11,108 matches
-
nu trezesc ecoul corespunzător în viața noastră interioară. Toate actele publice repetate, cele pe care se fundamentează mersul cotidian al vieții colective, ajung destul de repede să se constituie în ritualuri; așa, de pildă, judecarea cazurilor de litigiu se transformă în ritual juridic (suita de operații convenționale care contribuie la efectuarea unei judecăți); jocurile și întrecerile devin discipline sportive, cu reguli precise de desfășurare; transmiterea de cunoștințe devine școală cu program și previziune pedagogică, adică instituție organică cu gesturi și atitudini; chiar
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
versul lui Homer devine mult mai hotărâtor este cel al teatrului. Actorul este în permanență pus în situația sclavelor care deplâng moartea lui Patrocle. Actorul are de a face cu un text, cu o situație de executat, adică cu un ritual de îndeplinit, cel al rolului pe care piesa de teatru în care joacă i-l prescrie. Problema serioasă pe care orice actor o are de rezolvat este următoarea: în ce măsură rolul atribuit trezește ecoul vieții lui interioare, o viață ascunsă, care
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
același timp o aluzie puternică la viața fiecăruia din noi, o viață pe care o avem „de jucat“, în funcție de scenele publice la care participăm și care ne modelează felul în care suntem interior prezenți față de noi înșine. Toți jucăm în ritualuri publice, fără să știm bine dacă viața noastră interioară își găsește un loc fertil pe această „scenă“. Toți suntem, vrând-nevrând, actori în măsura în care trăim într-o societate și în măsura în care ne supunem la obiceiuri comune. Ca și omul în general, actorul trăiește
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
asemenea perspectivă. Dacă există un destin înscris „în aștri“, el există acolo numai în măsura în care noi, cei de aici, îi oferim carnea și materia realizării sale, efectele care îl verifică. Cum umblam prin anticariate, până la a-mi face din asta un ritual inevitabil, știam cam cine avea prin București bibliotecă mai serioasă, mai ales în ce privește filozofia. Știam biblioteca lui Mircea Florian, a lui Aram Frenkian, a lui Virgil Bogdan, a lui Mihai Șora, a lui Titus Mocanu, a lui Alexandru Elian și
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
ne-am speriat ni se păreau acum familiari - erau probabil spiritele străvechi care ocroteau clădirea... Nu este improbabil ca ideea de dreptate să se fi desprins din ideea de sacrificiu, din nevoia de a echivala, printr-o victimă și prin ritualul sacrificiului, un echilibru rupt în circuitul armonic al forțelor lumii. Nu faci dreptate în ochii oamenilor și pentru a satisface nevoile lor de reguli, ci dreptatea se face în numele unei ordini superioare a lumii. Dacă pedepsești un vinovat, nu o
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
La nevoie, pentru comoditatea epidermei regale, se instituie și o ceremonie de palat, în care regele-și va trece, cu un gest suveran, furculița de aur prin plete; așa, regele se poate scărpina în liniște, cu aerul că îndeplinește un ritual politic, și nicidecum că îl mănâncă păduchii. Un sfetnic mai necuviincios, dacă s-ar fi aflat prin preajmă, ar fi recomandat Maiestății Sale o baie opărită și veșminte curate. Dar sfetnicii nu sunt buni sfetnici dacă sunt necuviincioși, așa că povestea
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
din bucățele de sticlă colorată legate între ele cu plumb, având fiecare în mijloc un medalion cu câte o reproducere pictată pe sticlă a capodoperelor lui Rembrandt. Lumina din verandă pătrundea filtrată prin aceste vitralii, dând un aspect întunecos sufrageriei. Ritualul era mereu același: Bucătăreasa aducea tava cu supiera din porțelan, o punea pe masă în dreptul mamei și se îndepărta, în timp ce servitoarea avea grijă să aducă pe tabletă - începând cu tata - farfuria adâncă mamei, care o umplea cu polonicul, și s-
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
pentru invitați, și că exista și funcția unui „popicar“, care avea grijă de loc) - și mi se pare normal să mă văd și eu așezat la aceeași masă. Îmi închipui că m-aș fi supus, probabil, la vârsta copilăriei, la ritualul acesta domestic. Dar mă întreb dacă aș fi rezistat și mai târziu, spre 20 de ani, să mă supun acestor rigori fără să-mi dau în petec. Nu atât masa, cu obiceiurile ei, mă deranjează, cât mai ales gândul că
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
că ar trebui să nu uităm că în viața noastră există ceva mai sigur decât orice, siguranța dispariției noastre, și breșa imaterială, în spirit, pe care siguranța morții o face constant sub forma febrilă a nesiguranței vieții. Orice formă de ritual, dacă rămâne numai practică de ritual, este fatală pentru viața spiritului, semnul morții burgheze a acestuia. La mulți, practica ritualului se regăsește în elemente cotidiene de tot soiul: spălatul pe dinți, dezlegarea de cuvinte încrucișate, analiza formală a evenimentelor politice
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
că în viața noastră există ceva mai sigur decât orice, siguranța dispariției noastre, și breșa imaterială, în spirit, pe care siguranța morții o face constant sub forma febrilă a nesiguranței vieții. Orice formă de ritual, dacă rămâne numai practică de ritual, este fatală pentru viața spiritului, semnul morții burgheze a acestuia. La mulți, practica ritualului se regăsește în elemente cotidiene de tot soiul: spălatul pe dinți, dezlegarea de cuvinte încrucișate, analiza formală a evenimentelor politice sau mersul regulat la slujbe bisericești
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
breșa imaterială, în spirit, pe care siguranța morții o face constant sub forma febrilă a nesiguranței vieții. Orice formă de ritual, dacă rămâne numai practică de ritual, este fatală pentru viața spiritului, semnul morții burgheze a acestuia. La mulți, practica ritualului se regăsește în elemente cotidiene de tot soiul: spălatul pe dinți, dezlegarea de cuvinte încrucișate, analiza formală a evenimentelor politice sau mersul regulat la slujbe bisericești. Ritualul se întreține astfel prin propria sa repetiție și ține locul, în chip nefast
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
este fatală pentru viața spiritului, semnul morții burgheze a acestuia. La mulți, practica ritualului se regăsește în elemente cotidiene de tot soiul: spălatul pe dinți, dezlegarea de cuvinte încrucișate, analiza formală a evenimentelor politice sau mersul regulat la slujbe bisericești. Ritualul se întreține astfel prin propria sa repetiție și ține locul, în chip nefast, evoluției spirituale. El este ca gimnastica pentru sportivi, exercițiu de întreținere, sterilitatea ridicată la rang de virtute. Gândul de bază sau ideea care prefigurează sensul din care
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
se trezi cu bețișoare chinezești înfipte în creier. De fapt, mi s-a spus că în China nu este ceva neobișnuit, așa cum ați putea crede. După cum scria odată un reporter de la revista Seed, „mesele de prânz în Shanghai sunt niște ritualuri îndeplinite cu un anumit protocol, de durată, udate cu câte o dușcă din când în când de alcool de 110 de grade, obținut din cereale și...când tensiunea dă în clocot, bețișoarele chinezești pot deveni adevărate arme.” Un bețișor chinezesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
doar sărutînd-o cu foc sub coroana imensă a unui brad îndepărat, în pădure, pînă unde tînăra femeie l-a amețit cu părerile ei despre rolul și locul scriitorului în societatea contemporană, dovadă clară că citise imens. Și zi de zi, ritualul se repeta; drumul nesfîrșit, că uneori pierdeau și masa, îmbrățișarea, haina lui așternută pe stratul gros din ace de brad uscate și tăcerea gureșei doar cît era sărutată. "Vezi că te așteaptă tovarășa Mioara; mai are să-ți pună ceva întrebări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
stă rezemat cu spatele de colțul mai îndepărtat al bibliotecii, privind-o tăcut, frămîntat de gînduri. Îl vede abătut, aproape absent și-i surîde: Alt lucru pe care o femeie trebuie să-l facă plină de dragoste, ca într-un ritual, este patul pentru cel iubit... Te rog! arată ea în jur, după un moment de tăcere. Te descurci singur. Noapte bună! Mihai se dezlipește de bibliotecă, întinde mîna și-i prinde brațul tocmai cînd Liliana voia să iasă pe ușă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
folosească expresia dragă lui -, care nu are comun cu tînăra de atunci decît privirea impresionant de verde. Poate, uneori, și zîmbetul. Tînăra care, cu un înalt simț al valorilor omenești perene, a știut să facă dintr-o banală întîlnire un ritual oficiat cu spirit de mare preoteasă. Iar el, la numai cîteva zile, a jignit-o! Dar cum să-i spună și va fi crezut?! că-n sufletul lui o diviniza?... Un bărbat uită multe, nu și primele femei... După Margareta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
un pas. Te rog, urcă tu primul! arată scaunele care trec pe lîngă ei. Pe spinarea lui Mihai curg iar broboane reci. Dincolo, deasupra norilor, femeia avusese în gesturi și-n glas ceva de bacantă. Trăise totul ca într-un ritual dinaintea jertfei; părea că simte momentul sublim al iubirii continuu, fară oprire, chiar și după ce Mihai s-a topit în trupul ei, lunecînd apoi amîndoi în jos, osteniți, să poată să stea rezemați cu spatele de piata pe care s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Simonei, tocmai astăzi am îmbrăcat bluza asta... Degetele bărbatului o ajută să-și descheie nasturii de la spate, iar bluza aterizează pe un scaun. Sărutul lui întîrzie mult peste pieptul femeii, sorbind cu aviditate sînii oferiți cu un gest de mare ritual, în timp ce palmele lui continuă s-o alinte. Exasperată că bărbatul prelungește totul peste puterea ei de-a răbda, femeia scoate un geamăt, ca o înjurătură tandră și se lasă pe spate, să se întindă pe masă, peste mulțimea de hîrtii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
manifestă dorința de petrecere a vacanțelor în mediul rural. S-a născut, astfel, agroturismul, o formă a turismului care satisface nevoia de relaxare și de deconectare, într-un mediu autentic, apropiat de natură, într-o atmosferă sătească și cu anumite ritualuri. Prin fuga de stresul și poluarea marilor orașe și întoarcerea la natură și la armonia vieții rurale, tot mai mulți citadini își regăsesc, astfel, echilibru fizic și psihic. Autenticitatea și ospitalitatea românească au făcut ca această formă de turism să
România : patrimoniu turistic by Viorel Rîmboi () [Corola-publishinghouse/Administrative/91702_a_93090]
-
ringul de dans. — Scade-ți paguba din impozit. Barmanul chicoti. Jack se duse la un separeu de lîngă estradă. Vedea perfect spre ușa din față, spre ușa din spate și spre bar. Întunericul Îl ascundea, așa că se puse pe privit. Ritualurile de Împerechere la poponari: Priviri, tête-à-tête-uri, afară pe ușă. O oglindă deasupra barului: ciochiștii Își puteau arunca ocheade unul altuia și puteau să se privească În ochi, iar dup-aia să se lase potopiți de emoție. După două ore și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
picioare, fu zgîriat de unghii pe obraz. Fetele alunecară, se Împiedicară și se rostogoliră spre ușă. Spade spuse: — Iisuse, Marie și Sfinte Iosif! Fumul Îi pătrunsese În organism. Propria lui lume de vis Începea să prindă contur. Ultima parte a ritualului. Prelungi clipa. — Kate Janeway, Jane Mildred Hamsher, Lynette Ellen Kendrick, Sharon... Cooley urlă: — SĂ TE IA DRACU’! E PERKINS! Marele moment se făcu țăndări. Bud Își văzu arma, cu trăgaciul aproape apăsat. În jurul lui jucau culori. Cooley vorbea În rafale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
latina și germana, a traduce și edita - într-o lume rănită de moarte de douăzeci de ani de dogmatism - Platon și Plotin, Kant, Kierkegaard, Nietzsche, Freud sau Heidegger, a scrie cărți erudite și rafinate - toate acestea erau momente ale unui ritual de eliberare în spirit, într-o lume în care totul era cântărit și validat după criteriile "acțiunii" și "practicii". Această eliberare laterală, discretă și nespectaculoasă, vinovată, poate, în egoismul ei intelectual, a fost și este încă forma de supraviețuire a
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
lucruri: că este inteligent și că îl iubesc, că îl iubesc mai mult ca orice pe lume. Că aș putea oricând să mor pentru el. Aceste vorbe nu aveau alt suport decât căldura și încredințarea glasului meu și, în plus, ritualul de dinaintea culcării, atunci când stătea la mine și când mă striga de îndată ce se afla în pat și stingea lumina. "Tata, vino!", auzeam din camera de alături. Mă duceam, mă așezam pe marginea patului și îmi lua mâna. Mi-o strângea tare
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
prin trupul celui învins și lungit la pământ, propriul său eu. Jocul pentru mine era sublim: numai eu știam miza enormă care se ascundea în spatele nevinovatei strângeri de mână, numai eu știam că în încercarea aceea copilărească, cu iz de ritual, de a-mi zdrobi degetele, printr-un efort reiterat de măsurare a forței, marcat de încleștarea dinților și închiderea ochilor, trebuie descifrat zvonul tuturor încercărilor lui viitoare, de fapt al celeilalte încleștări, la capătul căreia avea să supună sau să
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Mihnea, am făcut la fața locului niște superbe șnițele aurii din escalope de dinde cu un supreme de legumes). După masă le-am citit pagina din "jurnalul" meu despre handicapurile culinare ale Monicăi și paginile despre fiul meu, reminiscență din ritualul bacchanalelor spirituale ale Păltinișului. Apoi discuție despre proiectul publicării jurnalelor Monicăi: 13 caiete manuscrise între 1981-1994, apoi anii 1995-2000 cu notațiile culese pe ordinator. În total, câteva mii de pagini. De sub râsetele noastre și de sub bucuria revederii răzbate, ca dintr-
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]