86,398 matches
-
sau steagul breslei sunt aduse În spațiul public, pentru a fi astfel accesibile, pentru a facilita comunicarea cu ele, pentru a permite (În plan magic) transferul de puteri sau valori consacratoare dinspre unitățile constitutive ale procesiunii către publicul ei. Așa cum observă R. Grimes (1976, p. 62), „activitățile tipice din timpul unei procesiuni sunt mersul pe jos, purtarea unor obiecte, arătarea acestora, rugăciunile, cântecele, a privi Întregul ansamblu și a fi privit de alții. Într-o procesiune, aceste activități umane obișnuite capătă
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
zi, intrarea Într-o lume diferită, căutarea a ceva nou, motivele multiple ale participanților, de la omagiu și venerare la simpla curiozitate - sunt extrem de comune, dacă nu chiar caracteristici universale ale pelerinajului. (I. Reader, 1993, p. 8) La o privire transversală, observăm că pelerinajul implică un anumit număr de elemente constitutive. Diferitele tipologii propuse au puncte de convergență și puncte de divergență: mișcarea, caracterul popular, locul care concretizează puterea sacră (S. Coleman, J. Elsner, 1995, pp. 205-210); drumul, ritul de la capătul drumului
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
de credință, comunitatea pelerinilor se transformă Într-un agregat de oameni aflați În căutarea unor experiențe plăcute, eventual memorabile, iar transfigurarea spirituală dispare cu desăvârșire (vezi dezbaterile din V. Elizondo, S. Freyne, 1996; W. Swatos, L. Tomassi, 2002). Totuși, așa cum observă S. Coleman (2002, p. 363), fixarea unor granițe definitive este dificilă În modernitate, unde „călătoriile sacre se suprapun cu turismul, cu negoțul, migrațiile, expresii ale naționalismului, crearea de noi diaspore, comunitățile imaginare”. J.E. Campo (1998, p. 44) propune o tipologie
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
ca un tip distinct de ritualizare, cu ajutorul căruia sunt amestecate ierarhiile și regulile sociale: „Astfel, noi creăm un spațiu social aparte, unde unde rutinele lumii de zi cu zi sunt sfărâmate și unde lumea reală, dată peste cap, poate fi observată, analizată, criticată și prezentată ca relativă” (R. Da Matta, p. 104). Charivaritc "Charivari" Sintetizând o amplă dezbatere (care a implicat antropologi, sociologi, istorici, filologi) asupra acestui ritual, Isac Chiva și Françoise Zonabend (1981, p. 365) Își Încep analiza cu o
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
vecinătatea riturilor politice, mai precis a celor de sancționare a unor comportamentele deviante, adoptate fie de anumiți membri ai comunității, fie de reprezentanți ai autorității politice, economice sau religioase: Dacă luăm În considerare evantaiul formelor În care apare un charivari, observăm că la una dintre extreme avem celebrarea colectivă, veselă și fără miză, a unei căsătorii oarecare - chiar dacă accentele satirice sunt rareori absente, mai ales când distracția este condusă de tinerii localnici -, iar la cealaltă găsim exprimarea ostilității colective În cea
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
țara lui Lenin, crește considerabil. Unii vin singuri, spontan, să depună flori la monument. Alții vin În grup, cum ar fi pionierii care, aliniați solemn În fața mausoleului, Îi raportează lui Ilici succesele și misiunile Îndeplinite (C. Lane, 1981, p. 210). Observăm, În acest exemplu, caracterul sincretic al comemorării: dominante sunt riturile de tip cult al stămoșilor (Întemeietori), rituri Întemeiate pe aducerea de ofrande (directe prin coroanele de flori, indirecte prin „sacrificarea” timpului liber În favoarea unor activități productive) și prezentarea omagiilor (oamenii
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
inaugurat o stelă În memoria fondatorului unui cămin pentru copiii orfani (În prezența văduvei acestuia), a rostit un discurs, a decorat o femeie care, În ciuda unui handicap, era o prezență activă În viața comunității și a răspuns Întrebărilor presei. După cum observă M. Abélès (1990a, p. 132), vectorii simbolici ai unei astfel de ceremonii sunt Încărcați de ambivalență: Atunci când analizăm vizita lui F. Mitterand, dubla dimensiune a ritualului apare cu claritate: pe de-o parte, un grad Înalt de formalism, pentru că toate
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
demonstrația ( În literatura de specialitate, termenii paradă, procesiune, demonstrație, marș sunt folosiți ca sinonimi; pentru a sublinia diferențele În intenția politică specifice acestor rituri În mișcare, voi utiliza aici termenul paradă pentru manifestările consensuale și demonstrație pentru cele contestatare). Așa cum observă un cunoscut cercetător al acestor rituri, În secolele al XVIII-lea și al XIX-lea, „o cultură populară politică a fost creată atât pe străzi, prin acțiunile cetățenilor americani obișnuiți, cât și În ziarele care povesteau ce se Întâmplă pe
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
M.C.) În interiorul acestui po, cel mai mic lucru, se afla un lucru și mai mic, iar acest lucru era viața. Iar viața aceasta s-a dezvoltat Într-o mișcare volburoasă.” (I.-P. Laleye, 1996) Dacă privim cu atenție aceste versiuni, observăm că cele asiatice și cele africane se referă strict la un act cosmogonic: ele descriu modul În care, pornind de la haosul primordial și indistinct, Divinitatea creează un element (vântul, pământul), punând astfel bazele lumii așa cum o cunoaștem. Creația poate fi
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
a Înălțat foarte sus, pământul s-a lăsat foarte jos, iar trupul lui Pangu a crescut ajungând de o extraordinară lungime ș...ț Așa a stat el de unul singur, susținând cerul și proptindu-se de pământ și nu a observat, În această trudă, cum s-au scurs epoci Întregi. Mai târziu, când cerul și pământul au devenit destul de solide pentru ca Pangu să nu se mai teamă că se vor uni din nou, el a simțit nevoia de odihnă, iar În
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
teme la un anume gen literar. Un mit al populațiilor Ge din America de Sud exprimă elocvent pluralitatea, pe de-o parte, de teme mitice și, pe de alta, de aspecte ale lumii sociale explicate prin aceste constructe simbolice, specifică miturilor etiologice: Observând o pereche de ara care-și făcuseră cuib În vârful unei stânci abrupte, un indian Îl aduce pe tânărul său cumnat, numit Botoque, ca să-l ajute să prindă puii. Îl pune să se suie pe o scară improvizată, dar, ajuns
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
lui Iuda În divinitatea cosmogonică și escatologică (vezi M. Coman, 1983), imaginea zmeilor sau a păsărilor cu cioc de fier (venite probabil odată cu povestirile despre Alexandru cel Mare), lupta cosmică dintre divinitățile Binelui și cele ale Răului. Este interesant de observat cum străvechiul mit oriental al lumii făcută din sau susținută pe o piele de taur apare aici, oarecum inversat - pe această piele se dă lupta finală, iar imperfecțiunea acesteia (pozitivă În versiunile cosmogonice, căci permitea trecerea luminii către oameni) devine
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
Nigeria, elume-so la dogonii din Sudan ori adaox-malesk la indienii Tsimshian din America de Nord). Cultura populară românească nu ne oferă mituri, evidente prin ele Însele, ci texte și manifestări simbolice care cuprind segmente sau trimit la structuri cu atribute mitice. Așa cum observă C. Eretescu, ...informația mitologică este distribuită inegal În diferite clase de texte. Lirica În ansamblu, snoavele, teatrul popular, așa-zisa literatură gnomică, folclorul copiilor, unele subclase ale cântecului epic (jurnalele orale, baladele familiare) sunt neesențiale sub raportul conținutului mitologic, alte
[Corola-publishinghouse/Science/2018_a_3343]
-
modificare a pH-lui, care se evidențiază prin “virarea” indicatorului respectiv. Intervalul de pH cuprins între 8,2 și 10 reprezintă intervalul de viraj al fenolftaleinei. Generalizând, “intervalul de viraj” se definește ca domeniul de pH în afara căruia nu se mai observă o schimbare a culorii indicatorului. În intervalul de viraj, indicatorul prezintă o colorație progresivă variabilă. Mecanism de acțiune Unul din mecanismele de acțiune ale modificării culorii indicatorilor în funcție de pH se bazează pe teoria cromoforoionică. Conform acestei teorii, schimbarea de culoare
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
--glucoză are rotația specifică (-) = + 18,70. Ambele forme au fost izolate în stare pură. Când anomerii și sunt dizolvați în apă, rotația optică a fiecăruia se modifică treptat în timp, atingând la echilibru valoarea (-) = + 52,70: mutarotația se poate deci observa ca o descreștere a rotației optice a *anomerului sau ca o creștere a rotației optice a anomerului la valoarea de echilibru. Structurile de perspectivă ale ozelor Formele structurale ciclice propuse de Tollens sunt denumite formule de proiecție; acestea sunt simple
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
atomilor de carbon asimetrici. Aldopentozele și cetohexozele au trei atomi de carbon asimetrici și pot exista sub forma 23 = 8 stereoizomeri ( 4 perechi de izomeri optici); aldopentozele cu 4 Cvor avea 24 = 16 stereoizomeri (2 perechi de izomeri optici). Se observă că cetopentozele și cetohexozele au câte un atom de carbon C mai puțin decât aldozele izomere corespunzătoare. Seriile D și L ale ozelor Pentru caracterizarea configurației sterice (spațiale) a substanțelor optic active s-a introdus noțiunea de serie sterică, existând
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
Într-o eprubetă se introduc 2 ml soluție de glucoză 2 %, iar în alta 2 ml soluție de fructoză 2 %. Se adaugă în fiecare 2 ml reactiv Selivanov. Ambele eprubete se introduc într-o baie cu apă care fierbe. Se observă că soluția din eprubeta cu fructoza se colorează în roșu intens, spre deosebire de eprubeta cu glucoză, în care lichidul se colorează în galben-portocaliu. 2.8.1.2. Reacții redox Reacția Fehling Ozele prezintă proprietăți reducătoare datorită prezenței în molecula acestora a
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
fierbere. Separat într-un stativ se pregătesc 6-7 eprubete cu câte 1 ml soluție diluată de iod. La începutul experienței se iau cu o pipetă câteva picături de amidon și se picură în prima eprubetă peste soluția de iod. Se observă apariția colorației albastre. Pe măsură ce hidroliza progresează se va observa apariția unei game de culori, de la roșu violet la galben, în funcție de stadiile de hidroliză a amidonului. Când proba luată nu-și schimbă culoarea în prezența iodului, se mai continuă fierberea încă
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
cu câte 1 ml soluție diluată de iod. La începutul experienței se iau cu o pipetă câteva picături de amidon și se picură în prima eprubetă peste soluția de iod. Se observă apariția colorației albastre. Pe măsură ce hidroliza progresează se va observa apariția unei game de culori, de la roșu violet la galben, în funcție de stadiile de hidroliză a amidonului. Când proba luată nu-și schimbă culoarea în prezența iodului, se mai continuă fierberea încă 5 minute. Apoi se răcește soluția, se neutralizează cu
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
compun. Mărimea care caracterizează gliceridele din acest punct de vedere se numește indice de saponificare (Is) și reprezintă cantitatea în miligrame de hidroxid de potasiu necesară pentru a saponifica 1 g de gliceride. Din exemplele date în tab.6 se observă că indicele de saponificare descrește cu cât cresc masele moleculare ale acizilor grași componenți. Reacții specifice date de gliceridele nesaturate Prezența acizilor grași nesaturați conferă gliceridelor unele proprietăți chimice specifice, cum ar fi reacțiile de adiție (hidrogenare sau halogenare) și
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
adaugă 3-4 ml alcool sodat și se încălzește pe baia de apă 10-15 minute, până la dispariția grăsimii. Gliceridele hidrolizează cu eliberarea acizilor grași, care în mediu alcalin formează sărurile de sodiu, numite săpunuri. Se adaugă 10 ml apă și se observă formarea unei soluții de săpun care prin agitare spumează. Apoi se acidulează soluția cu acid acetic glacial, când se eliberează acizii grași insolubili în apă, sub forma unui precipitat (turbiditate). 3.5.1.2. Determinarea punctului de topire Mod de
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
1.Reacții reversibile de precipitare Salifierea (precipitare cu (NH4)2SO4) Mod de lucru Într-o eprubetă se introduce puțin ser sangvin sau albuș de ou diluat și se adaugă sulfat de amoniu solid până nu se mai dizolvă substanța. Se observă că odată cu salifierea se formează un precipitat de proteină. Dacă se adaugă apă distilată precipitatul se dizolvă, deoarece a scăzut concentrația în sulfat de amoniu. Adăugând din nou sulfat de amoniu, când se ajunge din nou la saturație, apare din
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
la care particulele coloidale de proteină au cea mai mare stabilitate. Mod de lucru În cinci eprubete, notate de la 1 la 5 se introduc câte 2 ml ser sangvin sau albuș de ou diluat. Se încălzește prima eprubetă și se observă formarea unui precipitat. În a doua eprubetă se adaugă o picătură de acid acetic și se încălzește. Precipitatul se formează mai repede și mai complet pentru că prin adăugare de acid acetic mediul a fost adus mai aproape de punctul izoelectric al
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
2-3 zile, apoi se decantează; * Soluție HNO3 10 %; * Soluție amoniacală 15 %. Mod de lucru Se alcalinizează filtratul (2-3ml) cu soluția amoniacală 15 %, se adaugă apoi soluția de HNO3 10 % până la o reacție puternic acidă și reactiv molibdenic în exces. Se observă apariția unui precipitat galben de fosfomolibdat de amoniu. 5.5. TESTE DE AUTOEVALUARE l). ADN conține: a). glucoză; b). 2-deoxiriboză; c). arabinoză; 2). Deoxiribonuleotide sunt: a). acidul deoxiadenilic; b). acidul deoxiguanilic; c). acidul deoxiuridilic; d). acidul deoxicitidilic; e). acidul deoxitimidilic
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]
-
din organismul animal duce la stagnarea creșterii organismelor tinere, la scăderea rezistenței la infecții, la tulburări de vedere, la căderea părului și chiar moartea subită a organismului adult. Hipovitaminoza B1 este mai frecventă la puii de găină, la care se observă încetinirea creșterii, tulburări locomotorii paralizii. La animalele de laborator carența în riboflavină se manifestă prin căderea părului, dermatite, conjuctivite, blefarite și opacitatea difuză a corneei, urmată de cataractă. Animalele bolnave tratate cu riboflavină pură se refac relativ repede. 7.2
Biochimie by Lucia Carmen Trincă () [Corola-publishinghouse/Science/532_a_1322]