1,447 matches
-
chiar pe direcția în care alergaseră până ceva mai înainte, înțelese motivul pentru care își schimbaseră drumul: era clar că un alt detașament burgund venise să le închidă drumul, obligându-i să schimbe direcția. Le făcu semn alor săi să cotească la stânga și căută să grupeze forțele pe diagonale, ca să le taie calea. îi putea vedea bine acum și, numărându-i, constată că nu erau mai mult de jumătate de duzină. Galopau șfichiuindu-și fără milă caii și întorcându-se mereu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
foarte dureroase, simți admirație față de oamenii care, ajunși în halul acela, nu părăsiseră lupta, dar înțelese totodată că resursele umane pe care Aureliana mai putea conta pentru apărare ajunseseră la limită. Se lumina de ziuă când, ajunși la Palatul Termelor, cotiră pe o stradă laterală ce dădea într-o piață largă, dominată de turnul Catedralei. Acolo, se treziră cu brutalitate față în față cu durerea cetății asediate. O duhoare de gunoaie, fum, sânge și excremente îi primi încă de la colțul străzii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
greu își puteau face loc în mulțimea tumultuoasă. înțelegând că în cel loc nu ar fi putut fi cu nimic de folos, Sebastianus renunță să-și mai facă loc printre oameni și își conduse tovarășii pe o stradă laterală, ce cotea spre miazănoapte. — Sangiban! Strigă. Trebuie să ajungem la el! La prima cotitură, însă, se izbiră de un grup de soldați și milițieni ce alergau în direcția opusă, având înaintea lor un bărbat uriaș, cu tenul bronzat și cu părul negru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
prin 1908, în luna august, vară călduroasă, începuseră să se coacă perele și harbujii. Într-o zi, așezat în căsuța lui moș Gavril, bărbatul mătușii Irina, sora tatei, echipat cu ce aveam pe mine și fericit, ieșim pe bariera târgului, cotim la dreapta și intrăm pe drum de cară spre lunca Prutului. Plecasem de la moș Gavril destul de târziu, căldura se făcea tot mai mare și pe câmp, spre Lunca Banului, începuse să tremure apa morților. Câinele se ținea mai mult în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
în grijă și pe mine cu torhaturi cu tot în sama lui Dumnezeu, îmi lepădă câteva cuvinte din care am înțeles că lipsește două zile și că are să spună și celor de acasă să nu aibă grijă, dă bici calului, cotește la stânga și se tot duce pe drumul Hușului. Eu mirat și destul de neliniștit de rămânerea de unul singur, ascult uruitul căruței până se pierde în depărtare, pe urmă-l văd și pe cotei zbuciumându-se în curmeiul care-l lega
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1449_a_2747]
-
putea vedea. Tocmai când ieșeau din curte și se gândeau încotro s-o ia, căluțul o făcu la deal, probabil știa el ce știa. Au mers, o vreme, pe șosea, dar pe cine căutau, n-au găsit. Deodată, căluțul o coti la dreapta și-o porni pe drumeagul de țară care duce către satul bunicilor. Fetele simțiră că inimile încep să le bată cu mai multă putere. Zăpada era, aici, mai mare, iar ici și colo drumul era poleit cu un
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
căznea să distingă cât mai bine prin parbriz indicatoarele și întretăierile de drumuri, încerca să descopere o concordanță cu liniile și punctele de pe planul orașului, în timp ce tata o zorea „să se miște mai repede“, să-i spună când s-o cotească, cu siguranță că mersese deja prea departe, iar mama, ca să pună capăt nesiguranței care devenise deja de nesuportat, hotăra: Aici, în față, la stânga, trebuie s-o iei la stânga, și din nou i se confirma, ca întotdeauna, că se înșelase. Tata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
zice șoferul, s-ar spune că toți suferim de o boală ascunsă, legată de femeile astea care ne sucesc mințile, ne acaparează ca niște caracatițe, cărora le intrăm foarte greu sub piele, dar odată acceptați, nu mai avem scăpare, zice cotind prn fața Gării de Nord în direcția magazinului Automoto, prea am intrat în sufletul clientului, se gîndește. — Ăsta e rolul oricărei opere de artă, zice Părințelul, și al religiei la fel, să îți meargă la suflet, să scoată la suprafață ce e
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
După mai puțin de un kilometru, ajung la primul punct de control. Se schimbă parolele, li se ordonă să coboare fiecare pe carosabil, sînt identificați și apoi lăsați să și continue drumul. Pînă să ajungă la ultima intersecție și să cotească pe drumul spre Aeroport, mai dau peste încă două filtre identice, care transmit Marelui Stat-Major prin radio informații asupra itinerarului convoiului. Nu a existat nici cea mai mică abatere de la traseul și planul bine stabilit dinainte. Cu numai cîțiva metri
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
busola mereu, pentru a nu ne trezi că ne întoarcem din drum” - am făcut-o eu pe specialistul... În seara următoare, ne aflam în cabina frânarului, cam pe la coada garniturii. Către ziuă am băgat de seamă că trenul o cam cotea spre răsărit. La un urcuș, unde locomotiva își trăgea cu greu sufletul, am sărit din tren. Apoi... am mai păcălit noi destule marfare, dar de fiecare dată inima ne era cât un purice. Dacă picam în mâinile oricărui rus nu
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
câteva ori, am Închis ochii și m-am pomenit că moțăi. Fusese o noapte lungă. După ce am tras un pui de somn, m-am dat jos și am deschis poarta. Apoi am mers Încetișor cu spatele Înapoi În mașină, am cotit pe drumul privat și am rulat pe o pantă lungă, ușoară, prin umbra răcoroasă aruncată de pinii Întuneceați care se Întindeau de o parte și de alta a fâșiei cu pietriș. La lumina zilei, casa lui Six era și mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
și Moise la un loc, dacă ar crede că-i sunt de vreun folos. Atunci ai face bine să profiți de asta. Nu mai pupi tu client la fel de important ca ăsta. — Asta spun toți. Cu puțin Înainte de Poarta Brandenburg, mașina coti spre sud pe Hermann Goering Strasse. La ambasada Marii Britanii erau aprinse toate luminile și erau câteva zeci de limuzine parcate În față. Când mașina a Încetinit și a virat pe aleea clădirii mari de lângă ambasadă, șoferul a lăsat geamul jos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
vrea să mă omoare. Dacă-l vezi venind spre mașină, du-te acasă și telefonează-i lui Kriminalinspektor Bruno Stahlecker, la Alex. Ai Înțeles? Ea Încuviință din cap. Pentru o clipă, m-am prefăcut că o urmez, și apoi am cotit brusc, mergând repede prin bucătării, afară pe ușa de incendiu. Trei etaje mai jos am auzit pași În spatele meu În Întunericul ca smoala al casei scării. În timp ce mă chioram fără să văd În jos, m-am Întrebat dacă pot să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
vreme ca asta. Scoase un râs disprețuitor, ca să se afle În treabă. Vizavi de restaurantul „Pavilionul Suedez“, câțiva Încăpățânați mai nutreau Încă speranțe că vremea o să se Îndrepte. Șoferul continuă să bodogăne nemulțumit despre ei și despre vremea germană, și coti pe Koblank Strasse și apoi pe Lindenstrasse. I-am spus să oprească În colț la Hugo-Vogel Strasse. Era o suburbie liniștită, ordonată și cu mulți copaci Înfrunziți, cu case ale căror mărimi variau de la mijlociu la mare, având În față
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
mai departe, În direcție opusă față de casă. Am lăsat să-mi iasă din plămâni aerul pe care În mod inconștient Îl ținusem când trăsesem și, cu inima bătându-mi ca o furculiță Într-un castron cu albuș de ou, am cotit instinctiv, aducându-mi aminte că erau doi câini, nu unul singur. Preț de o secundă sau două, foșnetul frunzelor din copaci au camuflat zgomotul provocat de mârâitul scăzut al celuilalt câine, care veni nesigur, apărând dintr-un luminiș, și păstră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
În casă o pisică să prindă șoarecii din bucătărie, nu te poți aștepta ca ea să ignore șobolanii din pivniță. — Presupun că nu, zise el. Am mers mai departe spre est, În amonte, pe lângă Tiergarten și Insula Muzeu. Până să cotim spre sud către Treptower Park și Köpenick, Îl Întrebasem ce anume Îl Îndârjise atât de tare pe ginerele său Împotrivă-i. Spre surprinderea mea, nu se dădu Înapoi de la răspuns și nici nu afectă indignarea, care Îi colora fața cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
Felicitări, îmi șoptește Yu Qiwei. Îl urmez pe bărbat, cu inima săltându-mi în piept de frică precum un iepure într-un sac. Mergem cu pas vioi către un părculeț cu tufișuri dese. Omul o ia pe alee. Înainte să cotim, se uită în urma lui. Nu ne urmărește nimeni. Peste o jumătate de oră, sunt declarată membră a Partidului Comunist. Tocmai mi-am depus jurământul și m-am înscris. În timp ce Yunhe își ridică pumnul drept deasupra capului, cu fața la un steag roșu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
în față să-i spună taximetristului. Dându-se înapoi, îmi oferă o țigară. E surprins când refuz. Toată lumea fumează în Shanghai, zice el. Ai multe de învățat și voi fi onorat să-ți fiu ghid. Intrăm într-un cartier sărac, cotim pe o stradă dărăpănată și ne oprim în fața unei case cu două etaje. Clădirea pare înclinată într-o parte, ca și cum s-ar sprijini pe ea însăși, și e năpădită de funingine. Domnul Shi plătește tricicleta și îmi ia bagajele. Intrăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
calde încă, în geantă. Nu va mai trebui să-și prepare cina diseară. Poate ca s-ar putea folosi de timpul ăsta ca să prindă a doua parte a operei ei preferate de la Teatrul Mare, care îi e în drum. Când cotește pe o stradă întunecată, observă deodată că e urmărită de doi bărbați. Se îngrijorează și începe să meargă mai repede. Însă bărbații se țin după ea ca niște umbre. Înainte să poată scoate un sunet, i se pun cătușe și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
pe câlcâie. Când o ia la vale, trage de mânere și se lasă pe vine. Greutatea corpului ei acționează ca o frână. Uneori, merge lăsată pe vine tot drumul, și fundul îi atinge pământul. Spre deosebire de ea, Fairlynn se răstoarnă atunci când cotește brusc la coborârea de pe deal. Lan Ping începe să simtă distanța. Distanța dintre ea și rolul pe care vrea să-l joace. Nu reușește să pună mâna pe el. Se întreabă când va cunoaște oameni care au importanță. Dacă ești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
asta, reconstituind noaptea aceea din câteva măsurători ambigue. Daniel le văzu primul - două urme vagi de cauciucuri, orientate spre vest, aproape șterse de vreme, care se abăteau brusc spre banda dinspre est. Ochii lui Karin înțeleseră; urmele de derapaj violent coteau spre dreapta înainte să vireze - un viraj scurt spre stânga, atât cât ar fi putut face o camionetă ușoară, în viteză mare. Înaintă de-a lungul urmelor de derapaj, cu capul în jos, căutând ceva. Cu cascada ei de păr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
deveniseră una cu muzica încâlcită, cu șoseaua plină de serpentine, cu huruitul motorului. Dar nu dădeau nici un semn că aveau să leșine prea curând. Schimbările de pe ecran produceau schimbări fiziologice, care erau transmise înapoi în lumea de pe ecran. Șoseaua șerpuitoare cotea brusc la dreapta, plutind, apoi prăbușindu-se. Mașinile zburau libere, avântându-se în aer. Urma scrâșnetul oțelului când șasiul se izbea din nou depământ și cele trei corpuri absorbeau șocul. Motoarele scheunau, sufocându-se pe asfalt. Zgomotul se prăvălea ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
ne oprim pentru câteva clipe. Atunci auzeam greierii țârâind pe câmp. Mergeam în coloană. Din timp în timp, unii o luau înainte și, trecând pe lângă cei mai înceți, lăsau în jos geamul mașinii și făceau haz de ei. Apoi am cotit-o la stânga. Poarta stătea larg deschisă, eram așteptați. Cei sosiți mai devreme începuseră să-și piardă răbdarea. Se schimbaseră de mult în tricouri și pantaloni scurți. Unul mâncase niște mere pădurețe și acum se plângea de dureri de burtă. „Rocco
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
s-a sfârșit. Începea o șosea națională. Știi, pe aceea o folosiseră nemții cu zece ani înainte, în al doilea război mondial, mai întâi în direcția est și la sfârșit înapoi, către casă. În locul unde drumul nepietruit întâlnea șoseaua, acolo cotiseră. Veniseră de la stânga, la întretăiere o luaseră la dreapta și, câțiva kilometri mai departe, intraseră în sat. Îmi aduc încă bine aminte, ca un copil ce eram, îmi făceam de joacă în băltoacele din urmele de șenile. Comuniștii se ascunseseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
Toni fusese obligat să-i promită solemn soției sale că nu va bea nici o picătură de alcool în fața copilului. Copilul eram eu. Am mers drept pe o distanță de cinci blocuri - în America, totul se măsoară în blocuri - apoi am cotit la stânga, pe urmă iar înainte trei blocuri și după colț la dreapta. Ne-am întâlnit în total cu șapte oameni și au trecut pe lângă noi cinci mașini, dintre care trei circulau în aceeași direcție cu noi și două în direcția
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]