1,126 matches
-
de schimbați. Mi-am dat seama atunci că plecarea din spital mi-era complet indiferentă: aș fi putut rămâne toată viața acolo, privind cum pereții se-ntunecă și se luminează de soare, cufundîndu-mă-n câmpul steieoscopic de iriși sau ascultând distrat inflexiunile demente ale tichitanei. Și întotdeauna, oricând, m-am lăsat mai târziu în voia lumilor punctuale, sferice, lumile-perlă pe care le-am tot înșirat, ca niște vertebre, pe firul măduvei mele spinale, și-am rămas acolo, metamorfozat, adaptat texturii aerului de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
fel încît să-l facem să ajungă ce este, n-o să lăsăm nimic, nimic la voia-ntîmplăni. Căci cel mai mic incident: un viermișor zbătîndu-se, atârnat de un fir invizibil, un fulg de zăpadă ce-i va atinge neprevăzut bărbia, o inflexiune în vocea oricăruia dintre noi - va modifica o literă, un rând sau un paragraf din cartea pe care el o va scrie, și care e singura noastră lume. Un strănut inoportun, și unul dintre noi va dispărea. Un tremurat din
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
și triști ai celor străvechi, oameni, jderi sau păianjeni, zăriseră cândva cu adevărat în lumea adevărată. Așa că și mama, sub lumea ochiului, a spațiului, a momentului de acum, și sub lumea vocii și a urechii, sub voce, în sunete Și inflexiuni, în mirosul ei de rântaș și de colonie ieftină, în bucătăria care o-mbrăca sărac și ieftin ca și bietele ei capoate, îmi transmitea ceea ce și ea știa fără să știe că știe, mă învăța ceea ce și ea învățase, și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
asupra lui aproape feroce, strîngîndu-l în brațe de parc-ar fi vrut să-l înconjoare din nou din toate părțile, să-l înglobeze din nou în corpul ei ocrotitor. "Mînca-l-ar mama pe el să-l mănînce!" striga atunci pătimaș, cu inflexiuni primitive în voce, cum n-o auzeai vorbind decât cu tîntăvenii ei, cu surorile, Anica și Vasilica și cu părinții, mămica (rău bolnavă încă de-atunci) și tătica. Băiețelul și Costel, bărbatul ei slab ca un țâr și cu păr
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Hainele lui destrămate erau pline de lintiță și de melci de râu. Rădăcinile sălciei se rășchirau împrejur ca niște vene întunecate, și păreau că pulsează. De-afară se auzeau sunete estompate, o voce caldă spunea cuvinte neînțelese, dar însoțite de inflexiuni care-nsemnau liniște, ocrotire și alinare. Gheața strălucea așa cum în fundul minelor adânci strălucesc cristalele gemele. Cât de frumos era totul! Cât ar fi vrut să rămână mereu în acea strălucire de aur topit! Ce mult, ce mult și-ar fi dorit
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
doar să vadă deasupra sa conturul bârnelor lungi ale tavanului. O umbră i se postă în față. Pe fundalul luminii proiectate de flacără, văzu aplecându-se asupra lui chipul unei femei. — Te-ai trezit. Bine! auzi în galo-romană, însă cu inflexiunea tipică a helveților. Glasul, cu un timbru puțin aspru, îi păru a fi al unei femei nu foarte tinere. — Ți-e foame? Gura sa încleiată părea să se deschidă cu greu pentru răspuns. înghiți înainte de a vorbi. Nu... sete! Mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
de rezistență, la care nimeni nu s-ar fi avântat, cadâneasca; și nu o făcea oricum, juca pe scaun, pe masă, de fiecare dată în ambele mâini cu câte două pahare pe care le atingea ritmic în raport cu acordurile muzicii, iar inflexiunile îți mergeau la suflet pentru cel puțin o lună. Era atât de iubită, mama, tata era răsfățatul familiei - îi spuneau Tomiță, iar noi ce mici înfloream sub privirile atente și protectoare ale rubedeniilor noastre. Bunicul cred că-n acele momente
Amintirile unui geograf Rădăcini. Așteptări. Certitudini by MARIANA T. BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/83163_a_84488]
-
de rezistență, la care nimeni nu s-ar fi avântat, cadâneasca; și nu o făcea oricum, juca pe scaun, pe masă, de fiecare dată în ambele mâini cu câte două pahare pe care le atingea ritmic în raport cu acordurile muzicii, iar inflexiunile îți mergeau la suflet pentru cel puțin o lună. Era atât de iubită, mama, tata era răsfățatul familiei - îi spuneau Tomiță, iar noi ce mici înfloream sub privirile atente și protectoare ale rubedeniilor noastre. Bunicul cred că-n acele momente
Amintirile unui geograf Rădăcini. Aşteptări. Certitudini by MARIANA T. COTEŢ BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/809_a_1653]
-
a murmurat când m-am apropiat. Nu știam ce să bâlbâi, nu știu cum am bâlbâit protestul, dar ne-am Îmbrățișat, Într-o disperare care nu avea nevoie de cuvinte. Moartea lui Radu a fost ca și viața sa. De o bonapartistă inflexiune a conștiinței de sine. Vulnerat de imunda realitate, nu se mai putea blinda În metalumea hipnotică a Frumuseții. Haosul decăderii din jur fisurase austeritatea delicată a artistului. Apelul adresat Urgenței de către soția cardiacului imobilizat, brusc, de un nou infarct a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
roșu, casa cu nr.359. Mai existau porțiuni Încercuite cu roșu: casa 374, aflată În triunghiul dintre străzile Sapienței, Brutus și Poliției, strada Rinocerului, imobilul 274, aflat În careul format de străzile Anton Pann-Labirint-Matei Basarab, strada Gentilă. Vocea sa căpăta inflexiuni muzicale declamând, din nou și din nou, numele Gentilă, Gentilă, strada aproape de Hala Traian, de care amândoi ne aminteam cu claritate. Apoi Fetițelor, Gândului, Grațioasa, Zefirului, Vișinelor, Parfumului, Trifoiului. Repetase de câteva ori Grațioasa, Grațioasa și continuase cu Dimineții, Stupinei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
nu avea voie să ceară traducere la minunata exprimare în limba profetului. Alexandru Mavrocordat auzise de patima voievodului de a preschimba în comedie orice împrejurare gravă prin care trecea, dar la asta nu se așteptase. Rami Efendi aproba din cap inflexiunile acute ale vocii lui Ștefan iar după el, fără nici o legătură cu textul în cauză, dădeau din cap și boierii valahi, așa înțoliți cum erau, cu caftane fie prea lungi, fie prea scurte. Pe sub mustața căruntă înflorea doar zâmbetul poliglotului
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
-l puse pe gânduri pe spătar: dăruită fiului său... la anul... luna... Răsfoi vreo zece astfel de foi și nedumerit ridică privirea spre fratele său mai mare. — Ai văzut? De doi, trei ani, „măria sa” și aci glasul stolnicului luă o inflexiune plină de dispreț, este cel mai sărac om din țară, nu mai are nimic, a dat totul zestre fetelor și și-a împroprietărit feciorii înainte de a le da tuleele în barbă. Matei Brâncoveanu la nici șase ani, - mare proprietar la
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
dinamism al reacției.Fiecare are un mod diferențiat, specific și unic, de a rîde sau de a plînge.[...] Nici unul dintre personaje nu va avea voie să stea În poziție de drepți, În poziții relaxate, sau să folosească voci naturale, cu inflexiuni firești, pe scenă” (p.51). Scenariul anexat dovedește că autoarea cunoaște bine genul și, În plus, propune un text deosebit de amuzant, pe care teatrele n-ar strica să-l ia În vizor, chiar dacă ...nu conține pornografii... Cartea lui Aurelian Bălăiță
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
pe lângă ei. Te uiți cam des în urmă, domnule ofițer! Te simți urmărit? Tu, un erou? Mai mult amuzat decât curios, Marius încearcă să ghicească în penumbra străzii persoana care i se adresează pe un ton atât de familiar, cu inflexiuni ironice. Vede înconjurat de cârlionți întunecați un chip cu paloare accentuată, ca a celor lipsiți mult timp de lumina soarelui. Rosa ... Rosa Goldstein! Fostă colegă de facultate, fusese o susținătoare ferventă a socialiștilor lui Titel Petrescu 85, dar la un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
dar nici unul nu apucă să iasă. Încremenesc, fără să mai riște nici o mișcare, atunci când scrâșnetul scurt al unei bucăți de sticlă călcată în picioare îi anunță de prezența cuiva în spatele lor. Mâinile sus! Aruncați armele! Vocea este neutră, fără nici o inflexiune, tocmai de aceea teribil de înspăimântătoare. Un profund dispreț îl cuprinde pe Gaie. Îndreptat spre dânsul, către propria lui persoană. Se blestemă amarnic pentru prostia de a nu verifica atent balconul. Își aduce aminte cuvintele țigăncii care-i ghicise în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
de viață și când femeia iubită, în voința ei de a nu muri, își întinde brațele către altul, către bărbatul tânăr, către acela care-i făgăduiește mai sigur nemurirea. Voința de a nu muri, exprimată în fiecare zâmbet, în fiecare inflexiune a vocii, în fiecare gest al celor doi, știința a identifi-cat-o în elementul etern - plasma originară, viața în sine - pe care natura a reușit s-o creeze cu sforțări de miliarde de ani, și acum vrea s-o păstreze cu
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
curioasă "mediteranizarea muzicii", executată aici, între crâșme și barace, de acești țărani și mahalagii, care-și fac stagiul militar. Totuși, corectând mental micile "variații", Carmen-ul din Bălțătești îmi face plăcere. Sunetele se țes cu razele soarelui, deja tomnatic. Unele inflexiuni au culoarea razelor, sunt fire sonore de aur, care zboară prin văzduh ca fosfenele 1. Carmen geme de pasiune mortală, pe care în zadar ai căutat-o în același grad în nuvela din care a fost extras libretul. Iubirea, nebunia
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
pe care o sărutam mereu, în toate felurile. Stând cu fața întoarsă, în întuneric și sub copacul care ne adăpostea și făcea întunecimea mai densă, nu puteam să-i văd bine fața. Dar din atitudinea corpului, din reacția mâinii, din inflexiunile brațului îmi pare (acum, căci atunci nu gândeam nimic) că era tulburată, încurcată, alarmată, moleșită, fără voință. În sfârșit, repurtând cea mai mare victorie asupra mea de când exist, am lăsat din mână mica pradă - ea și-a trecut din nou
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
intelectualului îi corespund formulările eliptice, timidității lui pofticioase, punctele de suspensie, insinuările, lucidității și experienței culturale, stilul critic, eseistic. Exprimarea sinonimică răspunde deliciului senzual, de parcă fiecare cuvânt în plus îl satisface mental: "Dar din atitudinea corpului, din reacția mâinii, din inflexiunile brațului îmi pare (acum, căci atunci nu gândeam nimic) ca era tulburată, încurcată, alarmată, moleșită, fără voință" (p. 157). Ca impresie de ansamblu, textul este, pe rând, mozaicat, sinuos și contradictoriu, efect al nehotărârii, precum personajul masculin, misterios și provocator
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
doar cu autorii români sau doar cu bulgarii, rușii, sârbii, cehii sau polonezii din preajmă, ci cu scriitorii de pretutindeni pe care-i admir și-i iubesc. Sigur, subiectele mele pot fi, prin forța lucrurilor, românești, recuzita românească, limbajul cu inflexiuni ale spațiului meu psiholingvistic, dar temele mele nu pot fi altele decât marile teme ale tradiției europene, aceleași la Euripide și la Joyce. Influențele care mi-au hrănit atât poezia, cât și proza (dar în primul rând meditația, care, scria
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
lipsa de comunicare. Respectând vom fi respectați, ce înseamnă acest lucru în comunicarea cu elevul deficient de auz? De exemplu, comunicarea para-verbală între un emițător auzitor și un receptor deficient de auz nu este relevantă, deoarece dicția, vocea (volum, tonalitate, inflexiune), accentul, tăcerile, pauzele folosite de emițător nu au nici o rezonanță asupra receptorului, așadar este inutil ca auzitorul să folosească aceste elemente el comunicării. Toate aceste aspecte ale para-verbalului trebuie înlocuite cu material didactic concret, suport imagistic adecvat fiecărei activități în
Respect?nd, vom fi respecta?i by Otilia Rusu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84070_a_85395]
-
vreun instrument. Timp de câțiva ani, Emil Popescu nu făcu altceva decât să exploreze neobosit posibilitățile fantastice ale sintetizatorului. Din când în când, printre cele mai fidel redate zgomote naturale, foșnete de frunze uscate, fluierat de mierlă, șipot de râu, inflexiuni de voce feminină de o dulceață care te sfârșea, zgomot de avion la decolare, bolboroseală de delfini, saxofonistul, atât cât mai stătea în preajma Daciei din spatele blocului, avea prilejul să noteze febril bucăți muzicale orchestrate tulburător. Pur și simplu se puteau
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
tovarășa sau tovarășul X sau Z, alte sintagme foloseau, diferite de cele pe care le enunța cu acute moi crainicul Popescu-nu-mai-știu-cum care, ca la liturghie, le zicea pe cele ce trebuiau zise. Prin urmare ai noștri responsabili uasecere cu anume inflexiuni tinerești ziceau ce ziceau, cu anume înțelegere pentru ceea ce înseamnă să fii tânăr-dar-totuși-responsabil. Stăteam în calitate de student aspirant la glorie literară de prin cutare redacție culturală a cutărei reviste studențești și ascultam cum devine chestiunea, cum trebuie să fim și să
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
regizoarei, la fel cum supravegherea identității și manipularea ei e o constantă care o preocupă în construcția personajelor. În Lebensraum, trei actori deveneau pilonii unui spectacol în care trecerea extrem de rapidă de la un personaj la altul, adoptarea și adaptarea la inflexiuni vocale și vârste total diferite erau centrul de greutate al întregului aliaj de joc. În Blaubart (Teatrul ACT), identitățile feminine unite prin stringența morții erau urmărite consecvent într-o intersecție de voci corporealizate asemănătoare cu cea din Lebensraum. Femeia ca
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2201_a_3526]
-
S., 2002). Începând cu 1960 și dezvoltându-se în deceniile următoare, lingvistica și psiholingvistica oferă o avalanșă de certitudini potrivit cărora limbajul mimico-gestual este limbaj natural cu vocabular și forme gramaticale proprii. În limbajul vorbit, o persoană își poate modifica inflexiunile vocii pentru a semnala o schimbare în descriere (Lane, Hoffmeister, Bahan, 1996). În limbajul scris se utilizează notații specifice pentru a reda limbajul verbal. Echivalentul limbajului verbal în limbajul mimico-gestual implică atât mișcări corporale cât și expresii faciale. Nu este
Tehnicile psihodramatice ?i conceptul de sine la deficien?ii de auz by Teodora Neagu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84065_a_85390]