2,907 matches
-
10.45, la 12, la 14 (știrile), la 17, 19 (iar știrile), 20, 21, 22 până la 24. Fundul mi se sudase de perne. Corpul zăcea inert, ochii atârnau, retina se lipise de ecran. Camera arăta ca o capsulă, ca un borcan închis, imens. Dacă pompai formol în loc de aer, puteai să-ți închipui că ai aterizat la Antipa. Brațul părea cel mai interesant, cu toată cutia neagră, dreptunghiulară, încărcată de butoane policolore, ieșind din articulații. Cineva o montase acolo, nu se zăreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
acasă). Nici părinții nu fuseseră cuminți. Nu știu de ce, întotdeauna ni-i imaginasem sobri și asexuați, un angrenaj cu două trupuri cuplate zilnic și neobosit în slujba noastră. Brațele angrenajului cărau sacoșe cu biscuiți și iaurturi (mulți își mai amintesc borcanele ca niște grenade de sticlă și capacele lor gri, verzi sau bleumarin metalizat, bune de găurit cu arătătorul), picioarele alergau după unt sau zahăr, capetele lucrau în bucătărie pentru bunăstarea copiilor. Duminica, se strângea toată familia la masă, începeam cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
niște controlori ITB. Scobeau dulceața cu o lingură groasă, trântind-o într-o ceșcuță de sticlă. Nucile nu puteau fi desfăcute din peltea, era ca și cum ai fi încercat să muști dintr-o valiză veche. Trebuia să aștepți să scufunde cineva borcanul în apă fiartă, cum proceda doamna Dinu înainte să plece. În rest, viața la numărul 66 se desfășura tihnit, între camera mamei (din care tatăl fusese izgonit imediat după nașterea Mariei) și restul apartamentului. Un radio „Gloria“, încins ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
radio „Gloria“, încins ca un fier de călcat bâzia permanent în bucătărie (trucul îi aparținea domnului Dinu, să creadă hoții că a rămas cineva acasă). Domnul Dinu controla eficient terasa, cămara, precum și distribuția de curent, gaze și apă în locuință: borcanele se aliniau, dulapurile fuseseră baricadate din timp cu pungi, ziare și sticle goale (nu se știa niciodată la ce foloseau, dar nu strica să ai câteva zeci prin casă). Robineții erau verificați, să nu picure, două siguranțe zburaseră de la panoul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
sau PET-ul de „Bucegi“, cățărați pe conducta de gaz. Cei mai curajoși rămăseseră blocați pe gard, într-o zonă a nimănui, cu un crac pe stradă și celălalt în curtea depoului. Prinși între sârme și cărămizi, cu salamul și borcanul de muștar sub braț, înjurau calm și gregar. Dacă le-ai fi pus un pușcoci și-o raniță-n spate, i-ai fi scos din nuvelele lui Rebreanu. Fricile Mariei lipseau din jurnalul vieții noastre în Dorobanți, le învățasem cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
cățărau pe amandine, iar eclerele cădeau leșinate peste rulade. În orgia asta dulceagă și neprevăzută, nu mai știai dacă ai nimerit azi sau pe vremea lui nea’ Nicu. Vânzătoarele arătau la fel, dospite și mustăcioase, cu brațele vârâte energic în borcane cu dropsuri și biscuiți. Până și prăjiturile fugeau de ele. Degetele aranjau discret cremele răsturnate în tavă, echilibrând îmbrăcămintea victimei: nu era tartă sau „Diplomat“ care să n-aibă un șorț de frișcă pe cap. Uneori, întregul tavan al unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
să facem piața împreună, să ne vârâm brațele până la cot în legăturile de mărar și pătrunjel și să răscolim salatele indecente, cu rochiile lor crețe date peste cap, ca niște dansatoare la Folies Bergères. Umblam dezinvolt printre tarabe, desfăceam capacele borcanelor de miere și, într-un moment de neatenție al vânzătoarelor, încercam să-mi strecor un deget în esența lor de prun, salcâm sau tei. Apoi alegeam pepenii galbeni, plimbându-mi nările pe coaja aspră și parfumată. Abia la urmă, căutam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
dumneata; cu ce crezi că se ocupau? Cel mai simpatic a fost cu Felicia: dintele ei rotativ era emițătorul perfect. Acolo îi implantasem un microfon miniatural, care îți asculta fiecare cuvânt. Mergeai la budă, veneam după tine. Mâncai fasole la borcan, știam cum arată boabele. Schimbai pozițiile, aflam care nu-ți place. De discuții, n-are rost să-ți mai povestesc, alea erau primele captate. Noi înregistram totul, aveam mașina în fața blocului. Te pândeam chiar și pe «Ring», în Costinești, dansam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
fiindcă Întotdeauna se Încurca pe la mijloc. Dar niciodată, ca acum, lumea nu se colorase În roșu și inima nu Îi bătuse atât de tare. În căruță mirosea a pivniță cu afumături, erau saci cu pâine făcută pesmeți, legături de ceapă, borcane cu miere, prune uscate, ceară de lumânări și cine știe ce alte bunătăți și mirodenii. Lui Ștefănel Îi păru rău că nu descoperise această minunăție mai devreme, pentru că prunele uscate l-ar fi Îmbiat din cale-afară. Între timp, forfota din curte se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
culoarea cărnii: decolorat pentru carnea de porc, alb-cadavru pentru carnea de pui, roșu-carmin-chimic pentru carnea de vită. Apoi, aspectul anumitor produse: unii cremvurști, prin fierbere, degajă o grăsime insipidă, roșiatică. Se vinde de asemenea o specialitate canadiană, limbă în apă; borcanele care o conțin arată ca niște exponate anatomo-patologice de la Muzeul de Medicină Legală. Ar mai rămâne peștele din ce în ce mai rar și mai scump, din cauza pescuitului intensiv. Activiștii români ai modernizării rapide și ai hypermarketului, cei ce argumentează cu propoziții gen "La
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
ajutorul altcuiva. Simplul gest al căutării unui pahar cu apă devine lung, dureros, anihilant. Nu mai am alimente, frigiderul este gol și nu pot cumpăra nimic; mănânc coji de pâine veche și niște resturi de miere de albine dintr-un borcan uitat. Brusc, toate celelalte obiective ale vieții mele de "postdoc" (cursuri, proiecte de cercetare, lecturi aprofundate cu creionul în mână etc.) par a nu mai avea nici o importanță în fața supraviețuirii imediate. În fine, mă pot mișca. Nu prea mult, sacadat
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
unei uși și aștepți să ți-o deschidă cineva, că altfel nu te poți mișca în interiorul penitenciarului, există și impresia unei energii negative, violente. Condamnații sunt ținuți în celule, ca animalele în cuști. Apoi ce auzi când treci prin curte, borcane sparte, ce se strigă de la geam, ce-și strigă între ei, lucruri deloc plăcute. Pe urmă, când ajungi să-i cunoști, constați că viața îți dă o lecție și că, de fapt, toate lucrurile sunt complexe, că nu există doar
Documentar şi adevăr. Filmul documentar în dialoguri by Lucian Ionică [Corola-publishinghouse/Science/1413_a_2655]
-
club acolo, ne-a dat jos, șchiopi, bolnavi, cum eram, abia mergeam... Și acolo erau vreo șase-șapte persoane... Directorul Închisorii, nu știu cum Îl chema, da’ știu că era colonel, Îmbrăcat În haine militare... Pe masă era un cofer cu apă, un borcan cu flori... Și noi eram În bănci. Nu vorbeau nimic... Directoru’ a tot stat, a tot stat... și tot mereu se uita la ceas. La un moment dat se scoală și spune: „Domnilor” - ne-am sculat și noi În picioare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1973_a_3298]
-
mai complice și cumpăra direct mîncare din oraș, de obicei pizza sau mîncare chinezească, cazuri norocoase, cînd copiii se simțeau ca și cum ar fi participat la o petrecere. De data asta urma să gătească tipa. O blondă platinată, boită de parcă tot borcanul de chestii din alea femeiești i-ar fi căzut pe față, nu se-nchidea bine capacul sau cine știe, cu un parfum ce pe o rază de o sută de metri intra în pielea și hainele nefericiților ce pătrundeau în
[Corola-publishinghouse/Science/1529_a_2827]
-
le-au dat la bețivanii ăia de tractoriști rația! Păi, dacă ne luăm după proasta asta, noi nu mai putem lua nimic! Las-o, cumătră, că-i flămândă, se dă ea pe brazdă! Ai văzut mata pe cineva să aibă borcanul cu miere în mână și să nu-și lingă degetele? 95 Încet, precum intrasem, am ieșit pe poartă fără a fi auzită de cele două cumetre, lăsându-le prinse în discuție și am mers în cămăruța urâtă și sărăcăcioasă de la
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
a spus că astăzi e ziua femeii și că trebuie să-i aducem toți câte un mărțișor, iar dacă nu avem mărțișoare să aducem ce avem pe acasă: ouă, o sticlă cu lapte, brânză, nuci, smântână. Aveam de adus un borcan cu smântână și când mi-am șters nasul, că sunt răcit, am scăpat borcanul și l-am spart. Termină de povestit, ștergându-și demonstrativ nasul cu mâneca, pe care abia acum am văzut o dâră albă de smântână. Nu merg
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
câte un mărțișor, iar dacă nu avem mărțișoare să aducem ce avem pe acasă: ouă, o sticlă cu lapte, brânză, nuci, smântână. Aveam de adus un borcan cu smântână și când mi-am șters nasul, că sunt răcit, am scăpat borcanul și l-am spart. Termină de povestit, ștergându-și demonstrativ nasul cu mâneca, pe care abia acum am văzut o dâră albă de smântână. Nu merg la școală, că nu mă primește și nici acasă nu mă duc. Mi-e
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
dai tot din casă! Mai lasă și pe altă dată! Curtea lor era plină de păsări. Pe soba din bucătărie erau oale de lut, cu lapte pus la prins, iar în odaia cea curată, pe bufet, stăteau aliniate zeci de borcane cu dulcețuri felurite din care îmi dădea să gust. Îmi punea și în lada șaretei câte un borcan, două. Mă întorceam pe același drum. Mă opream în același loc și mai priveam odată satul acela. Într-una din zile, oprită
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
din bucătărie erau oale de lut, cu lapte pus la prins, iar în odaia cea curată, pe bufet, stăteau aliniate zeci de borcane cu dulcețuri felurite din care îmi dădea să gust. Îmi punea și în lada șaretei câte un borcan, două. Mă întorceam pe același drum. Mă opream în același loc și mai priveam odată satul acela. Într-una din zile, oprită în același loc, am înțeles de ce îmi este peisajul acela atât de cunoscut. Semăna perfect cu locul copilăriei
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
prin copaci pândind plecarea mea pentru a coborî să ciugulească boabele de porumb și de grâu. Am tras zăvorul la camera din spatele casei, care ținea loc de magazie și unde aveam două damigene cu vin, o cunună de ceapă, un borcan cu murături și un bidon cu varză murată, câteva bucăți de telemea într-un borcan, o cutie cu boabe de grâu și câteva grăunțe pe un fund de sac. Două sticle de jumătate de litru de ulei, neîncepute, și două
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
grâu. Am tras zăvorul la camera din spatele casei, care ținea loc de magazie și unde aveam două damigene cu vin, o cunună de ceapă, un borcan cu murături și un bidon cu varză murată, câteva bucăți de telemea într-un borcan, o cutie cu boabe de grâu și câteva grăunțe pe un fund de sac. Două sticle de jumătate de litru de ulei, neîncepute, și două pachete de zahăr completau „stocul” de alimente. Pe un raft improvizat erau câteva borcane de
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
un borcan, o cutie cu boabe de grâu și câteva grăunțe pe un fund de sac. Două sticle de jumătate de litru de ulei, neîncepute, și două pachete de zahăr completau „stocul” de alimente. Pe un raft improvizat erau câteva borcane de zarzavat, două cutii cu ceva mălai și puțină făină de grâu. La toate acestea trebuie să adaug și cele câteva kilograme pe care mă străduisem din răsputeri să le pun pe mine. Aceasta era toată averea unei primărițe de
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
o cafea sau un pahar de vin bun sau de tărie. Gospodină vrednică, toamna se ocupa cu pregătirea conservelor. Colinda cu șareta primăriei, însoțită de guard, grădinile de zarzavat din fiecare sat taman când acestea erau coapte. Făcea sute de borcane cu dulcețuri, zacuscă și alte bunătăți din care împărțea tuturor celor de care avea nevoie. Dărnicia ei nu era câtuși de puțin dezinteresată. Lipsea mult de la serviciu dar, de câte ori era nevoie de ea, la orice oră din zi sau din
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
sătean cu doar câteva zile mai înainte fără consimțământul meu, atârna aproape mort, cu gâtul sucit, spânzurat și băgat între două stinghii de la gard. Ușa de la magazie era scoasă din balamale, iar proviziile mele pentru iarnă erau aruncate, făina împrăștiată, borcanele sparte, iar cele două damigene cu vin aveau dopurile scoase. Mai târziu aveam să aflu că unul dintre „revoluționarii” care au venit să mă agreseze la primărie a urinat în damigenele cu vin. Toate aceste „fapte de eroism” au avut
BIETUL OM SUB VREMI by DORINA STOICA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/531_a_938]
-
veți auzi cum se vaită oase de strămoși prezentul își face drum dă din coate între trecut și viitor s-a stins luminița de la capătul tunelului vecinul de la etajul șase pune murături pe urmă se întreabă de ce îi rămân atâtea borcane goale iar sarea grunjoasă acoperă răni sapă în noi parșivă va ninge cu nimicuri și fulgi debusolați doar moartea împodobește lama coasei cu cristale swarovski 10 septembrie 2011 Popas în pragul cerului am fugit în munți ca să atingem tălpile lui
Ca o femeie despletită, neliniştea... by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/478_a_1364]