1,895 matches
-
stânga. Deci, telegrama ta. Am izbucnit în plâns. Scumpa mea, îți dedic aceste ultime ore din an; bineîn țeles că o să ciocnim un pahar, noi două, peste capetele aplecate ale celorlalți; peste spațiu, inimile noastre se vor întâlni, zbuciumate și îngrijorate, dar credincioase. Să se sfârșească acest coșmar și să fim iar împreună! Este o urare, e singura dorință pe care mi-o pun; dar știu din experiență că dorințele cele mai fierbinți se împlinesc foarte rar. Să fie aceasta o
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
ziua de naștere? Răspunsurile diferă după felul în care privești viața. Un optimist ar zice că da; un pesimist ar fi sceptic sau ar nega că nașterea e un privilegiu. Eu nu-s nici optimist, nici pesimist, ci un meliorist îngrijorat. Sper, tacit, în mai bine, chiar dacă viitorul mă neliniștește. Realizările personale se configurează greu, climatul intelectual și moral în care trăiesc nu-i cel pe care l-aș vrea, numărul dușmanilor personali a crescut („s-au făcut bulgari”), puterea lor
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
intelectualilor nu sînt nici ei prea vinovați” (N. Davidescu, „Cultul intelectualităței”, în Aspecte..., p. 158). *„După ce-ai plecat, s-au petrecut lucruri nasoale”, mi-a spus Sporici, imediat ce am intrat în birou, cu o mină mai curînd scîrbită decît îngrijorată. „A făcut scandal Mara, și s-au certat Sergiu cu Ovidiu. N-ai fi rezistat să vezi așa ceva!” M. e nevasta lui Nanianu, ale cărei ieșiri intimidează și oripilează. „E o isterică”, susțin ceilalți, „e doar exasperată”, cred eu. Pentru că
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
luminată perfect. Semnul este chiar sub nasul meu, la o distanță ideală pentru a fi contemplat, imprimat foarte bine pe hârtie o scumpă și excesiv de prelucrată de profesioniști. Prin toată sala trece un fior. „- Nu știu ce să cred”, răspund eu. Priviri îngrijorate mă fixează din toate părțile. Nu sunt îngrijorați de ceea ce le spun, sunt îngrijorați pentru le spun. „- Ce vrei să spui cu asta?” întreabă designerul. „Se presupune că tu știi.” Și abia atunci încerc să le explic. Încep prin a
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
plece să stea în mașină și să asculte radioul sau să stea pe lângă mașină și să se uite la fete. Astfel, nivelul de confort al femeii scade când bărbatul este lângă ea; pe toată perioada cât stă în magazin este îngrijorată și se grăbește. Dacă el găsește ceva de făcut, ea va fi mai bucuroasă și mai relaxată și va cheltui mai mulți bani. Sunt două strategii mai importante de a rezolva problema prezenței bărbaților în locuri în care potențialul de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1868_a_3193]
-
pentru moment, nici nu realizez ce se petrece cu mine, dar îmi închipui că nu pot avea alt gând decât acela de a mă întoarce în țară, unde nu știu exact ce se întâmplă și unde familia mea este foarte îngrijorată neavând nicio veste de la sau despre mine. "Înțeleg foarte bine, îmi spuse generalul, dar sfatul meu este să te gândești bine pentru că situația generală este destul de încurcată acum. Americanii primesc mereu palme de la ruși, fără să reacționeze... Țările din răsăritul
Dan Vizanty. Destinul unui pilot de vânătoare by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1389_a_2631]
-
la loterie și n-a fost unul câștigător. Ar fi putut să fie, dacă am fi urmat călăuza recomandată de acea bătrână doamnă, mama lui Nicky S. Îl revăd pe acel om în umbra salonului nostru, un om cu chipul îngrijorat: trebuia să ne hotărâm pe loc, să alegem! Am tras lozul greșit. Călăuza ei era cea bună... Ne văd acum, de la distanță, făcând această tentativă riscantă care avea să ducă la prima noastră închisoare. Era vorba să ajungem la Dunăre
Sã nu plecãm toți odatã: amintiri din România anilor ’50 by Sanda Stolojan,Vlad Stolojan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1378_a_2706]
-
a devenit limpede că ideile, presupunerile, credințele, principiile și instituțiile tradiționale ale societății moderne nu mai sunt adecvate pentru soluționarea problemelor ce țin de umanitate. Pe măsură ce societatea a devenit din ce în ce mai mare și statele din ce în ce mai mici, și cetățenii au devenit din ce în ce mai îngrijorați. Cu cât societatea s-a mărit, cu atât cadrele sociale de adaptare și reintegrare a individului sunt mai fragmentate și mai incerte, ierarhiile valorice mai precare, valorile sociale înlocuibile cu indicatori financiari și idealurile morale relativizate. Când societățile erau mai
by AURICA BRIŞCARU [Corola-publishinghouse/Science/951_a_2459]
-
loc era gol. Întrebînd plantonul, acesta mi-a răspuns: "Nimeni nu a ieșit; toate caschetele și săbiile sînt la cuier în vestibul". Întrucît acest răspuns tipic nu mă satisfăcea, m-am adresat ofițerului supraveghetor care constată împreună cu mine, surprins și îngrijorat, că scaunul liber era al lui Dreyfus. Minutele treceau, sferturile de oră treceau; la un moment dat Dreyfus se întoarce. Mă duc la el: "Unde ați fost?". Destul de descumpănit, murmură: "de ieri, soția are dureri grele de naștere, care îi
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
cu surprindere, pe Flotow urcînd pînă în vîrful tribunei unde mă așezasem și, luînd loc lîngă mine, întrebîndu-mă imediat despre proiectele mele estivale. Cînd i-am spus "pe litoral la Viareggio, apoi la țară, în Moldova", ambasadorul, cu un aer îngrijorat, obiectă că diplomații de la Roma vor fi opriți la fața locului de gravele evenimente care se pregătesc. Deși, cu jumătate de gură, împărtășeam aceste vederi pesimiste expuse tot timpul în depeșele mele către departament mă prefac mirat și neîncrezător pentru
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
român nu mai are cămașă...". La această replică, ce l-a lăsat mut pe Lloyd George, Clémenceau își părăsește locul și, mergînd la președintele consiliului român, care îl avea alături pe Cantacuzino, îi bate cordial pe umeri, spunîndu-le: Nu vă îngrijorați, veți avea Transilvania și o dată cu ea și Basarabia. Nu-i așa Philippe?" (Philippe era Berthelot, deus ex machina de la Quai d'Orsay și rotița esențială a Conferinței). Poincaré se afla la sfîrșitul mandatului său prezidențial, iar lupta pentru succesiune era
by DIMITRIE GHYKA [Corola-publishinghouse/Memoirs/1001_a_2509]
-
colegi, dar și pe muncitorii sindicaliști de la Gdansk, aflați În pușcăriile lui Jaruzelski. - Ce facem dacă ne trimit informatori? m-a Întrebat Îngrijorat Manolescu. - Foarte bine, am răspuns eu, e chiar bine să-i trimită; În felul acesta, vor afla, Îngrijorați cum vor fi de Întâlnirile noastre regulate, că nu discutăm decât chestii literare. Pe unii informatori putem să-i primim, Însă ei trebuie deosebiți de provocatori, care vor fi agenții lor plătiți. Aceștia, provocatorii, trebuie imediat expulzați. - Și... ce-o să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
mai apropiat de elementul țărănesc copleșitor în armata țării. În jurul datei de 1 mai urma depunerea jurământului de către recruți. M-am nemerit de serviciu pe batalionul de recruți și, în orele serii, surprind un grup de recruți foarte agitat și îngrijorat. Am aflat de la ei și motivul. Era rămas un obicei în armată ca în noaptea premergătoare jurământului „Doamna Militărie” să coboare din pod. Gradații se îmbrăcau cu cearșafuri și după miezul nopții trezeau brusc pe recruții adormiți și-i luau
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
mică, cu soțul remobilizat năștea o fetiță pe care am botezat-o noi. În prima duminică din acest ultim concediu de pe front m-am dus la biserica de lângă noi și după slujbă am discutat cu preotul și unii consăteni foarte îngrijorați că frontul se apropiase de Iași. Îi încurajez spunându-le că mă aflam tocmai în cutare loc, dar eu însumi aveam nevoie de o încurajare în acel moment! Am sărbătorit decent cei 28 de ani pe care-i împlineam la
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
tainele și capcanele gramaticii noastre. Lucram cu ea cu o anumită logică, aveam pe cine mă baza și mai ales aveam cu cine discuta pe concret problemele dificile, într-o atmosferă de voie bună, de glume și râs, încât soția îngrijorată și de această dată ne spune: „Râdeți voi, dar examenul bate la ușă!”. Rezultatul final a fost de „admisă” cu media 9,75. Păream a fi acum într-un moment existențial și mai bun, deoarece fiica intrase la facultate, școala
CĂLĂTOR... PRIN VÂLTOAREA VREMII by ALEXANDRU MÂNĂSTIREANU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/560_a_1263]
-
da în lucru foarte repede. Manuscrisul a fost încredințat regretatului Nicolae Ioana, un excelent poet și bărbat frumos care s-a adâncit degrabă în lectura sa. În curând însă aveau să apară „problemele”; cel puțin așa am dedus după fața îngrijorată a dnei Mihăileanu care, convocându-mă la dânsa în birou, mi-a comunicat că „totul e în regulă”, vor trebui făcute doar câteva „mici” modificări. Și anume... scena anchetei, foarte vie, e adevărat, nu ar avea de câștigat dacă... în locul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]
-
poșta mai prost decât ar veni din străinătate, și nu-mi explic cauza. Probabil că vrea să mă necăjească pe mine, cu toate că nu mă cunoaște. Dragul meu Sandi, în fața mea ești acela cum te-am cunoscut, dar crede-mă, eram îngrijorată, tălmăcindu-mi visele. Te-am visat de câteva ori foarte urât. Mă gândeam la felurite prostii, am citit în ziar că un tren a deraiat, mă gândeam la tine și ziceam că doamne ferește, dacă ai fost și tu în
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
uitat...M-am închinat și am mulțumit celui de sus când te-am zărit în depărtare, parcă prin vis...Până la Buzău am mers comod. La Buzău m-am dat jos să-l caut pe tăticu. Când să plec spre tren, îngrijorată că nu-l găsesc, văd că mă strigă. N-am putut vorbi prea mult fiindcă trenul avea întârziere și nu a stat prea mult. I-am dat banii și i-am spus cam totul. Astăzi îi scriu din nou... Ceea ce
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
p. scrisă pe data de 7 c. M-am bucurat nespus de mult când am putut să constat din cele scrise că ești sănătoasă și ai mai multă încredere acum ca altă dată, așteptând evenimentul. Văd, de asemenea, că ești îngrijorată tot mai mult de faptul că-ți scriu rar. Am ținut să-ți scriu mai rar pentru ca să pot înșira mai multe pagini și apoi nu aveam ocazia ca să-ți trimit mai regulat. Am fost în ultimul timp ceva mai ocupat
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
nici o carte, cititul cărților era, după părerea lor, o chestiune mai mult decât îndoielnică, era „anormală“ - tot ce-i tipărit e minciună, așa se spunea. Cât despre scrisul cărților, era mai periculos ca o boală. Mama îmi explica de ce e îngrijorată: e lucru știut că de la scris omul ajunge să se smintească. Pe deasupra, ei îmi mai și finanțau scrisul acesta despre trecutul meu și împotriva prezentului lor, plătindu-mi chiria și mâncarea la oraș.Faptul că scriam le distrugea iluziile pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2149_a_3474]
-
vântul care bătea dinspre coama dealului, spulberând totul în calea sa. În timp ce priveam orașul, mi-am amintit de harta pe care trebuia să i-o dau Umbrei. Am întârziat aproape o săptămână pentru că fusesem țintuit la pat. Cred că era îngrijorată. Să nu cumva să creadă că am abandonat-o. Eram foarte amărât din pricina asta. L-am rugat pe Colonel să-mi împrumute o pereche de ghete vechi. M-am îndepărtat puțin de grădină, am băgat harta împăturită într-una din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
caseta cu Bob Dylan și am ascultat Watching the River Flow în timp ce verificam bordul. Am luat fiecare buton în parte ca să nu le confund în timpul condusului. Tânăra care se ocupase de formalitățile de închiriere a ieșit și m-a întrebat, îngrijorată, dacă ceva nu era în ordine. Arăta superb și rujul i se potrivea perfect. Mi-a zâmbit de parcă ar fi fost într-o reclamă TV. I-am spus că nu erau probleme cu mașina, dar verificam eu totul ca să fiu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
sau nu. — E destul de departe până la lacul de sud, am zis. Trebuie să traversăm versantul de est al dealului de vest, să înconjurăm dealul de sud și să înaintăm prin tufișuri spinoase. Crezi că o să te descurci? mă întrebă Umbra îngrijorată. Dacă am ajuns până aici, trebuie să încercăm să mergem mai departe. Am apucat-o spre est, pe drumurile troienite. N-am întâlnit nimic și n-am văzut nimic pe drum, decât propriile mele urme și cele mici, lăsate de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2038_a_3363]
-
anumită responsabilitate de conducere în Congregație trebuie să fie suprimate. Don Calabria se albește la față. I se face rău. Adunarea este suspendată. În ziua următoare, pe 29 februarie, don Pedrollo și părintele Natale merg la episcop. Îl văd foarte îngrijorat și preocupat pentru sănătatea prietenului său don Calabria. A spus, cu accent îndurerat, că va aproba «Congregația mixtă», cum vrea don Calabria, dar că se simte constrâns: «O voi aproba, pentru că îl îndrăgesc pe don Calabria și pentru că nu vreau
Sfântul Ioan Calabria : Biografia oficială by Mario Gadili () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100980_a_102272]
-
să manifeste interes vizavi de numita admiratoare, scriitorul l-a pocnit în cap pe numitul animal, fiind grav mușcat.“ e-mail raport #34: „Târgul de carte de la Miami; scriitorul s-a închis în toaleta librăriei urlând în repetate rânduri la angajații îngrijorați «Dispăreți!» Când scriitorul a ieșit după o oră a început din nou s-o ia «razna». «Un șarpe pe mine!» țipa scriitorul. «Mă mușcă! E ÎN GURA MEA!» Scriitorul a fost târât la mașina poliției în timp ce se ținea de un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2048_a_3373]