2,172 matches
-
Doina, pentru noi și neputându-mă stăpâni să nu i-o împărtășesc pe loc, același a început brusc să se agite, să alerge, să se „joace”, dând semne evidente de bucurie. Ca și cum ne-ar intui stările, încearcă, uneori, să se consoleze, alteori să participe la momentele noastre bune. Nu degeaba îl „cheamă” Pițu cel Mare și Bun. * Afară de guguștiuci, îi mai sperie zgomotele neomologate sau omologate în subconștientul lor drept foarte periculoase. Mașina de scris în plină funcțiune, tunetele, radioul sau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
și de la el a auzit, în copilărie, istoria repovestită în Pastramă trufanda). Nu-mi rămâne decât să-mi port crucea originii mele etnice (așa cum alții și-au purtat-o decenii în șir pe cea a originii sociale) și să mă consolez cu faptul că marele Anton Pann și alți scriitori și oameni de știință importanți au rădăcini în sudul Dunării. Ținutul în care, pe la 1800, s-au așezat acei coloniști bulgari din care mă trag, sudul Basarabiei, de fapt Basarabia propriu-zisă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
totul va fi pierdut? Și apoi, pierderea credinței, ruinarea sufletelor creștine, este tot în pierderea noastră, pentru că și slăbirea creștinismului în lume e prosperitatea necredinței și mai ales o pierdere pentru Isus Cristos, Căruia îi aparțin toate sufletele. Ne-am consolat pentru că în locul popoarelor pierdute prin Reformă, alte popoare din Lumea Nouă (America Latină) s-au adăugat Bisericii; s-a calculat însă vreodată numărul enorm al acelora pe care diviziunile creștinismului i-a ținut și îi ține încă departe de cunoașterea adevăratului
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
mereu cu noi. Providență Divină, Maică amabilă, primește-ne ziua de azi. Providență Divină, Maică admirabilă, fă-ne să merităm să fim ai tăi. Providență Divină, Maică inefabilă, ajută-ne să ne silim pentru sfințirea noastră. Providență Divină, Maică bună, consolează-ne și îndestulează-ne. Providență Divină, Maică milostivă, fă-ne să trăim viața credinței. Providență Divină, Maică misterioasă, fii-ne mereu alături, favorabilă și binevoitoare în viața noastră. Providență Divină, Maică măreață, fă-ne să căutăm Împărăția sfântă a lui
Apostolica vivendi forma. Meditaţii pentru preoţi şi persoane consacrate by Giovanni Calabria () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100984_a_102276]
-
grozav de surprins când am văzut-o apoi alergând îngrijorată să lingă rănile cerbului care pierduse lupta. Acest lucru a deșteptat în mine o emoție adâncă. Dar am privit-o foarte mirat, cu ochii mari deschiși când, după ce l-a consolat pe cel învins, l-a urmat docilă pe învingător printre arborii deși. Și eu care aș fi vrut să-l aleagă pe cerbul înfrânt! Poate pentru că mă simt aidoma lui, la fel de neputincios și de trist. Am nevoie ca o ființă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
împăcat măcar pentru o clipă. Și totuși, dorința aceasta acerbă se traduce într-un efect exact opus; toate simțurile mele se revoltă la ideea liniștirii definitive. Nu există nimic care să mă poată ajuta. Nici măcar Aia, acum, nu mă mai consolează. Iter Știu foarte bine ce iter va trebui să urmez. Mă oblig, în primul rând, să călătoresc în jurul eului meu, să rememorez lumea pe care am străbătut-o, ca să pot intra în posesia esenței mele autentice, recuperabile doar printr-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
României. Mulți s-au gân‑ dit ca, în primul rând, odraslele lor să facă o facultate, pentru a avea o viață oarecum mai comodă, chiar cu riscul ca repartizările să fie la țară, departe de familie. Și apoi toți se consolau cu ideea că lasă că ne descurcăm noi, vom putea să aranjăm ceva. A.M.P. : Reproșul meu nu se referă la felul în care au gândit ei, pentru că fiecare gândește cum vrea, cu totul inacceptabil este că niciunui adolescent nu
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
o metaforă : descoperisem două seturi de personaje care îmi plă‑ ceau și, odată cu ele, îmi venise ideea să le fac să tră‑ iască în același timp și în aceeași poveste, deși în istorie trăiseră în epoci diferite. Și ceea ce mă consolase pe mine era ideea lui Teilhard de Chardin (un preot iezuit savant) din Fenomenul uman, pe care nici nu știu cum să o explic fărĂ să o vulgarizez. (SĂ mai adaug că noi eram generația SF ?) Ideea centrală era că, de fapt
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
câștiga cât mai mult din orice și cu complicitatea patrioților de români cu patriotismul În portofel! Bineînțeles, „omul de nădejde“ și-a divorțat fata atunci când ginerele, ajuns pe drumuri, nu le mai era pe plac nici lui și nici fetei, consolată Însă cu toate lucrurile de mare preț rămase pe urma soțului, dat afară pe ușă numai cu ce [avea] pe el. Mai rămăseseră morții neatinși de inițiativele genera lului de la Breaza, pe care l-am văzut Într-o bună zi
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
cu care să-ți treci de la mână la mână cărțile aceleași, să te Învoiești la aceeași mâncare și să te nimerești cu el la bău tură; cu care să pornești voios și În același pas la descoperirea frumuseților acestei vieți, consolându-vă Împreună de tristețile ei; și de care să mă despartă doar atât: gustul meu pentru femeile blonde și șuie, de cel al lui pentru cele brune și plinuțe. și pe toate astea le dorești mai cu seamă când?... Atunci când
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
alimenta, la un moment dat a solicitat: „Sunt într-o baie de dureri, nu mai pot, fămi ceva ca să sfârșesc !” Când a sosit preotul să-l împărtășească a refuzat politicos și hotărît: „Nu sunt pregătit, părinte !” După care, ca să-l consoleze pe binevoitor: „Nu am păcate, părinte !” Inchisoarea îl purificase... Într-o dimineață arăta agitat, tulburat foarte...” Unde este Ionică?” a întrebat el despre feciorul său, pe cel mai mic dintre copii. Și a prins a povesti fapte care și le
Academia bârlădeană și Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/783_a_1506]
-
cu ușurință și nerăbdare, scrisul fiindu-le o bucurie, pentru mine scrisul este o datorie. Respectând proporțiile, nici mărturisirile unor mari scriitori - de exemplu, Liviu Rebreanu, care în paginile de jurnal destăinuia truda cu care-și găsea cuvintele - nu mă consolează, mai ales că distanța dintre ceea ce se întrupa pe masa lui Rebreanu și ceea ce reușesc eu să fac este strivitoare. Mă încumet, cu toate acestea, să încredințez hârtiei câte ceva din trecutul și prezentul nostru „al bibliotecarilor”. Nu e numai un
Clipe de vrajă by Valentina Lupu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/640_a_1035]
-
pe el. Se bucura de talentul și de aptitudinile sale și nimeni nu știa eforturile uriașe pe care le făcuse, iar acum aștepta rezultatele așa cum lumea îi scornise vorbă: „Are har dăruit de Dumnezeu sau este un ales”. Asta îl consolă, dar imediat zise: - Același lucru poate fi valabil și pentru alții. În câteva minute ajunse în fața mesei rezervate. În același timp sosi și un tip bine făcut, pus la punct, însoțit de o femeie foarte frumoasă. Masa de joc era
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]
-
de-l știu eu!"... I-am pus și lumânări întoarse, hohotește el jucându-și pântecele revărsat peste brăcinar și hârâind din adânc o flegmă groasă o stupește între morminte, grijuliu să nu-și găsească pricină cu strigoiul mortului. Alexa îl consolează: Răbdărică, boier Cupcici, răbdărică... Până ți se tămăduiește pielița curului, o să ți se plinească și blăstămu', spune el și cu latul palmei își taie în scurt beregata. Cui?! Lui?! se gângăvește Cupcici speriat de moarte. Da' cui, moașă-ti?!... Văleu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
de râsu' târgului, hodorogule! și intră-n casă târând după ea buzduganul, cu coiful pe cap. Târgoveții râd și părăsesc comèdia. Dumitru, văduvit de coif mândria lui -, amărât-amărât, se lasă moale pe o buturugă din fața cârciumii. Lasă, moș Dumitre, îl consolează Niculai. Ț-a ajunge... Ți-ai făcut datoria, cu vârf și îndesat. Du-te cu baba la codru. Mergem împreună. Ce să facem? oftează el. Parcă eu n-aș vrea? spune cu tristețe și flutură mâneca goală. Mi-a luat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
alături, pornesc la luptă cântând: "Hai frați! Hai frați! La năvală dați!" Savastița se lasă moale pe buturugă și izbucnește în hohote, bocește văitându-se încetișor: Mitrică, Mitrică, iar te-ai dus și m-ai lăsat... Lasă, maică Savastiță, o consolează Niculaie. Lasă, se întoarce el... Moșu-i dat naibii. Scapă și d-aiastă dată. Parcă eu n-aș merge? și își flencăne mâneca goală pe dreapta. Haide! Mergem la codru! Savastița își șterge lacrimile, își face cruce: Ocrotească-l Mântuitorul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
afumată...Încăperea nu-i arătoasă, dar simți în străfundul ei beciul cu strășnicia butoaielor, ca un glas de bas în barba încâlcită a unui călugăr”, citite de noi în „Masa umbrelor”. Ce vremuri, dragă prietene! Ce vremuri!... Sper și mă consolez cu gândul că nu ai uitat câte nuanțe de albastru îmbracă fața dealurilor din jurul Iașilor, mai ales primăvara și în târziul toamnelor desfrunzite...Îți vine să decupezi o fărâmă din acest albastru și să-l așezi la butonieră deasupra inimii
Iaşii dealurilor albastre by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1211_a_1919]
-
de iubire și dreptate. Te copleșește gândul că viața e ca o iluzie a realității imanente, că nemărginirea te înspăimântă până la muțenie. Mai are rost să hamletizezi despre "a fi sau a nu fi", la ce folos? Sau să ne consolăm cu ideea că realitatea pe care o trăim intră în alternanță cu transcenderea formulei de a exista și de a intra în inefabilul lumii tainice. 25 Cu vremea nu te poți pune, nici cu vremurile, de altfel. Am plecat la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
Învierii” tot atât de perplexă și de Încețoșată ca la Început. Ea nu-și dă seama, plecând de la indiciile din mormânt, că Isus a Înviat din morți. Stăruința ei Înlăcrimată va fi Însă recompensată: Isus Însuși i Se arată pentru a o consola și pentru a-i spulbera Îndoielile. În această cheie de lectură, Maria Magdalena face pereche fără doar și poate cu Toma Necredinciosul, care devine protagonistul părții a doua a capitolului 20 din Evanghelia lui Ioan. Prin urmare, am avea de-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
a Domnului. Cea mai plauzibilă mi se pare ipoteza pe care tocmai am avansat-o: În drumul Său către Tatăl, Isus Își Îngăduie o scurtă oprire, o „haltă” de câteva secunde pentru a-i vorbi Mariei Magdalena, pentru a o consola În durerea ei și a-i da misiunea În urma căreia tradiția o va numi, cu Îndreptățire, apostola apostolorum. Și sensul acestei expresii trebuie reajustat. De obicei, când o cităm astăzi, presupunem că este vorba de un superlativ: „apostolul apostolilor, cel
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
fericita ocazie să văd toate acestea, bucurându-mă alături de nepoțelul meu, deși, la fel ca în poveste, „un ochi îmi râdea și altul îmi plângea”... când mă gândeam că eu o să plec fără el. Dar pentru că îl iubesc, m-am consolat cu gândul că va trăi într-o țară civilizată. Dragii mei, templele și altarele sunt o capodoperă a celor mai renumiți constructori. Ele impresionează prin formă, culoare și amplasament. Un templu, „pierdut” printre cedri, este un loc de tihnă și
Japonia. Mister şi fascinaţie by Floarea Cărbune () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1258_a_2102]
-
înainte pe coasta croată.“ Oare de ce a trebuit să fiu eu tocmai atunci în fața televizorului ? Oricum, cert este că, din cînd în cînd, viața ne rezervă scene ce par desprinse dintr-o litera tură lipsită de orice vero similitate. Mă consolez doar cu gîndul că potriveala nu a fost dusă pînă la căpăt și că întîlnirea (de gradul nu știu cît) nu s-a produs. La întoarcere Cînd eram mic, spre deosebire de acum, stăteam foarte mult pe-afară, la joacă, și nu
Tinereţile lui Daniel Abagiu by Cezar Paul-Bădescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/612_a_1368]
-
Și dacă se apucă să mă numere printre bobocii ei, o să aibă mult de furcă cu mine, pe chestii de vocabular și alte năravuri. Pe peronul gării după plecarea trenului am întâlnit o Gaby desperată. Toate eforturile pentru a o consola au fost zadarnice, și pentru o dată am fost pe stradă cu o femee care plângea, dar nu din cauza mea. Am fost dezamăgit de ineficiența argumentelor mele. Dar și când plânge e nostimă. Mama a fost și ea pleoștită prima zi
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
am întors, fiindcă lipsisem de luni până joi, am avut cursuri zilnic, 4-5 ore! După-amiaza sâcâieli și câteodată vizite, dar ce vizite! Adevăratul Curti și compania! Astea sunt, draga mea, draga mea dragă, veștile mamei tale. Fotografiile tale nu mă consolează. Lângă fotografia de la Color Studio, în vasul verde stau două imense gladiole grena. Camera ta te așteaptă... Și când te gândești că acum o lună erai cu mine în odaia mea și că nici nu bănuiam intensitatea a ceea ce ne
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
uit bolnăvicios la cutia de scrisori, mă mohorăsc și mă uit pe sub sprâncene, ca o fiară încolțită; vine alta cu noutăți noui, de 8 zile, retrospectiv, spun: „acum o săptămână era la Christiane, nu e mult, numai 8 zile“... Mă consolez, mă îmbărbătez și fetițele pot atunci să vadă o ființă vie, curajoasă, care stă 5 ore în picioare și explică clar, vioi. Iată, mica mea magiciană, ce poți face, de la o distanță atât de mare, din biata ta mamă. Noapte
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]