2,203 matches
-
modalitate de a se prezenta” În lume, dar, mai ales, În relațiile interpersonale cu alții. Sinceritatea este deschidere, franchețe, siguranță, lipsa falsității. Este forma pozitivă de caracter a unei persoane, În care poți avea Încredere, pe care te poți baza. Ipocrizia este falsitatea, care dă nesiguranță, lipsă de franchețe, neîncredere. Ea este o trăsătură negativă, imorală, de caracter. Sinceritatea oferă garanțiile seriozității. Ipocrizia, prin neseriozitatea ei, este riscantă și periculoasă. Sinceritatea, ipocrizia, orgoliul, modestia sunt, În final, modalități de afirmare ale
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
Este forma pozitivă de caracter a unei persoane, În care poți avea Încredere, pe care te poți baza. Ipocrizia este falsitatea, care dă nesiguranță, lipsă de franchețe, neîncredere. Ea este o trăsătură negativă, imorală, de caracter. Sinceritatea oferă garanțiile seriozității. Ipocrizia, prin neseriozitatea ei, este riscantă și periculoasă. Sinceritatea, ipocrizia, orgoliul, modestia sunt, În final, modalități de afirmare ale Eului. Ele au la bază mecanismele psihologice și morale ale principiilor prezentate mai sus. 4 ÎNȚELESUL UMANULUI (SEMNIFICAȚIA VALORICĂ A PERSOANEI ȘI
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
care poți avea Încredere, pe care te poți baza. Ipocrizia este falsitatea, care dă nesiguranță, lipsă de franchețe, neîncredere. Ea este o trăsătură negativă, imorală, de caracter. Sinceritatea oferă garanțiile seriozității. Ipocrizia, prin neseriozitatea ei, este riscantă și periculoasă. Sinceritatea, ipocrizia, orgoliul, modestia sunt, În final, modalități de afirmare ale Eului. Ele au la bază mecanismele psihologice și morale ale principiilor prezentate mai sus. 4 ÎNȚELESUL UMANULUI (SEMNIFICAȚIA VALORICĂ A PERSOANEI ȘI A VIEȚIIĂ Persoană și valoare Pentru A. Schopenhauer omul
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
deosebit asupra ei. Vom Încerca să stabilim o anumită ordine clasificatoare a acestor forme, referindu-ne În continuare la următoarele aspecte: valoarea Eului, modalitățile de afirmare ale forței Eului, tendința de acumulare sau atitudinea față de valori ale Eului, frustrările Eului, ipocrizia ca slăbiciune a Eului, atitudinile față de sine, atitudinile față de celelalte persoane. Fiecare existență este marcată de una sau mai multe dintre aceste aspecte, veritabile trăsături psiho-morale ale persoanei și vieții sale. 1. Valorizarea Eului Orice persoană are tendința de a
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
și de a lupta În viață pe căi directe. Cei care prin atitudinile lor Îi evită pe ceilalți sunt persoane nesigure, slabe sufletește și moral, cu un caracter Îndoielnic. Formele de manifestare ale acestor atitudini față de ceilalți sunt minciuna, calomnia, ipocrizia și lingușirea. Le vom analiza În continuare. Minciuna este falsificarea adevărului unei situații de teama acesteia. În spatele minciunii stă un complex de culpabilitate și frica de pedeapsă legată de acesta. Minciuna este expresia nesiguranței, a nesincerității În relațiile interpersonale, dar
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
mascate, prin care Eul unei persoane caută să-și elimine (calomniaă sau să evite (lingușireaă potențialii săi concurenți. Acest tip de persoane refuză confruntarea directă. Ei sunt incapabili de luptă, fiind slabi sufletește și imaturi din punct de vedere moral. Ipocrizia este o formă de manifestare psiho-morală Înrudită cu minciuna, dar cu nuanțe și de o amploare mai mare decât aceasta. Ea implică un anumit tip special de relație, de comunicare și apropiere interpersonală. Prin ipocrizie, individul caută să acapareze atenția
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
din punct de vedere moral. Ipocrizia este o formă de manifestare psiho-morală Înrudită cu minciuna, dar cu nuanțe și de o amploare mai mare decât aceasta. Ea implică un anumit tip special de relație, de comunicare și apropiere interpersonală. Prin ipocrizie, individul caută să acapareze atenția, favorurile, să obțină protecția unei alte persoane, considerată superioară, puternică, dar, mai ales, să anuleze pericolul. Este, ca și minciuna, o atitudine falsă În relațiile interpersonale. În ambele situații sunt urmărite avantaje, legate de complexul
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
personală. De regulă, relele intenții apar ulterior, după ce ele se manifestă prin conduitele și acțiunile persoanelor respective, În special În relațiile interpersonale ale acestora cu ceilalți. În sensul acesta, menționăm ca fiind cele mai frecvente și mai semnificative următoarele: aă Ipocrizia, ca modalitate de a falsifica În mod voit, intenționat, adevărul, de a te arăta altfel decât ești În realitate, căutând ca prin aceasta să captezi atenția, bunăvoința și Încrederea celorlalți. Ea se apropie de lingușire, dar și de dorința de
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
se urmărește derutarea celuilalt și Împingerea În greșeală, pentru ca, În felul acesta compromițându-1, să se poată profita de el. Intriga are ca scop discreditarea celorlalți, pentru ca persoana care declanșează scenariul să obțină un statut favorabil sau avantaje materiale. că Dacă ipocrizia și intriga sunt rele intenții cu caracter de agresivitate, În aceeași categorie se Înscriu neîncrederea și suspiciunea care au un caracter de agresivitate Îndreptată către sine. Caracterul șovăitor, neîncrederea, tendința de a-i suspecta pe ceilalți de rele intenții sunt
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
bunăvoința adversarului prin Înșelarea acestuia. Ca simbol, calul troian este imaginea falsă, care are aparența Binelui, a Împăcării, dar care ascunde În interiorul său Răul ce aduce nenorocirea. Darul pe care aheii Îl fac troienilor este simbolul falsului, al Înșelătoriei, al ipocriziei și al falsei Împăcări. Orice dar este un obiect și un gest simbolic, care urmărește ceva anume, de regulă o deschidere către cineva sau un avantaj din partea altuia. Calul troian urmărea deschiderea porților cetății Ilionului, care nu putea fi cucerită
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
de persuadare a celorlalți conform voinței personale; dă acte psihomorale pozitive din punct de vedere formal, dar negative În conținutul și intenția lor, care urmăresc subordonarea celorlalți, deturnarea lor de la aspectele veridice ale realității, prin inducerea În eroare, fals, minciună, ipocrizie, construirea de intrigi etc., insistându-se, de fapt, că În ele sunt cuprinse cele mai bune intenții la adresa celorlalți. Este clar, din cele de mai sus, că prin actele psihomorale se produce o „descărcare pulsională” a supraeului moral al persoanei
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
poate fi Însă mascată sau sublimată În diferite forme de manifestare, adesea luând aspectul „bunelor intenții”. Sublimarea prejudiciului este un act de falsitate, care-și are originea În conștiința perversă a celui care comite actul și el este Îmbrăcat În ipocrizie, minciună, calomnie, ascunderea pericolului etc. Din punct de vedere moral, orice prejudiciu este o acțiune negativă care contravine normelor morale, religioase sau culturale. Originea acestor acte trebuie plasată În sfera conștiinței perverse, nu numai În pulsiunile agresive primare. Din aceste
[Corola-publishinghouse/Science/2265_a_3590]
-
incitante: Este permisă desfășurarea procesului decizional în joacă, atunci când regulile normale, raționale, sunt suspendate, fie și temporar? Avem nevoie să ne jucăm cu alternative absurde și posibilități inconsistente? Avem dreptul să considerăm obiectivele ca ipoteze supuse schimbărilor, intuițiile ca realități, ipocrizia ca pe o lipsă temporară de realism, memoria ca pe un inamic al înnoirilor, experiența nu ca pe o istorie înghețată, ci ca pe o teorie a ceea ce s-a întâmplat și a ceea ce putem schimba, dacă din acest lucru
[Corola-publishinghouse/Science/2267_a_3592]
-
a vorbit nu deschide o conversație pe această temă nu o vom face nici noi. Este nepoliticos să întrebăm: „Cine a fost?”, „Ce dorea?”, „De ce ești supărat?”, ne vom preface că nu am auzit nimic. Nu este o dovadă de ipocrizie, ci de tact și politețe. Un om bine crescut nu vede ceea ce nu trebuie să vadă și nu aude ceea ce nu a fost spus pentru urechile sale și deci nu comentează ceea ce nu a văzut și nu a auzit. a
Ghid metodic pentru activitățile de terapii în educația specială a copiilor cu cerințe educaționale speciale(CES) by Mihai Zamfir () [Corola-publishinghouse/Science/1189_a_2270]
-
este tocmai luarea în derâdere a normelor (nu în ultimul rând, și literare), latura de bufonerie estetico-morală, care își are reflexul în structura însăși a romanelor sale. [...] Jovialitatea naratorului lui G. Bălăiță este expresia acestei lumi de aparențe, neînfrânată de ipocrizii moraliste și bucuroasă să se înfrupte din plăcerile vieții: o lume pusă pe șotii, pe „drăcovenii”, râzând cu toată gura, care încearcă în felul acesta gustul libertății, rezistând opresiunii tragice. NICOLAE MANOLESCU SCRIERI: Călătoria, București, 1964; Conversând despre Ionescu, București
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285566_a_286895]
-
a vorbit nu deschide o conversație pe această temă nu o vom face nici noi. Este nepoliticos să întrebăm: „Cine a fost?”, „Ce dorea?”, „De ce ești supărat?”, ne vom preface că nu am auzit nimic. Nu este o dovadă de ipocrizie, ci de tact și politețe. Un om bine crescut nu vede ceea ce nu trebuie să vadă și nu aude ceea ce nu a fost spus pentru urechile sale și deci nu comentează ceea ce nu a văzut și nu a auzit. a
Ghid metodic pentru activitățile de terapii în educația specială a copiilor cu cerințe educaționale speciale(CES) by Mihai Zamfir () [Corola-publishinghouse/Science/1189_a_2278]
-
pot fi achiziționate contra unor resurse economice sau sociale duc la delegitimarea sistemului normativ al unei societăți democratice bazate pe domnia legii și pe înaintarea în ierarhia socială pe criterii de merit. Copiii formați într-un asemenea sistem vor recunoaște ipocrizia descrierilor oficiale ale sistemelor normative și instituționale ce sunt livrate prin diverse conținuturi ale învățământului - lecții de educație civică sau alte lecții cu impact la nivelul conștiinței și identității civice, cum sunt cele de istorie sau literatură. Valorile-cheie pe care
[Corola-publishinghouse/Science/2235_a_3560]
-
la aceste virtuți să ajungă...”. Alegând „calea de mijloc” (Antonie Plămădeală), traseul ghidat de măsura obișnuită a lucrurilor, străin de exaltările ascetice, dar condamnând vehement - cum face o superbă „cuvântare” intitulată Spunere și încredințare pentru frica și dragostea lui Dumnezeu - ipocrizia morală, isihasmul lui N.B. își adaugă o trăsătură ce ține - spun cercetătorii - de spiritualitatea românească. Drumul spre perfecțiune conturat de cărturarul român poartă o limpede marcă omenească și pornește de la ideea, proprie duhului ortodox, că omul e bun prin natură
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288381_a_289710]
-
mărețe, care transpuneau intrarea intr-o altă dimensiune, era prințul Alexandru, pământeanul cel mai iubit al acestui tărâm, om cuminte și drept care proclamase egalitatea tuturor. Prințului îi plăcea să spună lucrurilor pe nume, din adâncul inimii cu toată sinceritatea, disprețuind ipocrizia și orgoliile. -Bogățiile pământului sunt ale celor care trăiesc și muncesc aici. La muncă egală, răsplată egală. Alungați și pedepsiți hoții. Dar dacă un străin cinstit vă cere o cană de apă și un blid de mâncare, dați-i -povățuia
Infern in paradis by Gabriel Cristian () [Corola-publishinghouse/Science/1178_a_2136]
-
se părea marcat de o exagerare teatrală. Judecățile lor prea admirative în fața cutărei statui, dinaintea cutărui tablou. Surâsurile devenite, de prea multă fericire, grimase. Iar îndărătul acelor înfățișări entuziaste, îndiferența mult prea evidentă față de cel care le era prezentat. Și ipocrizia prea mondenă și aproape veselă cu care își făgăduiau să prânzească împreună, într-o zi. Și privirile bărbaților care decupau mult prea aprig siluetele femeilor, pentru a simula mai apoi indiferența și demnitatea de gheață. Îmi spuneam la început că
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
ea, „forța asta a ei, vezi bine, violența asta, și apoi roșul ăsta care transcende complet fondul...“. Am întors ușor capul. Tânără, brună, extrem de elegantă, un chip cu adevărat transportat de contemplație. O admiram. Întreg Occidentul era acolo, în acea ipocrizie extatică dinaintea unei mâzgăleli lipsite de vlagă, în care trebuia să descoperi geniul. Minciuna asta împărtășită era contractul lor social, parola lor mondenă, nonconformismul lor credincios. Acest acord tacit era cel care le asigura și prosperitatea, și strălucirea acelor palate
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
ar fi notat cu siguranță o singură impresie, care rezuma absolut tot: urâțenia. Urâțenia cuvintelor, urâțenia gândurilor, urâțenia minciunii împărtășite. Extraordinara urâțenie a acelui tânăr chip feminin aplecat spre urechea cineastului, a acelui trup tânăr, lung și mlădiu, arcuit de ipocrizia cuvintelor pe care bărbatul le asculta cu o indulgență paternă. Urâțenia tuturor acelor chipuri și trupuri lustruite parcă de discuție și frecându-se unele de altele, în plăcuta căldură a clanului. Nesfârșita urâțenie a acelei Franțe. Nu, soldatul nu s-
[Corola-publishinghouse/Science/2348_a_3673]
-
calitate: este totdeauna foarte...politicoasă“. (Mihai Codreanu, Aforisme) Abordarea problematicii duplicității impune clarificarea noțiunilor cu care se va opera. În dicționarele existente, român, francez, englez etc., duplicitatea Forma cea mai des întâlnită și mai „nevinovată” a duplicității este înseamnă „fățărnicie, ipocrizie, falsitate”; dedublare, vorbire cu două înțelesuri. Se constată astfel că duplicitatea este sinonimă cu ipocrizia și înseamnă falsitate, dedublare, adică un comportament neautentic. Conform acelorași surse, minciuna. ipocrizia Nici în cazul noțiunii de denumește „atitudinea unui ipocrit, prefăcătorie, fățărnicie, falsitate
Caleidoscop by P.D. Bâlbă () [Corola-publishinghouse/Science/91786_a_93254]
-
care se va opera. În dicționarele existente, român, francez, englez etc., duplicitatea Forma cea mai des întâlnită și mai „nevinovată” a duplicității este înseamnă „fățărnicie, ipocrizie, falsitate”; dedublare, vorbire cu două înțelesuri. Se constată astfel că duplicitatea este sinonimă cu ipocrizia și înseamnă falsitate, dedublare, adică un comportament neautentic. Conform acelorași surse, minciuna. ipocrizia Nici în cazul noțiunii de denumește „atitudinea unui ipocrit, prefăcătorie, fățărnicie, falsitate“, înseamnă „pretinderea de a fi ce nu este, nesinceritate”; „defect care constă în disimularea personalității
Caleidoscop by P.D. Bâlbă () [Corola-publishinghouse/Science/91786_a_93254]
-
cea mai des întâlnită și mai „nevinovată” a duplicității este înseamnă „fățărnicie, ipocrizie, falsitate”; dedublare, vorbire cu două înțelesuri. Se constată astfel că duplicitatea este sinonimă cu ipocrizia și înseamnă falsitate, dedublare, adică un comportament neautentic. Conform acelorași surse, minciuna. ipocrizia Nici în cazul noțiunii de denumește „atitudinea unui ipocrit, prefăcătorie, fățărnicie, falsitate“, înseamnă „pretinderea de a fi ce nu este, nesinceritate”; „defect care constă în disimularea personalității adevărate și atribuirea de sentimente, opinii și virtuți care nu există”. Ca și
Caleidoscop by P.D. Bâlbă () [Corola-publishinghouse/Science/91786_a_93254]