1,237 matches
-
făcuse. Deci, dacă se apucă să scrie poezii, ar trebui să încep să îmi fac griji? Dar până atunci, nu-ți bate capul. Probabil e doar obosită și are nevoie de o pauză. Nu poți face ceva drăguț? Să o înveselești plecând într-o vacanță cu ea sau ceva de genul ăsta? Alta, se gândi ea răutăcioasă. Se simțea vag deranjată pentru că el o întreba pe ea despre cum să îi facă viața lui Clodagh chiar și mai frumoasă. Nu am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
cum ești tu? După o clipă de ezitare, spuse: Da... da, spuse ea din nou, mai ferm și cu ceva mai multă convingere. De ce nu? Poate dacă era cu adevărat indisponibilă, creșteau șansele ca Marcus Valentine să sune. —Minunat, se înveseli Dylan. Mulțumesc, Ashling, ești o scumpă. O să fac o rezervare pentru sâmbătă seara. Să văd dacă pot să fac rost de o masă la L’ Oeuf. Bineînțeles, se gândi Ashling amuzată, în ciuda gândurilor pe care le avea. Unde altundeva? L
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
ei contact cu umanitatea erau copiii de opt ani de afară care loveau mingea de ușa ei de la intrare. Înainte să cheme un taxi, s-a oprit la un chioșc de ziare pentru a cumpăra țigări și s-a mai înveselit când a văzut că a apărut Irish Tatler. Această revistă era unul dintre competitorii lui Colleen, iar analiza noului număr urma să o țină ocupată pentru tot restul serii. Dintr-odată, casa aceea nu mai părea la fel de respingătoare. —Bună, Lisaaa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
Ted serios. Seara s-a dovedit a fi una foarte lungă. Ashling și Ted au trebuit să scornească fel de fel de povești, glume, jocuri cu mașinuțe și păpuși, cu mâncărică și băuturică, cu gâdilături și chicoteli, pentru a-i înveseli pe Molly și pe Craig. Atracția serii a fost, bineînțeles, jocul cu „Unde ți-e mânuța?“. Unde e mânuța lui Molly? întrebă Ted, când Molly își ascunse mâna în mânecă pentru a o mia oară. Of, Doamne, spuse el plictisit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
punctul ei forte. —Mic, dar bine aranjat, strigă ea, absentă. —Ca și proprietara lui. Ceea ce era o mare minciună, se gândea Ashling, deși era drăguț din partea lui să spună așa ceva. Și acest schimb de replici stabili tonul serii. Ea se înveseli, a lăsat rușinea rujului în urmă, s-a pieptănat și a ieșit pentru a fi admirată. Înainte de a pleca, Marcus a insistat să își spele cana. Las-o, spuse Ashling, în timp ce el o băga sub jetul de apă. —A, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
cincisprezece ani. Am fost internată de mai multe oriă —Nu e nevoie să mai spuneți, zise el. —Ăiar Ashling se poartă cum mă purtam eu. Zace în pat, refuză să mănânce, e obsedată de oamenii fără adăpost. Doctorul se mai înveseli. Așa mai mergea. — Ce e cu oamenii fără adăpost? A mai urmat un cot și un „Spune-i!“ șoptit de la Monica, apoi Ashling își ridică fața palidă și împietrită și mormăi: Cunosc un băiat fără casă. Mereu m-a afectat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
revistei. Mi s-a părut foarte inteligent, foarte lucid. — Da, chiar este, este interesat de multă Stai puțin, tu vorbești serios? Sigur, de ce nu? Dumnezeu știe că îi suntem datori. Uite câtă publicitate au adus fotografiile acelea. Ashling s-a înveselit pentru un moment, apoi a alunecat din nou în abis. —Dar toți ceilalți oameni fără adăpost? Cei care nu au apărut în nici o fotografieă Jack râse trist. — Nu îi pot angaja pe toți. Ușa se lovi de perete și un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
din cauza asta, dar nici nefericită. Imediat după, simțise nevoia de a fugi. Dar această nevoie a părăsit-o și, în schimb, a fost înlocuită cu aceea de a se întoarce la rădăcini. Abia aștept să te văd, Lisa. M-ai înveselit enorm. Pauline era atât de călduroasă și de încântată, încât Lisa începu să se întrebe dacă părinții ei fuseseră într-adevăr vreodată incomodați de ea. Oare nu fusese totul o proiecție a gândurilor ei? Zilele păreau lungi pentru Ashling. Lumea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
și toate cele. În acea seară a ieșit cu Dylan. O tot invita în oraș în ultimele două luni - de fiecare dată când venea la birou pentru a o vizita pe Ashling - și ea s-a gândit că o va înveseli. Mai ales că Oliver nu îi mai adresase nici măcar o silabă. Dylan a luat-o după program și a dus-o la un bar din Dublin Mountains, unde luminile orașului erau înșirate sub nivelul lor, strălucind ca niște bijuterii. L-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
am auzit clopoțelul de la intrare, am crezut că era Fermín care se Întorcea, convins În sfîrșit că strădaniile noastre detectivistice nu aveau nici un haz. — Ia te uită, moștenitorul tronului străjuindu-și castelul, așa cum se cuvine, deși cu o față de vînătă. Înveselește-ți chipul, băiete, că parcă ai fi păpușa lui Netol, zise Gustavo Barceló, Înveșmîntat Într-un palton din păr de cămilă și echipat cu un baston din fildeș de care n-avea nevoie și pe care Îl vîntura ca pe-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
o precipitare neobișnuită, că lucrurile stăteau întocmai. — Legăturica dumneavoastră are totuși un oarecare preț, continuă funcționarul, după ce râse pe săturate. (Trebuie remarcat că și posesorul legăturicii începuse, în cele din urmă, să râdă, luându-se după cei doi, ceea ce-i înveselise și mai mult pe aceștia.) Și, cu toate că aș putea face prinsoare că nu conține aur, fișicuri străine cu napoleoni și friedrichsdorfi 1 sau cu arăbei 2 olandezi, cum ne putem convinge judecând după ghetrele care vă acoperă bocancii străini, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
se mai pună lemne pe focul din șemineu. Când întrebă cât e ceasul, servitoarea îi spuse că e deja zece și jumătate. Domnilor, poate vreți să beți șampanie! le propuse deodată Nastasia Filippovna. O am pregătită. Poate că o să vă înveselească. Vă rog, fără nazuri! Propunerea de a bea și, mai ales, făcută fiind într-o formă atât de naivă, părea foarte ciudată din partea Nastasiei Filippovna. Toți cunoșteau neobișnuita sobrietate care domnise la aniversările ei precedente. Și așa serata devenise mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
și pe fiecare în parte. Acum s-ar fi putut crede că se aștepta aici la ceva extrem de important pentru el și că deodată se decisese să mai rămână. Prințul nu băuse decât două sau trei cupe care doar îl înveseliseră puțin. Ridicându-se de la fereastră, își încrucișă privirea cu Evgheni Pavlovici, își aminti de explicația pe care urma s-o aibă cu el și îi zâmbi binevoitor. Evgheni Pavlovici dădu din cap spre el și deodată arătă spre Ippolit, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
nu-l mai văzusem de vreun an; era la universitate. Când, pe la opt și ceva, am intrat în casa lui (cu mare ceremonie: am fost anunțat), m-a întâmpinat mai întâi cu uimire, chiar deloc prietenos, dar imediat s-a înveselit, privindu-mă, și a izbucnit brusc în râs. — Ce vânt te-a adus la mine, Terentiev? a strigat el cu degajarea lui simpatică dintotdeauna, uneori impertinentă, dar niciodată jignitoare, pe care o îndrăgeam atât de mult la el și atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
n-am vrut decât să mă informez; scuză-mă că te-am întrerupt. — Procuristul n-a venit. Între timp a fost adus nenorocitul; prânzisem și eram într-o dispoziție avântată; au venit musafirii, au băut... ceai și... eu m-am înveselit spre propria mea pagubă. Iar târziu de tot, când a intrat acest Keller și ne-a anunțat ziua dumneavoastră festivă și dispozițiile cu privire la șampanie, eu, dragă și mult stimate prințe, având o inimă (ceea ce dumneavoastră ați remarcat cu siguranță, întrucât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
altarului; dar Nastasia Filippovna nu fu în stare să-l liniștească, ba, dimpotrivă, în ultimul timp îi amplifica și mai mult tulburarea. Altădată, adică cu vreo câteva zile mai înainte, întâlnindu-se cu el, depunea toate eforturile pentru a-l înveseli, se temea teribil de înfățișarea lui întristată: încercase chiar să-i cânte; cel mai adesea îi povestea toate istorioarele comice pe care și le amintea. Mai întotdeauna, prințul se prefăcea că râde din toată inima și uneori chiar râdea într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
prin dreptul ferestrelor. Nu spusese nimic, dar două zile după aceea a fost bolnav. Nastasia Filippovna n-a mai repetat experiența. În ultimele zile dinaintea nunții, începuse să fie foarte îngândurată; sfârșea întotdeauna prin a-și învinge tristețea și se înveselea iarăși, dar era cumva mai potolită, mai puțin zgomotoasă, mai puțin bucuroasă decât cu câteva zile în urmă. Prințul își dublă atenția. I se părea curios că ea nu deschisese niciodată vorba despre Rogojin. Numai o dată, cu vreo cinci zile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
doar nu numai femeile au nebunia asta în cap. Copleșit, Trio mai face o încercare. — Scribonius Libo a pretins că unul dintre nepoții lui Cocce ius Nerva se va așeza într-o zi pe scaunul Măriei Tale. — Prostii! râde Augustus, înveselit peste măsură de data aceasta. Ridurile adânci din jurul gurii se întind într-un zâmbet ne pre făcut. — Avem destule scaune în casă să se așeze pe ele toți sena torii, cu fiii și nepoții lor! Își dezvelește dinții galbeni și
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
prin toată sala și întreabă cu un aer nevinovat: — U...unde e Gallus? Cu obrajii dogorind, Vipsania răspunde: — A fost reținut de un client... Ezită. Nu poate spune cine. Ceva legat de un proces, murmură evaziv. — Scribonius Libo, nu? se înveselește Claudius. Femeia simte cum sângele îi fuge în picioare. E un secret. Cum de-l cunoaște? Pupius Piso se arată și el curios: — Nu înțeleg bine ce-i cu treaba asta... Frate-său îl trage de mânecă, dar el îi
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
de golan. — Întotdeauna e loc de mai rău, murmură încordat germanul. Adaugă cu jumătate de gură: — Este totuși curajos pe câmpul de luptă. L-am văzut cu ochii mei. Faptul că îi e teamă să bârfească are darul să-l înveselească pe instructor: — Mă, băiatule, când e vorba de mai marii zilei, văd că-ți țâțâie curul de frică, îl ia peste picior. — Nu-i adevărat! se apără tânărul, roșu la față. Rufus îl bate liniștitor pe spate. — Am să te
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
dimacherus, vino să te lupți cu veles! Ai priceput? Gladiatorul cu două săbii în mână se grăbește să facă pereche cu un altul, care mânuiește doar o suliță legată cu o curea. — O rotește ca pe o praștie, nu? se înveselește Pusio. Vittelius încuviințează, vădit amuzat de entuziasmul lui can did. În acest moment, instructorul răcnește din nou: — Unde ești, bă, ăla cu șiragul de pizde atârnat de gât? Ia fă-te ncoace! Uriașul cu piele de abanos se execută cu
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
tineri gladiatori înarmați cu bastoane, bice și scuturi mici. — Paegniarii, în față! îi cheamă. Voi intrați primii, imediat după ce se termină pauza. Nici vorbă! se opune Rufus cu hotărâre. Rolul lor este să facă măscări cu lupte simulate și să înveselească oamenii între două măceluri sângeroase. Așa e mai palpitant. — Bine, încuviințează Vittelius cu jumătate de gură. Nu-i face plăcere să fie contrazis în public. — Mă las pe mâna ta, adaugă moale, ca să arate că nu e convins de justețea
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
botine lejere. Parcă ar dansa. De ce ține mâna dreaptă ridicată? Aha! Are un rython în formă de câine. Captivat, se apropie cu un pas și o înghesuie fără să vrea pe Antonia de perete. Lăbuțele din față ale patrupedului îl înveselesc peste măsură. Antonia îl înghiontește ușor să-și facă loc. Clipește a scuză și se dă mai la o parte. Larul însă îl atrage ca un magnet. Ai zice că cel care l-a meșterit i-a insuflat viață. Piruetează
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
mai întâi cu Theogenes. Oamenii veniți să-l consulte sunt chemați după o rânduială cunoscută numai de el. Îi șoptește la ureche: Bănuiesc că nu vrea puhoi de lume adunată în fața porții lui care să atragă atenția autorităților... — Chiar! se înveselește Germanicus. Riscă să dea nas în nas dușmani care-l roagă să-i scape unul de altul... Pare că a scăpat de angoase. — Nu uita de ce am vorbit! îi amintește Iulius Herodes îna inte de a se despărți de el
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
paragon de perfecțiune umană n-are cum să fie ușor. Și nici plăcut. Noaptea cu siguranță, când se strecoară în pat lângă ea, o aude șoptindu-i: „Hai să ne facem datoria față de imperiu și de bunicu’!“ Imaginea plăsmuită îl înveselește peste măsură, pentru ca imediat să se încordeze din tot trupul, străfulgerat de o bănuială. Copila de lângă Agrippina n-are cum să fie a ei. Este fetița cea mică a Vipsaniei! Timpul se oprește în loc. Se află deci aici! Își rotește
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]