10,805 matches
-
lui nulitate. Tot ce este cu adevărat moral începe de acolo de unde s-a lichidat cu morala. Meschinăria moralei cu norme raționale, cu legi fixe și cadre exterioare nu se evidențiază mai bine ca în condamnarea viciului, această expresie de tragic carnal și de tulburare pasională, ce crește din prezența spiritului în carne. În orice viciu este prezentă o tragedie a cărnii, un salt al cărnii din fatalitatea ei, o încercare de sfărâmare a limitelor imanente ce încarcerează elanurile pasionale. O
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
halucinantă la fantezii inutile și sterile. Barbaria rezultă din incapacitatea de a găsi o formă care să închege pe un plan derivat antinomii originare. Toată amploarea culturii germane derivă din această incapacitate, din această disproporție care închide în sine un tragic impresionant. Arhibanala distincție între dinamismul germanic și statismul francez nu trebuie interpretată ca o degenerare franceză și o exuberanță germanică, ci ca o diferență de tensiune. Francezii sînt vii fără să depășească formele care îmbracă viața; nemții nu pot fi
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
asimileze lăuntric. Imperiul britanic a adus nou doar sistemul de coercițiune și exploatare, dar n-a imprimat nici un ethos, nici o idee activă, nici o pasiune inutilă și universală între oameni. Utilitarismul, pur de orice idee universală, este negația mesianismului. Acesta este tragic, profetic; o dezlănțuire a fondului esențial al unei țări. Demiurgia culturilor se nimbează mesianic; dar gigantismul exterior al englezilor este lipsit de nimb. Destinul englez fixează axa lumii în bunuri, nu în pasiunea de dominare printr-un complex de forme
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
ideea ei istorică în cultivarea unui așa-zis specific național, care a tolerat constanțele reacționare ale subistoriei noastre - atunci mai bine să ne dizolvăm în agonia prelungită în care ne complăcem. România e geografie, nu e istorie. Înțelege cineva acest tragic? O țară are valoare numai când devine o problemă pentru alții, când numele ei înseamnă o atitudine. Cu toții știm ce înseamnă Franța, Anglia, Italia, Rusia și Germania, dar nu știm nici unul ce înseamnă România. Nu știm ce este România, dar
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
de a ne afirma categoric, am fi învins vitregia vremurilor de mult, așa cum au făcut toate popoarele "mari" - ca destin, iar nu ca număr. Un popor contează prin număr; dar mult mai mult, prin forța lui agresivă. Problema populației devine tragică dacă descreșterea indică o deficiență biologică. De aceea, un popor tânăr cu populație redusă, dar în creștere, este mai creator și mai temut decât unul mare, în descreștere. Instinctul combativ și militant dă o configurație istorică mai accentuată decât realitatea
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
neavând o linie, ce soartă am putea să opunem altora pentru a genera conflicte? Noi nu sîntem prin conflicte, nici măcar în ele. Un popor, dacă este lipsit de o idee istorică, trebuie să aibă cel puțin un sentiment generator de tragic. Franța n-ar fi fost înaintea tuturor popoarelor în istoria modernă, dacă alături de lumea de valori căreia i s-a sacrificat nu ar fi avut dezvoltat la paroxism sentimentul gloriei. În numele acestei mari gratuități a mișcat ea istoria din loc
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
plăti birul. Nenorocirea noastră este c-am integrat moartea în ordinea firească și am primit-o cu duioșie și fără dramatism. Mai bine ne-am fi dispensat de ea, așa cum au făcut francezii, care au creat o cultură fără spirit tragic. Dar cine cunoaște fericirea francezilor, de a fi avut o superioritate naturală față de moarte? Sânt însă culturi întregi care, din oroare de moarte au ajuns la cultul ei (cea egipteană de exemplu), care din dureroasa intimitate cu ea au imprimat
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
drum plăcut printre ireconciliabilele acestea inițiale. Trăind cu o familiaritate indiferentă între lucruri care au greutate numai prin patosul distanței, el și-a redus din fiorii la care nu-i bine să renunțe spiritul. Astfel, România nu este o țară tragică. De Dumnezeu, n-am stat niciodată prea departe. Există o literatură populară, cu mai multe povești în care El se plimbă mai des ca printre noi? Mâhnirea, cazna și necazul acestui popor au ridicat multe scări între pământ și cer
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
totalitate autonomă. Câtă natură este în cultură indică gradul ei de naivitate. Ritmul ascendent al unei culturi o ridică din pământ, din piatră, din elemente. Progresul în spiritualizare înseamnă o îndepărtare de originar. Autonomia spiritului de viață, care devine realitatea tragică a tuturor culturilor, începînd de la maturitatea lor la decadență, înfrînge ultimele urme ale naivității. Cultura are în începuturile sale un ritm cosmic. Cu cât ea se diferențiază mai mult de natură, cu atât ea devine mai a-cosmică. Negația cosmicului
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
ce a tot câștigat. Acea națiune care nu e sortită unei mari revoluții este condamnată a se învîrti în jurul propriului ei deșert. Singura salvare a maselor e revoluția. Este și singurul mijloc prin care ele se salvează în națiune. Problemele tragice ale modernității se leagă de diferențierea și complexitatea născută din depășirea comunității. Este foarte comod să trăiești în comunitate; decât, stilul comunitar naiv nu rezolvă nici una din problemele în fața cărora se află o națiune. Colectivismul, spre care evoluează lumea modernă
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
că națiunile ar dispărea, proiectele de pace externă n-ar fi oare mai puțin iluzorii? Nu s-ar deplasa conflictele pe unități mai mari? De la continente la rase și până la conflictele planetare, ireductibilul soarte umane ar fi oare mai puțin tragic? Dacă toate națiunile globului ar dezarma, cu excepția uneia de o anvergură mai redusă, pacea lumii ar fi mai periclitată decât oricând. Națiunile nu se pot ridica toate la același nivel. Înarmările se fac peste oameni; sânt chiar dispus a crede
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
caracterul dramatic al oricărei politici. Nu numai pentru un "politician" (democrație), dar și pentru un dominator (dictatură), partizanul cel mai umil este o mai mare valoare decât cel mai ilustru adversar. Orice luptă elimină ideea de valori obiective. Cum fondul tragic al oricărei politici - nu numai aceea de stil mare - este care pe care, în ea se măsoară destine, și nu valori. Triumful este unica valoare. Nu există un idealism politic, ci numai un pragmatism politic. Pentru adevăratul om politic, morala
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
dezrobi mormântul unui om, presupus Dumnezeu? Chiar interpretarea materialistă, care nu vede în aceste expediții decât interesul și pasiunea de îmbogățire, cum ar putea explica gustul unei aventuri atât de puțin promițătoare pămîntește? Istoria are o amploare cu atât mai tragică, cu cât oamenii au avut mai puțin de câștigat din distrugerea lor. Dacă cruciadele au satisfăcut un gust de infinit, ele și-au atins "scopul". Fără un parfum de inutilitate, istoria ar semăna unui ghișeu de bancă. Moartea eroului este
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
Și ce convingeri pedagogice a nutrit, de a turnat atâtea pretenții etice în instinctele vieții și în rătăcirile lor? Ideea progresului, etica și tot ce este în această lume, direct sau indirect, pedagogie, au îndulcit până la emasculare vibrațiile acelui simț tragic, căruia în alte vremuri se abandonau muritorii cu pasiune și durere. Nu pot iubi decât o cultură care ascunde, sub forma și stilul ei, iubire, disperare, moarte și iluminare. Adevărul, binele și frumosul? Dacă viața ar avea ochi să privească
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
și echivocă de crimă și sfințenie. Rău ne-ar mai sta nouă, românilor, să pășim în lume adăugând și cârpind la haina zdrențuită a unei culturi, umplând goluri cu teorii de etică sau încercînd să salvăm tot ce nu e tragic în modernitate. Fi-vom capabili să înțelegem tot ce e gotic, baroc și să ne asimilăm dinamismului lor? Oare să nu pâlpâie în noi nimic din ethosul eroic și convulsionar al Spaniei și Rusiei? Să ne fie pe veci străine
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
deosebirile dintre tata și fiu, În creația poetica, Ioanid Romanescu În ,,Poetul” din ,,Călătorul profund” semnat Alexandru Malin Tăcu, subliniază: ,,Ca unul care cunoaște creațiile amândurora, sunt În măsură să spun că Sandu Tăcu Malin, cel atât de repede și tragic dispărut, avea o insolenta aparte (nu doar specifică vârstei) În abordarea temelor, un nonconformism extrem (cum, de fapt, Îi stă bine oricărui artist ,,gata să deranjeze”). De altfel, spre finalul existenței sale, Malin recunoaște (fără să adreseze vre-un reproș
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
lor remarcă: ,,...Trebuie să recunoaștem: de-a lungul coșmarului prin care am trecut, unii dintre copiii noștri, s-au maturizat repede, au devenit mai lucizi decât noi. Poate că tocmai de aceea, nesuportând ,,poveștile”, au optat pentru calea directă - chiar dacă tragică - a poeziei rechizitoriale. Să-i judecăm diferențiat, să nu-i includem În categoria eroilor de circumstanță. Ei merită din plin coroană de lauri”. ,,...Că autorul (Alexandru Malin Tăcu) a avut - pe drumul creației - atât conștiința de sine (recte: a valorii
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
să nu-i includem În categoria eroilor de circumstanță. Ei merită din plin coroană de lauri”. ,,...Că autorul (Alexandru Malin Tăcu) a avut - pe drumul creației - atât conștiința de sine (recte: a valorii sale), cât și previziunea În legătură cu destinul său tragic, nu Încape discuție; Înseși mărturiile rămase reprezintă argumente”, pledează poetul Ioanid Romanescu. Și argumentează: ,,Iată, Încă, aspecte ce pot să trezească nu doar uimire ci și considerație din partea cititorului”. Că autorul a știut drumul creației sale o aflăm de la Însuși
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
și Spațiul de fugă, ,,o academie cu oase În buzunar”, spațiul jocului și al disperării, unde ,,Bărbierii cu sapă aprind lumânări/La examenul de palentologie balistică” și unde ,,Putem Începe jocul de-a baba-oarba”. Marile jocuri sunt Însă acelea grave, tragice, că jocul iubirii: ,,Îmi trebuie Îndrăzneala de lup celest/ Să trec prin arbori cu sângele Înflorit”. Dar pentru iubire trebuie inventată din nou o floare: Stăteam amândoi pe marginea unei flori/ Să contemplam aripa albastră a mării”. Nu am destulă
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
În ziarul ,,Evenimentul” din 9 ianuarie a.c., În serialul ,,Tineri poeți de dincolo de Styx” semnat de Gellu Dorian, a episodului ,,Sandu Malin Tăcu (1969 1986)”, deci despre moartea unui poet trecut În lumea umbrelor la vârsta de 17 ani și tragică moarte a tânărului Gabriel HÎnceanu. Deși la date diferite, cei doi tineri au decedat În același loc: Spitalul clinic de urgență din Iași. Cum s-a Întâmplat cu Gabriel, lăudat fie zelul presei ieșene, se cunoaște. Dar cum a murit
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
s-a dat un asemenea telefon de la familia Tăcu. De la Securitate, da! Este plimbat pe străzile orașului În această stare de comă și moare În mașină Salvării, la ora 2 și 17 min, 22 decembrie. De unde toate aceste stranii și tragice Întâmplări pentru Malin? Familia Tăcu, toți cei patru membri ai ei, părinții, copiii Alină și Malin, făcuse cerere de emigrare În S.U.A. Avea sprijinul, pe lângă Guvernul american, al savantului George Emil Palade, laureat al Premiului Nobel. Dl Tăcu - tatăl intrase
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
prefeței ,,Poetul”: ,,Trebuie să recunoaștem: de-a lungul coșmarului prin care am trecut, unii dintre copiii noștri s-au maturizat repede, au devenit mai lucizi decât noi. Poate că tocmai de aceea, nesuportând «poveștileă, au optat pentru calea directă - chiar dacă tragică - a poeziei rechizitoriale”. Iată câteva versuri-argument din Alexandru Malin Tăcu: ,,Viața anonimă - urgie-pierzanie,/ duh uscat/ Măști carbonizate pe gurgui purulent./ Foame În patru labe”... Ceea ce nu stia Vasile Iancu, ziaristul de la Iași pentru ,,România liberă” la vremea aceea, este un
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
le Înșir: Romantică, Neutronia, Aventuri cu filozofi, Visuri de pradă, Inscripție pe un ceas pervers, Romanticii mei gâscani («Luna Încălțata În păpuci de tablă/ Numără băbește ziduri vechi În Iașiă e un distih de o rară splendoare și forță!), Ochi tragic și Peisaj pentru Alină (mi-au plăcut foarte mult), Revoltă microscoapelor, Sensul celest, Elegie, A ieși de sub timp, Am trecut peacasă, Murise Alexandru Ț, Binomul lui Newton, Codrii. Mi-au plăcut ce deosebire poeziile cu elemente sau aluzii autobiografice și
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
tău și Îngăduie-mi să-ți scriu o ninsoare sau o colboasă de lacrima; În jurul gâtului meu versurile tale s-au făcut de neuitat și de aur: ,,Trăiește romantic din timp incunabul Tăcerea turnata În marmora pură Îi arcuiește păcatul tragic pe gură Tremurând de secrete păduri În vocabul” Mă pierd Într-o amiază solomonică, grea. Caut să te Înțeleg că pe un drept al meu: ,,Prin Babilon treceau carete Pe roți pătrate și Încete” ...Stampe și muzici diavolești, catapetezme și
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
lebădă. Poezia lui Alexandru Tăcu e-o muzică aparent liniștitoare; e-o poezie strigata din blândețea frigului (al dragostei și durerii): Matasea vanitoasa cu farmece trucate Perfida cum În râvna se mișcă viermii uzi Miriapodic sapă urzind pe-ntunecate O tragică osânda pădurilor de duzi” Îndoielnicul hamletian ,,a fi sau a nu fi” este predominant În scrisul sau. Duios că o căprioară și totdeauna aspru că un postulat, poetul vine dintotdeauna și pentru totdeauna. Alexandru Tăcu nu este simbolul poeziei sale
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]