9,537 matches
-
din Marea Armată a lui Bonaparte, sudează, la temperatura inimii lor, așchiile amintirilor lui Napoleon al lor și făuresc legenda celui al cărui nume nu putea fi rostit pe vremea Restaurației. Cu încăpățînarea-i cumplită, memoria convenționalizează mai întîi cel mai mărunt gînd, fărîmiturile de real și fiecare personaj. Adică înlătură din ele contrastele, complexitatea și le reduce la stereotipuri pentru a le reproduce conform unei scheme tipice. Moartea eroilor este întotdeauna tragică și măreață, conducătorii apar mereu cu figura maiestuoasă a
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
greoaie și neverosimile. Este greu de crezut că personajele și evenimentele se păstrează, imateriale, în memoria generațiilor. Că după o perioadă de suspendare revin în mod inevitabil, reîntrupîndu-se într-o nouă ființă fizică și socială. În sfîrșit, că un eveniment mărunt, o emoție abia perceptibilă a maselor și-ar avea cauzele în acel trecut și rezultatele într-un viitor care le creează încă o dată. Pe scurt, că viitorul este întotdeauna o felie de trecut. De aceea, vom considera că resurecția de
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
însă stăpîn pe sine însuși. Omul mediu din zilele noastre și aceasta este adevărat mai ales pentru femei și aproape toți oamenii din societățile arhaice și înapoiate, este un "total": el este afectat în întreaga-i ființă de cea mai măruntă dintre percepțiile sale, de cel mai mic șoc mental"482. Avem în față portretele a două categorii de oameni. Primul corespunde ideii pe care o avem despre omul individ din civilizația noastră: Faust, sfîșiat între cele două "suflete" ale sale
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
descopere încetul cu încetul, cărei categorii îi aparțin părinții. Învață să cunoască alți părinți și să-i compare cu ai săi, dobîndind astfel dreptul de a pune sub semnul îndoielii calitatea unică și incomparabilă pe care le-o atribuie. Incidente mărunte din viața de copil și făcîndu-l să simtă insatisfacția, îl fac încă de la început să-și critice părinții, permițîndu-i să folosească, pentru a-și sprijini atitudinea sa critică, cunoașterea dobîndită asupra unro părinți pe care-i preferă din anumite puncte
Epoca maselor: tratat istoric asupra psihologiei maselor by Serge Moscovici [Corola-publishinghouse/Science/1426_a_2668]
-
2000. Repere bibliografice: Dumitru Micu, Debuturi în roman, CNT, 1976, 25; Vasile Chifor, Fețele adevărului și sentimentul frustrării, T, 1976, 7; Mihai Dinu Gheorghiu, „Fratele nostru Emanuel”, CL, 1976, 12; Felea, Aspecte, I, 102-105; Anton Cosma, Un roman despre viața măruntă, VTRA, 1979, 4; Valentin F. Mihăescu, Epica și etica actuală, LCF, 1979, 14; Valeriu Cristea, Basm și istorie, RL, 1979, 18; Cristea, Faptul, 288-294; Vasile Chifor, Spațiile prozatorului, LCF, 1982, 1-2; Irina Petraș, Petre Anghel. Fondul principal de cuvinte, ST
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285368_a_286697]
-
românească a conceput proiectul unui stat național independent, întemeiat pe ideologia daco-românismului care să-i includă pe toți românii, dar a fost silită, curând, să accepte că înfăptuirea acestui proiect depindea de conjunctura externă. Treptat, s-a conturat „politica pașilor mărunți”, a fost înlocuită ideea sprijinului extern cu doctrina ”prin noi înșine„ și a apărut practica punerii marilor puteri în fața faptului împlinit. Unirea și independența continuau să fie obiectivele majore ale întregii mișcări iar Mihail Kogălniceanu a fost prezent la fiecare
MIHAIL KOGĂLNICEANU ŞI INDEPENDENȚA ROMÂNIEI ÎN ISTORIOGRAFIA ROMÂNEASCĂ by Mihaela Strungaru-Voloc () [Corola-publishinghouse/Science/1609_a_3012]
-
Poezia lui Ț. se așază în descendența neomodernismului de filiație blagiană. Nisipuri cu pelerini fixează deja coordonatele pe care se vor situa și următoarele două cărți de versuri, prima sub titlul Plouă aseară (1996), unde Ț. semnează doar ciclul Plouă mărunt (în timp ce Nicolae Dudaș dă proză sub genericul Plouă colorat), și Aureole (1997): un discurs solemn și hieratic, care celebrează epifaniile divinului, percepute fie pe calea revelației, fie prin „camuflarea” în concretul cotidian. Textele, de mici dimensiuni, juxtapun două secvențe. Prima
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290087_a_291416]
-
Soviany, Măștile care dezvăluie, APF, 1995, 1-2; Ov. S. Crohmălniceanu, Din roadele exilului, L, 1996, 19; Elena Beram, „Rătăcirile” Marianei Șora, JL, 1996, 49-52; Octavian Soviany, Despre neisprăvire, LCF, 2000, 27; Micu, Ist. lit., 727-728; Roxana Răcaru, Pledoarie pentru bucurii mărunte, RL, 2001, 5; Daniel Cristea-Enache, Un Oblomov care scrie, ALA, 2001, 550; Popa, Ist. lit., II, 1147; Petraș, Panorama, 596-597; Dicț. scriit. rom., IV, 457-460; Mihai Pelin, Opisul emigrației politice, București, 2002, 318; Tudorel Urian, Case cu pereții de sticlă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289792_a_291121]
-
se umple încet/ specia invizibilului se pregătește/ liliacul orb țiuie să nu se lovească/ drumul să-l afle/ și buha se-așază pe-acoperișul părăsit/ fluturele păros întinde aripile pe scoarța văruită/ gândacul cel negru mișună/ și-asemeni lui întregi mărunte seminții/ de apă de aer și de uscat.” Sub alibiul polarității tutelare, P. își desfășoară textele după un ritm de sistolă și diastolă, vertebrând dublul regim (nocturn/diurn) al ființei prin dublul regim al poeziei, disputată în egală măsură de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288943_a_290272]
-
uriașă, o mamă-copil, care ține în creierul ei masculin, ca matrioșka în burtă, o grămadă de homunculi, de păpuși, de creaturi care nu mai există, care nu există încă, din ce în ce mai bătrâne și într-un fel din ce în ce mai copilăroase, poate până la baba măruntă, scofâlcită care va fi și cea mai neajutorată, mai copil decât toate”. Totuși, romanul refuză convenția confesiv-diaristică a proustianismului, conturându-se mai degrabă ca biologie decât ca psihologie. Amintind de halucinantele incursiuni corporale ale lui M. Blecher, Exuvii e o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288943_a_290272]
-
relației individ-colectivitate socială, laitmotiv prezent, în diferite variante, în toate piesele sale. Se pot recunoaște și aici trăsături comune cu creația lui Camil Petrescu, argumentul conflictului dintre individul cu aspirații înalte, vizând atingerea absolutului, și societatea preocupată doar de interese mărunte și imediate oferind substanța pledoariei dramatice. Personajele centrale ale pieselor sunt revoltați revendicându-și dreptul la o existență dacă nu desăvârșită, cel puțin corectă. Omul de prisos și Creditorii abordează această problematică din unghiul comentariului moral, în Șacalii primează demonstrația
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287863_a_289192]
-
revistei "Teatrul": am emoții, desigur. Citesc revista cu pricina de la 13 ani: o cumpăram de la chioșc, lunar (apărea la o dată fixă, spre finalul lunii, și costa 7 lei). Am cunoscut redactorii, figuri, ce mai! Radu Popescu era șeful: un tip mărunt și uscat, care m-a abordat o singură dată, în vederea realizării unei documentații, acasă la Sică Alexandrescu, după dispariția regizorului. Mai bine nu mă duceam (o să vă spun cu altă ocazie de ce!). Radu Popescu (tatăl scenaristului de la Hollywood, autorul romanului
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
destin spectaculos) În toamna lui 1988 eram în comisia de admitere a unor candidați la postul de actor, în teatrul din B. S-au prezentat vreo patru amatori, dintre care doi, să zicem, bunișori. Actorii mari nu veneau tocmai în măruntul B. Așa că luai ce puteai, din ce ți se oferea... Pe cei de care nu erai sigur, îi țineai pe o perioadă determinată (un an, să zicem; sau doar șase luni). Și apoi organizai un nou concurs. Situația nu-i
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
național (genialul Birlic, Vali Seciu, Ion Lucian, Petru Vutcărău, Adriana Trandafir...). Tot în memoriile acestea mai încap: decalogul secretarului literar ("să nu se împrietenească prea tare cu nici un actor...", "să uite ce e rău, repede", "să nu se amestece în măruntele și interminabilele bîrfe teatrale" etc.), un studiu amplu cu efect multidisciplinar asupra unei lucrări dramatice care, pesemne, a pasionat-o pe autoare (Occisio Gregorii in Moldavia Vodae), un echilibrat comentariu al jurnalului lui Mircea Zaciu accentul punîndu-se, firește, pe episoadele
[Corola-publishinghouse/Science/1463_a_2761]
-
aceasta fiind personificată prin imaginea unui mitic Făt-Frumos, „pe jumătate cioban sălbatic”, chemat „să mai ciuntească din cele capete bălăurești care fojgăie în viața noastră literară”. Rubricile revistei adăpostesc texte puternic polemice, conforme unei atitudini antimoderniste: „Vitrina cărții”, „Multe și mărunte”, „Cronică”, „Bibliografie”, „Proză științifică”. În consonanță cu judecățile de valoare emise de I.E. Torouțiu în „Convorbiri literare”, Leca Morariu își exprimă tranșant dezacordul față de opiniile privindu-l pe Eminescu, exprimate de Tudor Arghezi în „Adevărul literar și artistic” din august
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286968_a_288297]
-
Const. I. Popescu, ca în articolul Război imposturii moderniste (4-6/1944), unde se declară solidaritatea cu revista „Ramuri”, la fel de înverșunată în a respinge fenomenul literar modernist. În mod cert, prin causticitatea și subiectivitatea pe care le degajă, rubricile „Multe și mărunte” și „Cronică” sunt cele mai dinamice secțiuni ale revistei. Poezia cultivată aici este una tradiționalistă, de inspirație istorică, patriotică, o poezie a nostalgiei pământului natal, scrisă de poeți minori ca Adelina Cârdei, Ion Buzdugan, George Drumur, George Voevidca, V. Bogrea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286968_a_288297]
-
culcușul său cu mâinile puse-n cruce sub ceafă, închide ochii și merge pe urma cuvintelor lui Lucrețiu: Uită-te când se strecoară într-o odaie-ntunecată aducând Cu ele lumina razele soarelui; și-o să vezi cum prin vid multe Mărunte corpuscule în cele mai diverse feluri se-amestecă în acea Dungă de lumină, și cum ca-ntr-o necontenită bătălie, se-ncaieră, Se iau la trântă, se-nfruntă pâlcuri între ele, și nu se potolesc nicicând. Citindu-l pe Lucrețiu
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
tot mai nesuferite, provocându-i dureri la încheieturi, dându-i impresia că are oasele putrede. "Viața unui deținut" se gândea "ce diferită e de cea a unui om liber; acesta nu știe ce-nseamnă să se bucure de cele mai mărunte lucruri, de cele mai nedeslușite rumori, nu cunoaște scala tăcerii ce are felurite valori dimineața, la amiază sau noaptea. Afară omul se mișcă neștiutor de ceea ce se întâmplă lângă el, acolo unde se săvârșesc fărădelegi, delicte, abuzuri, unde sunt uciși
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
toată această poveste spre a o face și mai provocatoare, ca într-o comedie, căci ei erau sechestrați în mânăstirea de Supraveghere din Cantacuzino pentru datorii". Zile în șir a scris și a rescris respectiva Informare atent la cea mai măruntă nuanță, atent la efectele ce le-ar fi produs asupra Cardinalului: o confesiune subtilă și bogată în amănunte: "Excelență, faptele vorbesc de la sine; judecătorul primului proces n-a fost decât unul sigur: don Luis Xarava, avocat fiscal, om fără instrucție
by Dante Maffìa [Corola-publishinghouse/Science/1046_a_2554]
-
asemenea publicații. Ținând seamă de îndrăzneala întreprinderii și de enormele greutăți, pot afirma că începutul a avut un succes peste care nu se poate trece... Nu cred ca planul părintelui Patriarh să izbutească. Pentru că sunt în joc prea multe ambiții mărunte, prea multă neîncredere și prea multă neputință. Toți vor să fie directori, toți vor să fie stăpâni dar, de făcut ceva, asta e altă căciulă. Și, pe urmă, ar trebui un spirit proaspăt. Care să fie mai tânăr. Mă gândesc
Biserica şi elitele intelectuale interbelice by Constantin Mihai [Corola-publishinghouse/Science/898_a_2406]
-
variabile contează extrem de mult, cum este cea a „interacțiunii sistematice și pozitive”, menționată anterior; 2. o pondere însemnată din ceea ce se consideră efectele divorțului asupra copiilor este identificabilă în tensiunile existente prealabil în familie (Amato, Booth, 1996). Cu pași mai mărunți sau mai însemnați, legislația și actele judecătorești tind în toată lumea să lucreze în lumina principiului „ce-i mai bine pentru copil”, atunci când se produce divorțul. Fără un cadru legal și stabilirea prin sentințe judecătorești a unor obligații parentale, este greu
[Corola-publishinghouse/Science/2359_a_3684]
-
căni pe zi dintr-o infuzie cu 1-2 lingurițe de frunze la o cană sau decoct din două linguri de plantă la un litru de apă, pentru comprese calde, ce se aplică de două ori pe zi. Rumex acetosella (măcriș mărunt). Se bea două căni pe zi dintr-o infuzie cu două lingurițe la o cană. Pulsatilla montana (dedițel). Se bea o cană pe zi dintr-o infuzie cu 1-2 lingurițe la o cană. Se poate folosi și sub formă de
Fitoterapie clinică by Mihai V. Botez, Gabriela Anastasiu, Viorica Puiu () [Corola-publishinghouse/Science/1133_a_2195]
-
pregnant pentru că ocaziile în care se manifesta erau destul de rare, iar contactul cu populația autentică a satelor era nesemnificativ. Nici cultele misterelor nu au reușit să se impună datorită caracterului lor exoteric, care îngreuna accesul multora. Marea masă a poporului mărunt s-a plecat spre sferele cele mai de jos ale superstiției, care tocmai în perioada elenistică au reușit să se infiltreze și să se răspândească în formele cele mai disparate. În cea mai mare cinste se afla credința în astrologie
Creştinismul în armata romană în secolele I-IV by Sebastian Diacu () [Corola-publishinghouse/Science/100972_a_102264]
-
ierarhia intereselor noastre, iar rațiunii - să le conducă.” (Vauvenargues) „Totuși numai pasiunile, marile pasiuni, pot Înălța sufletele către lucrurile mari. Fără ele, nu mai există sublimul nici În moravuri, nici În opere; artele se Înapoiază la copilăria lor, virtutea devine măruntă.” (D. Diderot) Fiecare judecă pe altul după sine. (Probabil pentru faptul că propriul fel de a fi reprezintă criteriul cel mai la Îndemână pe care Îl putem folosi atunci când trebuie să evaluăm comportamentul altcuiva. Apoi, pentru că e mai ușor să
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]
-
e mai bine decât a fi fericit. (Pentru că starea de liniște sufletească nu cuprinde ambițiile și vanitățile pe care le presupune, adesea, obținerea stării de fericire sau Întreținerea imperioasă a acesteia.) „Un spirit mare se Înșală la fel ca unul mărunt: cel dintâi fiindcă nu vrea să știe de limite, cel din urmă fiindcă ia cercul format de orizontul său drept marginile lumii.” (J.W. Goethe) Focul din suflet nu se stinge cu apă. (Suferința unui dor neîmplinit nu poate fi
[Corola-publishinghouse/Science/2105_a_3430]