1,464 matches
-
se mai uită odată la omul galben ca de ceară de pe bancă și deschise cu o mișcare smucită ușa. Din câțiva pași se pierdu în noapte. Cantoniereasa se răsuci într-un picior spre ușă făcu un pas și apoi în fața hăului negru ce se căsca în dreptunghiul ușii voi parcă să dea îndărăt. Ploaia suna și mai îndrăcit, miile de picături de apă se spărgeau cu plesnituri mici și seci pe mozaicul de la intrare, numai undeva departe se auzeau pașii grăbiți
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
speriată și pierdută, amăgindu-l iarăși, trezindu-i speranțele adormite. Lacrimile amare i-au luat mințile. La fel și trupul perfect, dăruirea totală, necondiționată, împletirea deplină cu inima și dorința lui. Urcară mână în mână până la nori și căzură în hăul cel mai adânc de atâtea ori, sortiți pierzaniei, că nimic nu mai putea opri dezlănțuirea păcătoasă. Luana oferea clipei aceeași pasiune cu care trăia fiecare moment al vieții ei. Simțea exaltarea bărbatului iar singurul gând coerent era acela că ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
cu ușa - m-am gândit. Și-a luat un rămas-bun distrat, dându-mi asigurări vagi că ne vom revedea În curând. Tot drumul Înapoi spre casă de la aeroport am plâns, nu din cauza distanței care urma să ne despartă, ci din cauza hăului pe care Îl căscase Între noi sărutul său rece de rămas-bun. Peste weekend mi-am spălat toate rufele și am făcut cură- țenie generală, ca să nu am timp să mă gândesc la nimic. Dar Adina Dabija 106 când s-a
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
privesc În oglindă. Eram o impostoare. Adina Dabija 168 În după-masa aceea mi s-a făcut frică. Viața mea devenise atât de pustie, atât de absurdă, Încât era greu de imaginat că m-aș mai fi putut vreodată ridica din hăul În care căzusem. Îmi simțeam sufletul greu, revenit, după atâția și atâția ani, din nou la starea amorfă, În care nimic nu te poate atinge și unde nimic nu străbate, ca și cum deodată m-aș fi Întors În urmă cu zece
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
o singură mișcare Își smulse fața ca pe o mască. Acum În fața mea stătea o arătare care semăna cu ceva Între porc și broască. Fața Îi era plină de răni și găuri, și Într-una dintre orbite se căsca un hău negru. — Ei, ce mai zici acum ? strigă creatura, triumfătoare. Am Închis ochii și am Început să mă rog. — Îmi pun viața În mâinile Tale, Doamne, fărĂ teamă, cu convingerea că Tu știi ce e mai bine pentru mine. Creatura rămase
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
dimineața mor Înainte de căderea serii; iar cei ce s-au născut seara, pier Înaintea zorilor. Asemenea fapte nu exprimă neapărat concepția buddhistă a lucrurilor trecătoare, așa că ne-am putea Întreba de ce tocmai moartea lui Hanbei Îl aruncase pe Hideyoshi În hăurile disperării. La urma urmei, era pe un câmp de luptă, unde, În fiecare zi, cădeau oameni ca frunzele de pe ramuri. Dar Întinderea suferinței lui era atât de mare, Încât până și cei ce jeleau alături de el rămaseră năuciți și, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de noapte și noapte de zi și an de an,/ În perioade de extaz pulsînd; mori întocmi și lucrări/ Ce aveau multe roți irezistibile în puterea întunecatului Urthona".240 Imaginea lui Urizen căzut, care "dormea într-o încremenita amorțire în Hăul cel de jos,/ O-ngrozitoare stare de visare, zbătîndu-se pe patul sau de gheață/ Și-nghețînd bocna totul dedesubt; chipul sau sur și de uitare-aducător,/ Întins peste nemărginire"241, seamănă cu imaginea lui Lucifer dată de Böhme: iadul înghețat, negru. Blake
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
zidi, Truda de Veacuri în Întunecime și în războiul lui Tharmas; Și Los alcătuit-a Nicovale din Fier dur, căci loviturile-i Cu tócot ne-ncetat stînci multe împietresc, multe planete 125. 170 Dar Urizen dormea într-o încremenita amorțire în Hăul cel de jos, O-ngrozitoare stare de visare, zbătîndu-se pe patul sau de gheață Și-nghețînd bocna totul dedesubt; chipul sau sur și de uitare-aducător, Întins peste nemărginire, se nalță-n fiori aprigi, tăcut îi este glasul, În tristă contemplare întinzîndu-se
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
-n călătoria-aceasta 175 Merge nu poate îndărătnic să refuze timp după timp să scrie. Călătoria-i fusese fără de sfîrșit, dar îl călăuzi mîna Divină, Căci fu nemărginita calea și-ntunecată de temute Arderi, Si de îngrămădiri de stînci care-ncruntate-n hăuri se uitau, bezmetice-nvîrtindu-se În jurul Iazurilor de foc168 în afunzimea-ntunecoasă, ruinele lumii lui Urizen. 180 Adesea ședea el într-o întunecată crăpătura și rînduindu-și cărțile, Sau cufundat în somn dormea cum spirite nemuritoare dorm, trudit în tînguioasa-i Stare-ntunecată vrednica
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
și rînduindu-și cărțile, Sau cufundat în somn dormea cum spirite nemuritoare dorm, trudit în tînguioasa-i Stare-ntunecată vrednica de plîns; apoi se înalță, privea și medita asupra Groaznicei călătorii, cu ochii cercetînd sfera următoare, desi îndepărtată foarte; Apoi țîșnea în Hăul nopții și ale sale îndrăznețe mădulare 185 Prin fulgere, tunete, cutremure și izbituri, focuri, puhoaie, Căderea-n jos i-o stăvileau, trudea-mpotriva viitorului, Creînd Vîrtejuri multe, fixînd multe Științe în adînc 169, Si de acolo cutezătoare mădularele și le-
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
se-ntinse cumplită, vibrînd în nori, Si revărsînd astfel de chinuri, explozii și bubuituri. Pleoapele care se întindeau că dimineață și-Urechile 250 Că un urcuș de aur ce șerpuiește-n jur spre ale cerurilor ceruri Năuntrul groazelor întunecate ale Hăurilor, leu ori tigru, sau scorpion; Căci fiecare se deschidea năuntru în Vecie după voința, Dar refuzat-au, căci chipurile lor de-afară erau în Hau; Și cortul Universului 176 aidoma unei arípi, încîntător, cuprinzînd totul 177, 255 Tras fie-n
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
în jos lăsat după voința omului nemuritor, Vibră-ntr-așa o suferință, încît se-nfiorară pleoapele, Slăbite și Mai Slăbite sferele lor ce se-ntindeau acuma începură să se strîngă; Năprasnice dureri din creier izbucniră și un universal țipat Prin Hăuri răzbătu sfîșiind pînză, chin peste chin. 260 Astfel Urizen trist rătăcea prin multe-ngrozitoare căi Ducînd război cu iezme-ale adîncurilor în groaznica-i peregrinare, Pînă cînd, luminosu-i par acum fiind în neaua răsfirat, pielea i se usca sfrijita, Și Patru
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Și-atunci știut-au că el era Mîntuitorul, Însuși Iisus, și îl slăviră. Uimită, mîngîiata, cu-Încîntare, în sonuri de Extaz Fermecător 45 Toată Beula stat-a în uimire privind în jos spre Moartea cea de Veci. Văzură pe Mîntuitor dincolo de Hăul morții și-al pierzării; Căci, de priveau în sus, vedeau Divină Viziune, Ori de priveau în jos, tot Viziunea cea Divină o vedeau De toate părțile înconjurîndu-le dincolo de păcat și moarte și infern. 50 Enitharmon teșea scăldată-n lacrimi, cîntînd
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
slabă o străpung! și ce omeți lăsîndu-se în jurul 145 Gíngașelor mele mădulare sortita-mi grea restriște o-nfășoară! Eu singură mă-ncumet gîrbáciul să-l îndur să șed sub vijelie Neatinsă, si sa sfidez ne-ndurătoarea frunte-a Regelui Luminii; Din hăurile-ntunecoase ale timpurilor de demult sortit să fie-Acela Care-ntrista-va Veșnicia; cu dragoste, înlăcrimata și supusă, Ochii 150 Mi-i nalt către Pavilioanele-ți; ascultă-mi ruga de dragul lui Luváh. Îl văd pe ucigașul lui Luvah al meu, în
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Stana fără Simțuri rămas-a spăimîntat pe stîncă, Îngrozitor ochilor de muritori ce-i explorează cărțile. Înțelepciunea să totuși rămase, si toată-a să memorie cu groază fost-a strînsă în cămări. Si totusi chipul sau de stana ramase-n Hăul cel nemărginit, La fel cum față palida rămîne în cearșaful sau de plumb care nu poate s-o urmeze mai departe 430 Neîncetat aspru dispreț îi roade chipul cel solzos năuntru, Căindu-se adînc fiindcă pierduse chipu' acela minunat de
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Din coadă să plesnește prin aprigul adînc; pleoapele-i, ca Soarele Care răsare în mîndria-i, toate adîncurile Groaznice le luminează, Solzii săi străvezii răspîndesc lumină precum ferestre ale dimineții, Gîtul sau flăcări scoate cu mînie și cu măreție, el biciuiește Hăul, Lovind pustiele și stîncile; pustiele puterea să o simt, 440 Se scútură din somnuri, fac semn cu groază Chemînd Leul, Tigrul, calul și cerbul cel sălbatic, Elefantul, lupul, Ursul, Lamia 294, Satirul 295. Lumină dau în jur Pleoapele sale; încolăcita
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
o simt, 440 Se scútură din somnuri, fac semn cu groază Chemînd Leul, Tigrul, calul și cerbul cel sălbatic, Elefantul, lupul, Ursul, Lamia 294, Satirul 295. Lumină dau în jur Pleoapele sale; încolăcita-i coadă-aspiră Printre stele; Pămîntul și cu Hăurile toate furia să o simt 445 Cînd, așa cum neaua munții îi acoperă, adesea împietrire Acoperă adîncurile, la vasta-i furie mișcîndu-se în stîncă să, Leul și Ursul împietresc; în muntele cel tare tremurînd Ei văd lumină și minunea; răcnind în
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Vast. Tharmas că o coloană de nisip rostogolitu-s-a în jur pe lîngă-nvolburata vijelie, 465 Coloană-nsuflețită rostogolindu-se mereu în jur cu ne-ncetată furie. Și Los simți torpoarea împietrita, si capu-i se rostogoli jos dedesubt În ale sînului sau Hăuri; vasele sîngelui sau Țîșnesc nainte prin canale peste vînt, și-n Hau se zvîrcolesc; Și Enitharmon, palida și rece, în seve că de lapte curse 470 În chip al Vegetației, trăind, avînd o voce, Mișcîndu-se în296 fibre ca niște rădăcini
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
crearea spațiilor necesare căderii, ieșirea din ceea ce mitologia germanica a numit ginnunga gap. Iată ce spune Jakob Grimm despre această concepție: "Înainte de crearea cerului și pămîntului există o uriașă prăpastie, gap (hiat, căscare), numită cu emfaza gap ginnunga (hau al hăurilor) similar "haosului" grecesc. căci după cum caos desemnează în același timp genune și întuneric, la fel ginnungagap se pare ca desemnează lumea de ceață din pîntecele căreia s-au înălțat toate lucrurile". ["Vor erschaffung des himmels und der erde war eine
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
Și gol; o nepătrunsă-ntunecime/ Acoperea abisul însă peste/ Oglindă apelor nemișcătoare/ Fecundele-i arípi le-ntinse Duhul/ Lui Dumnezeu, în masă cea fluida/ Vărsînd vîrtuți vitale și căldura/ Dar zgură neagră, rece, infernala,/ Tartareeană și opusă vieții-n/ Străfundul hăurilor azvîrlind-o;/ Apoi topi și strînse laolaltă/ Noian de asemănătoare lucruri,/ În multe părți tot restul împărțind,/ Iar între lucruri aeru-l întinse;/ Apoi Pămîntul, cumpănit prin sine,/ Îl așeza pe osia-i." Se poate astfel lesne observa că Blake s-a
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
spre afară, duce la pierzanie: "[sîntem] afară-nchiși/ Din existența să fim un semn și-o groază tuturor celor ce privesc" (Vala, VII, 428-29). Atotprezența Fiului în Spirit este admirabil arătată de Blake: Iisus este văzut coborînd în Golgonooza, "dincolo de Hăul morții și-al pierzării;/ Căci, de priveau în sus, vedeau Divină Viziune,/ Ori de priveau în jos, tot Viziunea cea Divină o vedeau/ De toate părțile înconjurîndu-le dincolo de păcat și moarte și infern" (Vala, VIII, 46-50). Mîntuirea este astfel trezirea
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
mers să se destindă în campagna. Era luna februarie 1564, noapte de iarnă, vreme urâtă, dar și‑a făcut curaj, a încălecat pe cal și a cutreierat ulițele Ro‑ mei. Ca un magnet, îl atrăgea șantierul bazilicii sfântul Petru și hăul deschis al tamburului. Nu putea să se întoarcă acasă fără să vadă cupola și, mai ales, să și‑o închipuie terminată; deși avea febră mare, tremura și ajuns acasă se aruncase arhitec turii baroce. 20 Cf. p. f. Carrassat - i
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_992]
-
o cursă cu obstacole; fericiți cei cu picioare agile! Unii și-au rupt membrele sărind strâmb; alții stau la pat din cauza unor entorse obținute în urma acestei gimnastici dezordonate. În ceea ce mă privește, după o săritură nefericită, am dispărut într-un hău plin de apă!... Anumite prăpăstii, a căror locație sunt din nefericire în măsură să o dau, sunt menite să înlocuiască, în metaforele poetice, Carybda și Scylla ce începuseră să se tocească. Aceste abisuri au măcar avantajul că vor contribui la
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]
-
să-mi fie bărbat". În cădere ea se transformă într-o frumoasă cascadă; cei doi, care-i sar în ajutor, sunt preschimbați în stânci acolo unde cad. Îndurerată, mama lor vrea să moară și, cu brațele desfăcute, se aruncă în hău. Se prăbușește peste stâncile fiilor și se preface într-un mușchi des și moale care-i acoperă cu dragoste. Omul se ridică nu departe și amintește ce s-a întâmplat în adâncul timpurilor. Un păstor se rătăcește pe creasta Bucegilor
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]
-
mers să se destindă în campagna. Era luna februarie 1564, noapte de iarnă, vreme urâtă, dar și‑a făcut curaj, a încălecat pe cal și a cutreierat ulițele Ro‑ mei. Ca un magnet, îl atrăgea șantierul bazilicii sfântul Petru și hăul deschis al tamburului. Nu putea să se întoarcă acasă fără să vadă cupola și, mai ales, să și‑o închipuie terminată; deși avea febră mare, tremura și ajuns acasă se aruncase arhitec turii baroce. 20 Cf. p. f. Carrassat - i
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_990]