10,567 matches
-
se definește fără încetare prin succesiunea limitelor de depășit și de atins care alcătuiesc parcursul unei vieți. Tocmai pentru că identitatea ființei umane (de-finiția ei) nu poate fi obținută prin sistemul de limite constitutiv, limita interioară nu e decât o premisă a existenței, este ceea ce a făcut natura din om. Însă pentru a putea vorbi despre viața, și mai ales despre destinul cuiva, trebuie să vezi ce a făcut el din natura sa, cum a prelucrat-o el în chip liber
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
în om. Tocmai pentru că potențialul dinamic al fiecărei vieți cade în afara alegerii noastre, noi nu avem același elan al depășirii și aceeași intuiție a posibilului, nu ne putem fixa și atinge țeluri la fel de dificile. - Această inegală distribuție a libertății este premisa îndepărtată a maladiilor de destin. Spre deosebire de "crinii cîmpului" și "păsările cerului", care nu se pot abate de la țelul care le-a fost fixat - singurul pe care au să-l împlinească -, omul se poate amăgi, poate aprecia greșit, poate rata și
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
rezidă posibilitatea maladiilor de destin. Iată de ce alături de sănătatea lumii, alături de toți aceia care - eroi sau umili, excelenți sau de rând - trăiesc în adevărul destinului lor (frumusețea sau adevărul unui destin nu provin din excelență, ci din calma asumare a premiselor lui), se deschide zona vastă a vieților care, practicând o retorică falacioasă a posibilului, reflectă o inadecvare la resursele de libertate conferite. Din lumea celor care se amăgesc că e în ei mai mult decât li s-a dat, sau
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
un scenariu inițiatic. Misterul supunerii, în jurul căruia gravitează puterea, nu se poate naște decât în virtutea recunoașterii că altcineva te poate conduce și spori pe drumul dobândirii libertății. Supunerea este prima formă a libertății, pentru că ea se naște din însăși recunoașterea premiselor ei. Libertatea care își ignoră posibilitatea propriului început - ca supunere - se anulează din capul locului ca libertate. Pentru a sfârși ca emancipare, orice libertate trebuie să înceapă ca supunere. Cel ce se supune ca încă-neliber se așază sub autoritatea celui
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
se blochează. Agentul puterii nu mai este liber pentru proiect, căci însăși perpetuarea puterii a devenit singurul proiect. Libertatea lui a devenit libertatea negativă a preluării celuilalt în proiectul perpetuării puterii. Supunerea celuilalt nu mai este în acest caz o premisă a eliberării, ci participare neliberă la perpetuarea supunerii. Blocarea mecanismului puterii se manifestă ca perpetuare a raportului comandă-supunere de dragul raportului însuși. Întrucât posibilitatea oricărui alt proiect dispare, libertatea, ca parcurgere a secvențelor de depășit-de atins (deci ca naștere a proiectului
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
cel primit să se simtă bine. Trebuie mai întîi să existe un amour propre pentru ca iubirea de altul, un amour "impropre", să fie cu putință. Iubirea de sine stă la baza oricărei preluări pozitive în proiect. Iubirea de sine este premisa libertății. Cu toate acestea, iubirea de sine, care îmi dă certitudinea conturului și a identității mele, nu se poate realiza doar ca tautologie a eului. În simpla oglindire care îmi reflectă conturul eu nu ajung să obțin decât un rudiment
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
măsură în care celălalt comandă și se supune. Sânt rând pe rând stăpân și sclav și hotărăsc și sânt hotărât în aceeași măsură în care celălalt hotărăște în privința mea și se lasă hotărât de mine. El îmi acceptă supunerea, ca premisă a eliberării mele, și îmi acceptă libertatea, ca premisă a eliberării lui. El îmi acceptă autoritatea, ca semn al libertății mele sporite, și îmi cere să mă supun, în numele autorității și libertății lui. El, cel puternic, se îndură de mine
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
rând pe rând stăpân și sclav și hotărăsc și sânt hotărât în aceeași măsură în care celălalt hotărăște în privința mea și se lasă hotărât de mine. El îmi acceptă supunerea, ca premisă a eliberării mele, și îmi acceptă libertatea, ca premisă a eliberării lui. El îmi acceptă autoritatea, ca semn al libertății mele sporite, și îmi cere să mă supun, în numele autorității și libertății lui. El, cel puternic, se îndură de mine, cel supus, și-mi cere mie, celui puternic, să
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
eroul antic, existența unei limite insurmontabile nu constituie o provocare. Dimpotrivă. Destinul tragic se realizează aici în măsura în care eroul avansează imperturbabil către propriile lui limite (prescrise prin destin) și se împlinește înăuntrul lor. Tocmai "conștiinciozitatea" față de limita care îl determină este premisa tragicului, și nu contestarea lui. Creon, de pildă, este tiranul perfect, care și-a interiorizat legea cetății (aceea care-i cere să refuze dreptul la îngropăciune unui trădător al cetății). Antigona, la rândul ei, este sora perfectă, care și-a
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
eroarea intelectualilor umaniști în anii care s-au scurs după decembrie '89 este că au mizat pe acest "dar funest" într-o lume educată sistematic vreme de patru decenii în "generalizarea supunerii". Ei au plecat, ca orice umaniști, de la o premisă abstractă, de la ideea de om și omenire care ar avea ca determinare "harul libertății" așa cum fiecare om vorbește sau are mâini, ochi și picioare. De această orbire, care îi așază de la bun început pe terenul moralei și nu al politicii
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
părea că ies oricum câștigat calculând cu "mai răul": nici o lovitură în plus nu mă lua pe nepregătite, în timp ce capacitatea de a mă bucura rămânea intactă pentru eventualitatea nebănuită a survenirii binelui. Evident, tot acest calcul se baza pe o premisă sub-înțeleasă: eram "sub vremi" și în imediat nu puteam influența în nici un fel mersul lucrurilor spre bine. Nu aveam nici un mijloc de a interveni direct în cursul lumii. Tot ce puteam face era să mă aflu în slujba unui bine
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
alta cu Eckhart, alta cu Sfinții Părinți. Iar eu gust de ici, de colo, și foamea mea e și mai mare, tristețea mea e și mai mare, disperarea mea e și mai mare.) Dar despre ce este vorba? Plecăm de la premisa că toți am vrea să știm ce e cu noi. Iar "ce e cu noi" înseamnă, de când lumea, că vrem să ne cunoaștem culisele: am fost distribuiți, cu toții, pe scena vieții, rămânem și jucăm pe ea o clipă, apoi ieșim
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
Murano, pentru a asista, într-un imens atelier, la arderea sticlei. Cei doi stau pe pasarele opuse, înălțate în marginea focului central (rapel pentru focul infernal din final), și se privesc prin aerul vibrat de dansul flăcărilor. Losey construiește aici premisele pentru scena violului cu care se deschide opera, dar, deopotrivă, introduce semnul sub care stă Don Juan, al focului ca siglă a patimei mistuitoare care nu-și poate realiza esența decât prin obiectul infinit al combustiei, decât sub forma cantitativă
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
scrie nu înseamnă a avea "idei originale", ci a face să intre în vibrație coarda care ești. "Ideile" nu fac doi bani dacă nu sânt efectul final al corzii vibrînde. Cu cât vibrația acestei corzi este mai intensă, cu atât premisa existențială a scrisului este mai bine asigurată. Bineînțeles că a împinge această vibrație până în planul expresiei presupune un alfabet cultural, dar nu "cultura" este aici decisivă. "Era îmbibat de la 20 de ani ― spune Noica despre Cioran ― de iluziile acestea ale
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
dar greu de perceput de prima dată: "Părăsiți o vreme terenul acesta de joc, stați o vreme pe tușă, atât cât să înțelegeți că acesta nu e meciul vostru, plecați în cele din urmă, deschideți alt teren de joc, puneți premisele altui meci, al meciului care va fi meciul vieții voastre." Noica îmi lăsase, înainte de plecarea mea în Germania, "cu limbă de moarte" (și Jurnalul de la Păltiniș se încheia aici) sarcina să citesc Kant integral în ediția lui Bruno Cassirer (rețetele
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
în must, o toridă scenă de amor pe patul de struguri din cadă. Două-trei doamne, care ascultau povestea cu paharul gol în mână, au părăsit biroul în grabă, cu batista la gură. Atunci am avut revelația că morala are ca premisă imaginea de sine reflectată în ochii celorlalți și că, dacă imaginea aceasta rămâne "la sine" ― omisă, latentă și ascunsă cu grijă ―, morala poate deveni la limită ticăloșie discretă. Colegul meu logician era liber de felul îh care imaginea lui se
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
fusese instrumentul care provocase căderea lui Ashling. Sfaturile cititorilor erau trimise de oameni de genul celor pasionați de telenovele și se adresau celorlalți cititori. Majoritatea erau despre cum să faci bani din nimic și cum să îi investești mai departe. Premisa de la care se pleca în general era că nu trebuie să cumperi nimic, deoarece poți fabrica absolut orice cu ce se găsește în casa ta. Sucul de lămâie apărea des în discuție. De exemplu, de ce să cumperi un șampon scump
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
avea nevoie acum era un redactor-șef adjunct care o lua razna. Nu putea să-i înțeleagă pe oamenii slabi, care clachează. Acela era genul de lucru pe care ea nu l-ar face niciodată. Bineînțeles, toate astea plecau de la premisa că Ashling va ieși cu Marcus. Poate că nu o va face și, în fond, cine ar putea să o învinovățească? După părerea Lisei, era dezgustător. Pistruii aceia! Nici măcar faptul că putea să facă o sală plină de oameni beți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
de modele, de idealuri, cu atât mai pregnant în spațiul școlar, universitar. Cine atunci, dacă nu școala, dacă nu și ȘCOALA, are menirea să jaloneze căi și direcții, trimiteri eficace spre universul de sens și valoare, livrând perimetrului social MODELE, premise ale îmbărbătării și optimizării. Noua Lege a Educației (proiect generos, însă... împresurat, contestat sau adulat, furtunos dezbătut încă și-n aceste zile) stipulează, cum nu se poate mai clar, cadrul legitim adecvat întru exercitarea dreptului fundamental la învățare pe tot
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
și celui academic i se reglementează, ferm, structura, funcțiile, organizarea și funcționarea sistemului: învățământ preșcolar, primar, secundar și terțiar, public, privat și confesional. Iar școlii românești, i se direcționează, hotărât și limpede, arealul optim dezvoltării libere și armonioase a individualității, premisă sine qua non spre împlinire și dezvoltare personală, pentru cetățenie activă și inserție socială armonioasă, pentru, în cele din urmă, dezvoltări, realizări și împlinire personală, angajare oportună pe vastele paliere ce configurează exigenta piață a muncii. În acest spirit - și
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
al Educației în Belgia, parlamentari membri ai APF. Concluziile cele mai notabile ale acestei prime întâlniri a Grupului de Lucru privind Promovarea Predării-Învățării Limbii Franceze pot fi grupare în patru mari categorii: 1. Filozofia Francofoniei - diversitatea culturală nu reprezintă o premisă ci o concluzie legată de schimbarea filozofiei Francofoniei (Rivarol), care trebuie să permită exprimarea modernității; - redefinirea plurilingvismului care devine o armă de promovare a specialiștilor, de creștere a locurilor de muncă, o oportunitate în domeniul afacerilor și al pieței forței
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
350). El îi întinde regelui o sticlă pătrată cu băutura noilor zei, dar îl avertizează să nu o țină totuși prea mult la vedere, deoarece ei se află încă în Antichitate (I, p. 350). Confruntarea lui Agamemnon cu intendentul oferă premisele întregului conflict în care eroul încearcă fără succes să-și impună autoritatea și prezența asupra celor de acasă, intrați de mult în jocul scenic. Revederea dintre Agamemnon și Clitemnestra e anunțată ca o lovitură de teatru (I, p. 352). Aflat
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
superioară, etică și spirituală, se va manifesta deasupra ordinii umane imediate printr-o opțiune pentru suferință, pentru jertfă, pentru solitudine (p. 78). Electra se bazează pe opoziția dintre mamă și fiica superioară moral : Clitemnestra își urăște fata pentru că a creat premisele răzbunării morții lui Agamemnon fiind un reproș permanent prin prezența ei neîmblânzită (p. 80). Electra ține vie amintirea regelui prin jalea ei excesivă menită să dobândească atenție și răzbunare. Moartea nerăzbunată a tatălui, singurătatea, condiția de slujnică, îndoiala cu privire la venirea
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
de stil, ca să zic așa, de îndatorirea umoristică și, în sfârșit, toți scriu așa, fiți și dumneavoastră de acord! Ha-ha! — Dar e o cale cu desăvârșire falsă! Vă încredințez, domnilor, spuse prințul ridicând vocea, că ați publicat articolul pornind de la premisa că pentru nimic în lume nu voi accepta să satisfac pretenția domnului Burdovski, deci ca să băgați spaima în mine și să vă răzbunați cumva. Însă n-aveați cum ști; eu, poate, m-am decis să-i satisfac lui Burdovski pretenția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
să „decoleze” economic. Este știut că o societate nu poate decola doar în motorul industrial, fie el ajutat de „auxiliarul” tot mai important al serviciilor, fără să-și integreze în piața națională agricultura. Pentru a avea agricultură performantă, cele două premise istorice sunt dimensiunea optimă a proprietăților lucrative și posesiunea mijloacelor de producție. Este de ajuns analiza acestor două elemente pentru ca un analist mai intransigent al civilizațiilor să conteste din start orice posibilități de dezvoltare coerentă a României pe termen mediu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2349_a_3674]