1,328 matches
-
ne dădeau, așa, un pic de liber, eram mai puțini, de fiecare dată. Veneau transporturi noi... Și asta a ținut... A fost partea cea mai grea din viață, căci, nu știai ce s-a Întâmplat cu părinții tăi, fumul de la crematoriu ieșea tot timpul, transporturi noi veneau, mai aflam câte ceva de la bărbați, ne aruncau... ADLER: Ce vă aruncau? DAVIDOVICI: Câte o pietricică, un piculeț de pâine, fie o scrisorică de Îmbărbătare... ADLER: Nouă ne veneau de la voi pe coajă de copac
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
40-41... ADLER: Ca și ai mei... DAVIDOVICI: Mi se părea că sunt bătrâni. ADLER: Dă-mi voie să-ți mai pun o Întrebare. Voi erați În lagărul C - undeva pe la mijlocul lagărului, presupun... DAVIDOVICI: Da, da. ADLER: Ți se părea că crematoriile sunt undeva departe sau aproape? DAVIDOVICI: Nu realizam. ADLER: Mie mi se părea că sunt formidabil de departe, În pădurea care se vedea... DAVIDOVICI: Nu realizam. Vedeam fumul ăla gros... ADLER: Știi cât de aproape eram de ei? DAVIDOVICI: Aproape
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
nu era cazul. Ne-au băgat la baie și ne-au dat haine vărgate. Ne-au luat tot, ne-au băgat la baie, adică la duș... - Această baie unde se afla? Într-un lagăr anume? - Separat. Cred că era lângă crematoriu. Nu era În lagărul propriu-zis. De la gară ne-au dus la această baie, lângă unul din crematorii, că erau șase. Și am făcut această dezinfecție, ne-am schimbat hainele și am rămas cu vestimentația de deținuți. Ne dădeau o lenjerie
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
tot, ne-au băgat la baie, adică la duș... - Această baie unde se afla? Într-un lagăr anume? - Separat. Cred că era lângă crematoriu. Nu era În lagărul propriu-zis. De la gară ne-au dus la această baie, lângă unul din crematorii, că erau șase. Și am făcut această dezinfecție, ne-am schimbat hainele și am rămas cu vestimentația de deținuți. Ne dădeau o lenjerie de corp... - Maiou, chiloți? - Nu, cămăși - fiindcă aveau de unde să dea, atâtea au rămas de la noi... Bărbații
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
zile. - Cum se desfășura o zi „normală”? - Făceau apel și cu noi, ne scoteau afară, stăteam, dar nu făceam nimic. Pe noi nu ne duceau la muncă. În acest lagăr a fost cazat și Sonderkommando - erau cei care lucrau la crematorii. Tot dintre deținuți. Niște aleși. Și la un moment dat, În lagărul de muncă apare scarlatina. Comandantul lagărului era un polonez - deținut. Deci apare scarlatina În baracă. Era nenorocire, că eu nu avusesem scarlatină și nu eram imun. Neamțul ne
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
sunt arși. - Până atunci nu știați? - Nu. Și atunci stăteam la Îndoială, dacă nu minte beția din capul lui. Care au fost duși, ca bunicii, nu mai există - și chiar ăștia care sunt duși cu mașina sunt duși direct la crematoriu... Aici am stat 4-5 săptămâni. Atunci am descoperit-o pe mama la lagărul C. Cum am descoperit-o? Am pus pe piatră o bucată de hârtie pe care am scris: „Caut pe cutărică”. Și am primit răspuns că e acolo
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
viața mea. De tifos vorbim altă dată, că la Auschwitz nu a fost treaba asta... Am ajuns, la un moment dat, Înapoi În lagărul D, unde ne-au pus să facem niște munci. După luna august a Început și demontarea crematoriilor... - Ce fel de oameni au fost În lagărul D? Adică pe ce criterii v-au dus acolo? - Știu și eu pe ce criterii? Pe nici un criteriu. Grupul meu a fost dus... Dar totdeauna am avut un noroc. Niciodată nu eram
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
criteriu. Grupul meu a fost dus... Dar totdeauna am avut un noroc. Niciodată nu eram singur, eram Într-o haită, Într-un grup social, și e foarte important pentru că grupul se apără. Când eram În lagărul D a Început demontarea crematoriilor - În septembrie... Tot ai noștri demontau. O să vă spun cum era Încălzirea pe barăci. A Început frigul. Un grup de prieteni ai mei au fost antrenați de doi-trei maturi, cunoscuți la muncă... Eram și eu printre ei. Împingeam niște căruțe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
nu ieșeam la Împins căruțe. Circulând dintr-un lagăr În altul, ne mai dădeau o apă minerală, o țigară, nu știu ce... Ca un fel de răsplată. Ei făceau rost de o anumită mâncare și eu păzeam. Se lucra și la demontarea crematoriilor... Tot deținuții, cărămidă cu cărămidă. Era Înconjurat cu lemne, din lemne se făcea foc. Și de aia spune Garaudy că a rămas un singur crematoriu, cel mai mic. Cele mari erau demontate de deținuți, ca să nu le mai găsească rușii
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
Ei făceau rost de o anumită mâncare și eu păzeam. Se lucra și la demontarea crematoriilor... Tot deținuții, cărămidă cu cărămidă. Era Înconjurat cu lemne, din lemne se făcea foc. Și de aia spune Garaudy că a rămas un singur crematoriu, cel mai mic. Cele mari erau demontate de deținuți, ca să nu le mai găsească rușii. Că nemții se așteptau, cred - din august nu s-au mai făcut selecții. Din moment ce a Început demontarea crematoriilor, nu se făcea decât arderea celor care
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
spune Garaudy că a rămas un singur crematoriu, cel mai mic. Cele mari erau demontate de deținuți, ca să nu le mai găsească rușii. Că nemții se așteptau, cred - din august nu s-au mai făcut selecții. Din moment ce a Început demontarea crematoriilor, nu se făcea decât arderea celor care mureau din diferite motive. După asta am fost dus În lagărul A. - Când? - Prin octombrie. Lagărul A era un fel de lagăr de semi-muncă. Erau niște cehi care au fost lichidați cu tot cu familii
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
să spun câteva lucruri despre acest lagăr, care se deosebește de alte lagăre, unde am fost după evacuare. Ca o concluzie generală, aș vrea să subliniez că Auschwitz-Birkenau se deosebește cu totul de celelalte lagăre. În primul rând, aici erau crematoriile. La Birkenau existau patru crematorii, folosite ca „mașină de tocat” pentru exterminarea transporturilor, a unor oameni veniți din toate colțurile Europei. În afară de România, nu cunosc alte țări europene, Franța, Cehoslovacia, Belgia, Italia, Iugoslavia, poate că au fost excepții, care să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
acest lagăr, care se deosebește de alte lagăre, unde am fost după evacuare. Ca o concluzie generală, aș vrea să subliniez că Auschwitz-Birkenau se deosebește cu totul de celelalte lagăre. În primul rând, aici erau crematoriile. La Birkenau existau patru crematorii, folosite ca „mașină de tocat” pentru exterminarea transporturilor, a unor oameni veniți din toate colțurile Europei. În afară de România, nu cunosc alte țări europene, Franța, Cehoslovacia, Belgia, Italia, Iugoslavia, poate că au fost excepții, care să nu fi avut reprezentanți În
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
deținuți politici, creștini, polonezi, francezi din Rezistență, chiar și germani, În număr destul de mare și germani... În afară de politici și cei care au fost Împotriva Anschlus-ului, au fost și homosexuali, de drept comun, băgați aici, cu anumite semne negre. Cu patru crematorii, Auschwitzul a fost o fabrică a morții. Bine organizat, cu o concepție foarte modernă de exterminare, care viza În primul rând exterminarea bătrânilor, a copiilor, a celor inapți de muncă și a celor care au rămas În lagăr prin selecții
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
rând exterminarea bătrânilor, a copiilor, a celor inapți de muncă și a celor care au rămas În lagăr prin selecții periodice. Birkenau a fost un lagăr unde nu munceai: stăteai toată ziua afară, mâncai ce mâncai și te uitai la crematoriile care ardeau zi și noapte. Și după aceea erai și tu supus exterminării. Am fost câțiva care am reușit să scăpăm. Această exterminare În cadrul unei instituții bine organizate a crematoriilor a fost asigurată de niște lucrători special pregătiți numiți Sonderkommando
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
toată ziua afară, mâncai ce mâncai și te uitai la crematoriile care ardeau zi și noapte. Și după aceea erai și tu supus exterminării. Am fost câțiva care am reușit să scăpăm. Această exterminare În cadrul unei instituții bine organizate a crematoriilor a fost asigurată de niște lucrători special pregătiți numiți Sonderkommando. După cât am fost informat, acești oameni care munceau la crematoriu erau și ei exterminați, după șase luni, și reînnoiți. Motivul, din câte am aflat, era să nu se afle mai
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
și tu supus exterminării. Am fost câțiva care am reușit să scăpăm. Această exterminare În cadrul unei instituții bine organizate a crematoriilor a fost asigurată de niște lucrători special pregătiți numiți Sonderkommando. După cât am fost informat, acești oameni care munceau la crematoriu erau și ei exterminați, după șase luni, și reînnoiți. Motivul, din câte am aflat, era să nu se afle mai departe ce se Întâmplă acolo. Și după asta veneau alții, bine hrăniți, bine Întreținuți... Numai din auzite pot să vorbesc
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
șase luni, și reînnoiți. Motivul, din câte am aflat, era să nu se afle mai departe ce se Întâmplă acolo. Și după asta veneau alții, bine hrăniți, bine Întreținuți... Numai din auzite pot să vorbesc despre Sonderkommando. Ce se Întâmplă? Crematoriile din Germania au Început să fie demontate din vara anului 1944. Cred că așteptau Întoarcerea situației, a frontului, căci mai ales după Stalingrad și evenimentele din Rusia, soarta războiului era cam pecetluită. Pentru a lăsa cât mai puține urme, aceste
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
din Germania au Început să fie demontate din vara anului 1944. Cred că așteptau Întoarcerea situației, a frontului, căci mai ales după Stalingrad și evenimentele din Rusia, soarta războiului era cam pecetluită. Pentru a lăsa cât mai puține urme, aceste crematorii au Început să fie demontate. În vara anului 1944, prin august-septembrie, nu rețin exact data, au fost duși... Aveau nemții niște ritualuri - au fost duși la baie, În lagărul nostru (eram În lagărul D), la dezinfecție, iar apoi i-au
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
dat alarma pe lagăr, noi am fost toți Închiși În barăci, s-au auzit schimburi de focuri... - La ce distanță se petreceau toate astea? - Socotesc că erau deja ieșiți din lagărul propriu-zis - adică după ieșirea din lagăr era drumul spre crematoriu. Dar au ieșit nu din Birkenau, ci din lagărul În care eram noi. În acel moment erau ieșiți și atunci se auzea acest schimb de focuri. Se presupune că ei, fiind În legătură cu mișcarea de rezistență din afară, nu știu cum, au făcut
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
nu aveam loc, așa de aglomerat era. Am avut zile când m-am trezit cu morți și la stânga, și la dreapta... Bine, erau echipe care Îi scoteau afară - cred că Îi băgau În gropi comune, că acolo nu mai erau crematorii. Nu mai erau comandanți de barăci, adică era dezorganizare totală. În drumul de la Mauthausen la Gunskirchen, la un moment dat ne-au dat ceva mâncare și, nu știu cum, Între bătrânii ăștia germani de pază au apărut și ceva tineri... Eu până
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
Nu uitați că de acum era 1945: rușii și românii, nu știu ce, erau deja la hotarele nemților. - Dacă ați putea face un fel de schiță, așa cum vă amintiți dumneavoastră... (Arată un album despre Buchenwald - n. n.) Ăsta era Appellplatz-ul, aici erau barăcile, crematoriul... Aici e Effektenkammer: aici erau haine, lucruri... - acum este muzeu. Ăsta a rămas, dar toate barăcile s-au dus... - În ce baracă ați fost? - 65 - Kleinlager, micul lagăr. Începând de la 1 februarie mi-au dat social-democrații, tovarășii, o chițimie unde
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
arată pe fotografii - n.n.). Eu sunt directorul unei reviste, Memento Buchenwald România. - Dumneavoastră spuneați că, la final, În fiecare zi, mureau 50-60 de oameni. - În micul lagăr. - În micul lagăr. Unde erau duse cadavrele? - La o groapă comună. - Nu exista crematoriu? - Nu mai Încăpeau În crematoriu. Mergea zi și noapte, dar nu Încăpeau. Din 80.000, câți erau, În micul lagăr mureau 60, dar pe total erau nu știu câte sute - nu i-am numărat. Erau sute și sute... - Care vi s-a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
sunt directorul unei reviste, Memento Buchenwald România. - Dumneavoastră spuneați că, la final, În fiecare zi, mureau 50-60 de oameni. - În micul lagăr. - În micul lagăr. Unde erau duse cadavrele? - La o groapă comună. - Nu exista crematoriu? - Nu mai Încăpeau În crematoriu. Mergea zi și noapte, dar nu Încăpeau. Din 80.000, câți erau, În micul lagăr mureau 60, dar pe total erau nu știu câte sute - nu i-am numărat. Erau sute și sute... - Care vi s-a părut cel mai greu moment
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
anatomopatologici, dintre care a reținut trei. - Și restul? - I-a trimis la muncă, cum o să vezi imediat, sau i-a omorât pe loc. Unul dintre acești medici este doctorul Miklos Nyiszli din Oradea, care a scris cartea celebră despre Sonderkommando, crematorii și așa mai departe. Ce-a fost cu transportul acesta de medici? Și noi ne-am Înghesuit. În primul transport nu am găsit loc - am găsit loc În al doilea. Înainte de a vorbi despre drum, transport, dacă ați putea spune
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]