1,179 matches
-
Scris-am eu, Negre, fratele Nedei, pentru să se știe că m-au fost robitu tătarâi (DÎ.1595-625: XIV) Această constatare ne permite să mai formulăm două observații. Prima dintre acestea se leagă de funcția gramaticii V2 / V-la-C manifestă prin inversiune, ținând cont de următoarele: în secțiunea §3.2.2.1 am adus argumente în sprijinul ideii că inversiunea se corelează cu focalizarea, însă nu în mod obligatoriu, deci nu poate fi considerată o strategie exclusivă de codare a focusului; în
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
XIV) Această constatare ne permite să mai formulăm două observații. Prima dintre acestea se leagă de funcția gramaticii V2 / V-la-C manifestă prin inversiune, ținând cont de următoarele: în secțiunea §3.2.2.1 am adus argumente în sprijinul ideii că inversiunea se corelează cu focalizarea, însă nu în mod obligatoriu, deci nu poate fi considerată o strategie exclusivă de codare a focusului; în această secțiune, am argumentat că deplasarea verbului la C nu influențează modul de structurare a periferiei stângi propoziționale
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
v. Cinque 2013: 54; elipsa de tip gapping cu omiterea verbului în primul conjunct este extrem de rară, nu sistematică 42, v. Ross 1967 etc.). În plus, analiza prin roll-up movement presupune existența a o serie de structuri neatestate, de exemplu, inversiune V-AUX la dreapta negației (v. și §3.2.2 supra). Alternativ, ne putem folosi de ipoteza propusă de Poletto (2014: 77), și anume că traducătorii / scribii / autorii de texte originale nu produc enunțuri negramaticale, ci exploatează opțiunile sintactice ale
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
examinat o serie de date care scot în relief natura flexibilă și nespecializată periferiei stângi în propozițiile cu deplasare V-la-C. Aceste trăsături caracterizează și alte limbi romanice vechi în faza lor V2 relaxată, astfel că acest diagnostic contribuie la caracterizarea inversiunilor românei vechi ca reprezentând o formă de gramatică V2 romanică. Un alt rezultat, mai general, privește structurile cu topică verb-final; analiza pe care am propus-o (în spiritul discuției precedente) este că plasarea finală a verbului rezultă din deplasarea masivă
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
V-la-C (interpretată aici ca manifestare a unei gramatici V2 relaxate specifice fazelor vechi ale limbilor romanice) în limba română veche prin comparație cu gramatica V-la-I, opțiunea generalizată în trecerea la româna modernă (deja dominantă în limba veche). Metodologie Deși și inversiunea formelor sintetice (i.e. structurile V-CL) diagnostichează tot o gramatică cu deplasare V-la-C, este posibil ca unele forme de encliză pronominală să derive din influența unui text/model străin asupra textului românesc. Din acest considerent, am ales să realizăm statistica
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
și structurile cu dublă realizare a cliticului pronominal CL-AUX-V-CL (ca mirelui mi-au pusu-mi mitră, DDL.1679: 19) sunt o instanțiere a gramaticii V-la-I și au fost incluse în analiza noastră cantitativă. La fel ca în analiza cantitativă privitoare la inversiunea după tipul de auxiliar (§3.2.1.2 supra) și la distribuția inversiunii în propoziția principală vs propoziția subordonată (§3.2.2.2.2 supra), am eliminat din cercetarea cantitativă a distribuției globale a gramaticii V-la-I vs gramatica V-la-C formele
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
pusu-mi mitră, DDL.1679: 19) sunt o instanțiere a gramaticii V-la-I și au fost incluse în analiza noastră cantitativă. La fel ca în analiza cantitativă privitoare la inversiunea după tipul de auxiliar (§3.2.1.2 supra) și la distribuția inversiunii în propoziția principală vs propoziția subordonată (§3.2.2.2.2 supra), am eliminat din cercetarea cantitativă a distribuției globale a gramaticii V-la-I vs gramatica V-la-C formele de condițional, întrucât constrângerile fonologice joacă un rol foarte important în inversiunea condiționalului
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
distribuția inversiunii în propoziția principală vs propoziția subordonată (§3.2.2.2.2 supra), am eliminat din cercetarea cantitativă a distribuției globale a gramaticii V-la-I vs gramatica V-la-C formele de condițional, întrucât constrângerile fonologice joacă un rol foarte important în inversiunea condiționalului. Dată fiind păstrarea condiționalului inversat în imprecații, unde verifică trăsătura [+directiv] proiectată în planul irrealis (v. §III.3.5) - context înregistrat și pentru româna veche -, luarea în considerație a condiționalului ar fi creat ambiguitate în discuția privitoare la gramatica
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
strategie de codare a forței asertive și, din perspectivă diacronică, verificarea forței asertive (formalizată ca o trăsătură în domeniul C) prin V-la-C a fost eliminată, ducând la eliminarea deplasării la C a verbului, deci a eliminării majorității cazurilor în care inversiunea are loc. Pe de altă parte, verificarea trăsăturii [+directiv] prin deplasarea verbului la C nu a fost eliminată (ci, mai degrabă, este opțională, vezi variația de la imperativ Du-te și culcă-te / te culcă!). Astfel, întrucât în limba veche condiționalul
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
structuri V-la-C; în termeni informali, circa una din zece structuri cu auxiliar se inversează. Mai interesantă ni se pare însă analiza pe secole. Comparația între secolul al 16-lea și secolul al 17-lea arată, în mod surprinzător, că rata inversiunii nu scade de la secolul al 16-lea la secolul al 17-lea; din contră, datele statistice arată că ponderea inversiunilor este mai mare în secolul al 17-lea (17.01%) decât în secolul al 16-lea (12.22%). Astfel, observația
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
analiza pe secole. Comparația între secolul al 16-lea și secolul al 17-lea arată, în mod surprinzător, că rata inversiunii nu scade de la secolul al 16-lea la secolul al 17-lea; din contră, datele statistice arată că ponderea inversiunilor este mai mare în secolul al 17-lea (17.01%) decât în secolul al 16-lea (12.22%). Astfel, observația tradițională conform căreia etapa de maximă productivitate a inversiunii este în secolul al 16-lea, după care inversiunea este eliminată
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
secolul al 17-lea; din contră, datele statistice arată că ponderea inversiunilor este mai mare în secolul al 17-lea (17.01%) decât în secolul al 16-lea (12.22%). Astfel, observația tradițională conform căreia etapa de maximă productivitate a inversiunii este în secolul al 16-lea, după care inversiunea este eliminată treptat nu este întru totul corectă. Desigur, există diferențe în manifestarea gramaticii inversiunii de la secolul al 16-lea la secolul al 17-lea: în §3.2.2.2.2
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
că ponderea inversiunilor este mai mare în secolul al 17-lea (17.01%) decât în secolul al 16-lea (12.22%). Astfel, observația tradițională conform căreia etapa de maximă productivitate a inversiunii este în secolul al 16-lea, după care inversiunea este eliminată treptat nu este întru totul corectă. Desigur, există diferențe în manifestarea gramaticii inversiunii de la secolul al 16-lea la secolul al 17-lea: în §3.2.2.2.2 supra, am arătat că, după prima jumătate a secolului
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
secolul al 16-lea (12.22%). Astfel, observația tradițională conform căreia etapa de maximă productivitate a inversiunii este în secolul al 16-lea, după care inversiunea este eliminată treptat nu este întru totul corectă. Desigur, există diferențe în manifestarea gramaticii inversiunii de la secolul al 16-lea la secolul al 17-lea: în §3.2.2.2.2 supra, am arătat că, după prima jumătate a secolului al 17-lea, inversiunea este din ce în ce mai puțin reprezentată în propoziții subordonate. Așadar, deși bine reprezentată
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
nu este întru totul corectă. Desigur, există diferențe în manifestarea gramaticii inversiunii de la secolul al 16-lea la secolul al 17-lea: în §3.2.2.2.2 supra, am arătat că, după prima jumătate a secolului al 17-lea, inversiunea este din ce în ce mai puțin reprezentată în propoziții subordonate. Așadar, deși bine reprezentată cantitativ în secolele al 16-lea și al 17-lea, inversiunea își schimbă parțial contextele de apariție (cel puțin după coordonata propoziție principală / propoziție subordonată). Rata inversiunilor scade însă
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
în §3.2.2.2.2 supra, am arătat că, după prima jumătate a secolului al 17-lea, inversiunea este din ce în ce mai puțin reprezentată în propoziții subordonate. Așadar, deși bine reprezentată cantitativ în secolele al 16-lea și al 17-lea, inversiunea își schimbă parțial contextele de apariție (cel puțin după coordonata propoziție principală / propoziție subordonată). Rata inversiunilor scade însă în secolul al 18-lea; proporția globală este de 96.81 structuri neinversate la 3.19 structuri inversate; în termeni informali, circa
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
17-lea, inversiunea este din ce în ce mai puțin reprezentată în propoziții subordonate. Așadar, deși bine reprezentată cantitativ în secolele al 16-lea și al 17-lea, inversiunea își schimbă parțial contextele de apariție (cel puțin după coordonata propoziție principală / propoziție subordonată). Rata inversiunilor scade însă în secolul al 18-lea; proporția globală este de 96.81 structuri neinversate la 3.19 structuri inversate; în termeni informali, circa una din douăzeci de structuri cu auxiliar se inversează, fapt care contrastează cu secolele anterioare (una
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
cu auxiliar se inversează, fapt care contrastează cu secolele anterioare (una din zece structuri în secolul al 16-lea, respectiv una din cinci în secolul al 17-lea). Excluzând Capetele de poruncă antimiene (ACP.1714), în care există o singură inversiune, putem observa o scădere graduală a ratei inversiunii pe parcursul secolului al 18-lea, de la 5.21% (rată aproximativă de una din douăzeci) în AA.1708 la 1.68% (rată aproximativă de una din cincizeci) în letopisețul lui Neculce. Secolul care
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
secolele anterioare (una din zece structuri în secolul al 16-lea, respectiv una din cinci în secolul al 17-lea). Excluzând Capetele de poruncă antimiene (ACP.1714), în care există o singură inversiune, putem observa o scădere graduală a ratei inversiunii pe parcursul secolului al 18-lea, de la 5.21% (rată aproximativă de una din douăzeci) în AA.1708 la 1.68% (rată aproximativă de una din cincizeci) în letopisețul lui Neculce. Secolul care stă mărturie dispariției treptate a inversiunii este deci
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
a ratei inversiunii pe parcursul secolului al 18-lea, de la 5.21% (rată aproximativă de una din douăzeci) în AA.1708 la 1.68% (rată aproximativă de una din cincizeci) în letopisețul lui Neculce. Secolul care stă mărturie dispariției treptate a inversiunii este deci secolul al 18-lea. Interpretarea pe texte Se poate lesne observa că proporția inversiunilor nu este aceeași în fiecare text. În secolul al 16-lea, în traduceri, rata inversiunilor variază de la 4.14% în CPrav.1560-2 la 28
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
douăzeci) în AA.1708 la 1.68% (rată aproximativă de una din cincizeci) în letopisețul lui Neculce. Secolul care stă mărturie dispariției treptate a inversiunii este deci secolul al 18-lea. Interpretarea pe texte Se poate lesne observa că proporția inversiunilor nu este aceeași în fiecare text. În secolul al 16-lea, în traduceri, rata inversiunilor variază de la 4.14% în CPrav.1560-2 la 28.79% în CM.1567; proporția inversiunilor din textele originale adunate în DÎ se dovedește a fi
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
lui Neculce. Secolul care stă mărturie dispariției treptate a inversiunii este deci secolul al 18-lea. Interpretarea pe texte Se poate lesne observa că proporția inversiunilor nu este aceeași în fiecare text. În secolul al 16-lea, în traduceri, rata inversiunilor variază de la 4.14% în CPrav.1560-2 la 28.79% în CM.1567; proporția inversiunilor din textele originale adunate în DÎ se dovedește a fi foarte apropiată de proporția globală a inversiunilor pe toate cele trei secolele (DÎ: 7.56
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
-lea. Interpretarea pe texte Se poate lesne observa că proporția inversiunilor nu este aceeași în fiecare text. În secolul al 16-lea, în traduceri, rata inversiunilor variază de la 4.14% în CPrav.1560-2 la 28.79% în CM.1567; proporția inversiunilor din textele originale adunate în DÎ se dovedește a fi foarte apropiată de proporția globală a inversiunilor pe toate cele trei secolele (DÎ: 7.56%, sec. 16-18: 8.58%) și relativ apropiată de cea pe secolul al 16-lea (DÎ
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
În secolul al 16-lea, în traduceri, rata inversiunilor variază de la 4.14% în CPrav.1560-2 la 28.79% în CM.1567; proporția inversiunilor din textele originale adunate în DÎ se dovedește a fi foarte apropiată de proporția globală a inversiunilor pe toate cele trei secolele (DÎ: 7.56%, sec. 16-18: 8.58%) și relativ apropiată de cea pe secolul al 16-lea (DÎ: 7.56%, sec. 16: 12.22%). În secolele al 16-lea și al 17-lea suprind texte
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
DÎ: 7.56%, sec. 16-18: 8.58%) și relativ apropiată de cea pe secolul al 16-lea (DÎ: 7.56%, sec. 16: 12.22%). În secolele al 16-lea și al 17-lea suprind texte cu o proporție ridicată a inversiuni, cum ar fi CM.1567 (28.79%), DDL.1679 (27.38%) și, poate cele mai interesante, LC.~1650 (55%) și Fiz.1693 (56.25%) în care rata inversiunilor depășește rata structurilor neinversate (45% și, respectiv, 43.75%); numărul mic de
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]