2,268 matches
-
dădea iluzia propriei sale fericiri. Era un etalon modest! Jocul trebuia dus însă până la capăt. Acum câtva timp mi-ai cerut să nu-l văd pe Mihai, acum pe inginer. Nu, zău, îți repet, dragul meu, devii un tip imposibil! Bietul Atti păru cu adevărat pătruns de enormitatea preten țiilor sale... — Uite ce e, continuă Pierre, îți fac o propunere: renunț la inginer, în schimb mi-l dai pe Mihai! Sâmbătă îmi serbez ziua de naștere, invită-l din partea mea. Atti
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
în perioada celei dintâi ocupații sovietice. În caz contrar, erau considerați supuși sovietici și urmau să fie repatriați. Or, eu și cu Mama fuseserăm acolo... Numai ideea de a mă despărți de Mihai mă înnebunea! 12 octombrie 1953 Săptămână agitată: bieții oameni nu sunt lăsați să trăiască în pace! Destinul nostru, al meu și al întregii mele familii, depinde de un nimic, putând să se schimbe diametral în fiecare clipă. După câteva zile de depresiune, mă las în seama incon știenței
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
aveau voie să se plimbe neînsoțite de părinți. Drept care, în fiecare seară, la aceeași oră, un cârd de colege ca un cârd de ciori, în uniformele noastre negre, posomorâte, cu pălării negre și ciorapi negri, îl trăgeam după noi pe bietul tata, să ne înso țească la o plimbare pe strada mare. De fiecare dată ne intersectam, exact în aceleași locuri, cu băieții de la Liceul Roman Vodă, și schimbam priviri, zâmbete, saluturi și chiar bilețele. R.P. Ce parodii ar fi scos
Toamna decanei: convorbiri cu Antoaneta Ralian by Radu Paraschivescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/592_a_1297]
-
un om care stătea într-un scaun cu rotile. Îi reproșa că nu luptă cu boala, că mă nâncă prea mult, că ea se sacrifică degeaba pentru el, că plătește ea tot și el nu e recunoscător... Într-o zi, bietul Salvatore a împins încet castronul cu compot din care mânca în fața ei și a șoptit: — Ia, mănâncă tu! Nu putea vorbi mult, dar înțelegea tot și mie îmi părea tare rău pentru umilința lui. Într-o zi, mi-am spus
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
că se petrec cine știe ce ilegalități (faptul că zece persoane care nu se cunoșteau înainte iau cina cea umilă în jurul unei mese e deja ciudat de ilegal!), se preconizează că face trafic cu forță de muncă sau că favorizează clandestinitatea. El, bietul, mănâncă-n fugă și aleargă mereu... Îi favorizează pe cei săraci. Iar asta e de neiertat! De când săracii trebuie ajutați?! De ce românii trebuie să găsească sprijin la el? Păi unde să meargă o româncă aflată la necaz? Unde sunt asociațiile
Cireșe amare by Liliana Nechita () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1353_a_2386]
-
de la întreprinderea minieră. În spate stânga se vede nea Oblete pregătind niște undițe Ne distram foarte bine văzând spectacolul de strip tease, când la un moment dat, fata care făcea spectacolul la bară, veni la noi și se luă de bietul Măric, ca să îl invite la dans. Fata avea un fel de eșarfă lungă de vreo doi metri, făcută din pene roz, care i-a înfășurat-o lui Măric după gât și l-a tras astfel pe ringul de dans. În
Aventuri în insula naivilor by Mihai DASCĂLU , Gustav Ioan HLINKA , Costel IFTINCHI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/316_a_626]
-
nu am reușit să construim capitalismul. Eram disperați că nu primeam avizul de la Comisia Europeană că avem o economie de piață funcțională. Chestie despre care nu știa nimeni ce e, pentru că nu era bine definită. Noi ne puteam lăuda că bietul Ciorbea și, după el, Radu Vasile au îndeplinit o parte din prescripțiile Consensului de la Washington. Îl țineți minte pe Ciorbea, care se lăuda că a închis nu știu ce crescătorii de porci ? Tot ce nu era rentabil... Și a făcut rău. Astăzi
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
au vrut Ăștia să-l suspende a doua oară și atunci a devenit brusc popular în Occident... Cum BĂsescu nu era primit de nimeni, Baconschi, ministrul de Externe, spunea că noi trebuie să fim prieteni cu țările din Golf, iar bietul Mihai-RĂzvan Ungureanu a fost trimis de BĂsescu, în prima lui vizită ca ministru de Externe, la Gaddafi. Și acum îl țin minte cum stătea pe marginea scaunului la Gaddafi, ca un băiat cuminte, și-i zâmbea. Deci toate acestea sunt
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
care le aveau despre victime. Și de aceea nu e o idee bună să faci oamenii să se compare... e foarte periculos. Noi avem impresia, după căderea Turnurilor, că trăim în acest plin conflict al civilizațiilor declanșat contra Occidentului. Chiar dacă bietul Sam Huntington s-a repe‑ zit să spună la televiziune că nu despre asta e vorba, că viitorul conflict va tăia prin interiorul civilizațiilor. V.A. : De ce „antrax“ ? A.M.P. : Primul text a apărut în 22 în anul 2005, când
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
cuprinzând: muncitori, studenți, oameni de litere, generali) mă cheamă la Paris pe spesele lor să mă... tămâie! Un Wells îmi va face cinstea la iarnă să se plimbe la braț cu mine pe Promenade des Anglais, la Nisa..." Ei, da, bietul Eminescu nici măcar nu visase asemenea onoruri! Și iarăși, trăgându-l de urechi pe N. Iorga: "Eu n-am timp să mă pun la taifas cu acei domni cari, crezând că mă-njosesc, mă compară cu Terente [...] dar când un Nicolae
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
lui nu erai mulțumit. Un crâmpei de bucurie tot ai avut când ai văzut că alții s-au gândit la meritele matale și te-au decorat cu „Cavaler al ordinului Coroana României”. A venit și sâmbăta Paștelui din 1884, când bietul Eminescu sosea în Iași, după ce fusese la băile din Viena și apoi într-o călătorie prin Italia. Dar Eminescu nu mai era cel pe care îl știai. Cu bune cu rele, timpul nu ședea pe loc și, în toamna lui
Un humuleștean la Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1273_a_1920]
-
pentru a domoli firea lui aspră, străină, neastâmpărată și himerică, și pe care noi, copiii, tocmai de aceea o răsfățam cu nespusă dra goste și-i răscoleam, ca puii de urs, sânul ei cald. Era totuși bărbat cu „vederi Înaintate“ bietul tata, prieten cu reformatorii sociali ai locurilor sale de baștină, Dobrescu-Argeș și Ion Valescu, autentici aleși ai muntenilor din Argeș la colegiul al treilea, și cu Ion Niculescu, „fiul colibei“, cum se intitula. Era apoi nepot de iobagi revoltați, cum
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
fără să vrea, dar și fără să protesteze În el vreo coardă eroică. Au plecat armați cu grenade care le explodau În mâini, Într-o mobilizare totală, cu milițieni și glotași, adică cu părinții celor apți să lupte valabil, armați, bieții de ei, cu puști Peabody din Războiul Independenței, echipați cu sumane și cu opinci - În mijlocul cărora a trebuit să piară, inutil și stupid, prietenul scrii tor Ion Trivale, rezistând pe poziție la malul Dunării, cu un pâlc de asemenea ostași
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
În esență, din elevi, militari, studenți, persoane din cultură, Învățământ, admi nistrație etc. Ecoul lor apare și În presă și În lucrările unor autori. Desfă șurarea Conferințelor Ideii Europene nu era idilică. Ne-o spune Cora Irineu În jurnalul său: „Bieții caracaleni! Ce atenți, ce râvnitori de cultură, ce Îndatoritori! și nu i-am putut Îndupleca pe «Europenii» mei căpățânoși să se abată pe la dânșii, unul din ei barem, din drumul spre Craiova sau acum, când cu Brăila. Dar lasă că
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
Maria de Mangop și Domnița Maria Voichița -, două femei ce iubesc același bărbat. Citind și scriind despre zbuciumata epocă a lui Ștefan, de multe ori m-am gândit la chinuita epocă a zilelor noastre din ultima jumătate de veac. Condiția "bietului om sub vremi" drama unui om, drama unui popor, drama unei umanități: de unde și "actualitatea". Eroii romanului stau sub jocul fatal al destinului. Ștefan este un erou tragic. Drama lui stă în contradicția dintre măreția scopului și modestia mijloacelor; uriașul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
batjocorească. Cum mi-ar sta, "Sfântul Mare Mucenic Ștefan cel Năzdrăvan", cocoțat în iconostas cot la cot cu Sfântul Mucenic Pafmutie Izbăvitorul de sfrânție? râde el. Numa' să nu mă hâțânați cu racla pe la toate sărbătorile... Nu vedeți ce pățește bietul Sfântul Mucenic Ioan cel Nou al Mirăuților? surâde șăgalnic. În loc să-l lase să-și odihnească oasele bătrâne și mult chinuite, îl tot plimbă. Scoate racla!... Bagă racla! Cum dau tatarii, scoate racla, să-i alunge! Când nu plouă, scoate racla
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
dacă mai scapă... Părinte stareț, trimite imediat pe careva la schim nicul din Lenzkirch. Nu vreau să pun la Îndoială meș teșugul vostru doftoricesc, dar nimeni nu se pricepe ca el la leacuri tămăduitoare. Măcar să-l scăpăm de moarte pe bietul tânăr. și poate mai aflăm de la el și alt sfat bun. Sihastrul știe multe. Străine! adăugă el Întorcându-se către Simeon, te rog să nu pleci. Cine știe, poate vom mai avea nevoie de tine. Dumnezeu știe ce ne mai
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
să aveți mere pentru o bucată de vreme, pe urmă vom mai vedea cum vom face. Mama a fost de acord, căci porcii nu mai vroiau să mănânce mere și-i păcat să putrezească în iarbă. Copiii le vor mânca, bieții de ei. Maria lui Iliuță Pe ulița noastră erau mai mulți băieți și eu n aveam cu cine să mă joc. Singura față, cu doi ani mai mare, era Maria lui Iliuță. La școală nu-i prea plăcea, dar era
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
prețul dughenii. Vornicii de poartă au prețăluit dugheana la 77 de lei. Vasilie a primit însă doar 30 de lei. Restul de 47 de lei o să-i primească mai pe urmă. Acest „mai pe urmă” au însemnat paisprezece ani și bietul Vasilie tot nu i-a primit. Marele logofăt i-a cerut lui Vasilie zapis sau martor pentru acestă datorie Dar de unde? Apoi a fost învinuit că în cei paisprezece ani nu și-a cerut datoria. Astfel nenorocitul de Vasilie a
Ruga de seară by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91713_a_92842]
-
statură, era mai înaltă, mai grăsuță iar ca deșteptăciune și gură îl întrecea cu mult pe bărbatu-său. Nu apuca acesta să spună o vorbă că era copleșit cu un șuvoi de cuvinte de către soață de nici nu mai știa, bietul, ce voia să spună. E limpede că-l întrecea și ca statură și ca minte, așa că Ghiță nici nu încerca să o contrazică în discuțiile ce le purtau. Rareori scos din sărite de purtarea ei, punea mâna pe câte o
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
ai Mariței venind în goană spre mine și fără să spună o vorbă au început să dea în mine, parcă pe întrecute. Loveau peste tot, eram căzut jos și ei mă păleau peste picioare, pe spinare, în cap, unde apucau. Bietul Gheorghiță striga la ei să mă lase în pace, încerca să tragă de ei să-i dea la o parte, dar ce poate să facă un copil de treisprezece ani în fața unor haidăi voinici și în putere? Noroc de Ion
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
-su „dă-i la cap, Gheorghe, aruncă-l în groapă de viu, să se sature de pământ”, urla cât putea Ion al Mariței. Ion Barzu și oamenii lui i-au prins de brațe și i-au domolit de a apucat bietul Gheorghiță să mă ajute și să mă ridice în căruță, ca să mă aducă acasă. Maria se gândea că iar încep procese și judecăți, bani cheltuiți pe avocați, drumuri la Vaslui și oftând din rărunchi, exclamă: „Of, Doamne, cu ce-am
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
starea de sănătate a lui Ticu s-a înrăutățit, încât au fost nevoiți să-l interneze în micul spital din Pungești. A fost îngrijit de doctorul Babeș și de asistentul medical dar, fără medicamente, care nu prea existau pe timpul acela, bietul Ticu a ajuns în faza finală a bolii și în curând s-a prăpădit pe patul de spital din Pungești. Au venit părinții de la Galați și l-au înmormântat în cimitirul din Pungești, pe timpul acela neavînd mijloace să-l transporte
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
este prea mic ca să se încumete la coasă iar de cei mici, ce să mai vorbim...Nu crezi că am putea și noi săi ajutăm, așa cum au făcut și ei când copiii noștri erau mici? − Da, ai dreptate tu Ileană, bietul Costache a căzut la pat după ce sa necăjit de moartea lui Gheorghiță. M-am gândit și eu cum am putea să-i ajutăm...Poate că băieții noștri, Mihai și Costică, ar putea să facă o clacă la cosit iarba de pe
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
cu ei ce avem de făcut”. Asta mi-a spus Natalița, și mă gândesc că le-or fi venit mintea la cap neamurilor voastre, măcar în ceasul al doisprezecelea; − Mă gândesc și-mi aduc aminte cât de mult a suferit bietul Costache, Dumnezeu să-l ierte, de neomenia surorilor lui bune. înainte de a muri, după ce trecuse primul val de suferință după nenorocirea cu Dumitru, într-o zi gândindu-mă că-i este foame, am trimis-o pe Maricica să-i ducă
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]