9,986 matches
-
zi a noului an! spuse cineva și toată familia râse. În zori, va începe prima zi din viața noastră pe lumea cealaltă. Noaptea de-acum e pentru voi Ajunul Anului Nou în astă lume. Cu numeroasele lămpi și multele voci vesele, întrunirea nu părea cu nimic diferită de un banchet obișnuit. Numai prezența războinicilor înarmați făcea ca un nor sumbru să plutească prin sală. Fardul și îmbrăcămintea lui Oichi și ale celor trei fiice ale sale dădeau petrecerii un aer incredibil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
singura lui nădejde era o moarte nobilă. Sake-ul circula pe la toți. Se consuma ceașcă după ceașcă și multe butoaie fură golite pe parcursul nopții. Răsunau cântece în acompaniament de tobe, aveau loc dansuri cu evantaie de argint, se auzeau strigăte vesele și râsete, dar nimic din tot ceea ce făceau nu putea să înlăture atmosfera de tristețe. Din timp în timp, o tăcere de gheață și fumul negru emanat, în noapte, de pâlpâirea lămpilor, dezvăluiau, pe cele optzeci de fețe îmbătate, o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
mai mult decât un mediocru. Atât înainte, cât și după consfătuirea de la Kiyosu, toți știuseră că nu era omul care să preia frâiele scăpate din mâinile lui Nobunaga. Din nefericire, însă, nimeni nu-i spunea lui Nobuo adevărul. Tânărul și veselul aristocrat - care întotdeauna se bazase pe puterea vasalilor săi, care, cu orice ocazie, se plecase și îi aprobase pe linguștori și care fusese folosit de alții ce-l manipulaseră în avantajul lor propriu - lăsase să-i scape un mare moment
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
Luând angajamentele, se retrase în apartamentele sale din templu. În noaptea aceea, Nobuo nu-și putu găsi liniștea. La cină, stătuse cu vasalii și cu vasalii săi, cu preoții și chiar și cu preotesele fecioare de la capela din apropiere. Fusese vesel și vorbise cu glas tare, dar, cum toți plecaseră și era din nou singur, începu să-și întrebe încontinuu pajii și pe samuraii de gardă: — Ce oră e? Vasalii mei superiori încă nu s-au întors de la templul principal? După
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
umflați de lacrimi zi și noapte și nici un zâmbet nu apăruse pe fețele lor tinere care ar fi trebuit să fie pline de voioșie. Dar, într-un târziu, cele trei prințese se obișnuiseră cu locatarii castelului și, amuzate de stilul vesel al lui Hideyoshi, ajunseseră să-l îndrăgească, numindu-l „interesantul nostru unchi“. În ziua aceea, după mai multe reprezentații, „unchiul cel interesant“ intră în cabinele actorilor, îmbrăcă un costum și ieși pe scenă. — Ia uite! E unchiul! strigă una dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
rămaseră singuri cu invitații. Se obișnuia ca Nene să le dea atenție unor asemenea oameni și vasalilor lor, precum și tuturor subordonaților ei. Mai ales după acea zi, se bucura să le mulțumească pentru serviciile lor și să-i vadă schimbând veseli cești cu sake și conversând cu spectatorii. Hideyoshi stătuse așezat singur, de la bun început, și, de vreme ce nimeni nu părea să-l ia în seamă, părea cam ursuz. — Nene, cred că n-ar fi nici o problemă dacă beau și eu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
multe, îl întrebă: Cum v-ați simțit în ultima vreme? — Am o sănătate de fier! Și sunt sigur că aceasta se datorează faptului că nu mă încearcă nici un gând neplăcut și că am cugetul complet împăcat. Nobuo afișă un râs vesel și strălucitor, iar Hideyoshi încuviință din cap de câteva ori, ca și cum ar fi ținut un copil mic pe genunchi. — Da, da. Îmi închipui că războiul acela fără sens v-a obosit, stăpâne. Dar, știți, încă au mai rămas câteva dificultăți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2248_a_3573]
-
și plin de seva verii calde și ploioase, și terasa casei lor unde încă de departe, venind pe alee, o zărise șezând pe iubita lui mătușa Georgiana împreună cu ai săi, i se păruse, așa cum era, înconjurată toată de verdeață, mai veselă ca oricând. Sosită pe neanunțate, ea îl întâmpina șezând pe-un taburet, c-un zâmbet care aducea cu cel din poza cu sfârleaza stricată, doar că de astă dată fără acea nuanță oblăduitoare ci mai degrabă cu adresă către o
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
Prin el am aflat, printre altele, ce înseamnă un material ecosez și chiar și de unde i se trage numele. Scoția via Franța! Îmi vin în minte cu deosebire materialele ecosez fiindcă erau dintre cele mai frumoase, mai viu colorate, mai vesele. O bilă albă pentru Scoția, a cărei imagine a rămas pentru mine, datorită pliantului cu mostre, pentru totdeauna o țară scăldată în soare și plină de culori, oricum va fi arătând ea în realitate. Uneori mi se părea de necrezut
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
materialele primite cadou, pentru a-și face haine, câte un costum sau câte un taior, mă rog, după preferința fiecăruia... Dar numai dacă au fost cuminți! glumea domnul cel înalt. Se auzeau în sală râsete răzlețe, un fel de mârâieli vesele, de complezență, după care domnul cel înalt de la masa cu daruri striga alt nume, un alt copil se apropia de masă cu ochi strălucitori, organizatorul făcea încă o glumă, sala mârâia din nou cu veselie reținută. Și tot așa. Până când
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
Părea că știe pe dinafară locul fiecăruia. Tu vrei să-ți faci un costum? l-a iscodit ea cu interes. Ce sunt alea cupoane? a întrebat Puiu. Doamna a făcut ochii mari, surprinsă și totodată amuzată. Ba chiar a chicotit veselă. Adică se putea presupune că a fost plăcut surprinsă. Cupoane?! și a râs ea fără reținere. Imediat a schimbat complet tonul și a spus: Te rog să mă ierți. Tatăl tău nu vorbește niciodată acasă despre ce vinde la magazin
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
două tunete de vară întârziată făceau să tremure geamurile. Pe hol, băieții aruncau săculețul cu nisip peste zece careuri numărate de la linia de aruncare. Unii trăgeau cu coada ochiului către ușa cancelariei, sperând să-l vadă pe domnul Ionescu ieșind vesel, ca și cum nimic nu s-ar fi întâmplat, să le arate încă o dată magistrala lui aruncare cu boltă drept la țintă. Dar oare ce înseamnă abstracție? se întreba Cătălin. Înseamnă să nu ții cont, deșteptule! îl lămurea zeflemitor colegul său Damian
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
mare viteză culoarul central și se apropie glonț de băieți. Băieții intră în alertă. Chelnerul a trecut pe lângă domnul Panciu și nici nu l-a băgat în seamă. Aici, lângă stâlpul cu lambriu are o măsuță de serviciu cu pahare, veselă, tacâmuri și șervețele. Plus alte flecuștețe pentru servit clientela. Profesorul își aprinde o țigară. Chelnerul a luat un pahar mare cu picior și altul mic, tot cu picior, și se duce să le pună pe masă înaintea profesorului. Nu schimbă
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
să-și caute din privire un loc la una din măsuțele rotunde din colțul dintre vitrină și perete. La fel și ea, în clipa când s-a întors a dat nas în nas cu Paul. În ochi cu aceeași tresărire veselă de surpriză. Ia te uită! Ce întâlnire neașteptată! El nici nu apucase să comande, că Geta i-a și propus să se așeze împreună la o masă și să mănânce amândoi din aceeași prăjitură care, oricum, pentru ea era prea
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
depărtare. Cu toții se aplecaseră peste farfurii și începuseră să mănânce, dar parcă nu de mâncare le ardea în primul și-n primul rând, ci mai curând de conversație. Îndărătul lui Dragoș, pe neașteptate un clopoțel de sticlă clincăi subțirel și vesel în pomul de Crăciun. În dreapta sa, mama lăsă iute furculița jos și își înălță brusc capul, schimbată la față. Râse nervos și spuse ceva de cutremur: din nou, după nici șase ani de la cel mare din '40? Mătușa Iuliana o
by PAUL TUMANIAN [Corola-publishinghouse/Imaginative/993_a_2501]
-
vorbească despre asta și pleca. De fapt, dacă stătea bine să se gândească, Dan făcea așa de fiecare dată când vreo manifestare cu tentă emoțională din cadrul relației lor se îndepărta de făgașul aparent siropos sau de un gen de conviețuire veselă și amicală. Asta nu înseamnă că ea ținea morțiș să stea față în față și să își analizeze împreună relația, bucățică cu bucățică. Educația pe care o primise - de altfel, întreg felul ei de a fi - se revolta împotriva unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
văzându-și imaginea reflectată, de la mijloc în jos, în ușa de sticlă a dulăpiorului pentru CD-uri pe care îl construise Dan. Se plimbă prin camere, răsucindu-și șoldurile, cu picioarele depărtate și fesierii încordați. Se aplecă spre ușă, încercând veselă câteva croșee. Afară se auzeau roțile grele ale tomberoanelor pline cu deșeurile din Melrose Mansions huruind pe asfalt spre camionul de gunoi. Carol înlemni. Poate, se gândi ea, poate ar trebui să ies să mă vadă. Până la urmă, nu e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
mai gândit și înainte la asta? Lui Bull nu prea îi venea să creadă. Citise o mulțime de articole din reviste despre subiectul ăsta. — Nu, niciodată. Știu că nu-i normal, da’ e adevărat. Până în ziua aceea, fusesem un flăcău vesel, mă futeam și trăiam și nu mai voiam și altceva. Și așa eram când m-au cuprins sentimentele astea sensibile. Deci, am venit la Londra și imediat eram pe val. Să știi că e singura cale pentru bărbații ca mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
neliniște. Văzuse ceva similar în cazul oilor castrate. Un instrument poziționa o bandă strânsă de cauciuc la baza scrotului. Cu timpul, acesta se înnegrea și cădea, pur și simplu. „Nu vreau așa ceva...“ Berea urcată la cap îl făcea să fie vesel, capabil să privească cele mai groaznice forme de involuție a propriului gen cu o oarecare doză de umor. Reveni la masă, iar starea de mai înainte fu înlocuită de o dorință incipientă. Alan îl privi, dându-și părul în spatele urechilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
de mai înainte fu înlocuită de o dorință incipientă. Alan îl privi, dându-și părul în spatele urechilor. Fața îi era încordată din pricina adevărului îngrozitor pe care era absolut necesar să-l ia în seamă. Dus era acel Űbermensch care condusese vesel până la Wincanton; dus era și amantul lui Sybil; dus și Bunul Doctor, sfântul în devenire. Alan se gândea să meargă la șeful cabinetului, doctorul Fortis, și să-i mărturisească totul. Despre vaginul lui Bull și despre reacția pe care o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
intact. — Nu prea cred că o să pot juca mâine. E posibil să-și aducă aminte. M-au tot întrebat de ce nu mai merg cu ei seara. Asta nu prea-mi stă în fire, să știi. În general, sunt un tip vesel. În general, ies cu ei în oraș și socializez. Numai că asta nu era totul. Scoțând de la Bull și restul poveștii, Alan observase cât de mult începuse să semene relația dintre ei cu un mariaj. Exact la fel se petreceau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1919_a_3244]
-
trăind, spre durerea și nefericirea mea, într-un miros pestilențial de alge, stând pe vine pe o felie de pământ nu mai mare decât o bucată de pâine și abia văzând printre lacrimi cum apa, acum calmă și liniștită, pleoscăind vesel, înghite absolut totul. Toți ajung la curtea lui Aquarelin odată și odată, asta e, nu ai ce să faci, sunt din ce în ce mai conștient de gândul ăsta. Acum întorc covorul cu botul în sus, strunindu-l cu maneta de direcție, ca pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
gândindu-se la asta. Ci să omoare copilul, asta da, asta era cu adevărat important. Într-un târziu, când Mircea tocmai terminase deja de băut a treia cafea pentru a nu adormi, atât de obosit era, un grup numeros și vesel de copii își făcu apariția din curtea școlii. În mod clar, despre unul dintre ei era vorba, scriitorul nu avea nici un dubiu. Prea erau frumoși. Prea aveau fețe de copii talentați. Prea gravitau toți ÎN JURUL UNUIA SINGUR, căruia Mircea îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
situația, căci și figura lui Cârpenișteanu îi era lui bine cunoscută, copilul ieși în față, așa cum i se ceruse. O fată tremura, înțelegând din grozăvia scenei respective că ceea ce se întâmplă nu poate fi de bine. - Eu sunt, spuse Elefterie, vesel, breaz, frumos, dârz, imberb. Eu sunt. - Vino-ncoace, îi porunci celălalt, săgetându-l cu o privire desprinsă parcă dintr-un film de groază. Puștiul se apropie. Ochii lui Mircea Cârpenișteanu nu vesteau însă nimic bun. Cuțitul cu atât mai puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]
-
să-i ajute, ajutorul concret al acesteia în fața morții întârzia. Și atunci de ce promovau tot felul de produse care, vezi Doamne, ajutau oamenii să nu mai îmbătrânească? De ce erau șarlatani? De unde toată această invenție grotescă despre lumea omului nou și vesel, veșnic tânăr, care, iată, se dovedea încontinuu o himeră? De cine fugeau oamenii? De ce? Cu aceste gânduri în cap, Bogdan se întoarse pe partea cealaltă. Iar aici mai avu o surpriză neplăcută, de care aproape că uitase. Și asta pentru că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2045_a_3370]