11,108 matches
-
reușiserăm să depășim pagina 160. Târam acum în doi, ca pe un uriaș muribund care se stingea lent sub gesturile noastre, ceea ce până atunci târâsem, prin ani, de unul singur. Înainte de 1990 aș fi fost convins că de împlinirea acestui ritual cultural atârna mântuirea unei lumi. Acum, credința mea "culturalistă" se ofilise și iluzia că o carte sau un gând filozofic măreț pot salva ființa unei comunități nu mă mai împingea înainte. Nici măcar ființa mea nu mai putea fi salvată în
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
proiecția în spațiu a unui soi de pitacism superior. Mai mult, gânditorul celebrat seamănă cu "strămoșul", cu eroul eponim căruia i se reproduc, ritualic, faptele (gesta). Însă cum isprava strămoșului filozof este tocmai codul pe care el l-a inventat, ritualul repetitiv este unul esențialmente lingvistic. Pitacismul comentatorilor constă tocmai în această repetiție cu valoare simbolic-ontogenetică: cosmosul originar al gândirii gânditorului este creat din nou cu fiecare colocviu care reproduce codul recitîndu-l. Filozoful este ținut în viață prin periodica lui reproducere
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
ritualic gestul-cod al strămoșului eponim. Cultura noastră e slabă pentru că ― la nivel filozofic cel puțin ― nu poate "ține în viață". Actul originar al creației, odată împlinit, nu poate fi perpetuat pentru că nu e nimeni care să preia și să execute ritualurile de perpetuare. În filozofie cel puțin, românii nu-și onorează zeul și, pentru că îl ignoră, fapta acestuia cade în desuetudine înainte de a fi apucat să dea roade. În filozofie noi nu am cunoscut decadența culturală, care presupune un cosmos uzat
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
precum și piatra băncilor și a treptelor ― totul a fost construit în piatră, cu gândul de a obține o îmbinare de elemente naturale: pământ, piatră, vegetal), a fost prima construcție "ideologică" dintr-o Thingbezvegung, dintr-o mișcare de recuperare a vechilor ritualuri germanice de celebrare a zeilor în natură, în păduri și pe vârfuri de munți. Modelul pentru o asemenea Veranstaltung era Donnersberg, locul unde se află ruina gotică a unei construcții care era închinată lui Wottan, zeul tunetului și al furtunii
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
rostogolea greoi în sus. Important e însă că "m-am încălzit": sânt cuprins de o adevărată isterie ludică și, după ce execut, pe treptele amfiteatrului, provocat de vastitatea spațiului în care sîntem proiectați, câteva mișcări ritmice care schițează un soi de ritual al victoriei (m-am declarat, desigur, învingător), simt nevoia să dansez. Cobor pe marea scenă din piatră și pământ și, în-frîngîndu-mi senzația că enormul semicerc al amfiteatrului, cu brazii din jurul său și cu cerul de deasupra, se prăvălește asupra mea
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
se face că nu-l aude, iar Tucă se sperie de propriul lui curaj și i se adresează de îndată cu "domnule președinte". Lustrație. Cuvântul înseamnă "purificare" și latinii îl foloseau la început în contexte religioase, având în vedere un ritual de purificare: în jurul obiectului impur, pângărit sau pângăritor, sacerdotul executa un dans purtând în brațe un animal destinat jertfei purificatoare. Apoi cuvântul a trimis la "curățare" în genere. Agrum lustrare însemna "a curăța ogorul". Toate țările foste comuniste din Europa
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Curând s-a dovedit însă că strugurii, al căror must tocmai îl băuserăm, fuseseră prelucrați astfel: logicianul nostru și soția lui (purtînd numele suav de Candida) se dezbrăcaseră goi-pușcă, se urcaseră în cadă și, la un moment dat, inspirați de ritualul bahic pe care îl resuscitau într-un apartament de bloc din Militari, trăiseră, scăldați pe jumătate în must, o toridă scenă de amor pe patul de struguri din cadă. Două-trei doamne, care ascultau povestea cu paharul gol în mână, au
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
alături de Monica și Virgil de ziua lor: Virgil împlinește anul acesta ― pe 15 sau pe 16 august, nu se știe niciodată ― 82 de ani. Am fost astă seară să-i văd și, ca de obicei la sosire, a avut loc ritualul schimbului de daruri. Cadoul meu e "retro", un frumos album în sepia cu Bucureștiul vechi și CD-uri cu șlagăre românești interbelice. Virgil vrea să asculte de îndată câteva și în scurtă vreme, în livingul din Francois Pinton tapisat cu
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
execută un truc ajutat de scamator, cucerind pentru totdeauna admirația celorlalți, Întotdeauna se Întâmplă așa, sau mai bine zis aproape Întotdeauna, fiindcă la această onomastică s-a Întîmplat ceva mult mai grozav, o scenă formidabilă. Scamatorul Începuse să-și desfășoare ritualul: „să vedem, cine vrea să facă o scamatorie?“, cînd, fără ca cineva să fi băgat de seamă (În afară de Vilma și Cinthia), descoperi că, alături de el, chiar lîngă masă, răsărise un băiețel urecheat care stătea În poziție de drepți, cu călcîiele lipite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
men only, apoi o să-și pună cămașa de mătase italienească, pe urmă o să-și aleagă cravata, nici o femeie nu se pricepe la asta, e o treabă pentru bărbați... Încetul cu Încetul era gata să Înceapă o nouă zi, cu toate ritualurile vieții de om bogat. În altă baie, cum tu n-o să ai niciodată, hollywoodiană prin formă, culoare și dimensiunile instalațiilor sanitare, orientală prin flacoanele de parfum, franțuzească prin sticluțele de porțelan de spițerie, În stil vechi, cu inscripții latine, Susan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
nepotrivit? spuse el, după o scurtă ezitare. Intră, îl invită Lisa. Intră. Era surprinsă, deoarece în Londra nimeni nu venea pur și simplu la ea la apartament. Nu aranja întâlniri cu nimeni înainte de a juca jocul cu sunt-mai-ocupată-și-mai-importantă-ca-tine. Era un ritual elaborat, guvernat de reguli stricte. Cel puțin cinci întâlniri trebuie propuse și refuzate înainte ca una să aibă cu adevărat loc. —Marțea viitoare? Nu pot, voi fi la Milano. După care venea rândul celuilalt jucător să se dea lovit: Iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
ducea, lucrurile se vor întoarce la normal. Apoi a început să creadă că, atunci când cobora scările, trebuia să facă o piruetă când ajungea jos. Trebuia, iar dacă uita să o facă, trebuia să urce din nou scările și să reia ritualul. Superstițiile au devenit din ce în ce mai importante. Dacă vedea o cioară - tristețe, se uita imediat pe cer după a doua - bucurie. Într-o zi, a vărsat sare și, pentru a evita alte lacrimi, a aruncat o parte peste umărul său stâng. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
ochiului în direcția lor, apoi închidea ochii de fiecare dată când vedea ceva ce nu îi plăcea. Din ce vedea ea, prânzul lor nu conținea doar pește crud. Erau bucăți mici de orez, cu pește în mijloc, acompaniat de un ritual întreg și elaborat. O pastă verde era dizolvată în ceea ce părea a fi sos de soia și în acel amestec se înmuia partea de jos a bucății de sushi. Ashling privea fascinată cum, cu bețele lui, Jack ridica delicat o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
fără să arate semne de îmbunătățire. Iar antidepresivele care îi fuseseră prescrise o făceau iritabilă și înceată, așa că a trecut pe altceva, dar nici cu cele noi nu s-a înțeles. Dar, în ciuda interacțiunii sale regulate cu farmacia și a ritualurilor elaborate ale lui Ashling, lucrurile nu s-au îmbunătățit deloc. Tristețea Monicăi putea fi provocată de orice, de la o calamitate la un act de violență nejustificată. Un băiețel de școală generală care era bătut pentru banii de mâncare putea cauza
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
dat naștere (p. 97) . Observațiile vizează îndeosebi riturile de construcție ce implică zidirea unor ființe vii la temelia clădirilor pentru a le asigura stabilitatea, dar ele se pot referi și la alt gen de activități. Eliade remarcă analogia dintre aceste ritualuri și sacrificarea Ifigeniei : „Corpul” în care își continuă existența făptura jertfită este, adesea, atât de camuflat încât anevoie ni l-am putea închipui ca un mijloc de supraviețuire. Bunăoară, Iphigenia e jertfită ca să se poată împlini expediția împotriva Troiei. Am
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
nunții ei la care ia parte natura întreagă : Iată cum cad luceferii la nunta mea ! Și murmurul apelor, și foșnetul brazilor, și geamătul singurătății, toate sunt așa cum le-am știut ! (III). Se observă cu ușurință că elementele cosmice implicate în ritualul nunții sunt cele din Miorița, iar similitudinea pasajelor sugerează o dată în plus apropierea dintre o tragedie elină și o creație folclorică socotită dintotdeauna ca fiind definitorie pentru spiritualitatea românească. Această analogie evidentă ne permite să recurgem la studiul Mioara năzdrăvană
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
de culoarea aramei se aprinse În mîinile mele, dezvăluind contururile dansante ale unor ziduri brodate cu lacrimi de umezeală, acoperișuri prăbușite și uși hodorogite. Am Înaintat pînă la următoarea lumînare și am aprins-o. Încetul cu Încetul, parcă urmînd un ritual, am străbătut traseul lumînărilor lăsate de Bea și le-am aprins una cîte una, conjurînd un halou de lumină de chihlimbar ce plutea prin văzduh ca o pînză de păianjen atîrnată Între mantii de beznă de nepătruns. Itinerarul meu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
Îmi aduc aminte pentru că În dimineața aceea Jacinta mi-a zîmbit și, cînd am Întrebat-o de ce era atît de bucuroasă, mi-a spus că se ducea acasă, cu Penélope. A murit În zori, În somn. Rociíto și-a Încheiat ritualul amoros după cîteva minute, lăsîndu-l pe bătrînel sleit, În brațele lui Morfeu. CÎnd am ieșit, Fermín i-a plătit dublu, Însă ea, cuprinsă de milă În fața priveliștii tuturor acelor nenorociți uitați de Dumnezeu și de dracul, a ținut neapărat să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
de la an la an. Eu sînt optimist și Îmi spun că ceea ce urcă va coborî, iar ceea ce coboară, Într-o bună zi, va trebui să urce. Bea spune că arta de a citi moare Încetul cu Încetul, că e un ritual intim, că o carte e o oglindă și că nu putem găsi În ea decît ceea ce avem Înlăuntrul nostru, că atunci cînd citim ne folosim mintea și sufletul și că aceste bunuri sînt din ce În ce mai rare. În fiecare zi primim oferte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
generalului Epancin și reușise să fie primit în casă ca virtual logodnic. Dar, la fel ca seminaristul francez, despre care se tipărise de curând o anecdotă, care s-a lăsat dinadins hirotonisit ca preot, care ceruse dinadins hirotonisirea, îndeplinise toate ritualurile, toate închinăciunile, săruturile, juruințele și celelalte, pentru ca a doua zi să-l anunțe printr-o scrisoare deschisă pe episcopul său că, necrezând în Dumnezeu, consideră că n-ar fi cinstit să înșele poporul și să se hrănească gratis din munca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
modelul empiric, behaviorist, axat pe o înțelegere a comunicării ca proces de persuasiune/de influență, a triumfat în competiția cu alte posibile abordări ale comunicării, a obscurizat și a împins într-un plan secund abordări alternative - de exemplu, comunicarea ca ritual, ca proces constitutiv prin care realitatea este produsă, menținută, ajustată, modificată, un proces care suplinește lipsa tradiției și creează o cultură comună, o menține în timp și o sedimentează în instituții. Există în literatura de profil o vie dezbatere în legătură cu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
temelor vechiului regim. În ’93-’94 asistăm în media la monopolul de stat al audiovizualului. La puțin timp după Revoluție, Societatea Română de Radiodifuziune și Televiziunea Română erau cele mai mari și mai puternice instituții din audiovizual: „A devenit aproape un ritual: seară de seară, părinții mei se uită la Actualități la TVR” (Bianca Iuga) sau „Bunicii sunt fideli emisiunii de Actualități a Televiziunii Române. De asemenea, ei urmăresc săptămânal «Dallas» și în fiecare joi « Ceaiul de la ora 5»” (Andreia Radici). O concurență
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
decât bunicii mei. Înainte de Goldstar, au avut un televizor cu lămpi. Ca să te poți uita la el trebuie să-l deschizi cu jumătate de oră înainte ca să se încălzească lămpile și să apară treptat imaginea. Cred că de atunci păstrează ritualul cu pusul și scosul din priză și ideea că TV-ul nu este ceva așa accesibil. Că nu poți să apeși direct pe buton și gata: apare imaginea; este mai complicat, trebuie să te pregătești înainte, să te gândești dacă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
și privat, individual și colectiv sau „interior” și „exterior”. Diferitele tipuri de case și de alte imobile, observă Moley, cuprindeau în societățile tradiționale, pentru a duce progresiv spre spațiile de intimitate, limite, împrejurimi și praguri, dispozitive spațiale legate de adevărate ritualuri de trecere. Garduri, grădini și trepte exterioare ale caselor, imobile urbane ce dispuneau de o curte în fața casei sau amenajări ale orașelor-grădini, toate acestea legau efectiv strada de locuință fără ca acest spațiu să necesite a fi denumit. Din contră, abundența
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]
-
intrarea În mister. De aceea poezia, ,,corabie portugheză” se naște din privirea inocentă a misterioasei nimfe trezite la zbor. În acest sens, metamorfoza, trezirea la viață și ,,primele vorbe de fluture” constituie mărturia esențială Împotriva morții că stingere. Cartea devine ritual de negare a neființei, de toarcere În fir răsucit de alb și negru: ,, Ființa răsucita pe degete/ Ață pentru descântec și umbră/ Pregătită să fugă/ Mărunt, simetric, drept/ Prin firul de pânză;/ Unirea celor două/ Trei, patru/ Pagini, cale albă
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]