86,398 matches
-
schimb, când în tradiția gândirii occidentale acest fundament a fost dezrădăcinat de dimensiunea veșnică a lui Dumnezeu și a fost orientat spre subiectivitate, conștiință, rațiune, după o perspectivă clar antropocentrică, persoana este considerată înăuntrul ei (dentro di sè).” Enrico Berti observă o întoarcere la noțiunea clasică de persoană, în filosofia anglo-americană de inspirație analitică (Peter Simson, care afirmă necesitatea unei perspective metafizice; D. Wiggins, pentru a examina criticismul lui Hume la adresa conceptului de substanță) și filosofia continentală de inspirație hermeneutică (Paul
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
ale persoanei, cât și de o definiție nominală, care are o aparență de adevăr. Problema pe care o relevă Possenti se referă la tendința de înlocuire a concepției de persoană legată de cea de substanță cu ideea de funcție. El observă că „modalitatea cea mai frecventă cu care se încearcă dizolvarea conceptului de substanță, reducându-l la cel de funcție, constă în a introduce orice afirmație într-o perspectivă evoluționistă: problemele de esență și de origine sunt negate și raportate în cadrul
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
rude, sau trei apropiați datorită relațiilor lor reciproce, nu pentru ceea ce fiecare este în sens absolut.” Această problemă terminologică poate fi o posibilitate pentru a descifra suprapunerea conceptelor de „substanță” și de „persoană”, utilizate de Augustin în sens antropologic. Se observă o corespondență imperfectă între termenul ,πόστασις grec și persona în latină, din cauza disputelor trinitare de la sfârșitul secolului al IV-lea, ceea ce a condus la suprapunerea termenilor antropologici de „substanță” și „ipostază - persoană”. Se cuvine să precizăm că natura este în
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
identice după ființă sunt diferite după ipostas; iar cele identice după ipostas sunt diferite după ființă”. Explicația pe care o oferă autorul se referă, pe de o parte, la identitatea dintre ființă și fire, între persoană și ipostază, însă se observă diferența între făpturile de aceeași fire și ființă și ipostaze diferite. Rezultă că făpturile unite în aceeași fire și ființă se disting între ele ca ipostaze sau persoane. Un exemplu, în acest sens, se poate individualiza în faptul că, potrivit
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
pământ, între creație sensibilă și creație inteligibilă, și între Dumnezeu și creație. Aceasta este vocația omului de a depăși aceste diviziuni, pentru a manifesta caracterul teofanic al universului. Jean Claude Larchet recunoaște că viziunea lui Maxim trimite, așa cum s-a observat, la distincția naturii de ipostază, beneficiind de dezbaterile cristologice consecutive conciliului din Calcedon și de elaborările predecesorilor săi apropiați, dintre care Léonce de Ierusalim și Iustinian, și de propriile reflecții cristologice. Noțiunea de natură (eύσις) se raportează la universal, la
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
om, de origine augustiniană: înainte de toate, el afirmă că „există două substanțe în om, sufletul și trupul”: sufletul cu rațiunea sa și trupul cu puterile sale sensibile. Atunci când evocă noțiunea aristotelică de suflet ca formă sau perfecțiune a corpului, se observă și influența lui Bonaventura despre compatibilitatea cu doctrina unei dualități a substanțelor. O notă semnificativă se referă la caracterul natural al relației suflet - substanță cu corpul - substanță, pe urmele lui Augustin, potrivit căruia sufletul experimentează o dorință față de trup și
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
omul ca ființă relațională după imaginea Trinității, dar și concepția lui Maxim Mărturisitorul care, mergând pe linia lui Vasile cel Mare, consideră ființa ca fiind luată în sens general și universal, iar persoana în sens particular, acest fapt putându-se observa și în cazul Sfintei Treimi, și, după cum am remarcat, Toma de Aquino reia doctrina trinitară a lui Augustin pentru a reflecta despre trup ca relație cu sufletul și sufletul în relație cu Dumnezeu. Aceste baze solide, dezvoltate cu o critică
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
reguli generale prin calcul, se grăbește să prevină viața, este un surogat al instinctului care a slăbit sau care oricum a devenit nesigur”. Scheler admite o cale de ieșire care este în măsură să justifice opera intelectului, adică civilizația. Se observă că filosoful din Monaco di Baviera întreprinde o adevărată și rigidă cercetare științifică în care examinează științele biologiei și ale psihologiei pentru a proba legitimitatea unui concept esențial despre om. Apoi, coborând în profunzimea psihicului uman prin metoda fenomenologică, distinge
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
utilizate și profunzimea lor în reflecția lui Scheler. Este evident influxul pe care l-a exercitat asupra generațiilor de filosofi și oameni de cultură prin studiul său serios și critic asupra moștenirii filosofice, antice și medievale. Acest aspect se poate observa și în ceea ce privește morala catolică, contribuind la reînnoirea radicală a concepției despre persoană, valoarea și demnitatea ei. Chiar dacă a schimbat, într-un anumit sens, optica în care era văzută persoana în etica tradițională, prin noua imagine a vrut să interogheze modul
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
și justifică studiul nostru este raportul intrinsec dintre experiența umană și experiența morală, fondată pe temeiul persoanei umane responsabile, în legătura sa verticală cu Dumnezeu și orizontală cu sine însăși, cu comunitatea umană și religioasă. În acest mod, putem să observăm direct și să facem o analiză amplă asupra contribuției experienței umane la reflecția teologico-morală, în lumina documentelor elaborate de către Magisteriul Bisericii și pe baza aprofundării filosofilor și teologilor. Vrem să demonstrăm că experiența umană însoțește mereu mesajul evanghelic și creează
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
să se insereze într-un proiect istoric nou și obscur, un proiect de fidelitate și de îndurare. Dreptatea apare ca o fidelitate față de Dumnezeu în intervențiile sale salvifice și, contrar, păcatul este mereu o infidelitate față de Dumnezeu. Este important să observăm că păcatul pe care omul îl săvârșește nu este împotriva celuilalt om, ci împotriva lui Dumnezeu (David: „Am păcătuit împotriva Domnului” - 2 Sam 12, 13). În Noul Testament putem constata că, de multe ori, conflictul dintre Isus și farizei nu este
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
Spencer), la o concepție istorică, ce-și are actul de naștere în Fenomenologia spiritului lui Hegel. Acesta este terenul care a favorizat orientarea psihologiei moderne, experiența interioară, introspecția privilegiată de spiritualiști și de fenomenologi. În cadrul analizei termenului „experiență” se poate observa cum semantica atribuită acestui termen este polivalentă, așezată cu dificultate în interiorul unui context unitar. Ne întrebăm, atunci, ce însemnătate are în acest context moral? P. Valori propune câteva accepții ale termenului: experiența ca o obișnuință prelungită de a împlini cu
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
documentul conciliar Gaudium et spes nr. 46. 2.3 De la experiența umană, la experiența morală Potrivit afirmației documentului conciliar Gaudium et spes nr. 46, teologia morală trebuie să rămână ancorată și fondată în „lumina evangheliei” și în „experiență”. După cum se observă, recurgerea la experiență în cadrul reflecției morale nu este formulată în mod clar, dar ni se oferă niște indicații care pot fi considerate drept piste pentru reflecția morală. S. Privitera propune patru formule în care întrevede referința conciliară la tema experienței
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
decât resursele care există, teamă legată și de neliniștea crescândă a atâtor familii și popoare în fază de dezvoltare. La aceste preocupări se adaugă alți factori economici și sociali, precum condițiile de muncă, locuința și educația tineretului. De asemenea, se observă o schimbare evidentă în contextul antropologic, în mod particular, în spațiul vieții conjugale, în considerația persoanei și a locului ei în societate, valoarea atribuită iubirii conjugale în cadrul căsătoriei și semnificația actelor conjugale în conformitate cu această iubire. Aceste situații care vorbesc cu
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
momente: primul - se pare că odată cu întâlnirea dintre filosofia greacă și anunțul creștin (pentru Ambroziu din Milano, „legea naturală este o revelație”) are loc o împletire profundă a conceptului de lege naturală și a revelației biblice și, prin urmare, se observă o deteriorare a funcțiilor sale inițiale, așa cum se va vedea. Pe de o parte, se recunoaște că „Natura omului și a lucrurilor este creată de Dumnezeu, și prin legile și tendințele sale îi indică omului voința lui Dumnezeu. Dumnezeu este
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
ca bunuri umane care se fondează pe o ordine (ordo inclinationum), adică „treptele superioare le presupun pe cele inferiore”, și „conservarea speciei ar sta la baza tuturor valorilor, și este necesară - ca premisă - pentru orice ființă”. Rațiunea este cea care, observând aceste înclinații, descoperă bunurile care trebuie urmate și deduce preceptele pe baza cărora se ajunge la acele scopuri. Acesta este și motivul pentru care doctorul angelic preferă să vorbească de lex rationis în loc de lex naturae. Inspirându-se din gândirea lui
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
o „etică provizorie” în vederea judecății iminente a lui Dumnezeu; cuvintele valorează doar pentru o categorie particulară de creștini și exprimă un „sfat în vederea perfecțiunii”; aceste cuvinte atestă faptul că suntem păcătoși și avem nevoie de harul lui Dumnezeu. Se poate observa că niciunul dintre aceste cuvinte nu este conform viziunii teologice a evanghelistului Matei. Exigențele lui Isus vor să identifice noua comunitate pe care vrea să o întemeieze, în care mânia este învinsă prin reconciliere, setea de plăcere este ținută sub
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
să intre în conflict cu proclamarea religiei civile romane: «Cezar este Domnul!» Apocalipsul susține că cel care «face toate lucrurile noi e cel care este Domnul Domnilor și Regele Regilor», este unul singur”. Pe această linie de gândire, W. Schrage observă că cultul imperial este în mod decis extins sub Domițian ca religie oficială a statului. Acest cult se propusese ca instrument de putere și mijloc ideologic religios pentru a îmbrățișa și a ține unite diferite popoare și diverse culturi ale
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
lui Isus În urma unei analize atente a comportamentului lui Isus rezultă că el nu face nicio distincție între bărbați și femei, nici în momentul vindecărilor, nici atunci când iartă păcatele. În chemarea la urmarea lui cea mai strictă nu se poate observa vreo preferință pentru bărbați. Era imposibil, în societatea acelui timp, să pretindă femeilor o colaborare activă în scopul răspândirii Evangheliei, din cauza excluderii femeilor din viața publică și de la liturgia sinagogală. Isus, cu toate acestea, le-a permis să-l urmeze
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
anonimi din Lc 9,57.61, atrase de cuvintele și de operele sale și de atitudinea sa față de femeie. Isus a consimțit dorinței lor, permițându-le să-l urmeze și să-i slujească și să devină ucenicele sale”. Același autor observă că despre femeile care îl urmau pe Isus evangheliile spun că „îi slujeau” (Mc 15,41), prezentând femeile ca pe niște ucenice autentice ale lui Isus: îi slujeau la masă (este sensul restrâns al termenului diakoneo) și erau preocupate ca
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
în unele cazuri, o autentică funcție de ghid. Apostolul Petru, abia eliberat din închisoare, se îndreaptă aproape instinctiv spre casa Mariei, mama lui Ioan Marcu, și nu se înșală, deoarece află comunitatea reunită în rugăciune (Fap 12,12). Este important să observăm că Biserica nu se naște în mod propriu în templu sau în sinagogă, ci în „casă”, chiar dacă la Ierusalim, templul, atât timp cât este în picioare, rămâne locul vestirii și al învățării apostolilor (Fap 3,11; 5,42). Aceste case - biserică erau
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
și în Scrisoarea către Romani (Rom 16,15). Când Paul insistă asupra celibatului, ca starea mai bună în vederea activității misionare (1Cor 7,24), exprimă opinia sa personală care nu reflectă practica comună a mișcării misionare. Cu toate acestea, putem să observăm că nici Priscila și nici Iunia nu sunt definite ca „soții”, deoarece ceea ce conta nu era condiția lor tradițională și rolul lor de soții, ci angajarea lor în calitate de colaboratoare în opera de vestire a evangheliei. Pentru Paul (Gal 3,26-28
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
specifică. Paul vorbește de colaboratorii săi ca diakonos ai lui Cristos, ai evangheliei și vorbește de activitatea sa apostolică cu termenul diakonia. Acesta apare între carismele menționate de Paul în Romani, între darul profeției și darul învățăturii. Trebuie să se observe că, în cazul lui Febe, diakonos se referă la o slujire specifică și generală a lui Dumnezeu, care include întreaga viață creștină. Slujirea lui Febe este caracterizată pe scurt: „a fost de ajutor pentru mulți și chiar pentru mine” (Rom
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
face o remarcă interesantă, în acest sens: „A iubi un lucru înseamnă a te obliga să-l faci să existe, a nu admite, în măsura în care depinde de tine, posibilitatea unui univers din care obiectul respectiv să fie absent. Însă se poate observa că aceasta e totuna cu a-i da necontenit viață, în măsura în care depinde de noi, intenționat. Iubirea înseamnă vivificarea, crearea și conservarea intențională a obiectului iubit. Ura înseamnă anulare și asasinat virtual, nu însă un asasinat pe care-1 execuți o singură
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]
-
și de încredere. De asemenea, educația familială este cea care face distincția dintre protecție și posesivitate, dintre autonomie și dependență față de ceilalți. Concluzie Prin primirea-îmbrățișarea celuilalt și a universului său interior și exterior, așa cum se prezintă el (sau ea), se observă instaurarea unui raport corect și agreabil, capabil să ofere continuitate creșterii sănătoase reciproce. De aceea poate cea mai importantă particularitate în educația familială este orientarea emotivității într-o direcție armonioasă, dându-le posibilitatea tuturor să-și recunoască propriile emoții și
Etica creştină din perspectiva persoanei by Duma Bernadin () [Corola-publishinghouse/Science/100983_a_102275]