2,571 matches
-
Dan Oltean 14, Cioran este "absolutul care evoluează". Ar fi o eroare să-l considerăm pe Cioran doar un sceptic sau doar un negativist spune Dan Oltean -, el este de fapt și una și alta, adică acestea împreună sunt piesele dialecticii sale. Viața, spune Cioran, este cuprinsă în infinitul morții, absolutul poate proveni din aceeași viața, dar prin negarea morții sau prin asumarea ei conștientă, cu scopul final de a "crea o lume în noi"; că și Sábato, Cioran crede că
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
salva prin iubire, singurul izvor al speranțelor"63. Iubirea poate aduce lumină în suflet, iar atunci întunericul și prăpastia nu vor mai fi o atracție, o tentație. Dar pentru a avea acces la lumină totală trebuie să fi scăpat de dialectica și antinomia lumină-întuneric, ajungând la autonomia absolută a luminii. La ce bun, însă, daca lumină are valoare numai raportată la întuneric, sau daca lipsa întunericului nu este neapărat lumina? "Oricât m-aș lupta pe culmile disperării, nu vreau și nu
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
cu restul continentului, cu vocația creării acelei Patrii Mari imaginate de Bolivar. Cu timpul, partea europeană a argentinianului capătă mai multă valoare în ochii săi decât cea latino-americană, pentru că în prezent locuitorul acestui ținut să înțeleagă că realitatea lor este dialectica și că este greșit și inutil să se nege condiția de latino-american, ca și pe cea de origine europeană. "Poate că aceasta dualitate îi conferă argentinianului această neliniște, aceasta preocupare pentru destinul patriei, dar și atâta bogăție spirituală, complexitate a
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
-se zadarnic între înălțări și prăbușiri, între Răi și Iad, între lumină și întuneric, ca și eroii lui Sábato: Omul este prea contradictoriu și nesațul, el nu se conformează cu o culoare, un gen de muzică, un scriitor. De exemplu, dialectica zi / noapte este și dialectica fantastic / obișnuit, simbolic și rațional. Toți suntem în același timp sfinți și demoni, în funcție de moment și de cel pe care îl avem dinainte. Toți suntem miloși și indiferenți, atei și credincioși. Cel puțin așa știu
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
prăbușiri, între Răi și Iad, între lumină și întuneric, ca și eroii lui Sábato: Omul este prea contradictoriu și nesațul, el nu se conformează cu o culoare, un gen de muzică, un scriitor. De exemplu, dialectica zi / noapte este și dialectica fantastic / obișnuit, simbolic și rațional. Toți suntem în același timp sfinți și demoni, în funcție de moment și de cel pe care îl avem dinainte. Toți suntem miloși și indiferenți, atei și credincioși. Cel puțin așa știu din experiențele mele proprii și
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
trăirii grave, intense, a dramei omului amenințat de oroarea apocalipsului, dar și însuflețit de posibila lui salvare printr-un catharsis care include puritatea, eroismul, meditația și creația artistică: "Artă și literatura trec dincolo de eu, intrând în profunzimea lui. Prin această dialectica existențiala, atingem universalul prin intermediul individualului: când eu simt și îmi exprim sentimentele cele mai profunde, fiecare din cititori va simți că eu, de fapt, ating problemele lui. Intrând în profunzime în eu-l meu, și numai așa pot să intru
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
cei care practică poezia, atât prin apartenență cât și prin proveniență socială. Filozofia, mult mai mult decât literatura, s-a identificat cu biserica și cu universitatea. Ca și toate celelalte activități ale omului, ea are propria ei istorie, propria ei dialectică : curentele și mișcările filozofice nu sunt, după părerea noastră, atât de intim legate de mișcările literare cum consideră mulți dintre adepții lui Geistesgeschichte. Explicarea mutațiilor literare prin "spiritul epocii" este în mod cert defectuoasă când acest spirit devine o integrală
[Corola-publishinghouse/Science/85058_a_85845]
-
Mitologia „cratilistă”, RL, 1989, 22; Diana Manole, Cealaltă față a lumii, AFT, 1989, 5; Tudor Dumitru Savu, Eminescu - necesitate spirituală a culturii românești (interviu cu Ioana Em. Petrescu), TR, 1989, 24; Eugen Negrici, Melancolia productivă, R, 1989, 7; Liviu Petrescu, Dialectica noului și a vechiului, ST, 1989, 8; Ioan Holban, Nostalgia originilor, CRC, 1989, 41; Gheorghe Grigurcu, „Melancolia descendenței”, F, 1990, 26; Maria-Ana Tupan, Lectură și sistem, VR, 1990, 5; Țeposu, Istoria, 168-170; Tania Radu, Între oglinzi, LAI, 1994, 6; Andreea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289831_a_291160]
-
Loredana Huzum • Estetica pragmatistă. Arta în stare vie, Richard M. Shusterman • Filosofia artei, Florence Begel • Filosofia umanului. Personalism energetic și antropologie kantiană, Viorel Cernica • Filosofia sistemelor normative. Dreptul și morala, Raluca Mureșan • Filosofie românească interbelică, Viorel Cernica • Formele elementare ale dialecticii, Jean Piaget • Immanuel Kant. Poezie și cunoaștere, Vasilica Cotofleac • Introducere în filosofia minții, Teodor Negru • Înțelegerea filosofiei, Yves Cattin • Jean Calvin. Providența, predestinarea și estetica simbolului religios, Mihai Androne • Lexic de filosofie, Alain Graf • Marii filosofi contemporani, Alain Graf • Marile
[Corola-publishinghouse/Science/84950_a_85735]
-
expresiile străvechi ale "religiozității cosmice" (Mircea Eliade) nu a avut succes. S-a degradat în ceea ce noi astăzi am numi sincretism, religiozitate difuză. Profeții vremii le numeau forme de ,,desfrânare,,. În realitate, ele erau ipostazele spectaculoase ale "religiozității cosmice". Ilustrau dialectica elementară a sacrului: absolutul, ,,divinul se întrupează, ori se manifestă, în obiectele și ritmurile cosmice,,2. Pietrele, izvoarele, arborii, florile erau investite cu demnitatea supremă a unei hierofanii. Astăzi pentru un cețățean al Uniunii Europene, alimentat copios cu lecturi marxisto-pozitiviste
by NICU GAVRILUŢĂ [Corola-publishinghouse/Science/990_a_2498]
-
și realizarea unui număr suficient de repetări ale mijloacelor de antrenament. În scopul creșterii nivelului de pregătire a sportivului este necesar ca, pe fondul asigurării continuității activității sale, antrenorul și sportivul să modifice treptat conținutul exercițiilor și mijloacelor de antrenament. Dialectica performanței sportive constă în creșterea treptată a eforturilor în antrenament, până la atingerea nivelurilor maxime, permanent modificabile. Această creștere a eforturilor se bazează pe dezvoltarea capacitații funcționale a organismului omenesc, pe puterea lui de adaptare la mediul înconjurător. Cercetările științifice au
Antrenamentul specific pentru pregătirea fizică pe uscat a schiorilor alpini by Gheorghe BALINT, Puiu GASPAR () [Corola-publishinghouse/Science/255_a_502]
-
neproductivă. În consecință, funcția imaginii, ca și a privirii, este aceea de a lega două planuri ale cunoașterii, diferite ca substanță, dar ambele "existente": lumea sensibilă și aparența ei37. Or, dacă adaug și observația anterioară, conform căreia întreaga demostrație filosofică (dialectică) se face permanent cu ajutorul unui întreg complex (dispozitiv) imaginar (mit, imagine, imaginație filosofică), atunci am putea conchide, întărind în acest fel sistemul teoretic prezentat, că imaginarul primește tot ceea ce gândirea elaborează cu sprijinul imaginii și al simbolului. Exigența de adevăr
[Corola-publishinghouse/Science/84997_a_85782]
-
suprafață cuprinde un paralelism la situația de viață a pacientului, iar dimensiunea de adâncime accesează posibilitățile de transformare interioară, prin mesaj. Acțiunea, personajele, situațiile pe care structura de suprafață le propune, la nivelul conținutului reprezintă verigi exterioare de legătură, în dialectica minte conștientă-minte subconștientă. Veriga interioară a acestei relații o realizează limbajul, printr-o sintaxă specifică, incluzând anomalii sintactico-semantice de tipul omonimiei sintactice, al sinonimiei sintactice, al elipsei, distorsiuni topice, inconsecvențe la nivelul propozițiilor etc. Sunt trăsături care activează mecanismele psihologice
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]
-
de Eugenio Coșeriu în volumul Principiile lingvisticii ca știință a culturii (E. Coșeriu, 1991-1992), unde lingvistul formulează cinci principii funcționale: "principiul obiectivității", "principiul umanismului", "principiul tradiției", al antidogmatismului și principiul "utilității publice" sau al binelui public. Sunt principii fundamentale în dialectica raporturilor dintre mass-media și cititor. Parafrazarea în titlurile bine selectate, a celebrului personaj din literatura engleză, Robin Hood, este în esență, o problemă de interferență culturală, de reconsiderare a unei anumite culturi, de către jurnalist și este o metaforă jurnalistică. Paratextul
[Corola-publishinghouse/Science/84964_a_85749]
-
ecologistă își înțelege tocmai această situare într-un flux dinamic al realizării de sine. Cred că această terminologie specifică ecologiei profunde poate fi reformulată cu ușurință în termenii filosofiei imanentiste a lui Spinoza, eventual cu importarea anumitor elemente specifice unei dialectici de tip hegelian. Conceptele cu care lucrează reprezentanții ecologiei profunde, deși au o încărcătură speculativă profundă, pot fi ușor clarificate în termenii unei teorii care nu conține nimic mistic. În condițiile în care acceptăm că relația de interconectivitate este constitutivă
[Corola-publishinghouse/Science/84952_a_85737]
-
Gabriela Rățulea • Estetica pragmatistă. Arta în stare vie, Richard M. Shusterman • Filosofia artei, Florence Begel • Filosofia umanului. Personalism energetic și antropologie kantiană, Viorel Cernica • Filosofia sistemelor normative. Dreptul și morala, Raluca Mureșan • Filosofie românească interbelică, Viorel Cernica • Formele elementare ale dialecticii, Jean Piaget • Immanuel Kant. Poezie și cunoaștere, Vasilica Cotofleac • Introducere în filosofia minții, Teodor Negru • Înțelegerea filosofiei, Yves Cattin • Jean Calvin. Providența, predestinarea și estetica simbolului religios, Mihai Androne • Lexic de filosofie, Alain Graf • Marii filosofi contemporani, Alain Graf • Marile
[Corola-publishinghouse/Science/84952_a_85737]
-
alt tip, considerând-o „reacționară” (modalitățile propuse de G. Lukàcs sunt amendate ca aberații). Volumele următoare, dedicate în special teatrului, înseamnă aplicarea acelorași rigori la fenomenul teatral, asupra căruia B. stăruie, încercând să analizeze arta regizorală, văzută ca rezultat al dialecticii realism-metaforă scenică. Aceeași tendință marchează opțiunile lui B. când studiază teatrul englez și american al „furiei și violenței” sau în volumele de interviuri și convorbiri cu regizori și actori români. Volumul din 1983, intitulat Arta transfigurării, renunță la grila marxistă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285583_a_286912]
-
această eventualitate? După părerea mea, nu, pentru că, împreună, noi vom fi mai puternici decât Statele Unite și Marea Britanie.[...] Dacă războiul este inevitabil, să înceapă acum, și nu peste câțiva ani când imperialismul japonez va fi refăcut ca aliat al americanilor”. Această dialectică război/revoluție, reactivată de PC chinez și de PC vietnamez, apoi de o largă fracțiune a stângismului* european, și culminând cu viziunea apocaliptică a unui război civil mondial nuclearizat, a fost progresiv abandonată în URSS, mai întâi de către Hrușciov*, apoi
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
Marx reține o viziune dialectică și evoluționistă a cursului istoriei care, printre contradicții depășite neîncetat și renăscând mereu, evoluează în mod necesar către un moment în care omenirea va sfârși prin a se reconcilia cu ea însăși. Această readaptare a dialecticii hegeliene se operează cu prețul unei „răsturnări” decisive pe care Marx o enunță în 1843 în Critica filosofiei dreptului la Hegel. într-adevăr, nu în cerul eterat al „Ideilor”, ci în trama concretă a raporturilor de producție și a antagonismelor
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
autorizează să demonstreze mecanismele modului de producție capitalist și să fondeze cu aceeași ocazie principiile și modalitățile distrugerii lui. Din această scurtă recapitulare a surselor gândirii marxiene ies în evidență mai multe teze fundamentale. Simultan cu „repunerea pe picioare” a dialecticii hegeliene, Marx enunță un nou principiu de interpretare a lumii sociale numită de el „materialism istoric”: „Nu conștiința omului îi determină ființa, ci dimpotrivă, ființa lui socială este cea care-i determină conștiința”; or, această ființă socială este plasată sub
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
bogată decât cea a lui Darwin, fiindcă acela face din sol baza explicativă a anumitor trăsături naționale (scrisoare către Engels din 7 august 1866). Cât îl privește pe Engels, el va lucra în zadar, ani de zile, la stabilirea unei „dialectici” în chiar natura însăși (cu ale ei opoziții a contrariilor, cu trecerile de la cantitate la calitate etc.). Probleme morale, apoi. Materialismul care guvernează în analiza societăților umane este, fără îndoială, numit dialectic - efectele produse de baza materială pot avea eficacitatea
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
apărută, în franceză, sub titlul: Socialism utopic și socialism științific, iar în versiune germană, în 1883, ca: Evoluția socialismului de la utopie la știință. Această opțiune vizează să înscrie marxismul* într-o triplă mișcare de maturizare: gândirea materialistă din Epoca Luminilor, dialectica hegeliană și modul de producție capitalist: „Pentru a face din socialism o știință, trebuia, mai întâi, ca el să fie plasat pe un teren real”. Engels marchează ca pozitivă contribuția gânditorilor sociali de la începuturile secolului al XIX-lea - între alții
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
sociologie; * necesitatea analizei temeinice a proceselor sociale; * rolul pe care comunitățile l-au avut în devenirea propriului lor mediu de viață; * starea actuală a sociologiei, ce este și ce nu este sociologie în ceea ce se pretinde a fi sociologia actuală; * dialectica trecutului și prezentului în gândirea socială, proba participării trecutului la structurarea prezentului, a configurației sociologiei actuale și a perspectivelor sale de evoluție; * traiectoriile posibile ale evoluției sociologiei, filierele ideatice parcurse; * problematica sociologiei, relațiile sale cu celelalte științe sociale. formează și
by Dumitru Popovici [Corola-publishinghouse/Science/972_a_2480]
-
că este această dezlegare". * Aduce în prim-planul scenei vieții sociale o forță socială care a intrat și în atenția lui Comte și Spencer, proletariatul. * A impus o nouă metodă de cercetare a fenomenelor sociale pe care a numit-o dialectică (preluată de la Hegel și adaptată nevoilor sale). * A clădit o structură a vieții sociale în care întregul domină partea. A gândit societatea ca entitate specifică situată deasupra lumii anorganice și organice a căror legități nu le imită sau copiază, fără
by Dumitru Popovici [Corola-publishinghouse/Science/972_a_2480]
-
Analiza sistemică în general e mai mult centrată pe temele complexității, ale interdependenței și reglării, insistînd asupra unei dimensiuni de "sistem" pe care îl are jocul dintre permanență și schimbare. Orice sistem evoluează, păstrîndu-și totuși propria identitate. O astfel de dialectică este, de pildă, la baza reprezentării economiei de piață în tradiția walrasiană, care abordează capitalismul real plecînd de la ecartul său față de modelul pur, adică prin imperfecțiunile sale provizorii. Multidimensionalitatea și interdependența constituie teme esențiale ale paradigmei sistemice, care se îndepărtează
[Corola-publishinghouse/Science/1553_a_2851]