1,349 matches
-
urechile mele? De nas? De țeastă?/ Nu are nimeni nevoie: sau/ poate de mîini? De inimă? Numai de suflet să/ nu vă atingeți: sufletul nu este al meu... Unde să fug/ să scap de mine... Pe cine să pun să încalece pe catîrca mea, în/ zarvă de alăute?// Calc mereu pe urmele mele, urmele/ mele înghețate, ale tristeții: sînt zeci de kilometri/ cunoscuți pe de rost înaintea/ mea, cînd am mai trecut eu oare pe aici?" (ibidem). Liviu Ioan Stoicu plînge
Realul fictiv by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/10640_a_11965]
-
de triere. Cazi, am făcut-o de nici nu mai știu de câte ori, te chinui să-ți ridici motocicleta - o hardughie de 220 de kilograme - și după ce, cu un efort teribil reușești s-o scoți din nisip și să o redresezi, încaleci pentru a cădea din nou, după numai 10 metri. La oboseala concursului - 660 de kilometri de probe speciale - s-a adăugat și atmosfera dezolantă. N-am văzut, cât am fost în Mauritania, soarele. Tot timpul cerul era acoperit de un
Agenda2005-04-05-senzational2 () [Corola-journal/Journalistic/283313_a_284642]
-
nu era niciun concert, dar jandarmul de pază mai auzise și alți rătăciți întrebând de el. Nu era nici la Peleș, nici la Pelișor, mulțumim de sugestie, am fost să facem o vizită, ca să nu fie voiajul degeaba. Și-am încălecat pe-o șa și v-am spus povestea așa, iar la anul, de veți auzi de așa un festival, veți ști cât de serios e organizat. Magna cum laude Citind dosarul pe care Iaromira Popovici l-a coordonat, în paginile
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/6221_a_7546]
-
sîntem, că ne-au călcat precum le-a fost voia... Căutați acmu de socotiți ce fără de năroc țară și oameni... Noroc?... Norocul însă îi ajută pe cei tari. De la marele han venise firmanul de prindere a domnitorului muntean. Numai să încalece, să-l prindză. De la Poartă, nici un semn. Și fără știrea Porții acțiunea nu putea să înceapă. Vizirul temporiza. De fapt, aștepta ca mai întâi Brîncoveanu să-i trimită cele cinci sute de pungi de carne, ideea lui Cantemir, pentru adormirea
Portretul clasic by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/8914_a_10239]
-
care am citit-o vreodată. Cartea aceea de demult, care m-a umbrit ca un cort timp de multe după-amiezi, a fost primul fluture pe care l-am îmblânzit și l-am făcut să zboare pentru mine. De atunci am încălecat mulți grumaji mătăsoși și am simțit fâlfâitul multor pagini desfăcute larg peste lume. Dar în toți bidiviii înaripați l-am căutat pe cel dintâi, pe cel pierdut. Și am fost uimit să-nțeleg că toate poveștile, sute și sute, pe
O carte cu secret by Cosmin Ciotloș () [Corola-journal/Journalistic/5595_a_6920]
-
soarelui ei, deopotrivă cosmic și lăuntric, nimeni n-are nicio putere". E nesățios de sine, dorind a practica un scris nu doar intensiv ci și diversificat, cu cea mai largă adresă: „scriu în continuare în toate formele și formulele posibile, încălecînd granițele dintre genuri și specii, poezie, proză, reportaj, scenarii, teatru, visînd la un text magmatic, total, pulsînd ca un țesut celular, scriu cu bucuria că pot scrie în continuitate, că sunt eu însumi mai departe, cu credința că adevăratul mesaj
Impactul cu istoria by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/6756_a_8081]
-
Calul anului 1938. Victoria însă a fost dulce amăruie. Chiar înainte de începerea cursei, Pollard este grav rănit și cursa este în pericol de a fi anulată. Dar Pollard vrea să meargă până la capăt și prietenul său, George „The Iceman“ Woolf, încalecă pe Seabiscuit și merge spre victorie. Peste câteva luni, Seabiscuit este rănit într-o cursă. Howard îi aduce pe Red și Seabiscuit la ferma sa pentru a-și petrece convalescența. Încet, încet miracolul se înfăptuiește. Calul devine din nou apt
Agenda2003-46-03-liber () [Corola-journal/Journalistic/281721_a_283050]
-
Fecioria fetei? Hărnicia ei? Nici vorbă. IQ-ul. Așa că-i cere să vină la conac nici călare, nici pe jos, nici pe drum, nici pe-alăturea, nici îmbrăcată, dar nici goală. Cum credeți că s-a descurcat sărmana fată? A încălecat o capră și, știți, caprele-s scunde, nu se cheamă că era călare, picioarele-i atingeau mai mereu pămîntul, dar nici pe jos nu era. Apoi caprele sînt mereu flămînde, ba-s pe drum, ba în mărăcinișurile de pe margine. Cît
Trei povești cu telefoane by Cătălin Constantin () [Corola-journal/Journalistic/13692_a_15017]
-
și lași, scribi netrebnici și preacurați? Degeaba vrei să depun acum mărturie că te-am ascultat iubindu-mă și că m-ai ascultat iubindu-te în liniștea numindu-se erezie. Ei pot fi lași, sfinți fățarnici și eroi, n-o să încalece niciodată grumazul învins de balaur preferă șeaua cuvintelor, zăbala ce sângerează gingia de rime știu să nu vadă sau să răstoarne sensul celor văzute și să înalțe în carul triumfal pe oricine. Ape de primăvară Ape de primăvară, cărțile citite
Poezie by Doina Uricariu () [Corola-journal/Imaginative/12873_a_14198]
-
vag parfum folcloric, gestul Iosefinei părînd inspirat de acela al unei prințese din evul de mijloc. Tot într-acolo ne trimite și Caragiale prin balada intitulată Grația domniței, povestea unei vînători princiare care culminează memorabil și elocvent: Tînăra domniță a încălecat; Pentru prima oară merge la vînat, Cu-al ei mire june, tocmai sus în munte, Să vîneze ciute, cerbi cu coarne-n frunte. în timpul vînătorii, domnița e înspăimîntată de mulțimea jertfelor și tremură de mila lor: Pe cînd lăcrimează, iată
Epistolă către Odobescu by Ștefan Cazimir () [Corola-journal/Imaginative/8093_a_9418]
-
Într-o limbă Pe care n-o știu prea bine: Se clatină Pipăind nesigure înțelesul și aerul Speriate că arborii rămași pe țărm Ar putea înțelege greșit. Un cal tânăr N-am reușit niciodată să știu pe ce lume sunt. Încălecam un cal tânăr și fericit ca și mine Și în galop îi simțeam între pulpe Inima zvâcnind. Și inima mea zvâcnea în galop neobosită, Fără să observe că între timp Șeaua mea se sprijinea Doar pe scheletul unui cal Care
Poezie by Ana Blandiana () [Corola-journal/Imaginative/15472_a_16797]
-
c-o cîrpă Muiată-n untdelemn de fluturi groși Nici o iubită. Se încleie-n bîrfă Rozmelcii, cîndva prieteni mincinoși. Și mă lovește-n tîmplă cărămida Moale de-amurg, sleită peste-oraș. Degeaba saltă-n grajduri verzi omida Momindu-mă s-o-ncalec. Rămîn laș În praf de-odaie. Pipăi sfînt cu buza gura de-abis a ceștii de cafea. Mi-s clipele-n derîdere de-a dura Stoarse-n nămoluri fragede. De-abia Îți mai ghicesc perechea bulbucată A sînilor ce îi
Sonet dezamăgit by Emil Brumaru () [Corola-journal/Imaginative/15606_a_16931]
-
pătrat, ori un tetraedru, erau - am spus undeva - un fel de cravate pedagogice. Dar au servit o dată chiar de lasouri aruncate către bezmeticele cirezi din mine, spre hergheliile speriate, împrăștiate de nu știu ce vânt, de nu știu ce mici, mari cutremure, îmbulzindu-se, încălecându-se, în nechez și muget, prin pulberea dintre punctele cardinale. (Îmi compuneam atunci o ținută demnă, nu se cădea să-mi fie obrazul schimonosit, boțit gulerul, nu trebuia ca petele dinăuntru să iasă prin tencuială, ca igrasia). Dar au fost
Cravata lui Gellu Naum by Ion Pop () [Corola-journal/Imaginative/3136_a_4461]
-
lecții. Constancia citea din Suetoniu, Plutarh și Plaut, îi știa pe toți împărații Romei și se adâncea în controverse scolastice în compania învățaților găzduiți din când în când la conacul lui Don Juan Manuel. Ines, în schimb, se pricepea să încalece, să tragă cu arcul și să mânuiască spada. Una avea o paloare neobișnuită la o asemenea vârstă, cealaltă ar fi putut trăi o săptămână fără somn. Una era brunetă, fragilă și roasă în permanență de o mâhnire fără leac, cealaltă
Cu inima smulsă din piept by Radu Paraschivescu () [Corola-journal/Journalistic/8429_a_9754]
-
pe cărări veșnice. 7. Văd corturile Etiopiei, pline de groază, și se cutremură colibele din țara Madianului. 8. S-a mîniat oare Domnul pe rîuri? Împotriva rîurilor se aprinde mînia Ta, sau împotriva mării se varsă urgia Ta, de ai încălecat pe caii Tăi, și te-ai suit în carul Tău de biruință? 9. Arcul Tău este dezvelit; blestemele sunt săgețile Cuvîntului Tău... (Oprire.) Tu despici pămîntul ca să dai drumul rîurilor. 10. La vederea Ta se cutremură munții; se năpustesc rîuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85093_a_85880]
-
Ades, la vreun amic în pat făcea popas, Cu gând că a mai săvârșit un parastas. Vinul, calul și nevasta În zadar îți este teama Căci uzând de toate trei, În curând n-ai să-ți dai seama, Nici ce-ncaleci, nici ce bei! Alegere dificilă „Banii sau viața” te somează Tâlharul, dar te onorează, C-un zâmbet când îți cere soața Să-i dai și banii dar și viața! Trecut-au anii De-alint nu-și mai îngână Și nu
ADRIAN GR?JDEANU by ADRIAN GR?JDEANU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83924_a_85249]
-
nici o vamă/ Nu l-a putut vreodată aduce înapoi” e o luptă ușoară, zice versul. Știm bine, citindu-l, că nu-i așa. Aici intervine jocul, permanent, între planuri. Una se întâmplă în istoria atât de iute încât pare că încalecă pe timp, cu totul alta în redesfășurarea ei, mult mai lucidă și sesizând, cu sensibilitatea la trecere a vremurilor noastre, irosirea pentru nimic. În Baladă studențească, un alchimist al amorului reușește s-o scoată, ca pe un duh de lampă
Evul Mediu întristat by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/5828_a_7153]
-
Cronicar Canoane dincolo de prietenii... Bucureștiul cultural, suplimentul revistei 22, ia, și în numărul 10, cotele literaturii "la zi". Discuția despre canon, un fel de cover-story în care cuvintele "ș-am încălecat pe-o șa" (sau, ca să rimeze mai bine, pe-o căpșună...) nu-și găsesc niciodată locul, este "formalizată" pe rînduri și coloane de tabel. Sînt scriitori (n-aș putea spune cîți, dar sînt) care cred că le-ar pica oarecum
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/11711_a_13036]
-
a zis: "Pe ce drum a plecat?" Fiii săi văzuseră pe ce drum plecase omul lui Dumnezeu, care venise din Iuda. 13. Și a zis fiilor săi: "Puneți-mi șaua pe măgar." I-au pus șaua pe măgar și a încălecat pe el. 14. S-a dus după omul lui Dumnezeu și l-a găsit stînd sub un stejar și i-a zis: "Tu ești omul lui Dumnezeu care a venit din Iuda?" El a răspuns: "Eu sunt." 15. Atunci el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85038_a_85825]
-
de cele franceze. - Vreau să fac pe plac țarului Alexandru. Voi lăsa cale liberă armatelor lui Kutuzov, dar numai dacă rușii se vor retrage din Germania și Polonia. Condiția fiind acceptată, lui Napoleon nu i-a mai rămas decât să încalece și să-și anunțe statul major: - Domnilor, pacea este încheiată, iar noi ne întoarcem la Paris. Dar pace nu era După Austerlitz, Napoleon I Bonaparte s-a concentrat ceva mai mult asupra unui gând: întărirea poziției lui de împărat prin
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92339]
-
Vino lângă mine!> în timp ce mâinile îmi descheiau bunghii de la tunică. Și unde nu s-o trezit cei douăzeci și trei de ani din mine cu toate celea!!! Am uitat unde sunt, am uitat cine sunt, am uitat peste cine sunt încălecat... Și călăream ca pe surul din grajdurile reghimentului... Surul... Surul... Ce să ți spun? Surul era un mielușel pe lângă cucoană!!! <Și?> a întrebat din nou Ion Prispă. Peste vreo două ceasuri m-o pus să mă îmbrac și să mănânc
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
prieteni care s-o strice tocmai la bătrânețe? Am zis și eu așa, ca să stric o vorbă... Da’ să nu crezi că calul tău îi mai bun ca al meu. Asta ai s-o vezi mâine, când ai să-l încaleci. Eu l-am ghicit pe-al meu că îi bun de călărie cum l-am văzut. Și cum l-ai ghicit, mă rog frumos? Calul bun de călărie are el un fel anume de a te privi. Parcă te îmbie
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
căruia mustața îi cădea ca o streașină deasupra gurii se vedea ușor spiritul unui adevărat cavalerist!... Vezi, Dumitre, să nu-ți scrântești mâna trăgând atâta de dârlogi! Da’ cum crezi tu, Pâcule, că se strunește un cal pe care-l încaleci? Îl lași să miroase colbul drumului sau îl faci să țină gâtul încordat ca la paradă? Păi ce fel de cavalerist ești dacă îi dai voie calului să meargă ca o gloabă? Capul sus, băiete! Și al tău și al
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1620_a_2945]
-
jos: — De aici... până aici... Multe, multe, multe țâțe. Când s-a repezit în mine, și-a clănțănit dinții într-ai mei atât de sonor, că pe ecranul minții am văzut așchii de smalț. M-a trântit și m-a încălecat. înfiptă, a dat capul pe spate și a început să urle la tavan, traheea ei o țeavă hăulindă. Când s-a terminat, am rămas pe spate, apoi m-am uitat un pic împrejur: lăzi și cutii peste tot. — Am să
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]
-
ameți-o atât să se împerecheze cu un homo. — Fuck! a făcut deodată și, strivindu-mi iar buzele, a început să ne dezbrace pe amândoi, cu fața agățată de a mea. Două minute mai târziu, căzuserăm din pat și ne încălecam zbierând de tremura hotelul. Gimnastica s-a oprit însă brusc când, lățită sub mine și zvârlind icnit din bazin, a început să scuture demonstrativ capul și să se întrebe cu voce tare, la fel de teatral și cu un perfect accent american
Miros de roşcată amară şi alte povestiri scandaloase by Dan Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1336_a_2890]