933 matches
-
ilustrează hematoliza prozei franceze, dar să nu uităm : forța literaturii franceze vine dintr-o viziune extrem de puternică, pentru că foarte frecventată, a agoniei. Nu vă lăsați Înșelați de aparenta exsanguitate a unui bolnav cronic. Accesele lui de vitalitate te pot doborî. Insignifiantul poate fi egalul enormului, atunci cînd literatura devine o practică fenomenologică, În care realitatea obiectivă nu are nici o importanță, totul fiind o afacere de raport cu subiectul. La microscopul reprezentării minimaliste, ceea ce se vede Încearcă să calmeze și să ascundă
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
conștient și inconștient : vechii inamici, rațiunea și simțirea, Își reiau pozițiile Într-un sfîrșit de secol incert, care cere atitudinea sceptică, retragerea demisia, fie ea cu părere de rău, dintr-un angajament monden de-acum inocuu. Enormul poate fi egalul insignifiantului, dacă te uiți la ultimul cu binoclul. Te așezi Într-un an inventat din secolul viitor și scrutezi cu un binoclu cît mai cuprinzător prezentul « post-ideologic » al lumii occidentale din perspectiva sensului la care ficțiunea viitorului Îți dă dreptul. Este
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
ia mereu prin surprindere. Ecosistemul literaturii franceze contemporane este fragilizat tocmai de tendințele lui excesive. Un reglator de timie Încă nu a apărut, dacă nu cumva acesta n-ar fi chiar succesul descendent al ei În lume. Între enorm și insignifiant zbîrnîie industria literară. Ea Își trage seva din imitarea celor două tendințe care dau subtitlul cărții, prin privilegierea unor dimensiuni ale lor considerate ușor digerabile. Cel mai bun imitator al lui Michel Houellebecq - dar nu numai atît - este poate Frédéric
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
este originea „minimalismului” francez. O parte din proza franceză numită astfel, cea mai importantă, este minimalistă pentru că relatează În amănunt lucruri - obiecte, situații - În mod normal, adică În percepția lor modulată de o ierarhie a lucrurilor la care aderă toată lumea, insignifiante. Descrierea unei cozi la bilete pe douăzeci de pagini de către Christian Oster aparține literaturii minimaliste pentru că numai un exercițiu al dezangajării față de lume poate să acorde atît de mult spațiu unei referințe atît de mici. La urma urmei, cuvintele lui
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
altă parte, francezii, laici, au manifestat ca singură atitudine la adresa credințelor i-raționale disprețul (sectanții reioniștilor din romanul Cherokee de Jean Echenoz, 1983, sînt o gloată de fantoșe avide după legume fierte). Houellebecq schimbă macazul, șterge de praf un subiect insignifiant pentru că ideologizat În același fel pînă acum, și pune această problemă fundamentală a societății occidentale moderne: religia. În Posibilitatea unei insule este vorba despre secta elohimiților la care Daniel 1 aderă și ae cărei activități are ocazia să le urmărească
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
În acțiune"). Eul autoficțional nu are ierarhie sau ordine expresivă, el se exprimă indiferent de conținutul avut la Îndemînă, pentru că Își apropriază orice conținut Îi cade sub mînă și este, Îndeobște, cu atît mai puternic cu cît conținutul este mai insignifiant: autoficțiunea se bazează pe principiul psihanalitic al asociației libere, fără a manifesta Însă voință de insolit. Eul autoficțiunii e cu atît mai insistent cu cît contextul existenței sale este mai sărac. Eul autoficțiunii nu se expune ca formare, ca bildung
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
halucinațiile vindicative ale mamei sale, naratoarea Îi intezice să mai vorbească. Interdicția are tocmai efectul invers, de a activa discursul acesta maniacal, violent, foarte coerent Însă: trecutul izbucnește În ciuda unui prezent relativizant, nebunia tragediei este mai puternică decât normalitatea cotidianului insignifiant, iar naratoarea este, În ciuda ei, contaminată de aceaste dezlănțuiri pe care uneori nici nu mai are puterea să le oprească: ea Însăși devine prizoniera capriciilor propriei conștiințe supuse traumei cotidiene (se deschid supapele subconștientului). În Conferința de la Cintegabelle (Cintegabelle, un
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
descoperirii camusiene cu un bagaj Îmbogățit: experiențele liminare ale sexualității des-frînate, maternitatea - o altă posibilă tragedie a cărnii (Irène Își provoacă un avort În tinerețe, redat cutremurător pe parcursul mai multor pagini), bravarea Răului prin bravarea, chiar În detaliul cel mai insignifiant, a Sistemului (scrierea codului localității În afara căsuțelor destinate acestui scop, pe plicurile poștale). “Cea mai bună cale de a rezista unei tentații este să-i cedezi”, spune Irène la un moment dat, și se pare că aceasta este deviza carpe
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
de a o Împiedica să se manifeste ca atare, ca literatură. Tot de la Beckett provine cultul francez pentru lucru - corelativ neutru și imun al ființei -, conform convingerii că „accidentul precedă substanța”. De-aici, atenția acordată de Noii Romancieri detaliilor aparent insignifiante, ca revelatoare ale ipostazelor „substanței”, știut fiind că accesul la aceasta este oricum În afara omenescului. Gradul zero este temperatura textelor beckettiene. Un Îngheț premeditat, la limita lui de sus, o povestire fără sfîrșit și, dacă s-ar fi putut, fără
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
tot mai puțin fericită, cu atît mai hidoasă cu cît timpul ei este prezentul - dar asta pentru că trecutul e mort, „inutil”, iar viitorul consubstanțial prezentului - apartamentul rămîne singurul moderator-tampon În această apocalipsă cu atît mai tragică cu cît e mai insignifiantă. Ce Înseamnă literatura de apartament, astăzi? Pentru unii, apartamentul este singurul spațiu În care o experiență mai poate fi autentică - apartamentul, scările blocului, magazinul, autobuzul sau autoturismul, pentru că celelalte - cîmpul de luptă (defunct azi), natura, castelul, alcovul, chiar piața - au
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
domină spațiile ficționale echenoziene, populate cu personaje vremelnice, marcate de instabilitate. Se poate vorbi mult Încă despre literatura propusă de Echenoz: despre genurile literare minore care-și dovedesc acum valoarea prin reutilizare, despre picaresc În plină globalizare, despre focalizarea detaliului insignifiant și, implicit, despre realitate privită la microscop, despre gradul de densitate al unei scriituri care se desfășoară În spațiu, Într-libertate fizică care nu are nimic comun cu conceptul filosofic sau cu sentimentul individual omonim, despre provocarea realității mai degrabă
[Corola-publishinghouse/Science/2368_a_3693]
-
înălțime avea Bacovia?” Cei ce l-au cunoscut spun că era „mărunt”. în epoca interbelică, „mărunt” însemna însă ceva mai mic decît înseamnă azi. Probabil, sub 1,60 m. Oricum, chiar dacă ar fi avut și peste, fizic, Bacovia era absolut insignifiant printre domnii eleganți și „voinicii idioți” (cum le zicea arhimandritul Scriban sportivilor) care ocupau promenadele în anumite zile, mai ales spre seară. Evitîndu-i, poetul a putut, în schimb, să contemple ceea ce aceia nu vedeau: amurgurile! înainte de eșecul definitiv, „Ateneul cultural
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
contemporanul său considerat superior? Lucrurile nu se mișcă singure. Ce forțe îl propulsează pe unul și-l frînează pe celălalt? Răspunsurile nu se potrivesc aproape niciodată. întotdeauna sînt invocate elemente a căror importanță nu poate fi determinată exact. Ceea ce pare insignifiant într-un caz se dovedește decisiv în altul. Pe unul îl favorizează faptul de a fi trăit în Capitală, pe altul acela de a fi trăit în provincie. Pe unul studiile, pe altul experiența, „școala vieții”. Pe unul tinerețea, pe
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
acest izvor energetic „poate fi modelat în sensul obiectivelor persoanei. Societatea reacționează ca model pentru că eul tinde și dorește puternic să capete sancțiunea socială, obiectivă, a acțiunilor lui”. „Penetrațiile” inconștientului în vața cotidiană normală sunt, după C.I. Gulian, „infime și insignifiante” pentru omul normal; ele capătă o expresie tulburătoare, dramatică și plină de consecințe grave doar la nevtopați: „Nu originea biologică a vieții sufletești a eului, nu existența instinctelor, a inconștientului, a subiectivității etc., ca atare, sunt hotărâtoare din puct de
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]
-
nu reușesc să țină pasul cu trăirile celui inspirat/ OLĒ!" (același Paul Valéry a spus-o cel mai bine: totul se schimbă, în afară de avangarde, din Punțile Stalinskaya). Poezia aglutinează, prin urmare, datele nu doar cele mai semnificative, ci și cele insignifiante, din ordinea mecanicii diurne, golite de sensuri și impulsuri existențiale profunde ale unei vieți de universitar, temporar bursier în străinătate, altfel viețuind în pașnica urbe ieșeană. Actantul liric (să păstrăm încă sintagma, deși, se va vedea și mai departe, se
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
lui Michael Astner, țara transformată-n vânt, Casa de Pariuri Literare, București, 2011 (în care se recuperează și majoritatea textelor din volumul de debut), nuanțează cei doi poli de interes ai poetului. Pe de o parte, minimalismul, poetica derizoriului, a insignifiantului care, prin cumul, amplifică angoasele: "aceste lucruri mărunte. aceste nimicuri și nimicnicii./ această gelatină.// cum să mergi/ în picioare.// să mergi/ pur și simplu/ mai departe/ mai departe/ să mergi.// oboseala aceasta/ ce obosește./ frica aceasta/ ce-nfricoșează" (aceste lucruri
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
de prim-plan în Detectivul Arthur (Editura Cartea Românească, București, 1970) și Julien Ospitalierul (Editura Cartea Românească, București, 1974), deși vor apărea și în alte cărți ale lui Emil Brumaru. Detectivul Arthur exaltă miracolele adăpostite în ființele inocente, obiectele aparent insignifiante și în microcosmosul din imediata apropiere a spațiului domestic în care își duce veacul, afișând o superbă, suverană ignoranță față de prezentul agrest. Regimul lui firesc este fantazarea estetă sau anamneza rafinată, pe care le practică cu scopul de a reitera
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
în care s-a detașat cu o limpiditate de invidiat. Acesta apare ca un spațiu al simbolicului și vizionarului, al metafizicului filtrat doar uneori printr-o grilă parodică de cea mai bună calitate. Nimic derizoriu ori foarte puțin din cotidianul insignifiant îl atrage pe acest poet preocupat, dimpotrivă, de retorica marilor neliniști existențiale (Odată cu timpul și apa) sau de hermeneutica biblică ( Rondul de moarte, Cain, Abel). Subiectele, tratate întotdeauna într-o dicțiune ceremonioasă, apăsat solemnă, sunt reliefate expresionist: cromatica violentă (îndeosebi
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
texte inspirate, ce conțin suficiente asociații surprinzătoare, construcții de o ironie subțire, dar se remarcă și printr-o anume ingenuitate bine conservată. Titlurile, redundante, clarifică ab initio tema și/sau morala istoriilor animate de personaje binecunoscute din regnul animal ori insignifiante reprezentante ale realității obiectuale greierele și furnica, ursul și vulpea, cocoșul și găina, lupul și oaia, fotoliul și scaunul: Cântărețul urecheat (sau: cântăreț nu poți să fii/ doar de ai urechi zglobii!); Apărătorul găinilor (sau: hoțul când ajunge paznic/ din
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
O comisie mixtă avea misiunea să cerceteze manualele de istorie și să propună îmbunătățiri menite a contribui la schimbarea imaginii celuilalt, la interpretări mai apropiate de adevăr, a ușura cu alte cuvinte o comprehensiune mutuală. Rezultatele acelei comisii sunt însă insignifiante, iar alte modalități care să urmărească același scop nu știm să fi fost puse la lucru în mod eficient. Suntem acum, după confruntările dramatice din martie, în situația de a regândi sine ira et studio întreaga chestiune și a căuta
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
va avea nici un efect și adesea vei suferi de pe urma consecințelor. Replica usturătoare pe care vrei să le-o trîntești în față nu ar avea nici un efect, deoarece în ochii lor nu ai nici o credibilitate. Orice întreprinzi va fi etichetat drept insignifiant. Singura consolare, atunci cînd ai un astfel de șef, este faptul că de obicei devine propriul său dușman. Comportamentul lor este autodistructiv, deoarece își reușesc să-i irite atît pe superiori, cît și pe subordonați. Mitocanul E numai bun pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1886_a_3211]
-
formă produsului său cu ajutorul unor elemente preexistente. El nu creează din prima și nu suscită niciodată realitatea materiei și a formei: "La origine, realitatea trăită poate fi la fel de decisivă pentru viața artistului ca și o aparență cât se poate de insignifiantă: o pasiune amoroasă sau un fruct așezat pe masă. Ceea ce o distinge este doar imperiosul său apel la durată. Acestui apel i se supune artistul și de aici începe munca lui. Această muncă, întâi interioară, abia conștientă, este misterioasa transformare
by Matthieu Béra, Yvon Lamy [Corola-publishinghouse/Science/1069_a_2577]
-
dorința de a fi numărul unu, de a primi recunoaștere din partea celorlalți îl poate împinge pe individ fie către imitare și afișarea însemnelor care atestă o poziție dominantă, chiar dacă poziția respectivă reprezintă doar un vis, fie către crearea unor ierarhii insignifiante social, în domenii derizorii, marginale; în primul caz, se poate vorbi de mimare de statut, adică de recursul la însemnele exterioare de statut pentru a transmite mesajul că sunt altceva decât ceea ce sunt. Lupta pentru o poziție dominantă, dorința de
by EMIL STAN [Corola-publishinghouse/Science/1107_a_2615]
-
mediu neînțeles și înfricoșător, a devenit pe măsura trezirii spiritului în ea centrul naturii și al mitologiei: centru comprehensiv, reflecție a întregului univers, oglindă în care viața și universul încearcă să ajungă la propria lor înțelegere. Ființa vie, pierdută și insignifianta în univers, devine, evoluînd, axul rațional în jurul căruia gravitează universul. Aceasta constituie cea mai înaltă demnitate a omului. Luptei împotriva adversității naturii ambiante i s-a adăugat lupta interioară împotriva propriei naturi a omului și a întunecării lui afective, luptă
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
curbură infinită; este o gaură în țesătura spațiului și timpului. În anumite împrejurări, gaura respectivă poate fi alungită. De exemplu, dacă o gaură neagră se rotește sau este ionizată, matematicienii au calculat că singularitatea nu mai este punctiformă - o gaură insignifiantă în spațiu-timp -, ci inelară. Iar fizicienii au presupus că două astfel de singularități alungite pot forma un tunel: o gaură de vierme (Figura 53). O persoană care traversează o gaură de vierme va ieși în alt punct din spațiu - și
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]