86,398 matches
-
ele. Pare limpede de aceea că și aici, ca peste tot, trebuie să înaintăm pe două căi, dacă vrem să obținem o cunoaștere și anume să nu căutăm doar să ne ridicăm de la simplu la complex, ci și invers, să observăm fenomenele complexe în particularitatea și în corelarea lor istorică, să le fixăm prin descriere și, pe cît posibil, să revenim prin analiză la punctele de vedere obținute în cercetarea fenomenelor mai elementare ale vieții psihice. Poate că va reieși atunci
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
că elementarul nu e totuși chiar atît de simplu. Este o prejudecată ce apare în numeroase domenii cum că "la început" au fost elemente și că, în afară de asta, ele sînt "lucrul propriu-zis". Însă, în toate începuturile pe care le putem observa, apar stări și nu elemente și anume stări cu o caracteristică de totalitate, mai mult sau mai puțin hotărîtă. Procesele prin care se nasc stările totale pot fi studiate cel mai bine pe treptele evolutive ce s-au dezvoltat ulterior
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
individuale, la fel de puțin poate fi concepută o stare individuală ca o sumă de elemnete. Caracterul istoric al vieții psihice, dependența sa de anumite condiții temporale apar, potrivit naturii lucrurilor, cel mai evident, în cazul stărilor totale. De aceea, după cum am observat, metoda istorică trebuie să întregească celelalte metode psihologice și psihologia e datoare să folosească ceea ce ne pot învăța istoria culturii și a literaturii. O cercetare de acest este scopul lucrării de față. Dar întrucît starea totală ce trebuie investigată își
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
de simpatie în dispoziția privitorului, ceea ce poate deveni astfel atitudinea de care ne vom ocupa în cele ce urmează adică humor, întocmai așa cum, poate, humorul i-a stat la bază artistului, cînd s-a apucat de opera sa. Julius Lange observă în legătură cu imaginea piticilor lui Velasquez: oricît de viguros ar fi caracterizate chipurile acestora, ele dezvăluie totuși nobilul simț al frumosului pe care îl stăpînește maestrul, prin modul cum privește împrejurarea în care malformația trupului a făcut o nedreptate sufletului.13
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
remarc, mai întîi, că există mai multe forme de tranziție între intuiția imediată și analiza despre care vorbește James. Chiar și cînd are loc o modificare a unei părți dintr-o imagine intuitivă (de exemplu, fiindcă o singură trăsătură e observată mai atent sau este iluminată mai puternic din exterior), imaginea nu e descompusă din această cauză. Efectul este, poate, doar acela că imaginea este oarecum accentuată într-o singură direcție sau capătă un nou centru de greutate. Imaginea este articulată
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
în cazul unor firi ca acelea pe care le aveau cei doi bărbați: în cazul lor, o unitate se realizează printr-un puternic efort de voință, rîurile haotice fiind silite să intre într-o singură albie, în care se poate observa totuși mereu o deosebire între apele diverselor izvoare. Bernhard Severin Ingemann (1789-1862), romancier și liric romantic danez (n.trad.) 8. Sentiment total și caracter Tendința nașterii unor sentimente totale este legată (cum s-a arătat în § 2) atît de natura
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
psihice, așa cum le-a cercetat el, trebuiau să devină involuntar baza pentru judecățile etice decise de oamenii la care se realizase o "sistematizare", într.un sens sau altul 18. 9. Sentimentele totale în antichitate și în epoca modernă Așa cum am observat mai înainte, este sigur că în toate epocile s-au format sentimente totale. Ele nu apar însă la fel de puternic în toate timpurile și împrejurările nu le sînt totdeauna la fel de favorabile. Atîta vreme cît viața se desfășoară într-un cadru stabil
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
și-ar fi rezolvat în viață obligația practică corespunzătoare. Firește, poetul nu a avut nevoie să trăiască personal contradicțiile pe care le zugrăvește. Dar el trebuie să le fi văzut ca posibilități. În caracterele și destinele pe care le-a observat, în stările sufletești și în imboldurile simțite în sine însuși, în loviturile sorții pe care le-a îndurat, trebuie să i se fi conturat unele indicii, linii de ruptură și posibilități și, în fața lor, a trebuit să aibă loc o
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
au fost", spune el, "humoriști, potrivit caracterului lor, și scrierile le sînt pline de humor. Addison nu era humorist prin caracter și totuși în scrierile sale predomină un humor atît de fin". Un cercetător francez mai recent al literaturii a observat: cîtă vreme în operele "clasice" nu avem nevoie să ne gîndim la autor, operele "humoristice" ne divulgă, în mod necesar, temperamentul și caracterul acestuia (Baldensperger, (Leçon dۥouverture). Acest lucru poate fi valabil numai acolo unde humorul este altceva și mai
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
Contrastul care joacă aici un rol nu are nevoie să fie unul între două stări de conștiință formate în mod hotărît. În una și aceeași trăire poate fi conținut un contrast care se afirmă brusc pentru noi, fără să putem observa o succesiune. Am discutat mai sus un exemplu de acest gen dintr-un alt domeniu, și anume starea sufletească pe care o provoacă imaginile piticilor lui Velasquez. Cînd ca să folosim un exemplu des utilizat vederea unui copil mic purtînd o
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
Let pity not be believed!" (King Lear, IV, 3, 30) și dimpreună cu Kent și cu Edgar, cînd bătrînul rege aduce tîrîș cadavrul Cordeliei: "is this the promised end, or image of that horor?" (King Lear, V, 3, 203). Se observă, din întreaga atmosferă și din unele cuvinte emoționante, că inima lui Shakespeare este prezentă în toate. Descrierile sale seamănă cu niște cristalizări produse sub influența profundei emoții pe care i-au stîrnit-o în suflet propriile trăiri. Ne găsim aici într-
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
a provocat afectul. În concepția despre oameni, trebuie făcută o distincție între caracter, privit ca întreg, și felul special în care el apare într-o situație dată. Un vechi estetician (Hurd, citat în Hamburgische Dramaturgie, nr. 73, a lui Lessing) observase deja că nici măcar caracterele lui Shakespeare, cel mai viguros conturate, nu-și dezvăluie trăsătzrile esențiale ori dominante în orice exprimare sau acțiune, ci doar atunci cînd situația le oferă un prilej firesc. Aș prefera totuși să răstorn fraza și să
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
de sublim ori de ridicol, de tragic sau de comic pot fi posibile fără facilitarea complicației specifice prin care, din ansamblul acestor sentimente, se dezvoltă un sentiment total cum este humorul. În orice caz, după cum amvăzut (* 10), acesta a fost observat și descris mai întîi în epoca modernă, în special în ultimele secole. Desigur, nu putem conchiede dintr-asta, în chip direct, că el nu existat mai înainte. Este o deosebire între condiția pentru existența unei stări psihice și condiția pentru
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
mai înainte. Este o deosebire între condiția pentru existența unei stări psihice și condiția pentru observarea și descrierea acesteia. Dar nu avem totuși nici dreptul, din pricina asta, să afirmăm că pe treptele evolutive anterioare a fost cu putință ceea ce putem observa sau ceea ce vedem descris în prezent. Există, de pildă, deseori și distincții pe care le facem cu ușurință după ce evoluția a atins o anumită treaptă, dar care nu pot fi aplicate pur și simplu treptelor de mai înainte. Și ceva
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
și cu privire la evenimentele epocii. Dezordinea din epocă, notează el într-o scrisoare (Ep. 30), în timpul unui război între Olanda și Anglia, nu i-a stîrnit nici rîsul, nici plînsul, ci l-a îndemnat să studieze natura omenească și s-o observe; la fel cu toate celelalte, omul este o parte a naturii, a cărei legătură cu celelalte părți și cu întreaga natură n-o cunoaștem. Bucuria cunoașterii îi concentra tot interesul. Ea era sentimentul său total. Marele humor se bazează însă
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
în acest caz, lucrul a premers noțiunii. Noi am indicat două mari personaje ca reprezentanți a ceea ce conține noțiunea unul în antichitate, iar celălalt la începutul epocii moderne. Humoriștii englezi din secolul al XVIII-lea nu au reprezentat, cum am observat deja, marele humor. Orizontul lor era prea îngust, iar optimismul lor nu îngăduia contradicțiilor vieții să ajungă la o deplină înrîurire. Se mișcau la un nivel burghez neted și cum sentimentul nu avea de învins nici o opoziție și nici o rezistență
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
fost în realitate decît niște "palavragii ai unei vesele mulțumiri de sine". Lipsea o idee mare ca fundal. De o asemenea idee dispunea romantismul german. Ceea ce nu înseamnă că romancierii germani ar fi creat ei înșiși aceast fundal. Așa cum am observat în Istoria filosofiei moderne (în "Introducerea în cartea a opta"), ei au construit în esență bizuindu-se pe marea renaștere germană din ultima parte a secolului al XVIII-lea (Lessing și Kant, Hamann, Schiller și Goethe), pe lărgirea orizontului spiritual
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
122. Consecvent cu această distincție, psihologul român a declarat altundeva (într-un comentariu critic din Psihologia socilă, nr. 13/2004), că micul humor reprezintă practic o emoție, în vreme ce marele humor este un sentiment. Referindu-se la derularea sentimentelor, H. Höffding observa, în Marele humor, că ceea ce este doar un mijloc într-o anumită activitate psihică se poate transforma în scop, căpătînd interes în sine; același fenomen a fost reținut și descris și de G.W.Allport, sub denumirea de "autonomie funcțională
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
descrierii lui Burton, Lucreția ar trebui să fie numită "humorous": "sometimes profoundly laughing and than again weeping without a cause" (Anatomy of Melancholy, I, 3, 1, 2). O pacientă ce suferea de stări duble de conștiință succesive, pe care a observat-o Morton Prince și care și-a descris boala după vindecare (B. C. A. :My life as a Dissociated Personality, Boston, 1909) putea căpăta brusc și fără vreun stimulent extern, un cu totul alt caracter, ce se exprima prin mimică
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
art of known and feeling sorrows, am pregnant to good pity". 51 Kierkegaard, Samlede Skrifter, VI, p. 392. 52 Samlede Skrifter, VI, pp. 402 și urm. 53 Henri Bergson, La rire. 54 Atunci cînd Kierkegaard trimite la Lessing, trebuie să observăm că acesta afirmă (Hamburgische Dramaturgie, nr. 87-92), în contrast cu Diderot și Hurd, că atît în comedie cît și în tragedie caracterele trebuie să fie categoric individuale, fie că sînt sau nu luate din istorie. 55 Cf. Ethik, XXX, 3. 56 Paul
by Harald Hőffding [Corola-publishinghouse/Science/956_a_2464]
-
schimb, 25% din masa adipoasă și din procentul său din greutatea corporală totală, precum și 56% din adipozitatea viscerală, după ajustare pentru vârstă, sex și masa totală adipocitară, sunt determinate genetic (45). Un procent similar de determinism genetic (48%) a fost observat de același grup de investigatori în alte familii studiate (47). Dintre factorii genetici, se pare că sexul are o amprentă puternică asupra repartiției corporale a masei adipoase. Aproximativ 20% din țesutul adipos al bărbaților și numai 6% din cel al
Tratat de diabet Paulescu by Cornelia Pencea, Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92256_a_92751]
-
neuroni hipotalamici, stimulează apetitul posibil prin interacțiune cu leptina, NPY sau derivații de POMC (66). Colecistokinina (CCK) este eliberată post-ingestie alimentară la nivelul tractului gastro-intestinal dar și la nivelul sistemului nervos central, acționând ca puternic stimulator al sațietății. S-a observat o intensificare de către leptină și insulină a răspunsului anorectic indus de administrarea periferică de CCK (9). Enterostatina este un peptid produs prin clivajul procolipazei pancreatice, un cofactor al lipazei cu rol în optimizarea digestiei lipidelor. Hormonul reduce selectiv apetitul pentru
Tratat de diabet Paulescu by Cornelia Pencea, Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92256_a_92751]
-
de energie al organismului. 6.2.2. Acțiunea dinamică specifică a alimentelor reprezintă cantitatea de energie necesară digestiei și absorției alimentelor, precum și pentru activarea sistemului vegetativ în perioada actului alimentar. Reprezintă 10% din consumul energetic zilnic. În obezitate s-a observat o scădere a efectului termogenic al alimentelor, posibil datorită scăderii activității simpatice la nivelul țesutului adipos pe calea unei mutații transcripționale a receptorilor β3 adrenergici adipocitari . Acest defect se întâlnește la 15% din obezi dar și la normoponderali (26). 6
Tratat de diabet Paulescu by Cornelia Pencea, Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92256_a_92751]
-
cu privire la durată acestor anomalii și a modului lor de interacțiune. În grupul indienilor Pima, date longitudinale pe cinci ani au indicat asocierea tranziției la toleranță anormală la glucoză cu: creșterea greutății corporale, scăderea secreției și acțiunii insulinei. Nu s-au observat modificări în producția hepatică de glucoză. Accentuarea surplusului ponderal și a defectului de secreție/ acțiune a insulinei, precum și creșterea producției hepatice de glucoză caracterizează progresia toleranței anormale la glucoză (IGT) la diabet. 7.5.3. Obezitatea și secreția de insulină
Tratat de diabet Paulescu by Cornelia Pencea, Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92256_a_92751]
-
exces o face incapabilă să-și adapteze capacitatea insulino-secretorie la scăderea sensibilității la insulină. Aceiași cercetători au descris o reducere masivă a secreției insulinice indusă de concentrații cronic crescute de AGL la pacienții obezi nediabetici. Efectul insulinotropic marcat al AGL observat în toate aceste studii a ridicat întrebarea: toți acizii grași contribuie egal la acest efect? Potența insulinotropică individuală a acizilor grași a fost examinată la șobolani în condiții de post (57), constatatându-se o creștere dramatică a răspunsului insulinic la glucoză
Tratat de diabet Paulescu by Cornelia Pencea, Constantin Ionescu-Tîrgovişte () [Corola-publishinghouse/Science/92256_a_92751]