1,725 matches
-
IV-lea î.e.n., precum și toporișcele de piatră șlefuită, ceramica și oasele de mamut arată o continuitate de populare încă din preistorie. Cetatea Herakleia, ruinată de Avari și de Slavi în secolul VI, a fost reconstruită în sec. XII întâi de bizantini, apoi de genovezi, pentru a aparține o vreme despotatului Dobrogean, și după acesta, voievodului muntean Mircea cel Bătrân, înainte de a cădea în 1421 în mâinile Turcilor. Aceștia au întreținut-o aproximativ două veacuri, ultima căpetenie otomană a cetății fiind Evli
Limanele dobrogene () [Corola-website/Science/327426_a_328755]
-
ca să fie vândute apoi la prețuri de nimic negustorilor. Pe barbarii occidentali nu-i interesau cărțile, și comori de neprețuit ale gândirii umane piereau în flăcări sau în noroiul străzilor. Ceea ce fusese adunat de secole prin talentul, arta și truda bizantinilor a dispărut în trei zile... Jafului general i-a pus capăt numai o eclipsă de lună, pe care cavalerii, superstițioși, au luat-o drept un semn divin. Toate lucrurile prețioase au fost adunate într-un loc sigur și împărțite. Venețienii
Alexios al V-lea Ducas Murtzuphlos () [Corola-website/Science/316646_a_317975]
-
și longobarzi și cu o flotă de croați ("Sclavini"). În februarie 871, citadela a capitulat, iar Sawdan a fost capturat și dus în lanțuri la Benevento. Consemnarea din "De Administrando Imperio" a lui Constantin al VII-lea Porfirogenetul potrivit căreia bizantinii ar fi jucat un rol major în cucerirea orașului Bari este probabil o născocire. Istoria Islamului în sudul Italiei
Emiratul de Bari () [Corola-website/Science/324605_a_325934]
-
pe scaunul de patriarh, începând din nou certurile cu Romă. Vasile s-a mai confruntat și cu paulicinenii, care s-au aliat cu arabii și au ocupat Niceea și Efesul. Dar ei au fost înfrânți de generarul Cristofor în 872, bizantinii recăpătând și Ciprul. În lupta cu arabii, Vasile s-a aliat cu Ludovic ÎI, regele Italiei și împăratul occidentului, împreună cu care a curățat Marea Adriatică de raiduri și a capturat orașul Bari, în 871. Dar Sicilia era aproape pierdută, Siracuza căzând
Vasile I Macedoneanul () [Corola-website/Science/307289_a_308618]
-
coroana imperială. Prestigiul lui Alberic de Spoleto i-a asigurat rolul princiupal în istoria ulterioară a Italiei centrale și de sud. Ioan I de Gaeta și-a extins limitele ducatului său până la Garigliano și a primit titlul de "patrikios" din partea bizantinilor, ceea ce a permis membrilor familiei sale să primească ulterior titlul ducal.
Bătălia de la Garigliano () [Corola-website/Science/324496_a_325825]
-
au ruinat economia agrară a Macedoniei, și, probabil, de marea ciumă din anul 547, orașul a fost aproape complet distrus de un cutremur în anul 619. Cetatea Filippi a fost un centru important și în epoca Imperiul Roman de Răsărit, bizantinii stabilind acolo o garnizoană. În 969, împăratul Nicefor al II-lea Focas a reconstruit fortificațiile acropolei și o parte din oraș. Orașul Filippi a beneficiat în acea perioadă de slăbirea treptată a amenințării din partea bulgarilor și de revigorarea Imperiului Bizantin
Filippi () [Corola-website/Science/327523_a_328852]
-
fost ocupat de "latini" în timpul celei de a IV-a cruciade, dar a fost apoi abandonat de către aceștia. Orașul a fost apoi ocupat de sârbi, dar a rămas o fortificație importantă pe traseul anticei "Via Egnatia". În 1354, viitorul împărat bizantin Matei Cantacuzino (pe atunci doar pretendent la tronul imperial) a fost capturat aici de către sârbi. După dezastrul suferit de sârbi în Bătălia de la Kosovo Polje (1389), întreaga Macedonie a fost cucerită treptat de către Imperiul Otoman, zona fostului oraș Filippi fiind
Filippi () [Corola-website/Science/327523_a_328852]
-
sau „Insulele pinilor”. Este numită și „Insula Albă” pentru arhitectură să. Istoria ei începe în anul 654 î.Hr. cu cartaginezii, care au influențat cultură și tradițiile insulei. De atunci, cei 571 km² ai insulei au absorbit influențele culturale ale românilor, bizantinilor, arabilor și creștinilor. Ultimii „invadatori” ai insulei sunt adepții curentului hippie și turiștii care și-au lăsat și ei influențele asupra acesteia. Este situată la 79 de km de peninsula Iberica, în fața localității Denia, la 140 de km sudest de
Ibiza () [Corola-website/Science/303183_a_304512]
-
Mănăstirea Înălțării Sfintei Cruci din Chevetogne (fr "Monastère de l'Exaltation de la Sainte Croix de Chevetogne", wa "Moustî del Sinte Croes da Tchevtogne", nl De "Klooster an Chevetogne"), e o mănăstire benedictină catolică slujind în două rituri: bizantin și latin. Aceasta se află în satul omonim, situat la aproximativ egală distanță între orașele Luxemburg și Brussel/Bruxelles, în Condroz. Mănăstirea a fost înființată în anul 1925 de Dom Lambert Beauduin (1873-1960), căruia îi venise ideea fondării unei asemenea
Mănăstirea Chevetogne () [Corola-website/Science/299870_a_301199]
-
în 476 a Imperiului Roman la Roma, a continuat să existe doar partea de răsărit a Imperiului (Imperiul Roman de Est) care mai târziu (după Evul Mediu) a fost rebotezat în Imperiul Bizantin (al Bizanțului). Capitala Imperiului Roman de Răsărit (Bizantin) a fost Constantinopol („Noua Romă”). Denumirea de „Constantinopol” vine de la numele împăratului roman, Constantin I, care la 11 mai 330 a inaugurat oficial noua capitală a Imperiului Roman. Între anii 330-476, Constantinopolul a servit drept capitală întregului Imperiu Roman.
Împărat roman () [Corola-website/Science/319906_a_321235]
-
au întemeiat în Italia meridională și în Sicilia, își întindea planurile ambițioase până dincolo de Adriatica: ca și Robert Guiscard și Bohemond, Roger al III-lea visa să se extindă pe socoteala imperiului de la Constantinopol. Împotriva unui adversar de talia acestuia, bizantinii aveau nevoie de o alianță; ei au căutat-o în Germania, pe care statornicile sale ambiții în Italia o arătau mai mult decât pe oricare alt stat în stare să neutralizeze eforturile întreprinzătorului suveran sicilian. Din 1135 și din 1137
Bertha de Sulzbach () [Corola-website/Science/315586_a_316915]
-
grecească, pentru ca o alianță să fie ușor de încheiat. Din fericire, se întâmplă că și Conrad simțea nevoia unui sprijin împotriva ambițiilor crescânde ale lui Roger al II-lea. El răspunse deci propunerilor care i se făcuseră și propuse trimișilor bizantini ca prințul Manuel să ia în căsătorie pe o soră a soției lui, contesa . După multe discuții, se înțeleseră, în sfârșit: către finele anului 1142, o ambasadă bizantină a mers în Germania să aducă pe tânăra logodnică. La Constantinopol, Berthei
Bertha de Sulzbach () [Corola-website/Science/315586_a_316915]
-
țara de naștere. Fu încântată când în anul 1147 aduse la Constantinopol pe regele Conrad, cumnatul său și o armată latină. În timp ce grecii vedeau cu groază revărsându-se asupra imperiului norul îngrozitor ce se ridica din occident, în timp ce gură cască bizantinii se minunau găsind în rândurile cruciaților femei, îmbrăcate și înarmate ca niște cavaleri care, ca niște noi amazoane, călăreau ca bărbații, Irina, dimpotrivă, se silea să facă cea mai bună primire compatrioților săi. Când orgolioșii rivali ai împăratului grec și
Bertha de Sulzbach () [Corola-website/Science/315586_a_316915]
-
000 de ani de existență a Imperiului Bizantin, Constantinopolul a fost asediat de mai multe ori; a fost cucerit doar de două ori, prima dată în timpul Cruciadei a patra din 1204, iar a doua oară când a fost recuperat de bizantini, câteva decenii mai târziu, în 1261. În următoarele două secole, Imperiul a fost măcinat și cucerit de un nou inamic, Imperiul Otoman. În 1453 „imperiul” era format doar din orașul în sine și o porțiune a Peloponezului din jurul cetății Mystras
Căderea Constantinopolului () [Corola-website/Science/304603_a_305932]
-
rol major și până la urmă Uniunea s-a destrămat, spre marea dezamăgire a Papei Nicolae al V-lea și a Bisericii Romano-Catolice. Chiar dacă Papa Nicolae al V-lea cerea cu mai multă hotărâre ajutoare, el nu avea influența sperată de bizantini asupra regilor și prinților din vest, iar acestora le lipseau mijloacele de susținere. Motivele principale pentru această neputință au fost urmările Războiului de o sută de ani dintre Franța și Anglia; dar și din cauză că Spania era în stagiile finale ale
Căderea Constantinopolului () [Corola-website/Science/304603_a_305932]
-
Basilic" sau "Great Bombard" (nume dat de voluntarii englezi care au supraviețuit), măsurând peste 8 metri lungime și circa 75 cm diametru, care era capabil să lanseze un proiectil de 544 kg la o distanță de aproape doi kilometri. Deși bizantinii aveau și ei tunuri, acestea erau mult mai mici iar reculul lor avea tendința să slăbească zidurile proprii. Tunul lui Orban avea totuși câteva probleme: nu avea precizie, încărcarea dura trei ore și ghiulelele erau puține; s-a prăbușit sub
Căderea Constantinopolului () [Corola-website/Science/304603_a_305932]
-
otomană și-a așezat tabăra nu departe de oraș, în lunea Paștelui, 2 aprilie 1453. Timp de mai multe săptămâni tunul Basilic a tras asupra zidurilor fără a reuși să provoace suficiente distrugeri, iar datorită ratei de încărcare extrem de scăzute bizantinii au reușit să repare majoritatea distrugerilor în intervalul dintre fiecare lovitură. În acest timp, flota lui Mehmed nu a putut penetra Cornul de Aur datorită barierelor plutitoare plasate de bizantini la intrarea în strâmtoare. Pentru a evita aceste bariere, Mehmed
Căderea Constantinopolului () [Corola-website/Science/304603_a_305932]
-
provoace suficiente distrugeri, iar datorită ratei de încărcare extrem de scăzute bizantinii au reușit să repare majoritatea distrugerilor în intervalul dintre fiecare lovitură. În acest timp, flota lui Mehmed nu a putut penetra Cornul de Aur datorită barierelor plutitoare plasate de bizantini la intrarea în strâmtoare. Pentru a evita aceste bariere, Mehmed a dat ordin armatei sale să construiască un drum din trunchiuri de copac unse care traversa Galata la nord de Cornul de Aur și și-a transportat navele peste acesta
Căderea Constantinopolului () [Corola-website/Science/304603_a_305932]
-
drum din trunchiuri de copac unse care traversa Galata la nord de Cornul de Aur și și-a transportat navele peste acesta. Această acțiune a avut ca rezultat oprirea aprovizionării de către corăbiile genoveze trimise în ajutor și a demoralizat apărătorii bizantini. În plus, apărătorii au fost nevoiți să-și disperseze o parte din forțe la zidurile maritime de lângă Cornul de Aur, slăbind astfel apărarea altor secțiuni. Turcii au asaltat frontal zidurile de mai multe ori, dar au fost respinși cu mari
Căderea Constantinopolului () [Corola-website/Science/304603_a_305932]
-
dar au fost respinși cu mari pierderi. După aceea au încercat să pătrundă în oraș săpând tunele pe sub ziduri. Majoritatea geniștilor care au lucrat la tunele erau sârbi trimiși din Novo Brdo de Despotul Serbiei. Comandantul lor era Zaganos Pașa. Bizantinii aveau angajat un inginer pe nume Johannes Grant (de origine germană sau scoțiană), care a dat ordin să fie săpate contra-tunele, permițând astfel trupelor bizantine să intre în acestea și să ucidă geniștii otomani. Alte tunele turcești au fost inundate
Căderea Constantinopolului () [Corola-website/Science/304603_a_305932]
-
Johannes Grant (de origine germană sau scoțiană), care a dat ordin să fie săpate contra-tunele, permițând astfel trupelor bizantine să intre în acestea și să ucidă geniștii otomani. Alte tunele turcești au fost inundate cu apă. În cele din urmă bizantinii au capturat și torturat un important inginer turc, care a relevat locurile tuturor tunelelor, după care acestea au fost distruse. Mehmed a făcut o ofertă de a renunța la asediu contra unui tribut astronomic, pe care a știut că orașul
Căderea Constantinopolului () [Corola-website/Science/304603_a_305932]
-
fusese ridicată mai recent, în secolul XI, și era mult mai slăbită; cruciații din 1204 au spart zidurile în același loc. Otomanii au reușit în cele din urmă să pătrundă, dar au fost respinși după scurt timp de apărătorii bizantini. Bizantinii au făcut față celui de-al treilea val de atacatori, trupele de elită ale sultanului - ienicerii, dar generalul genovez Giovanni Giustiniani, unul din comandanții armatei bizantine, a fost rănit grav în timpul atacului și evacuarea sa de pe metereze a provocat panică
Căderea Constantinopolului () [Corola-website/Science/304603_a_305932]
-
că Notaras ("primul ministru" al imperiului ortodox) are un frumos băiat de 14 ani; el îi cere atunci grecului să i-l aducă, cu gândul declarat de a-l sodomiza, fapt care evident n-a putut fi acceptat de nobilul bizantin; Mehmet deținea de altfel un frumușel "harem" de băieței). În viziunea lui Mehmed, el era succesorul Împăratului Roman. S-a autointitulat ""Kayzer-i Rum"", adică Cezar (Împărat) Roman, dar a fost supranumit ""Cuceritorul"". Constantinopolul a devenit noua capitală a Imperiului Otoman
Căderea Constantinopolului () [Corola-website/Science/304603_a_305932]
-
întoarcă în fugă spre Dunăre cu mari pierderi printre ai săi și cu rușinea de a fi dat dosul". Oastea turcă s-a îndreptat spre Dunăre, așa de repede încât la 11 iulie 1462 sultanul ajunsese la Adrianopol. Conform cronicarului bizantin Chalcocondil, sultanul l-a lăsat la plecare, la Târgoviște, ca domn pe fratele lui Țepeș, Radu cel Frumos, în ideea ca acesta să atragă de partea sa pe toți cei ce i se împotriveau lui Țepeș. Pașa de Nicopole urma
Vlad Țepeș () [Corola-website/Science/297239_a_298568]
-
asasinării uneia dintre rudele sale, Rainulf, Osmond și ceilalți frați (GFilbert, Asclettin (ulterior conte de Acerenza) și Rudolf au plecat în pelerinaj la moaștele Sfântului Arhanghel Mihail, la Monte Sant'Angelo sul Gargano, localizate în Catepanatul de Italia, stăpânit de bizantini. Ei au adus cu ei o trupă de 250 de războinici, formată din alți exilați, deposedați de pământuri. În 1017, ei au ajuns în Italia de sud, care se afla la acea vreme într-o stare de anarhie. Odată stabilit
Rainulf Drengot () [Corola-website/Science/328115_a_329444]