10,599 matches
-
Se armoniza perfect cu cenușiul străzii și al blocurilor care Închideau piața cu oameni care lipăiau În mâzgă, cu pereții umezi ai Restaurantului București, cu vânzătorii de vâsc și de lozuri, cu gunoaiele risipite peste tot În jurul pubelelor burdușite de gunoaie, cu cerșetori insolenți și câini vagabonzi, cu gazele de eșapament ale mașinilor aduse din străinătate la prețuri de nimic, mărci bune altfel, dar modele demult depășite, conduse de grăsani care strângeau volanul cum ar strânge coarnele plugului, sau de tineri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
gata să accepte despăgubirea de care vorbise adineauri. Chiar și antena aia. Dacă tot zice că prin ea ar vedea lumea, de ce nu? Flavius-Tiberius știa că porcul nu putea fi prea departe. Îi auzea parcă grohăitul lângă vreun container de gunoi sau În jurul unor pubele. Ajutați de Grațian care se apropia Încet din pricina troienelor, ar putea recupera dobitocul. Îl disprețuia din tot sufletul pe omuleț, dar nici pentru sine nu avea mai mult respect, iar dimensiunea simbolică pe care o acordase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1856_a_3181]
-
afirmație este primită, cu mai multă sau mai puțină politețe, ca un fel de tertip nerelevant, o excentricitate, o eschivare șireată de la ceea ce ar trebui să fie adevărul firesc: influențe literare și teorii ale ficțiunii, precum și toată grămada aceea de gunoi pur intelectual În care găinilor și cocoșilor din poiata facultății le place atât de mult să scurme. Nu Încape discuție că asemenea probleme fac parte din adevăr, Însă ele nu reprezintă Întregul adevăr, după cum copacul pe care-l vedem deasupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1911_a_3236]
-
câteva mișcări pe cât de importante, pe atât de greșite: Blanchard dând cu piciorul unei cariere înfloritoare prin refuzul de a mai boxa în meciuri ilegale, o puștoaică, omorâtă în mod evident cu sânge rece și aruncată undeva aiurea, ca un gunoi, Kay Lake cochetând cu ambele părți ale legii. Am deschis din nou biblioraftul și m-am uitat cu atenție la Kay Lake, cea din urmă cu șapte ani. Chiar și la nouăsprezece ani părea mult prea deșteaptă ca să rostească vorbele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
ajutând la fixarea perimetrului crimei. Se uită prin mine, de parcă n-ar fi văzut decât fantomele din văzduh. — Junior Nash. Îți amintești? l-am abordat eu. Privirea lui Lee se focaliză pe mine. — Nu el a făcut asta. E un gunoi, dar n-a făcut asta. În stradă rumoarea creștea pe măsură ce alți și alți reporteri soseau la fața locului. Se formă un cordon de polițiști, care să-i țină la distanță. Am ridicat glasul pentru a mă face auzit: — A omorât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
iese mâine, Lee. Cred c-ar trebui să am o vorbă cu el. Sau poate că ar trebui să-i trimit pe Vogel și Koenig să se ocupe ei de chestia asta. Lee trase un șut într-un coș de gunoi. Ghemotoacele de hârtie și paharele goale de cafea zburară în toate părțile. Colegii de la celelalte birouri ridicară brusc capetele. Apoi sună telefonul lui Lee. Lee ridică receptorul și se prezentă: — Divizia Omucideri. Sergentul Blanchard la telefon. Mi-am fixat privirea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
Dumnezeu și a dat-o-n bară. În ’36, a fost desfigurat într-un accident de mașină iar acum e un neica nimeni. Îl pun din când în când să repare una-alta la proprietățile mele închiriate și mai adună gunoiul pentru primărie... Am auzit un scrijelit ascuțit și m-am uitat în partea cealaltă a mesei. Ramona ratase un cartof și furculița îi alunecase pe fundul farfuriei. — Mamă, te simți bine? o întrebă Emmett. Îți place mâncarea? Cu ochii în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
pentru el. Dintr-odată mi-am dat seama că totul apasă pe umerii mei. — Pornesc într-acolo. CAPITOLUL CINCISPREZECE Am trecut granița în zori. Tijuana tocmai se însuflețea când am intrat pe Revolución, șoseaua ei principală. Micuții cerșetori scormoneau prin gunoaie, ca să aibă și ei ce pune în gură la micul dejun, vânzătorii de taco învârteau cu polonicul în oalele de tocană din carne împuțită, marinarii și infanteriștii erau conduși afară din bordeluri la sfârșitul distracției de o noapte pe cinci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
din spatele biroului înșfăcă verzișorul, iar Fritzie spuse: — Fugitivo? Americano? De Witt? Individul zâmbi și apăsă pe un buton de lângă scaun. Ușa de zăbrele de pe un perete lateral se deschise cu un țăcănit. — Mai precis, ce anume vrem să aflăm de la gunoiul ăsta? mă întrebă Fritzie. — Lee este pe undeva pe aici. Probabil caută de capul lui indicii despre filmul porno. De Witt a venit aici direct de la Quentin. — Fără să se mai prezinte la cei de la Eliberări Condiționate? — Exact. — Iar De
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
și râse în același timp. Fritzie îngenunche lângă el și-i presă artera carotidă, tăindu-i astfel fluxul sanguin către creier. — Bobby, băiete, nu mă prea omor eu după sergentul Blanchard, dar e colegul meu și n-o să las un gunoi sifilitic ca tine să-l defăimeze. Ei bine, ai încălcat condițiile eliberării condiționate și ai riscat o călătorie înapoi la Q pentru excursia asta de-aici. Când o să-ți dau drumul la gât, o să-mi spui de ce. Dacă nu îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
vizitaseră deja, o luaseră la întrebări în legătură cu relația ei cu Lee și aduseseră iar pe tapet viața ei de altădată, cu Bobby De Witt. Privirea glacială pe care mi-a aruncat-o mi-a transmis că-s și eu un gunoi, fiindcă fac parte din același departament de poliție. Când am încercat s-o consolez și s-o încurajez cu privire la întoarcerea lui Lee, mi-a replicat „Bla, bla, bla...“ și m-a împins cât colo. Atunci am scotocit camera 204 a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
-o pe Kay la procesul lui De Witt, s-a îndrăgostit de ea în stilul lui cast-vinovat și a început să-l urască de-adevăratelea pe Bobby. Concluzia la concluzie: Kay n-avea cum să știe. De Witt era un gunoi care a primit ce merita. Și concluzia finală: trebuia să-l aud pe Lee însuși confirmând sau infirmând totul. La patru zile după începutul „permisiei“ am plecat spre Mexic. La Tijuana am împărțit în stânga și-n dreapta pesos mexicani și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
Am mâzgălit vreo cinci pagini în biroul meu, dar m-am oprit când am simțit parfumul lui Madeleine amestecându-se cu duhoarea de dezinfectant de la motelul Red Arrow. Iar când am mototolit paginile și le-am azvârlit la coșul de gunoi, n-am făcut decât să arunc paie pe foc. Am supravegheat vila din Muirfield Road patru nopți la rând. Stând în mașina parcată peste drum, am urmărit cum luminile se aprind, apoi se sting rând pe rând, și am văzut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
84 de kilograme, șaten, ochi verzi. Fără adresă, înregistrat ca fiind „în tranzit - persoană de contact E. Sprague, WE-4391“. Permis de conducere, eliberat de statul California, numărul LA 68224, camionetă Ford din 1939, număr de înmatriculare 6B119A, pentru transport de gunoi în zonele Manchester până la Jefferson și La Brea până la Hoover... Intersecția 39th cu Norton se afla exact la mijloc. Amprentele de la mâna stânga și de la dreapta în josul paginii: una, doua, trei, patru, cinci, șase, șapte, opt, nouă puncte perfect compatibile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
pe Emmett cel laș. Pe unii părinți îi deranjau aceste spectacole și le-au interzis copiilor lor să se mai joace cu fetele Sprague. Cam în aceeași perioadă Georgie dispăru din viața lor. Făcea diverse munci prin curțile oamenilor, strângea gunoaie, și locuia în case abandonate, proprietatea lui Emmett. Timpul trecu. Ramona se concentră asupra Marthei. O împinse să termine liceul mai devreme și făceau donații la Institutul de Artă Otis, pentru ca fiica ei să beneficieze de tratament preferențial. La Otis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
de ori. Nu m-am gândit la semnificația ei sau la ce va însemna ea pentru viitorul meu sau al lui Kay - sau pentru viitorul nostru împreună. Doar am recitit-o și m-am gândit la Betty. Am aruncat la gunoi dosarul de la El Nido și m-am gândit la ea. H.J. Caruso m-a angajat ca vânzător de mașini și m-am tot gândit la ea în timp ce încercam să plasez pe piață noile modele din 1950. Am trecut pe lângă intersecția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
plăceau lui romanțele? Eu le detestam. Se lăuda că muncise din greu ca să-și întemeieze un rost? Cu atât mai mult m-am simțit îndemnat să-mi pierd timpul hoinărind prin cartier unde mă înhăitasem, cum zicea el, „cu toate gunoaiele”. Desigur, pentru firea autoritară a tatei - părea născut să comande - existența unui copil neascultător ca mine era o mare tristețe. Dar mult mai grav s-a dovedit faptul că în fața mea tata își pierdea mulțumirea de sine care fusese totdeauna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
copilărie s-a petrecut, poate, sub soarele deșertului și al junglei, pregătindu-mă, fără să știu, pentru sala cu oglinzi de la azil. Tata venea uneori să-mi facă morală. Mă învinuia că-mi pierdeam timpul și mă amenința că mătură „gunoaiele” de pe pereți; adică imperiile mele. Atunci îmi arătam colții: „Îndrăznește”. Știa la ce mă refer. Suferea de migrene teribile și era o adevărată sărbătoare pentru mine să tropăi, când îl durea capul, în camera alăturată. De aceea trântea ușa și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
că mă amăgisem. În realitate, nici nu-i păsa de mine. M-am blestemat pentru slăbiciunea care mă împinsese să-i scriu și am renunțat cu totul să mă apăr. Mai mult, am declarat la anchetă că mă socoteam un gunoi al societății, că acceptam orice concluzii doreau să-mi pună în cârcă, deoarece și silnică autoritatea tot autoritate rămâne. Din nefericire, aceste vorbe au fost interpretate ca o sfidare. La proces, am avut surpriza să-l descopăr pe tata în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
să pună ordine în mediocritatea lor, eu mi-am dereticat-o, am scuturat-o de praf și am privit-o atent, chiar dacă am făcut asta cu silă. Încât mediocritatea mea semăna cu o cameră curată în care nu găseai nici un gunoi. Totul era de duzină, ieftin, descurajant; eram prea conștient de asta ca să devin un impostor oarecare. Mi-am amintit fraza chicotită de Emilia: „Nu-i nimic, ai să faci tu o sculptură mare, dacă o să ai energia necesară”. Nu, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
Erau melodii tărăgănate, în care te așteptai să fie invocat cerul, dar deodată descopereai, uimit, că fostul călugăr își amintea de o femeiușcă pe care o iubise. Când se trezea din beție, era cuprins de remușcări negre. Striga: „Sunt un gunoi, Doamne, un gunoi” și se lovea cu capul de podea. Se ruga lui Dumnezeu să-l ierte, bătea mătănii, apoi în disperarea pocăinței se îmbăta iar. Nimeni nu știa cum făcea rost de băutură, unde își ascundea sticlele și cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
în care te așteptai să fie invocat cerul, dar deodată descopereai, uimit, că fostul călugăr își amintea de o femeiușcă pe care o iubise. Când se trezea din beție, era cuprins de remușcări negre. Striga: „Sunt un gunoi, Doamne, un gunoi” și se lovea cu capul de podea. Se ruga lui Dumnezeu să-l ierte, bătea mătănii, apoi în disperarea pocăinței se îmbăta iar. Nimeni nu știa cum făcea rost de băutură, unde își ascundea sticlele și cum reușea să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
Am căutat cu privirea înfrigurată în locul știut. Pe peretele din fața scării. Dar n-am văzut nimic. Peretele era gol. Poate a fost mutată, mi-am zis. Pe urmă am aflat că placa a fost spartă cu ciocanul și aruncată la gunoi. De ce? Probabil, fiindcă numele unui premiant nu convenise cuiva. Mi s-a făcut frig. Mai bine nu știam. Fusesem, parcă, pedepsit în contumacie. Am ieșit abătut pe poartă, hotărât să nu mă mai întorc niciodată în curtea cu nisip auriu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
le-ați cunoscut voi sunt niște maimuțăreli? N-aveți geniu, domnilor, n-aveți geniu. Mă rog, faceți și voi ce puteți, Dumnezeu să vă binecuvânteze. Bătrânii trepidau. Călugărul le făcu semn să se astâmpere. Aveți răbdare că vă povestesc tot, gunoaielor. Și cum se ploconiseră toți dinaintea papei Formosus câtă vreme a trăit; și cum, după ce a murit, ți se făcea greață cât de demni erau toți. De parcă niciodată nu se guduraseră pe lângă papa Formosus, sărutându-i mâna cu inele scumpe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
câteva ore mai târziu. Domnul Andrei a aruncat o privire nemulțumită spre goliciunea urâtă de marmură. — Ce, așa arătau fetele care mă așteptau să aterizez? Mă jigniți, domnule sculptor. Nici cu Călugărul n-am avut mai mult succes. Sunt un gunoi, Doamne, un păcătos, iartă-l pe robul tău care nici la bătrânețe n-a devenit cucernic, s-a văicărit el și s-a îndepărtat clătinându-se. În schimb, Leon a fost încântat. A învelit statueta într-o batistă murdară și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]