2,129 matches
-
secolului trecut. În polemică, unde calitățile tipului său de inteligență nu sunt cele mai proprii, ci se cere un spirit mai rezumativ, mai sintetic, mai tranșant, care să nu se piardă în prea multe detalii, era dezavantajat față de Lovinescu, polemist formidabil, de școală maioresciană. Dar Ibrăileanu, cu tot moldovenismul lui cam ostentativ, era departe de a fi un provincial. Mai întâi, societatea ieșeană de atunci nu era absolut deloc provincială, ci păstra foarte clară conștiința nu numai de a fi „a
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
oricărui subiect pe care-l atinge. E un conferențiar de zile mari, luările lui de cuvânt nu sunt numai o rară desfătare intelectuală, ci și totdeauna un spectacol ieșit din comun. E în intimitate un povestitor fabulos, dublat de un formidabil mim. Amicii săi nu se pot sătura de relatarea inenarabilă a unei călătorii în Indonezia și o reclamă din nou de câte ori împrejurările o permit. Așa cum în articolul despre G. Călinescu, Pleșu îl vede pe marele critic ca pe o a
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
lacrima. Cazul iudeilor: și aceștia, cum spune protomartirul Ștefan, se Încăpățânează Împotriva Duhului. Dar există și cazuri excepționale, când harul Îi transformă pe torționari sau increduli În apostoli ai lui Isus: convertirea lui Pavel pe drumul Damascului oferă cel mai formidabil contraargument. La fel stau lucrurile și cu ereticii. Indiferent de Învățăturile false pe care le proclamă Împotriva Duhului, dacă la un moment dat ei revin pe făgașul ortodoxiei, păcatul le este iertat. Altă ipoteză respinsă: unii, maximaliștii, rigoriștii, fundamentaliștii intratabili
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
pleci. Aici [am fi fost] amândouă, cu nădejdi și spaime, dar amândouă. Apoi mă 175 1. 2. scutur și aștept, dar astă noapte nu voi dormi. Acum voi sunteți izolați acolo, scrisorile nu vă pot ajunge; trenurile voastre nu merg: formidabilă această putere a muncii care nu mai vrea să mai muncească. Dar țip egoist: Dar noi, noi două? De ce să ni se taie firul subțire și delicat al mirajului cuvintelor scrise? 1 decembrie [1947], luni [...] Sunt așa de fericită, în
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
și se duc iar la treaba lor. Câteodată, în vijelie, o perdea cade, îi strivește. Uneori se rătăcesc în viforniță, îi acoperă ninsoarea, îi rup lupii... Viață de nomazi. Unii dintre locuitorii nestabili de lângă curte au pentru apărare o armă formidabilă ca și-n timpurile preistorice: un buzdugan cu mănunchiul de lemn și c-o boambă mare de alamă la capăt... În întinderile acestea mai toți umblă călări. Cei așezați în jurul curții se numesc Bordeeni. Mihalache Prescurie vânător Tentea, poreclă a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
pentru a-și uza personalitatea În comentarii diurne, politice și cel mai adesea triviale, cum o cerea moda momentului.Ă Cei doi cu care am făcut „târgul” Într-o noapte lungă, plină de amintiri și idei - semănând cu alte nopți formidabile din vremea dictaturii când apartamentul meu din strada Luterană, În lunile când mă aflam În țară, era fericit invadat de prieteni, visând vremuri mai bune și Încurajându-ne reciproc, reușind nu rareori să ne extragem din prezentul sufocant În ample
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
mai asistăm la o singură „revoltă”, cea a optzeciștilor, ci aceste revolte sau simili-revolte se țin lanț. Și totul se explică poate prin simplul fapt că literele și „prinții ei” au intrat Într-un „firesc” con de umbră, acum, când formidabila presiune a mass-mediei răspândește mai ales agresiunea și prostul gust, scandalurile politice și financiare, totul pus În slujba reclamei, a câștigurilor enorme și iuți, a Măriei Sale Banul. Pe mine și pe unii colegi ne deranjează prea puțin de a nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
cel puțin curios și care explică splendid și trist totodată mentalul românesc, franjurile, ca să zic așa, feudale și primitive ale mentalului nostru (ce nu suferă comparație cu cel polonez, de exemplu, unde existența unei Biserici Catolice puternice și a luptei formidabile a sindicatului Solidarności, de la Gdansk, au pregătit cu adevărat „preluarea puterii”, chiar și dacă această „preluare” a fost efectuată de un grup politic fost-comunistă: și anume faptul că la noi acest lucru a provocat enorme valuri de proteste În sine
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
mai mult sau mai puțin, după una sau două generații. (Am spus „roman În sensul clasic” deoarece nu puțini scriitori, azi, confundă nuvela cu romanul; G. Călinescu, În magistrala sa istorie a literaturii, care este În același timp și o formidabilă carte teoretică a genurilor literare majore, observă că nuvela, nuvela literară se apropie mai mult de piesa de teatru decât de roman. „O tensiune umană prinsă În punctul ei culminant”, definește marele critic și romancier nuvela și piesa de teatru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
mileniu, poate și mai puțin, poartă numele de națiuni. Feudalitatea, lunga și pitoreasca, faimoasa perioadă a istoriei numită feudalitate - ne gândim mai ales la cea europeană, În sânul căreia și cu „energia” aceleiași Europa, a iscat unul din cele mai formidabile curente culturale, moment al reintegrării valorilor antichității, Renașterea -, s-a ocupat mai ales de destinul familiei, al marilor familii În jurul cărora s-au concentrat clasele suprapuse, aristocrația, magistrații, clerul și militarii. Noi, În modernitate și În era industrială, ne ocupăm
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
și să citești entuziasmante discursuri scrise de alții! - și nostalgia sa, poate, se Îndreaptă Încă o dată spre „ea”, acea putere care, numai ea, poate „schimba lumea”! Un vis pierdut, și noul șef de stat, noul președinte, Încă zăpăcit de zarul formidabil al istoriei, stă „acolo sus” absolut pierdut, ca un adolescent care se lovește pentru prima oară de „realitatea dură”, cinică, cu cioburile visurilor sale pure și avântate În jurul său. Să fie acesta prețul puterii și... bărbat este doar acela care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
primul rînd față de această noțiune. Noi vom pleca Însă de la „realitatea persoanei”, interesați cum am fost Întotdeauna de existență, de aventura unei existențe, de aventura cunoașterii. De adevărul „incarnat”, de acel „verb făcut carne” de care vorbește evanghelistul, de paradoxul formidabil care face ca omul, individul să se lovească de „realitate”, după ce el de multă vreme este deja „realitate”. Și atunci... ce Înseamnă, Încă o dată, acest cuvânt, acest concept, cum zic filosofii?! Pentru mine, cel puțin, mai ales pentru veșnicul și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
atâta amar de decenii cealaltă „libertate”, de a urî pe burghez, proprietatea, propria istorie și Apusul? Ce i-a făcut să se redreseze mai iute? Catolicismul, o mișcare de underground mai bine organizată - și, În fapt, reală, cum a fost formidabilul Solidarności! -, alte reflexe În istoria lor În ce privea rezistența lucidă și solidară față de autocrațiile de orice fel, interne sau externe?!... Nu știu, nu știm! Ceea ce știm este că azi, la un deceniu și jumătate după Întronarea reală a Libertății
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
al doilea război, autorul are un capitol, nu amplu, dar curajos, ce poartă titlul Deutsche Katastrophe oder deutsche Konsequenz - Catastrofă germană sau consecvență germană; se Încearcă aici, cu calm și curaj istoric și psihologic, Într-o analiză de asumare a formidabilului, teribilului coșmar care fusese nazismul, de integrare a lui nu numai În istoria acestui popor, milenar ca și al nostru, la fel de Împărțit În stătulețe și posedat de aceeași „criză identitară” ca și al nostru, dar și În „psihologia” lui. Și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
sub comunism. Tot o greșeală, după părerea mea, a fost alegerea profesorului Emil Constantinescu În rolul de candidat la funcția de președinte; iar ultima eroare, În această ordine, a fost alegerea dlui Ciorbea În funcția de prim-ministru imediat după formidabila victorie În alegeri, când P.N.Ț.-ul și Întreaga Convenție s-au bucurat de o putere decizională și de o „stare de grație” nemaiîntâlnită! Când ar fi putut Îndeplini, cel puțin În primul și al doilea an, câteva din „miracolele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
care, bineînțeles, nu a schimbat cu o iotă starea de fapt, fostul partid al lui Maniu, ca și cele aliate lui oferind spectacolul, penibil În continuare, al unei nesiguranțe politice, al luptelor interne și incompetenței administrative crase, epuizând rapid acel formidabil vot de Încredere pe care-l primiseră, „vot”, aport și solidaritate largă cu care, În acea vreme, s-ar fi putut „face multe”, s-ar fi putut eradica cu un ceas și chiar cu un deceniu mai devreme multe și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
auto-admirație, această „admirație În oglindă” a unui spirit Încă tânăr, viguros, cum este cel românesc, care se grăbește să se Încarce cu aerele satisfăcute, suficiente, de fapt, ale Occidentului. El Însuși, după un imperiu post-renascentist, post-iluminist, cu o perioadă romantică formidabilă În capitalele culturale de atunci, Paris, Viena, Berlin, declină orgolios, uneori de-a dreptul arogant!; probabil pentru a „salva fața” și, mai ales, pentru a ascunde, stângaci, un tot mai evident - și distrugător! - complex de inferioritate (era să scriu: complex
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
puțin actuale și azi, chiar dacă nu manifeste și organizate cum au fost o lungă perioadă, aproape un secol. Noi le explicăm, cum am făcut-o mai sus, ca fiind ieșite din acea „mai-mult-decât-bucurie” a unei „uniri”, de fapt a „descoperirii” formidabile a unei rudenii de limbă și de sânge și, mai ales, a unei istorii, a unei origini milenare, „nobile”! O „mai-mult-decât-o-bucurie”, de fapt o uimire, un fel de fericită, aproape neîncrezătoare, stupefacție, comparabilă cu aceea a unui om oropsit, disprețuit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
al lui Nichita de la Ploiești, tenace comentator al filmului românesc la Contemporanul lui Ivașcu deja. Pentru gustul literaților români, obișnuiți cu reviste literare tip magazin, cum e România literară, profilul Contemporanul-Ideea europeană, sever, de tip german - vezi Die Zeit al formidabilei contese Donhoff de la Hamburg -, cu coloanele sale severe, puține ilustrații și studii ample, „seci”, poate părea „plicticos” și e cu siguranță „ne-vandabil”. (Revista Viața Românească supraviețuiește de aproape un secol cu același profil și e doar vina, slăbiciunea financiară
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
reflexe! - forme mai puțin „frontale”, pentru mulți „rușinoase”, dar... iată că „până la urmă”, noi existăm, limba și cultura noastră, deci modul nostru unic și original de a gândi și a fi s-a impus, am cucerit și ocupat un teritoriu formidabil, care, În secole, a aparținut cui vrei și cui nu vrei numai „nouă” nu, și, până la urmă, certitudinea primă și esențială nu numai a unui organism, dar și a unei comunități este existența - existența În forme specifice, deci rezistența și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
aș zice a necesității ei!, Îl urmărește aproape În toate posturile și ceasurile. Și dacă, uneori, acest „spiriduș” ascuns și „vorbăreț”, impenitent și ubicuu, care este Eul sau sunt eurile noastre, dintr-o poziție subalternă și fals umilă, ia proporții formidabile, uneori postându-se În forma unei zeități, judecătoare și ultime, tot astfel și această luciditate a morții se instalează la unii În postura de adevărată zeitate. Și nu putem să nu invidiem, noi, europenii, acele popoare și culturi În care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
dolilea salt”, să „extragă” din milioanele de specii vii una care să fie aptă, În timp și neînțelegînd ea Însăși prea bine ce i se Întâmplă, să dezvolte un „organ sinucigaș și a-tipic”, așa-numita rațiune și imaginație, frâne formidabile nu rareori ale instinctelor de agresiune, nutriție și reproducere care regulează absolut toate speciile vii! Spiritul, Cuvântul ca formă a lui, Îndrăzneala de a cunoaște legile, dar și de a imagina necunoscutul - cel care există, ne-existând! - În formele În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
demonstrații gigantice de materie și mișcare: prin simpla, consecventa mea spiritualitate, ea Însăși un alt firmament, răsfrânt Înlăuntru. Spre care... Înlăuntru?! Nu știu. Nu știu, dar... oricum, dacă nu spre hăurile instinctelor și spaimelor mele milenare, atunci spre acea zestre formidabilă de intuiții și presimțiri, moment și loc În care suntem egali cu zeii, cei creatori și desfidând minimalele noastre legități de spațiu, și timp, vizibil și invizibil. Și chiar dacă nu am „dreptate” - poetul din mine s-a obișnuit a trăi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
gesturi sau reacții de o inflamată imaginație și o sensibilitate debordantă, dureroasă și adeseori inamică sieși?! Nu-nu, copilăria mea a fost departe de a fi „fermecată” - și, recunosc, din „vina” mea În primul rând, din vina, Încă o dată, a acelor formidabile calități, sensibilitatea și imaginația, care, dezvoltate precoce, m-au făcut incapabil de a găsi o măsură justă, o distanță „justă” față de ceea ce se Întîmpla „În jur”, o cât de cât rezonabilă, realistă, reacție față de ceea ce numim stimuli exteriori, indiferent că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
mai aspră decît cele militare, mai ales În comunitățile mici, izolate sau primitive. O ștergere, oa anulare, o persiflare a valorilor acceptate, dar și un teren pe care se pot naște noi valori, anarhiste, revoluționare sau chiar absurde; iar literatura formidabilă a marchizului de Sade, reclamat de tinerii revoluționari francezi care au dărâmat Bastilia - În timp ce autorul lui Justine era Închis la o periferie a Parisului, În fortăreața de la Vincennes -, este un monument și În acest sens: al apariției unor noi valori
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]