagărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
unui paloș, A Different Sea - Oaltă mare și Microcosms - Microcosmosuri) le-am analizat În clasă, conform procedurii, Înainte de sosirea autorului. Preliminarii firești ale unei dezbateri estetice și morale, pe care scrisul lui Magris o impune, dar și orientarea studenților În premisa istorică și culturală, uneori și geografică, a narațiunilor. Nimeni nu știa ce Însemnase Înfruntarea dintre albi și roșii Înainte și după crearea Uniunii Sovietice, cine a fost Tito, cum a evoluat comunismul italian după război. Nu erau puține nici referințele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
viu simbolul, frecvent În opera lui Magris, al nevoii de a transgresa barierele naționale, politice, sociale, psihologice, culturale, religioase, dar și barierele interioare moștenite și construite de noi Înșine, care ne separă de străin. Un Îndemn reluat spre cunoașterea celuilalt, premisă a cunoașterii de sine. * Nu puține nostalgii și Întrebări mi-a stârnit și prelegerea sa În fața celor două clase reunite, a mea și a profesoarei de germană Susan Bernofski, o reputată traducătoare. Rămăsesem visător, auzindu-l pe oaspetele nostru menționând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
cele din urmă, personalitatea orașului. Cafeneaua San Marco, laguna, dealurile În jur de Torino, insulele Quarnero, un sat În Tirolul de Sud, parcul și biserica și jocul copiilor sunt parte a unui cadru mai larg, dar și fragmente revelatoare ale „premisei” istorico-geografice, sociale, politice, culturale, psihologice a conglomeratului. Istoria și atmosfera cotidiană, pulsația străzii, a cafenelei, vocea, valurile și vântul, pribegia și imuabilitatea, dialogul nu neapărat vorbit Între oameni, peisaje și cărți. Un mozaic de microcosmosuri care potențează, deopotrivă, concretețea terestră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
eseuri On Clowns, am Înțeles, instantaneu, că semnatarul știa multe despre nazism, comunism și dictatură, despre „mortificarea intelectuală” În situații politice extreme, ca și despre „exagerarea de sine” de care suferiseră tovarășii de drum În nefericita lor evoluție. Era o premisă dintre cele mai favorabile viitorului nostru dialog. În anii următori, aveam să Înțeleg mai bine mintea precisă a lui William Philips, bogata sa biografie spirituală, importanța rolului său În istoria culturii americane și Îndeosebi a celei newyorkeze a ultimului secol
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
celei newyorkeze a ultimului secol. William Philips era, Într-adevăr, un om de litere familiar cu istoria politică și culturală europeană și est-europeană, cu marile și uneori sângeroasele confruntări intelectuale Înainte și după cel de-al doilea război mondial. Obună premisă a relației noastre, dar deloc singura. Pentru nou-venitul care eram și Încă sunt, conversația cu el, apropierea de un atât de avizat cititor al literaturii europene și, mai ales, confruntarea spiritului său iscoditor, mereu lucid, ascuțit, original, Îmbogățit de un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]