9,673 matches
-
benzamidică a acestuia. Atât repaglinida, cât și nateglinida interacționează nesemnificativ cu canalele de KATP de la nivelul miocardului și musculaturii netede vasculare și nu interferă cu procesul de precondiționare ishemică. Repaglinida este un derivat de meglitinidă, fiind primul reglator prandial al glicemiei, introdus în practică la noi în țară, sub forma produsului Novonorm. Debutul acțiunii se situează la circa 10 minute, timpul atingerii concentrației plasmatice maxime este de 50 minute, perioada de înjumătățire este de 60 minute, cu eliminare rapidă pe cale renală
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte, Ovidiu Brădescu () [Corola-publishinghouse/Science/92268_a_92763]
-
la circa 30 minute de la administrare și induce o creștere rapidă a nivelurilor de insulină plasmatică. Nivelurile crescute de insulină endogenă și de peptid C care se obțin postprandial în urma stimulării cu nateglinidă revin la niveluri bazale înainte de următoarea masă. Glicemia postprandială la o oră a fost semnificativ mai redusă la administrarea de nateglinid, comparativ cu glibenclamid. În ceea ce privește efectul asupra glicemiei preprandiale ce succede administrării, acesta este foarte redus, iar efectul de scădere a HbA1c în monoterapie este de circa 0
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte, Ovidiu Brădescu () [Corola-publishinghouse/Science/92268_a_92763]
-
endogenă și de peptid C care se obțin postprandial în urma stimulării cu nateglinidă revin la niveluri bazale înainte de următoarea masă. Glicemia postprandială la o oră a fost semnificativ mai redusă la administrarea de nateglinid, comparativ cu glibenclamid. În ceea ce privește efectul asupra glicemiei preprandiale ce succede administrării, acesta este foarte redus, iar efectul de scădere a HbA1c în monoterapie este de circa 0, 5-1%. Între avantajele nateglinidului se citează reducerea nivelurilor hiperglicemiei postprandiale odată cu reducerea hiperinsulinemiei, precum și reducerea riscului de hipoglicemie preprandială, comparativ
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte, Ovidiu Brădescu () [Corola-publishinghouse/Science/92268_a_92763]
-
insulinosensibile. Biguanidele au un efect de scădere a trigliceridelor plasmatice, a LDL-colesterolului, și de creștere a HDL- colesterolului. Metforminul are și un efect anorexigen, fiind indicat în primul rând la pacienții cu diabet zaharat de tip 2 cu obezitate. Scăderea glicemiei obținută prin biguanide este mai mică decât cea înregistrată după sulfonilureice, fiind apreciată la circa 50 mg/dl. Un avantaj important însă, este acela că ele nu induc niciodată hipoglicemie, fiind considerate medicamente antihiperglicemice. Efectele secundare ale biguanidelor includ: tulburări
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte, Ovidiu Brădescu () [Corola-publishinghouse/Science/92268_a_92763]
-
de câteva ori mai mare decât la normoponderali, atât în T2DM cât și probabil în alte stări de insulinorezistență (32); (2) Trigliceridele plasmatice à jeun pot fi normale, dar curba hipertrigliceridemică postprandială este anormal de înaltă și persistentă; (3) O glicemie ≥ 110 mg/dl include nu numai stadiile „prediabetice” (IFG și IGT), dar și diabetul clinic manifest. În fapt, T2DM este cea mai ilustrativă manifestare clinică a sindromului dismetabolic (de insulinorezistență). Excluderea diabetului zaharat tip 2 din acest sindrom este arbitrară
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92263_a_92758]
-
vedere ceea ce noi am numi asimetria metabolică a tulburărilor. Într-o analiză ce rezultă din studiul NHANES III (1), dintr-o populație de 3280 persoane, cu vârste cuprinse între 40 și 70 de ani și fără istoric de diabet și glicemie à jeun < 126 mg/dl, prevalența unor componente ale sindromului dismetabolic a fost următoare: 35% pentru TG > 150mg/dl, HDL-colesterol scăzut în 36%; hipertensiune în 44%; glicemia > 140 mg/dl la 2 ore după o încărcare cu 75 g glucoză
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92263_a_92758]
-
cuprinse între 40 și 70 de ani și fără istoric de diabet și glicemie à jeun < 126 mg/dl, prevalența unor componente ale sindromului dismetabolic a fost următoare: 35% pentru TG > 150mg/dl, HDL-colesterol scăzut în 36%; hipertensiune în 44%; glicemia > 140 mg/dl la 2 ore după o încărcare cu 75 g glucoză în 26% din cazuri. Această statistică subliniază inconstanța unor tulburări componente ale sindromului, care poate fi complet explicată. Mecanismele de control și reglare ale unui parametru biochimic
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92263_a_92758]
-
plasmatice (hiperinsulinism), care are semnificația compensării scăderii utilizării periferice a glucozei. Gradul de sensibilitate (sau de rezistență) la insulină este un fenomen extrem de interesant și de o nebănuită complexitate. Într-o investigație făcută de noi la persoane aparent sănătoase, prezentând glicemii à jeun normale (între 60 și 110 mg/dl), valorile insulinemiei bazale au fost găsite între 8 și 21 µU/ ml, valorile mai mici fiind situate, în general, la glicemii mai mici, iar valori mai mari înregistrându-se la glicemii
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92263_a_92758]
-
o investigație făcută de noi la persoane aparent sănătoase, prezentând glicemii à jeun normale (între 60 și 110 mg/dl), valorile insulinemiei bazale au fost găsite între 8 și 21 µU/ ml, valorile mai mici fiind situate, în general, la glicemii mai mici, iar valori mai mari înregistrându-se la glicemii mai mari (18). Într-o altă analiză făcută de noi printre persoanele nediabetice, o valoare crescută a insulinei plasmatice în raport cu glicemia a fost înregistrată în aproape 1/3 din cazuri
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92263_a_92758]
-
glicemii à jeun normale (între 60 și 110 mg/dl), valorile insulinemiei bazale au fost găsite între 8 și 21 µU/ ml, valorile mai mici fiind situate, în general, la glicemii mai mici, iar valori mai mari înregistrându-se la glicemii mai mari (18). Într-o altă analiză făcută de noi printre persoanele nediabetice, o valoare crescută a insulinei plasmatice în raport cu glicemia a fost înregistrată în aproape 1/3 din cazuri. Aceasta înseamnă că 1/3 din persoanele aparent sănătoase prezintă
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92263_a_92758]
-
ml, valorile mai mici fiind situate, în general, la glicemii mai mici, iar valori mai mari înregistrându-se la glicemii mai mari (18). Într-o altă analiză făcută de noi printre persoanele nediabetice, o valoare crescută a insulinei plasmatice în raport cu glicemia a fost înregistrată în aproape 1/3 din cazuri. Aceasta înseamnă că 1/3 din persoanele aparent sănătoase prezintă un anumit grad de hiperinsulinism (insulinorezistență). Rezultă, deci, că printre aceste persoane există o mare heterogenitate privind sensibilitatea țesuturilor față de acest
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92263_a_92758]
-
În mod obișnuit, menținerea acestei insulinemii ar duce rapid la hipoglicemii. Pentru evitarea acestora, în paralel cu administrarea insulinei, se introduce i.v., cu ajutorul unei pompe cu debit controlabil o cantitate variabilă de glucoză, necesară menținerii constante și normale a glicemiei. Cantitățile de glucoză administrate pentru menținerea acestei euglicemii reflectă sensibilitatea la insulină. Cu cât necesarul de glucoză este mai mare, cu atât sensibilitatea țesuturilor la insulină este mai bună. Cu cât necesarul de glucoză este mai mic (datorită utilizării periferice
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92263_a_92758]
-
rând în T2DM), utilizarea intracelulară a glucozei este diminuată datorită transportului scăzut al glucozei în celule. Deci, insulinorezistența înseamnă incapacitatea insulinei de a stimula acest proces. Consecința metabolică imediată a scăderii sau a întârzierii transportului glucozei în celulă este creșterea glicemiei în spațiul extracelular. Această creștere este suficient de mare și de persistentă pentru a stimula cronic secreția β-celulară, inducând hiperinsulinismul denumit compensator. Într-adevăr, într-o primă etapă, creșterea secreției de insulină va readuce glicemia către valorile normale. Stimularea cronică
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92263_a_92758]
-
glucozei în celulă este creșterea glicemiei în spațiul extracelular. Această creștere este suficient de mare și de persistentă pentru a stimula cronic secreția β-celulară, inducând hiperinsulinismul denumit compensator. Într-adevăr, într-o primă etapă, creșterea secreției de insulină va readuce glicemia către valorile normale. Stimularea cronică însă, prin caracterul său nefiziologic, va face ca, pe lângă insulină, celula β-pancreatică să arunce în circulație un procent mai mare de proinsulină, moleculă cu o foarte slabă acțiune hipoglicemiantă. Dacă la o persoană normală procentul
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92263_a_92758]
-
ambele fracțiuni - insulina și proinsulina. În acest caz, avem de-a face cu un pseudo-hiperinsulinism, întrucât sustrăgând fracțiunea proinsulinei (lucru posibil prin tehnici speciale), insulina circulantă va avea valori normale. Chiar și așa, această insulină ar trebui să scadă valorile glicemiei. Dacă nu o face, acest fapt se datorează insulinorezistenței menționate mai înainte (26). În evoluția toleranței la glucoză către deteriorare și, ulterior către diabet zaharat clinic manifest, un rol fundamental îl joacă capacitatea secretorie β-pancreatică. În aceste celule transportul de
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92263_a_92758]
-
care vin în contact direct și imediat cu turbulența metabolică adaptativă, în special de natură lipidică (dislipidemia, inclusiv AGL crescuți). Disfuncția endotelială reprezintă reacția de apărare, care, prin persistență și amplificare, va conduce la modificările vasculare cronice, considerate diabetice (când glicemia este excesiv crescută) sau ateroslerotice (când glicemia este numai marginal crescută). Diferența între aceste două procese este numai de nuanță, leziunile vasculare diabetice și aterosclerotice având un punct de pornire comun și o formă finală de exprimare quasi-identică. Singura difernță
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92263_a_92758]
-
cu turbulența metabolică adaptativă, în special de natură lipidică (dislipidemia, inclusiv AGL crescuți). Disfuncția endotelială reprezintă reacția de apărare, care, prin persistență și amplificare, va conduce la modificările vasculare cronice, considerate diabetice (când glicemia este excesiv crescută) sau ateroslerotice (când glicemia este numai marginal crescută). Diferența între aceste două procese este numai de nuanță, leziunile vasculare diabetice și aterosclerotice având un punct de pornire comun și o formă finală de exprimare quasi-identică. Singura difernță între vasculopatia diabetică și nediabetică care ar
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92263_a_92758]
-
limitarea intensității lipolizei și prevenirea folosirii excesive a AGL în celule pentru acoperirea necesarului energetic; inhibiția controlată a proteolizei și evitarea hiperaminoacidemiei plasmatice stimulatoare a neoglucogenezei hepatice. Existența unei insulinorezistențe periferice față de aceste acțiuni conduce în mod automat la creșterea glicemiei, creșterea AGL și a aminoacizilor plasmatici. Aceasta poate fi prima spirală a diabetogenezei, operantă, în funcție de etnie, la 30-50% din persoanele adulte. În condițiile în care insulinorezistența persistă (hipoactivitatea musculară este cauza exogenă cea mai importantă urmată de aportul alimentar crescut
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92263_a_92758]
-
care insulinorezistența persistă (hipoactivitatea musculară este cauza exogenă cea mai importantă urmată de aportul alimentar crescut), pacienții se vor împărți în două grupe mari. (a) Cei cu capacitate insulinosecretorie β-celulară genetic limitată sau cu un defect insulinosecretor marcat, în care glicemia va crește atât à jeun (peste 126 mg/dl) cât și postprandial (la două ore, va rămâne la valori înalte, peste 200 mg/dl). Este categoria diabetului franc, cel mai ades (80% din cazuri) asociat cu obezitate. Inițial și numai
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92263_a_92758]
-
la fel de important al secreției de insulină atât asupra metabolismului glucidic cât și asupra metabolismelor lipidic și proteic. Marea pondere pe care tulburarea metabolismului glucidic a avut-o în definirea tulburării metabolismului energetic s-a datorat unui factor conjunctural: simplitatea determinării glicemiei, care caracterizează bine ansamblul tulburării metabolismului glucidic. Metodele de determinare și de caracterizare a tulburărilor lipidice sau proteice au apărut mai târziu și multe dintre ele nu sunt încă nici azi accesibile practicii curente (determinarea apo-proteinelor sau a diferitelor fracții
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92263_a_92758]
-
Concentrația sa plasmatică este paralelă cu cea a leptinei și insulinei. De asemenea, scăderea în greutate se însoțește de o diminuare paralelă a lor. În mod obișnuit, orice creștere glicemică este urmată de o creștere insulinemică proporțională, care explică readucerea glicemiei la valori normale într-o perioadă scurtă de timp, de ordinul minutelor sau zecilor de minute. Scăderea glicemică se datorează creșterii captării și utilizării glucozei în mușchi și adipocit și scăderii producției de glucoză în ficat. Creșterea glicemică peste valorile
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92263_a_92758]
-
glicemică. Aceasta din urmă se va manifesta în primul rând asupra proceselor homeostatice glicemice controlate de către insulină și care au loc în ficat. De regulă, creșterea rezistenței periferice la acțiunea insulinei se însoțește de o creștere insulinică corespunzătoare care readuce glicemia în limite normale. Inițial, compensarea poate fi completă. Markerul ei este valoarea insulinică plasmatică crescută. Urmează apoi stadiul de „toleranță alterată la glucoză”, care evoluează, de asemenea, cu valori insulinemice crescute. După o perioadă variabilă de timp, de regulă de
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92263_a_92758]
-
insulinică plasmatică crescută. Urmează apoi stadiul de „toleranță alterată la glucoză”, care evoluează, de asemenea, cu valori insulinemice crescute. După o perioadă variabilă de timp, de regulă de ordinul anilor, se ajunge la diabet zaharat clinic manifest, caracterizat printr-o glicemie à jeun crescută (≥ 126 mg/dl) și o creștere glicemică postprandială exagerată (depășind 200 mg/dl) care persistă mult după 2 ore de la aportul alimentar. Această din urmă etapă este asociată cu o scădere progresivă a capacității β-secretoare și, implicit
Tratat de diabet Paulescu by Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92263_a_92758]
-
Rezervele de glicogen sunt foarte importante pentru efortul de rezistență, forță, În special Întreține capacitatea de lucru muscular. Carbohidrații - sunt furnizorul principal de energie. Ei trebuie să alcătuiască aproximativ 55% din rația zilnică. Cea mai importantă caracteristică a carbohidraților - indicele glicemiei (O. Strekaceva, 2003) indică capacitatea diferitelor produse de creștere a nivelului de glucoză În sânge după asimilarea acestui produs. Dacă indicele glicemic al glucozei are valoarea 100, atunci valoarea celorlalte alimente sunt prezentate În tabelul 17. Rata produselor alimentare În raport cu
Fitness. Teorie si metodica by Olga Aftimciuc,Marin Chirazi () [Corola-publishinghouse/Science/1170_a_1869]
-
vitamine din grupul B, inclusiv vitamina B3; - minerale (calciu, magneziu și potasiu) și oligoelemente (fier, zinc, siliciu, nichel). Această plantă a fost folosită încă din cele mai vechi timpuri în medicina naturistă, în special ca o alternativă naturală pentru controlul glicemiei. Unul dintre principiile active responsabile pentru această acțiune este charantina. În Amazon, locuitorii și triburile băștinașe cultivă castravetele amar în grădinile lor ca aliment și în scop medicinal. Aceștia folosesc fructul sau frunzele la diverse preparate culinare tradiționale (supe), pentru
MOMORDICA CHARANTIA Castravetele amar by Costel Vînătoru () [Corola-publishinghouse/Science/1709_a_92282]