1,188 matches
-
un miros dulceag, greoi, de carne putrezită și atunci m-am gândit la Naoko. Trupul ei frumos îmi plutea în fața ochilor, culcat, în întuneric și muguri infiniți răsăreau din pielea ei catifelată... muguri verzi ce tremurau ușor din pricina brizei aproape imperceptibile. De ce era bolnav un astfel de trup? mă întrebam eu. De ce nu o lăsau mugurii aceia în pace pe Naoko? Am intrat în casă, am tras perdelele, dar n-am scăpat nici acolo de miresmele primăverii. Învăluiseră totul în jur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
constituiau un secret pentru colegii săi - „și eu, mă rog, mă dedic surorilor“. Karp Își Întinse mâinile și acum am văzut că toate pozele Înfățișau scene cu femei - În baruri, sub poduri de cale ferată sau sub strălucirea cețoasă, aproape imperceptibilă a lămpilor cu gaz. Se Îndreptă spre o acuarelă cu două doamne care stăteau față-n față. În fundal, un bărbat cu baston și ochelari de soare bâjbâia Într-un Întuneric etern. Femeile păreau la fel de dezorientate, deși hainele mulate care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
cu Întreaga lume. Am simțit un curcubeu desfășurându-se În mine, și mi-am dat seama de ceva ce nu voiam să uit niciodată: Sascha Knisch era suma tuturor posibilităților, tuturor nebuniilor și tuturor minunilor. Dora vorbea În șoaptă, aproape imperceptibil, dar mângâierile ei vorbeau cât zece. Ajungând la membrele inferioare, se aplecă peste fața mea și Îmi spuse, gâdilându-mă cu părul și c-o voce umedă, că am picioarele de campion la ciclism, vânoase și puternice. Apoi se Întinse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
capete fermitatea necesară. Capsele bustierei Îmi strângeau umerii În mod plăcut, combinația de culori mă ducea cu gândul la numele cu care mi se adresa portarul rus. „Domnule Honig“: poate că eram mai degrabă viespe, decât albină. Îndrumat de senzații imperceptibile cu ochiul liber, voi recupera Într-un final obiectul acela misterios de care aveam nevoie pentru a transforma suspiciunile amare Într-un adevăr dulce. Având În vedere și tocurile, mi-am dat seama că, la o adică, aș fi putut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
dumnezeu. am tăcut împreună, ca doi buni prieteni. ca și cei mai buni doi prieteni. între noi se mișca aerul într-un asemenea fel, încât nu se lăsa auzit de urechile oamenilor. între noi vibra aerul ca la un cutremur imperceptibil, devastator. și, în chiar clipa aceea, gândacii mei din bucătărie s-au prăbușit, definitiv, în genunchi. [eu lucrez în ascuns la o pasăre...] eu lucrez în ascuns la o pasăre. la o pasăre târâtoare. subpământeană. o pasăre fără aripi și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
pufăie, murmură, gînguresc, cîntă și chiar se stropșesc uneori unele la altele... explicația mea venea însă prea tîrziu, Domnișoara ri dori să fie iubită, palpată, strînsă în brațe, acoperită cu vorbe, mușcată, sărutată minuțios și pătrunsă pe acel fond muzical imperceptibil, goală printre cărți, întinsă între două mormane de cărți... Faptul că dintr-un moment în altul ar fi putut să intre în librărie un vizitator sau chiar să se întoarcă domnul Bernard nu o inhiba pe Domnișoara ri, dimpotrivă, o
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
Urcați repede, Bernard, camera dumneavoastră preferată a plîns în absența dumneavoastră.” Cînd prelua cheia din mîna doamnei Warnotte, lui Bernard i se mai oferea un ultim semn de afecțiune. înmînarea cheii se făcea întotdeauna printr-o atingere fizică, uneori aproape imperceptibilă, între cele două mîini, mîna care întindea cheia și mîna care primea cheia, cu un transfer reciproc de tandrețe... În acel început de octombrie, însă, Bernard nu se aștepta ca tot acest ritual să fie bulversat cu violență de o
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
grea, încît putea să-l strivească. Stoicescu s-a apropiat de Bîlbîie, acesta nici măcar n-a mișcat, stătea ghemuit pe ladă, cu bărbia în pumni. "Ce-ți veni camarade cu Consiliul? De ce te interesează Consiliul?" Leonard Bîlbîie a ridicat aproape imperceptibil din umeri, "mi-a venit și mie, cred că e la mintea cocoșului să te întrebi că dacă sînt luate sub control toate punctele pomenite este normal că nu poate fi neglijat tocmai Consiliul de Miniștri. Nu credeți că e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
de păcălit. Acest roman excelent scris, cu dese anticipări și reluări ale unor episoade ce apar ca din nimic, reprezintă un triumf al povestitorului. Remarcabilă este reținerea acestuia, care își subliniază prezența mai mult prin tăcere, prin ironia discretă, aproape imperceptibilă, prin ingineria textuală fină, voalată și de efect. Impresia finală este că prozatorul nu vrea să facă postmodernism (deși posedă o virtuozitate reală, uneori exersată în chip demonstrativ), ci că s-a născut postmodern, privind lucrurile prin pânza diafană a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
-sa observă silueta înaltă a lui Laurence lângă ea și se îmblânzi puțin. — Intrați, intrați. — Mamă, el e Laurence Westcott... Șovăi, neștiind exact în ce calitate ar trebui să-l prezinte. Unde e tata? Expresia maică-sii se schimbă aproape imperceptibil. — În biroul lui. Își petrece majoritatea timpului acolo. Trecutul îl atrage mai mult decât prezentul. De ce nu-l conduci pe prietenul tău în camera de zi cât pun eu să fac un ceai? După cum se așteptase Fran, camera de zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
mai mult profit. — Mamă, trebuie să vorbesc oricum cu tine și tata despre ziar. Am o idee care s-ar putea să ne salveze. Am discutat-o deja cu Stevie și ea mă susține întru totul. Maică-sa se strâmbă imperceptibil auzind de Stevie. — Atunci ar fi cazul să convoci o întâlnire a trustului. Fran îl zări pe tatăl ei, pe care o asistentă veselă îl conducea la ele. N-arăta prea rău. — Apropo, cât oferă? Fu șocată când auzi răspunsul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
a trecut prin cap că existau mulți avocați în vârstă, pensionați, în oraș, care puteau fi văzuți adesea pe terenul de golf, respirând aer curat, și că pe nici unul din ei nu-l lovise un asemenea necaz. Simțea o urmă imperceptibilă de satisfacție gândindu-se că Ralph Tyler, cel mai catolic decât Papa, arhiepiscopul Tyler, cum îi spunea Jones în sinea lui, era atât de grav bolnav. — E totul pregătit pentru întâlnirea cu familia Tyler? își întrebă secretara în săptămâna următoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
că alternativa era mai rea. Îmi cer scuze pentru standardele mele deontologice sub orice critică. Într-un fel ai dreptate - a fost cel mai josnic lucru cu putință. Dar nu în sensul în care crezi tu. Fran simți o împunsătură imperceptibilă de vinovăție. Lângă ea, Laurence părea să fi amuțit. — Oricum, continuă Jack, îmi pare rău. M-am gândit că o fac în interesul tău. Apropo, zise arătând spre Laurence, n-ai de gând să mă prezințiă — Sigur, se îmblânzi puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
Poate se va adapta acolo. Sunt sigur, spuse Laurence cu o siguranță nonșalantă. Acum, uite ce e, draga mea, avem niște lucruri de lămurit. — Da. Sigur. Cu ce începem? Se așeză mai bine pe scaun și, cu un oftat aproape imperceptibil - dar care nu-i scăpă totuși Camillei -, îl ascultă cu toată atenția. După două ore bătute pe muchie, Fran era epuizată. De ce naiba se supuneau oamenii unui asemenea calvar în loc să dea o fugă la Starea civilă în timpul pauzei de prânz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
aveau deja rezultatele. Furișându-se într-un loc cu mobilul, formă numărul laboratorului, conștientă de o idee tulburătoare. Până acum câteva săptămâni, fusese sută la sută sigură că își dorea ca tatăl să fie Laurence. Acum simțea o urmă aproape imperceptibilă de îndoială. Rezultatele nu erau încă trecute în computer, dar simțind nota de neliniște din glasul ei, tehnicianul promise că se va duce să le verifice pe cele sosite în ziua aceea. Exista posibilitatea să se afle printre ele. Fran
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
Wild Rover, agățat jucăuș de cordon. — Franny, draga mea, exclamă Ralph, ce bucurie să te văd. De ce stai afară? Nu vrei să intri? Să-ți ofer o ceașcă de ceai? — Sigur, i se alătură Carrie, cu o notă glacială aproape imperceptibilă, intră te rog. O fetiță care stătea pe canapea sări și le ieși în întâmpinare. Nu că ar fi avut nevoie de vreo prezentare, semăna bucățică ruptă cu maică-sa. — Asta e fiica mea, Louise. Ea e Francesca Tyler. — Trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
toți actorii specializați în onnagata, pentru a realiza că îți este, practic, imposibil să te sustragi forței hipnotice pe care această feminitate înscenată o degajează: de la delicatețea ireală a micilor pași care par să plutească peste suprafața scenei, până la fluturarea imperceptibilă, dar cât de elocventă, a genelor, subliniată de privirea timidă, și, totuși, muiată într-un strop de eventuală promisiune, ușoara înclinație a capului și încântătorul început de zâmbet care pare, ah, doar pare dar de ce sugestia este mai tulburătoare decât
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
își anunță venirea dar care nu a venit încă, japonezul trăiește într-un timp anterior acestui moment de ireparabilă fractură ontologică. Pentru el, fetița-copil nu a consimțit încă să bea. Ea nici măcar nu știe ce însemnă a bea. În fluturarea imperceptibilă a genelor ei, nu există decât umbra unui vis îndepărtat, în care, poate, cândva, buzele ei vor atinge, cu un tremur, cupa care îi va fi întinsă. În pădure, sub cireșii în floare Floarea de cireș, floarea de cireș.... Refren
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
mărunt și riguros încarcerat de corsetul kimono-ului, dresat de mii de ani să-și țină forța vitală în interior, strânsă în centrul centrului, palmele adunate pe genunchii colțuroși, străbătută de un fluid ascetic atât de distilat, încât a devenit aproape imperceptibil, cu fața tăiată ca o mască, o privește pe femeia celeilalte Asii, la nu mai mult de un metru de ea. Aceasta, Rezvan pe numele ei persan, Paradis în traducere, s-a revărsat ca un șuvoi în afară, rupând orice
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
mai zărea nici unul, uitat aiurea sau cine știe? hărăzit chiar ei de o soartă milostivă. O urmăream cu coada ochiului. Felia roz de ghimbir murat tremură scurt între bețișoare. Femeia stătu nemișcată și soarele îi aprinse o clipă baticul. Șovăială imperceptibilă, reprimată brusc. Un zâmbet vag pe față, încurcat, un zâmbet care deja cerea scuze, se retrăgea undeva, unde această anomalie a firii nu se făcuse încă prezentă. O zbatere a pleoapelor și hotărârea luată rapid, cu disperarea tăioasă a unui
Darurile zeiţei Amaterasu by Roxana Ghiţă, Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1390_a_2632]
-
mai sumbre decât au fost inițial. Se întâmplă, însă, ca sobrietatea să se împlinească straniu cu tenta optimistă. Sinusoida vieții capătă, astfel, un plus de insolit și totul se-ndreaptă, încetul cu-ncetul, către imprevizibil, către incontrolabil și, poate, către imperceptibil. Nebănuite resorturi se pun, atunci, în mișcare, se declanșează evenimente care-și au locul cu ani în urmă sau înainte. Unele secvențe se leagă de altele cu care, în mod veridic și logic, n-ar avea nici în clin, nici
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
aplecat deasupra mea, privirea sălbatică, îi simțeam în continuare parfumul care parcă se încăpățâna să-mi persiste în nări, îi simțeam mâinile cu care-mi rănise sânii. După o jumătate de oră m-am liniștit întrucâtva. Tremurul din mâini devenise imperceptibil. Mi-am luat rucsacul și am plecat acasă. Tudor mi-a deschis imediat, m-a luat în brațe și m-a sărutat. Era îngrijorat, întârziasem. I-am spus că venisem până la Brașov cu un șofer amabil, dar că mașina avusese
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
iar după un timp nu mai rechem imaginea inițială, ci pe cea ușor modificată, e mai proaspătă, e mai aproape de mine, poate inconștient îmi convine - trecutul e așa cum îl văd prin imaginea asta, care, la rându-i, poate fi tot imperceptibil modificată și cine ar mai putea spune, după un șir de astfel de modificări, unde-i adevărul? Numai eu, dar eu nu vreau să-l spun pur și simplu), oricât ar părea de penibile, chiar sentimentalisme, zice Andrei Vlădescu, trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
ce încă mai străluceau și adormind instantaneu, coborând într-un somn adânc în care nu-i mai simțea mângâierile ușoare, el continuând să rămână treaz, de parcă veghea, străduindu-se să audă foșnetul crenguțelor de brad, urmărindu-le cum se mișcau, imperceptibil aproape, în razele lunii, numai să nu se gândească la ce se gândise în dimineața acelei zile, probabil reușind în liniștea de nepătruns în care se auzeau tresăririle Ioanei Sandi în somnul greu și murmurele ei, frânturi de cuvinte spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
revistă devenind pentru ei, dintr-odată, un subiect asiduu de discuție, în care, așa cum se întâmplă, fabulosul a prisosit. Consider deci că lipsurilor noastre reale li s-au adăugat, din afară, și reziduuri de fabulație, acestea fiind nu numai transferate, imperceptibil, din planul ideal în cel al realității, ci și ridicate la rangul de lipsuri caracteristice întregului colectiv, lucru pe care îl resping cu toată fermitatea. Nu vrem, tovarăși, să escamotăm lipsurile ce ne revin nouă, comuniștilor, tuturor celor din redacție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]