1,504 matches
-
albe. îE pricepută la curcubee albe). Solveig era cea mai impunătoare dintre fete, iar cealaltă, Joy, cea mai măruntă. Toate aveau aproape aceeași vîrstă și se purtau relaxat și prietenește. Lanark nu făcea distincție între ele, dar avea un sentiment liniștitor, pentru că era singurul bărbat de-acolo. — Trebuie să-l convingem pe Lanark că-i celebru, zise Libby. Rîseră toate și cealaltă Joy, care măsura picături de lichior într-o cutie argintie, spuse: — Dar el știe. Nu poate să nu știe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
oamenii se pișă! — Te acuz, spuse sergentul, scriind, în conformitate cu Ordinul Puterilor Generale îde Consolidare), și ai nevoie de o odihnă bună și lungă. Și în timp ce-l conduceau, Lanark se trezi căscînd cu poftă. Mîinile de pe umărul lui deveniră ciudat de liniștitoare. Mai mult ca sigur că fusese împins de persoane puternice care îl credeau rău? Sentimentul semăna mai puțin cu o stare de vis decît cu una de copilărire. Fu dus într-o cameră mică și îngustă în care, de-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
templu, trezorerie, bursă și arsenal. I-auzi, i-auzi! strigă Weems pe neașteptate, și se auziră cîteva aplauze răzlețe. — La naiba! mormăi Odin. Vorbește de zece minute și abia a ajuns la subiect. — Propozițiile astea vagi mi se par foarte liniștitoare, spuse Powys. — Ca și cum am fi din nou la școală. Dar nu toți oamenii triburilor sînt adoratori servili ai bogăției [zise Monboddo]. Mulți sînt stăpîniți de propriile priceperi și lăcomii. Lorzii primelor orașe poate au căzut în fața nomazilor care-și mînau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
și fără ochi, când jugulara statuii mamei a început să pulseze, am luat-o la fugă spre deschiderea pe unde ieșisem. Am coborât vreo zece etaje, până când m-am găsit deodată pe un palier cunoscut. Eram în fața ușii atât de liniștitoare a apartamentului părinților mei, în Ștefan cel Mare, de unde plecasem cu câteva ore mai devreme. Mi-a deschis tata. M-am descălțat, mi-am scos căciula udă de zăpadă și paltonul și m-am refugiat, ca de obicei, în camera
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cel de adâncire în detalii și detalii de detalii... Îmi priveam din nou fața subțire și tristă, parcă desenată-n cărbune, așa cum "se reflecta" în bila vie, lucioasă, din dreptul sternului meu. Am privit în jur, și lumea redevenise concretă, liniștitoare, cu pereți cenușii impenetrabili, pe care se desenau ascuțit luminile și umbrele, cu o fereastră în care se rostogoleau norii de vară, cu o fată cheală așezată pe scaun în fața unei oglinzi - și cu mine. Pe podea, umed, era presărat
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
litere. Era un cuvânt, poate cel văzut de Anca în vis (sau în adevărata ei realitate). Cuvântul era PÎNCOTA. Treizeci de ani își aduc aminte lacrimile ochilor mei. Nu sânt în toate mințile. În urechi îmi susură singurătatea, disperat și liniștitor în același timp, cum auzeam odată susurul intestinelor ce-nfășurau uterul mamei mele. Bolboroseala de grotă cu izvor subteran a vezicii ei. Uneori trece tramvaiul sau, adânc în noapte, latră vreun câine vagabond, sau cineva vorbește tare și toate aceste
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
de vodcă ne făcea să ne-o ținem pe-a noastră, pe toată durata cât, înghesuiți în lift, urcam până la cinci. Când închideam în urma noastră ușa de metal, cu o fâșie de geam mat, și ne pomeneam pe palierul nostru liniștitor, în fața apartamentului 20, inspiram adânc de câteva ori, așteptând ca mama să descuie, în timp ce liftul urca încă două etaje cu Herman. În afară de obișnuitul "săru' mâna, doamnă", tânărul nu deschidea gura, dar mă privea zâmbind și mîngîindu-mi distrat creștetul. Purta mereu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
potolit decât când m-am văzut afară, în șosea, și-am privit stâlpii electrici dintre șinele de tramvai, purtîndu-și globurile cu lumină trandafirie. Treceau prin seara roșie tramvaie și mașini, iar vitrinele aprinse ale magazinului de mobilă arătau obiectele știute, liniștitoare: fotolii și canapele, birouri, lămpi cu abajur... Etajul opt al scării noastre era incomparabil mai misterios decât celelalte. L-am și descoperit tîrziu: când am urcat prima dată acolo, cu Luci și Jean, ca să ieșim pe terasă, trecuse mai bine
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mamei. Bunăoară, mă văd într-o sală de baie întunecată, cu un mare și palid cilindru de boiler chiar în capătul căzii. Prin ușița lui se văd flăcările-ncremenite, albăstrii, ale arzătorului, singurele care, de fapt, luminează-ncăperea. Susurul lor continuu, liniștitor și trist e și singurul zgomot pe care-l percep. Apoi, un clipocit. Mi-am scos mâna din apă și stropi violeți, ca niște boabe de strugure, picură pe suprafața ciudat de-ntunecată a apei prin care-mi văd corpușorul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
i-am prins cu leucoplast și-am vârât banana de la capătul firelor în mufa ei de ebonită. Apoi am rotit ușor spre dreapta potențiometrul, urmărind cum acul prinde viață și se deplasează încet pe ecranul său. În același timp, cumva liniștitor, am început să aud micile troznete ale vaselinei încălzite. Am rămas apoi nemișcat, cu ochii-nchiși, însoțind iarăși, în imaginație, fabulosul traiect al razelor prin imperiul minții mele. Erau acolo orașe nelocuite, conace cu coloane de cristal, săli de tortură
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
nefiresc să existe ținuturi atât de îndepărtate. Ca s-ajungi acolo trebuia să te strecori printre bloc și Miliție, printr-un tunel lung și atât de strâmt, încît îți umpleai hainele de varul pereților. Acolo nu mai erai sub ochii liniștitori ai părinților, care luminau și pacificau spațiul de sub balcoane, tot spatele blocului. De-acolo monștrii fuseseră goniți, mlaștinile secate, vrăjile reduse la neputință. Doar Scara 1 rămăsese un spațiu al aventurii și fricii. Cu greu îl hotărâseră Luci și Sandu
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
modă. Știai că în curând burghiul de la capătul brațului articulat avea să-ți urle și ție în dinți și în creier. Aici huruitul era însă continuu, pulsator, și nu se-auzea nici un clinchet de instrumente, nici o voce care să spună liniștitor: "clătiți... scuipați..." Herman știa că în blestematele noastre vremi turbina dentistului fusese folosită ca instrument de tortură, și-și imaginase acolo, în fața ușii care vibra, scene insuportabile: dinți vii, sănătoși, sărind în țăndări, limbi și buze sfârtecate, urlete de infern
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
depărtată și mai ostilă decât Antarctica, era misterioasa Scară Opt), în holurile cărora nu îndrăznise să intre vreodată. Ajunseră acasă, în holul lor și liftul îi duse la etajul cinci, unde locuiau ei, cei trei, în casa lor atât de liniștitoare. Mircea nu putu să doarmă în acea noapte. Stătu ore-n șir în picioare, la fereastră, privind uriașa panoramă a orașului adormit, îi era frig în pijămăluța de zefir, dar nu se-ndura să intre în pat. Nici atunci și
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
asemeni fecioarelor asiriene, în priapul de piatră care le era primul mire? De câte ori, îngenuncheată în fața bărbatului, mereu același preot ucigaș, întunecat și ne-ndurător, nu primise-ntre buze ostia unei messe pe dos, a unei liturghii negre și totuși ciudat de liniștitoare, căci nu era decât sfârcul sânului matern al cărui lapte-l supsese o dată cu voluptate. Da, toți bărbații erau unul singur și miile de șerpi tumefiați se confundau în cel pe care Victor îl purta la brâu ca pe-un geamăn
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
avut de ce să se teamă de ședința unui Consiliu de Coroană. Desigur că oportunitatea punerii în discuție a unei chestiuni atât de delicate, precum cea a zeților, era în sine o problemă. Diferendul cu tatăl său și veștile nu foarte liniștitoare care îi parveniseră din Abație îl făceau să fie îngrijorat. Se îmbrăcase cu o uniforma simplă, fără grade, dar plină de însemne subtile, menite să arate oricui adevărata structură a puterii imperiale. Peste piept purta o diagonală cu o reprezentare
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
Agricole, punctul acela mov din centrul Galaxiei era Kyrall și, undeva departe, chiar la marginea Imperiului, strălucea roșietic planeta Z. Veștile de la cei doi quinți care încercau să elucideze ciclul de viață și comportamentul social al zeților nu erau foarte liniștitoare. Era obișnuit cu eficiența de limbaj a quinților. În ultimul raport pomeniseră de pagube consistente. Bella știa ce înseamnă asta în limbajul lor. Probabil că pe câteva mii de kilometri pătrați exista acum pe Z un pustiu radioactiv. Quinții susțineau
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
să spună nimic, Xtyn se retrase din mintea lui, ridică trupul lipsit de vlagă cu forța gândului și-l aruncă departe, mult în spatele liniei războinicilor Ulanni. Ai ales calea complicată. Dar o să fiu alături de tine, auzi el în minte vocea liniștitoare a Alaanei. Fugi lângă ai tăi! Reacționând instantaneu, Xtyn se transformă într-o umbră și ochii celorlalți îl zăriră abia când își reluase locul în vârful randului, de parcă nimic nu se întîmplase. Formația Ulanni porni spre ei cu pași hotărâți
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
vezi, nici n-am avut nevoie, Sevrin. Copilul ăsta e destul de nebun și fără să știe de prostiile alea cu planeta promisă. Xtyn ar fi dorit să întrebe deodată o sută de lucruri, dar în mintea lui se auzi glasul liniștitor al Alaanei. Fii atent! Clemele au plecat cu câteva navete. Adunarea voastră Ie-a pus pe gânduri. Băiatul ridică brusc privirea spre sud. Dinspre psiac se vedeau venind într-adevăr câteva puncte negre, care se măreau cu repeziciune. Ridică mâna
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
nu scoți, ca pe vremuri, o sticlă pântecoasă de prin tainițele biroului tău ca să-mi povestești despre Z? - Lucrurile s-au mai schimbat... Eu m-am mai schimbat. Mi-e teamă că nu mai e de ajuns doar părerea ta liniștitoare... - Așa deci, înțeleg, spuse Fargo încruntîndu-se. Am să-ți explic atunci... - Nu te supăra. Atâta doar că... - Știu. Știu perfect ce vrei să-mi spui, deveni serios Fargo. M-am mai înșelat o dată. Am greșit grosolan atunci când am spus că
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
nu putea să nu se întrebe dacă acei ochi se închiseseră vreodată de plăcere. Ei da, sigur că da! Și totuși... Era ciudat cum încă de la început nu arătase niciun fel de teamă la vederea războinicilor cu o înfățișare nicidecum liniștitoare care dăduseră buzna în sălașul ei: nici fețele lor feroce, nici armele, nici măcar stropii de sânge rămași pe haine după scurta înfruntare de cu o zi înainte, cu bagauzii, n-aveau darul s-o impresioneze. Mai mult, după cum vedea bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
puterile celor flămânzi, să-i mângâie pe cei mai disperați, să-i aducă înapoi la mamele speriate pe copiii ce se pierduseră în confuzia generală. Gomerius, mai ales, era neobosit, iar vocea sa groasă și cavernoasă, cu un ton întotdeauna liniștitor, aducea un pic de optimism în sufletele multora, care ziua întreagă - iar alții chiar mai multe zile - rătăciseră înspăimântați, pradă nenumăratelor temeri și mânați înainte de o frică oarbă. în mijlocul curții, abatele îi spuse lui Wisichart: — Sunteți siguri că sunteți urmăriți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
incredibil cu Frediana! Automat, înaintă câțiva pași prin mulțime ca să-l vadă mai bine în vreme ce dădea din cap aprobator, ascultând ce îi spuneau câteva femei care reușiseră să ajungă până la el. De îndată ce îi văzu chipul luminat de un surâs fugar, liniștitor, nu mai avu nici o îndoială: războinicul acela era într-adevăr fiica lui Waldomar. Primul său impuls fu să o strige, dar de la distanța la care se găsea nu l-ar fi putut auzi; o văzu împărțind cu siguranță ordine oamenilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
se lăsă delicat pe brațul domina-ei; nu era o încurajare, mai degrabă sufletul acela fragil căuta sprijinul prietenei sale puternice. — Și totuși, obiectă aceasta din urmă, intendentul meu, care a fost ieri aici în ținut, mi-a adus vești foarte liniștitoare: se pare că hunii părăsesc regiunea; se retrag spre miazănoapte, urmând Loira. După atâtea spaime, mi-am invitat niște prieteni deseară și... în ochii lui Cetegus flutura un surâs învăluit într-o ironie prietenoasă: — Așadar, te îndoiești de cuvintele mele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
și auzi un strigăt ce trecea din gură în gură, venind dinspre Catedrală: — Episcopul! Chemați-l pe Anianus! Balamber, ce părea sincer bucuros de acea întâlnire, zâmbi din nou. — Nu te teme pentru viața ta, romanule, spuse cu o expresie liniștitoare și înțepătoare totodată. Doar că o să ajungi iarăși să fii prizonierul meu. Sebastianus nici nu clipi. Dindărătul carelor, Vitalius îl anunță că sosea episcopul. Arătând spre mulțimea din piață, Balamber urmă: — Și chiar și oamenii ăștia și-ar putea salva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
să-și ia ochii de la Balamber, mesteca lacomă, smulgând bucăți prea mari, care îi deformau obrajii scobiți. Hunului nu-i păru deloc intimidată de războinicii ce o înconjurau înarmați până în dinți și ale căror fețe, desigur, nu-i păreau nicidecum liniștitoare. Poate că pur și simplu foamea îi învinsese teama. Unii dintre bărbații aceia, de altfel, deja începuseră să se adune iarăși în jurul focului, în vreme ce ații porniseră în căutarea unui loc în care să-și înjghebe un culcuș; iar alții se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]