1,621 matches
-
un fragment din această scriere postumă. (O extrem de plastică, de altfel, contra-punere a celor două metode esențiale de cunoaștere, de exprimare a geniului uman În tendința sa veșnic reiterată de Înțelegere, de expresie a misterului care ne Înconjoară și ne Îmbibă!Ă: Cu siguranță, odată cu Thales, putem să Învățăm modul În care filozofia a procedat În toate timpurile când a vrut să-și atingă scopul care o atrăgea cu un farmec magnific și aceasta În ciuda labirintului experienței. Deși bazele de la care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
imprecații În bloc și se lasă Înconjurat de inși fără o minimă pregătire intelectuală, niște „primitivi, proști” (pescari, vameși, femei simpleă, știut fiind, mai ales, că oamenii din popor sunt cei mai puțin apți de o „altă viziune” asupra tradiției, Îmbibați de prejudecăți, conservatori etc. De altfel, nu rareori, În toate cele patru texte sacre, unii dintre apostoli Îi certifică nedumerirea, „neînțelegerea” lor, În ciuda respectului convârșitor pe care i-l poartă. Lăsând, deocamdată, la o parte răspunsul meu la această Întrebare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
un cinism ușor decepționat: „Nu, se pare că nu sunt făcut pentru asta”. Cu un mărunt și provincial simț al conservării, insuficient otrăvit de muzică și literatură, Încă naiv, prea, grosolan de naiv față de... viață, de ce urma să „mă aștepte”. Îmbibat de populara speranță, deși eram de câțiva ani deja „În afara societății”, În afara generației mele care asista cuminte și cuviincios În amfiteatre la tot felul de cursuri stupide, ținute de conferențiari vibrând de o ascunsă și permanentă frică de „unii” dintre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
mai bune zis, În „podul memoriei omenirii”, acolo unde se țin și se adună laolaltă, Într-un bric-à-brac, lucruri din epoci și mentalități fantastic de deosebite, de discordante. Chit că tocmai această „discordanță” le va Împrumuta acel aer „exotic”, fermecător, Îmbibat cu praf și cu un vag miros de șoareci, care Îi atrage pe copii și pe unii adulți când li se pare „a căuta ceva”! Da, și iată că tocmai acest bricà-brac este o formă, o față dacă vreți, a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
Rainer Maria Rilke, poet al „intimismului mic burghez”, sau T. Mann, tratat drept „reprezentant al spiritului marii burghezii opulente și reacționare”, iată doar câteva exemple din „alunecările” penibile ale criticii și istoriografiei germane de după război, În mediile universitare mai ales, Îmbibate de un marxism militant, nu rareori de esență sovietică. (Să nu uităm că, la sfârșitul anilor ’50 când au Început mișcările de protest În universități, culminând cu acel ’68 al Vestului european și, odată cu acestea, și grupările teroriste - RAF, În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
mele, care mi-a adus În viața literară și socială atâtea dezagremente, eu - unul dintre eurile mele, cel „lucid, burghez, adult etc.” - am regretat amarnic ceea ce făcusem; Într-o țară acut centralizată, să contrazici În presa „burgheză, dușmană”, pe autocratul Îmbibat de putere și lingușit de nu puțini potentați ai lumii și apoi, ca o provocare, să te Întorci sub nasul lui și al hoardei care-l susține și care se valorifică numai prin el și prin bunul lui plac, poate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
celor mai „luminați”, unor tineri activiști cu o bază profesională solidă, spre deosebire de activiștii din perioada stalinistă urcați de la munca de jos și care nu numai că depindeau, din postura lor socială, de rangul lor În nomenclatură, dar erau, mai ales, Îmbibați de un resentiment acut față de cei cu o pregătire profesională sau intelectuală cât de cât. Tot păcatul meu a fost că, În scurta perioadă cât am condus România Literară, am oferit rubrici criticilor și istoricilor literari cei mai prestigioși și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
persuasiunilor brutale ale securității, directe sau perfide, laterale, prin mediu sau membrii familiei, nu va putea înțelege lupta și drama acestor oameni, pe umerii cărora apăsa întreaga tradiție și răspundere a „vechii Românii”, o Românie părăsită de Vestul orgolios și îmbibat de victoria sa contra nazismului, fraternizând în luptă și, cum am văzut, uneori și în ideologie cu Rusia lui Stalin. Acești intelectuali de vârf, mulți dintre ei cu doctorate în Apus și privind neclintit spre valorile sale, deodată părăsiți în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
se întinde pe decenii are adeseori și abilitatea să sugereze cetățenilor că pot pretinde nu numai casă, loc de muncă, concediu plătit, asigurări de boală, școală pentru copii etc., dar chiar și „dreptul la onorabilitate”! Or, tocmai spiritul provinciei este îmbibat, aș zice „bolnav”, de această pretenție și de acest „drept”; și, pe lungi perioade, mai ales la sfârșitul stalinismului și în primii zece ani ai lui Ceaușescu, o generație sau două de indivizi și-au câștigat și acest drept! Adeseori
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
ei tot atâtea școli de gândire, poziții fundamentale față de marile concepte ale vizibilului și invizibilului. După cum am arătat mai sus, Matei deținea, aproape, monopolul „simțului realist”, al „simțului social”, nu o dată ne uimea și chiar stupefia prin judecățile sale tranșante, îmbibate de sarcasm, asupra mediului și oamenilor în mijlocul cărora ne învârteam. Sarcasmul său însuși, o formă radicală de definire și limitare, avea cel puțin două fețe: cea persiflantă, „amabilă”, și cea cinică. Dacă cu „prima” eu și amicii ne acomodam prea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
prin tufișurile dese crescute pe partea de vest a dealului de vest, care blocau drumul, a trebuit să ocolim și să o luăm prin spatele dealului de sud, dinspre est. Pentru că plouase toată dimineața, stratul gros de frunze căzute era îmbibat de apă și ne-am udat la picioare. Am trecut pe lângă două animale. Capetele lor aurii se legănau de la dreapta la stânga. Erau complet lipsite de expresie. — Mâncarea e tot mai puțină. Semn că se apropie iarna. Caută disperate fructe de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
m-am văzut sus. Am respirat adânc de câteva ori. Până unde a ajuns apa? Fata a pus lanterna jos și a tras de frânghie, ușor. La al treisprezecelea nod s-a oprit și mi-a dat-o mie. Era îmbibată cu apă. Ce noroc am avut cu frânghia! Dacă aș mai fi întârziat patru-cinci minute... — L-ai găsit pe bunicul tău? — Bineînțeles. E în altar, dar și-a scrântit piciorul. În timp ce fugea, era să cadă într-o groapă. — Și-a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
împotmolit în tranșee, pentru trei ani interminabili. În fiecare zi, de-a lungul hotarelor orientale, se celebra ritul macabru al jocului de-a masacrul, pentru cucerirea zadarnică a vreunei înălțimi uscate, aride, încremenite. Lanțurile albe ale munților calcaroși s-au îmbibat cu pete mari și rotunde acoperite cu o crustă de sânge tineresc. În timp ce tineretul era secerat de mitralierele austriece, numai bătrânii și femeile secerau grâul de pe câmpuri, muți și speriați, în așteptarea trepidantă a veștilor care ajungeau de pe câmpul de
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
într-un rânjet hieratic, intestinele vărsate pe pământ, năclăite cu nisip. Ochii îi erau strâns închiși din cauza, credeam eu, durerii. Dar când scriitorul m-a forțat să privesc mai de aproape, am realizat că ceva i le scobise. Pământul era îmbibat cu sânge, iar bucățele din viscerele pe care Terby din spintecase din pisică stropiseră gardul înflorat, colcăind de muște. Mi-am imaginat că trebuia să existe un martor al descoperirii mele, întorcându-mă brusc de jur împrejur, în același timp
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
inclusiv puloverul cu un vultur pe el. Puloverul pe care îl purtam și eu când eram de vârsta lui. Din capota îndoită a Range Rover-ului ieșea fum. Nu mă puteam mișca. Întregul meu trup zvâcnea de durere. Piciorul îmi era îmbibat în sânge. Continua să țâșnească prin găurile cauzate de mușcături. - Ce vrei? am început să strig. Range Rover-ul continua să se zguduie pentru că piciorul meu era blocat pe accelerație. Băiatul plutea tot mai aproape, îndreptându-se spre mine, relaxat. Printre
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]
-
lui e insidios posesivă. El și Daniel sînt adversari de la prima vedere concurenți în dominarea comunității , dar fiecare depinde de celălalt ca să poată domina. Deci sînt aliați fără voie (pînă la final chiar se încuscresc) și, pe parcursul filmului, fiecare se îmbibă de celălalt : periculosul Daniel îl tăvălește pe Eli prin petrol (îl botează în elementul lui) atunci cînd acesta vine să-i ceară bani într-un moment nepotrivit, pentru ca mai tîrziu, ajuns la mîna lui Eli, să se lase el însuși
Bunul, Răul și Urîtul în cinema by Andrei Gorzo () [Corola-publishinghouse/Memoirs/818_a_1758]
-
democrată" nu s-a obosit să-i explice populației, motivele pentru care a fost demolat acest spital, motiv pe care sunt sigur că jurnaliștii îl cunosc. Acest spital nu mai putea fi folosit, din cauza igrasiei și a mucegaiului care-l îmbibase și care producea un miros insuportabil chiar când treceai pe lângă el. Era o crimă să internezi un bolnav în acest spital, nici chiar la etajul întâi nu putea fi folosit vreun salon. Păcat de acest monument că a fost lăsat
Fapte şi evenimente ce nu trebuie uitate by Ioan Duduc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1270_a_1902]
-
fund și laterale. Aceste eroziuni duc la supraînălțarea șesurilor de pe văile pâraielor, provoacă însemnate pagube în agricultură și alte sectoare ale economiei, prin accentuarea instabilității versanților, distrugând culturile, așezările umane și căile de comunicație. în satul Lunca, datorită instabilității solului îmbibat de apa ploilor, s-a produs o alunecare de teren în 23 martie 1970, cu urmări nu numai asupra solului, ci și a oamenilor, rămași fără locuințe și cu avutul pierdut. Fenomenul a fost descris cu lux de amănunte de
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
cu ochi buni școala, era o cheltuială în plus. Cea mai veche corespondență de la această școală datează din 1877, cum rezultă dintr-un procesverbal, prin care învățătorul Gheorghe Mircea predă zestrea școlară învățătorului Gheorghe Pastoiu, în anul 1890. în mirosul îmbibat de rachiu, tutun și pește sărat, la care se adăuga mirosul înțepător de la vitele din jurul școlii, au învățat elevii cu primul învățător, Vichentie Gavrilescu, absolvent al Școlii Normale din București, care a fost urmat, un an mai târziu, de Gheorghe
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
cu firma unui magazin ieftin din Madrid, de la cae au făcut cumpărături. Pe scurt: vom avea o companie populară și veselă până la Lisabona. VITALIE CIOBANU: Este 20.30. Suntem la Lisabona, după o călătorie obositoare, în care capacitatea de a îmbiba senzații noi a cedat sub presiunea oboselii instalate progresiv în oasele noastre. (Chiar aceste rânduri nu au putut fi scrise decât după miezul nopții, la hotel, când am încercat să-mi pun ordine în impresiile acumulate și să rebobinez rapid
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
lui, mânat de o foame mistuitoare. Drumul ține vreo 25 de minute. Stațiile în care oprim sunt și ele superdotate tehnic. Aici ne aflăm într-un alt secol, în care materializarea gândirii umane atinge cote nemaiștiute în „evul” ce ne îmbibă memoria. Îmi imaginez pentru o clipă situația inversă: o comunitate agrestă, patriarhală, care habar nu are că în preajma ei, la doar câțiva metri sub pământ, călătoresc oamenii viitorului. Dacă, printr-o întâmplare, ar avea această revelație, ar mai putea trăi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
ce ți se dăruise, de scriitor liber-voiajor (cum ai spune „liber-profesionist“ sau „liber-cugetător”), căruia niște sponsori generoși și nevăzuți, „topiți” în niște abrevieri enigmatice, îți ofereau această ocazie rară, de a te exprima pe tine însuți și de a te îmbiba cu parfumul, cu spiritul locurilor vizitate. Identitate versus alteritate. Dar pe măsură ce orașele bifate se rânduiau în urma noastră ca niște pungi flasce, abandonate după folosire, și pătrundeam în fosta împărăție scăpătată de la Răsărit, erai confruntat cu realitatea condiției tale perisabile, de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
un lemn gros și greu. Atunci cărturarii și mai marii poporului și-au adus aminte de acel lemn aruncat În mizerie și au căzut de acord că ar fi cel mai potrivit. Și așa au făcut Cruce din acel lemn Îmbibat În mizeria păcatelor noastre. Numai Domnul știe cu ce preț a plătit pentru noi. (Icoana 5) Ce dăm noi În schimb Lui? Aceasta este legenda lemnului din care s-a făcut Crucea Domnului. Lacul Vitezda Lacul este aproape de Poarta Oilor
Pelerinaj la Sfintele Locuri Și un buchet de poezii Duhovnicești by Maria Moşneagu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1640_a_2956]
-
la ei se poate trăi din scris, însă contează și ce scrii, totuși, nu orice mâzgălitor de rânduri atinge performanța asta financiară, ca să nu mai vorbim despre premii! -, din simplu motiv că toate romanele acestuia musteau de viață precum pământul îmbibat de apă, erau așternute în fraze bine prelucrate (se vede mâna, nu e făcătură, nu se screme trei zile înainte de a scrie un amărât de paragraf cu gust de brânză râncedă, așa cum fac alții, apăruți precum ciupercile după ploaie), personajele
Frig by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1176_a_1898]
-
îi măsurase grăbit, rămas pentru o clipă locului, pentru a-i lăsa să iasă pe ușă, atât de pregnanți - mama în haina ei lungă de blană, cu căciula de blană și fularul de mătase în culori vii, trecând dreaptă și îmbibată de parfum Yves Saint Laurent, tata cu palton negru gros. Eu așa i-am simțit că pleacă - impu nători și foarte pregnanți. (Pe cât de imaterială și imprecisă mă simt eu întotdeauna, pe atât de pregnanți și de materiali îmi par
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]