1,122 matches
-
ajunge din urmă înainte de a se întuneca, era absolut necesar să grăbească pasul, lucru destul de greu, fiindcă atât oamenii, cât și caii și animalele de povară erau foarte încercați. Deși îngreunat de efecte și provizii și încetinit de animale, mingan-ul mărșăluise, într-adevăr, ziua întreagă, relativ repede, mărind poate mai mult decât trebuia distanța ce îl despărțea de gepizii lui Ardarich. Și iată trecând acum carul în care stătea Go-Bindan. Fata îi urma pe războinicii hiung-nu deja de trei zile. Călătorea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
armatei, dar erau o prezență stânjenitoare pentru Etius, chiar dacă, la drept vorbind, în timpul lungilor marșuri din ultimele zile, nu se făcuseră responsabili de acte deosebite de nesupunere ori abuzuri împotriva populației. Până în acel moment, oricum, Magister militum îi pusese să mărșăluiască în coadă, astfel încât capacitatea lor de a lupta nu fusese încă pusă la încercare. Nimeni din cei prezenți nu stătea pe vreunul dintre puținele scaune disponibile, iar asta și fiindcă de acolo le-ar fi fost greu să observe cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
aceea aflase de la Onegesius care erau ordinele pentru el. Acum se afla acolo, la zece pași înaintea oamenilor săi, plimbându-se în sus și în jos, printre mărăcinii câmpului, ca un animal în cușcă, cu privirea ațintită spre oștirea ce mărșăluia către întâlnirea cu dușmanul. Cum se întâmplase și cu alte ocazii, Atila însoțea armata la asalt, împreună cu sfătuitorii săi cei mai de încredere, și probabil urma să trimită el cel dintâi prima săgeată, pentru ca apoi, după începerea bătăliei, să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
de aur și argint, și că în curând o să-l văd... — Deh, yurta aceea e încă foarte, foarte departe. Se lăsă între ei o scurtă tăcere, timp în care Vlaszo, căutând să nu se depărteze prea mult de războinicii ce mărșăluiau înaintea lor, conduse carul cu precauție, pe o pantă lungă și accidentată. Când terenul deveni plan, Go-Bindan se întoarse din nou spre el: — Mandzuk a spus că o să mă învețe să călăresc, să mânuiesc sabia și să trag cu arcul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
-i slăbească. Ura semănată cincisprezece ani mai înainte pe malurile Rinului încă își arăta roadele otrăvitoare și unul dintre acestea îl privea doar pe Balamber: ostilitatea feroce, de neînvins, a Fredianei. Cu toate acestea, faptul că de mute zile coloana mărșăluia fără să fie deranjată de dușmani îl făcea să-și spună că, foarte probabil, ceata sa încetase și ea urmărirea. De altfel, eventualitatea unei noi întâlniri cu Frediana nu-i stârnea nici o emoție. Toate planurile, toate fanteziile pe care le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
bunului mers al țării. Spun asta nu pentru că i-aș situa pe intelectuali mai presus de popor, ci dimpotrivă. Pentru mine poporul înseamnă atât țăranii care ascultă cu bună-credință ce li se spune și cele zece mii de mineri care au mărșăluit pe străzile capitalei să facă ordine în locul poliției, cât și poliția și securitatea - de a cărei existență, oricât aș vrea, nu pot face abstracție -, dar și intelectualii pe care este o mare eroare să îi privim ca pe ceva din
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
aș putea să fiu punctual cu atâtea femei?... Deasupra pășunilor acoperite de tufișuri și boschete, lizierele de pădure se ridicau pe coaste și-n spatele lor norii se stivuiau în straturi cenușii în văzduh, luminați de soarele dimineții, iar eu mărșăluiam, în espadrile și pantaloni scurți Manchester, în spatele tatei și al lui Hans Saner, care-și arătau pulpele albicioase mai sus de marginea ciorapilor de lână trei sferturi. —Azi oricine ar fi în stare să-și lingă degetele, dar pe atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
Așa am făcut și am avut noroc... „Na pravo!” a arătat ofițerul. Asta însemna, la muncă. „Na levo!”... mai bine nu te nășteai... Cei cu marca „Na pravo!” am pornit la drum. Câteva zile și nopți aproape fără oprire am mărșăluit. Vine vorba. Mai mult ne-am târât. „Ne duc undeva spre nord” - l-am auzit pe Filip șoptind. „De unde știi? Tot timpul a fost înnourat.” „Nu uita că am fost comandant de batalion” - mi-a spus el tainic. „Ai dreptate
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
aventura evadării se terminase cu bine. Ei nu bănuiau că, odată cu trecerea Prutului, peste calvarul drumului a căzut ca o lespede chinul sufletesc... „Adică cum? În țara mea să rabd de foame și de sete, ascuns într-un marfar sau mărșăluind cu tălpile însângerate?”... Eu cred că ați avut un curaj nebun. Cum să pornești la drum știind bine cât amar de cale ai de străbătut și în ce condiții... Foamea, setea și pericole la tot pasul” - a apreciat inginerul Cicoare
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
dăduseră denumirea bulevardului, Înălțaseră albe coloane dorice În vârful cărora erau puși vulturii germani. Fuseseră plantați alți tei, dar aceștia nu erau nici măcar la fel de Înalți ca stâlpii pentru iluminatul stradal. Banda din mijloc fusese lărgită, astfel Încât coloanele militare să poată mărșălui În șiruri de câte doisprezece oameni umăr la umăr, și fusese presărată cu nisip roșu pentru ca să nu le alunece ghetele. Erau arborate stindarde albe cu ocazia apropiatei Olimpiade. Unter den Linden fusese Întotdeauna foarte colorat, fără prea multă armonie În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
mașinii și am descoperit că mâinile Îmi erau prinse la spate În cătușe; dar durerea bruscă, violentă din capul meu mă făcu să ignor orice altceva, numai să nu-mi mișc capul din nou... ... O sută de mii de bocanci mărșăluind În pas de defilare În drum spre Unter den Linden, cu un bărbat care Îndreaptă spre ei un microfon ca să prindă sunetul care inspiră o copleșitoare uimire și admirație, făcut de o armată tropotind ca un cal enorm. O alarmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
statului. Cu nici un chip nu trebuie să pomenești de această conversație cuiva. — Dar trebuie să fie cineva din SS la Dachau În care să puteți avea Încredere, nu? — Bineînțeles că există, zise Heydrich. Dar ce te aștepți să facă, să mărșăluiască la Mutschmann și să-l Întrebe unde ține ascunse hârtiile? Haida-de, Herr Gunther, fii serios, gândește un pic. — Deci vreți ca eu să-l găsesc pe Mutschmann și să mă Împrietenesc cu el. — Exact. Să-i câștigi Încrederea. Să afli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
pardoseala din piatră, Sturmann-ul l-a lovit cu bocancul până l-a lăsat fără cunoștință. Tot timpul, noi prizonieri se alăturau șirului. După o oră, cred că eram mai mult ca sigur pe puțin o sută. Ne-au pus să mărșăluim pe un coridor lung până Într-o curte pavată unde am fost Încărcați În mașinile verzi ale poliției. Nici un om din SS nu urcă În camionete cu noi, dar nimeni nu vorbi prea mult. Fiecare stătea tăcut, singur cu gândurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
de mai târziu, că exista acolo până și o școală specială pentru antrenarea oamenilor din SS ca să fie și mai brutali. Nu erau minciuni. Am fost ajutați să coborâm din vagoane cu obișnuiții bocanci și paturi de pușcă și am mărșăluit spre est până la intrarea În lagăr. Aceasta era Închisă deasupra de o gheretă de pază spațioasă, sub care se afla o poartă cu sloganul „Munca te va elibera“, pus În mijlocul grilajului din fier forjat. Această sintagmă era subiectul unei veselii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
sunt descriși ca fiind trădători și agenți ai vestului încă de pe vremea când erau în leagăn. 25 august. Kuai Da-fu conduce cinci mii de Gărzi Roșii să împrăștie fluturași pentru apropiatul eveniment denumit „Procesul soților Liu”. Kuai Da-fu mărșăluiește prin Piața Tiananmen și strigă în portavoce: Dați-i jos, zdrobiți-i, fierbeți-i și prăjiți-i pe Liu Shao-qi și acolitul său, Deng Xiaoping! Stau în camera verde de la Stadionul Muncitoresc din Beijing. E opt dimineața. Stadionul e înțesat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Tovarăși se considerau toți cei ce erau egali între ei. Sau cel puțin în parte egali. Cei care nu erau deloc egali, n-aveau ce căuta printre noi. Disidenții, de pildă. Sănătății i se dădea o atenție specială. Regulat se mărșăluia și se cânta, se cânta și se striga „Trăiască!”, se striga „Trăiască!” și se strângea recolta și apoi iarăși se mărșăluia. Existau anumite zile când se mărșăluia mai mult ca de obicei. Ziua de naștere a tovarășului, ziua muncii, ziua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
egali, n-aveau ce căuta printre noi. Disidenții, de pildă. Sănătății i se dădea o atenție specială. Regulat se mărșăluia și se cânta, se cânta și se striga „Trăiască!”, se striga „Trăiască!” și se strângea recolta și apoi iarăși se mărșăluia. Existau anumite zile când se mărșăluia mai mult ca de obicei. Ziua de naștere a tovarășului, ziua muncii, ziua națională, atunci am dat noi dovadă de eroism și ne-am eliberat de sub jugul fascist. Fasciștii erau altfel decât noi. Veneau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
noi. Disidenții, de pildă. Sănătății i se dădea o atenție specială. Regulat se mărșăluia și se cânta, se cânta și se striga „Trăiască!”, se striga „Trăiască!” și se strângea recolta și apoi iarăși se mărșăluia. Existau anumite zile când se mărșăluia mai mult ca de obicei. Ziua de naștere a tovarășului, ziua muncii, ziua națională, atunci am dat noi dovadă de eroism și ne-am eliberat de sub jugul fascist. Fasciștii erau altfel decât noi. Veneau din Apus, însă noi nu i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
deasupra lor steagurile fluturau cu putere, se striga „Ura!” și „Trăiască partidul!” Apoi coloana se risipea. De fiecare dată, eu o zbugheam cât puteam de repede spre casă, abia așteptam să văd la televizor avioanele de vânătoare. Fiindcă în capitală mărșăluia armata, soldații ridicau toți odată piciorul stâng, pe urmă piciorul drept, iar când ajungeau în fața tribunei, întorceau cu toții capetele în direcția tovarășului. Își țineau la piept armele, ai fi zis că sunt niște jucării. Pe tancuri, soarele de august arunca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
fi fost, pentru că și alți părinți spuneau la fel, ca și postul de radio pe care îl asculta tata, seara târziu. Acum un an, au dat la televizor o transmisie directă de la noi din oraș. L-am văzut pe Tarhuna mărșăluind a doua oară prin fața tribunei. Spusese în auzul întregii coloane că singurul lucru important pentru el e să-l vadă Anca. Anca era o fată de la școala noastră și, când se nimerea să treacă pe lângă noi, Tarhuna se făcea roșu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
un an întreg și, dacă voiam să-i dăruiesc câteva mamei, de Ziua Femeii, era o mare problemă. Aici, chiar în dreptul meu, toți vor întoarce privirile spre tribună, vor flutura stegulețe și flori, uralele vor răsuna mai puternic, ei vor mărșălui mai departe, curând fluturatul va înceta, apoi și uralele, iar la sfârșit mulțimea se va împrăștia, bărbații vor face un popas în grădinile restaurant, la o bere, femeile vor dispărea nu se știe pe unde, iar tinerii își vor pierde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
Deocamdată, Dumnezeu te ocrotește chiar dacă, spre seară, mama ta, decăzută din visul acesta frumos, va constata că paltonul tău a fost dat la Întors și că cealaltă parte, iscusit ascunsă sub căptușeală, e roasă de timp și de molii, tu mărșăluiești În continuare pe câmpiile acelea Înnebunitoare și fiecare pas e gând și fiecare gând e Înger și nici nu-ți mai pasă de nimeni și nu-ți mai pasă de nimic. De papii ăia de la Roma n-ai habar și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
se poate să fie prea multe femei înzestrate cu telepatie selectivă. Poate asta va compensa pentru nasul meu lung și fruntea înaltă. Lisa și-a dat jos haina căutând un loc unde s-o pună. Înainte să aibă timp să mărșăluiască până-n camera de oaspeți, i-am înșfăcat haina, am deschis ușa dormitorului meu numai câțiva centimetri, am aruncat-o și am închis ușa repede. Lisa mi-a aruncat o privire furioasă. Haina aia e din cașmir și mă îndoiesc că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
conviețui cu ea pe termen nedeterminat. Înainte să apuc să mă gândesc cum urma să umplem cele două ore rămase (se pare că socotisem greșit cât îmi va lua să mă pregătesc), a sunat soneria. —Surpriză! Maria și Lisa au mărșăluit în apartamentul meu precum Trinny și Susannah 1, gata să mă demonteze și să mă reasambleze într-o clonă a lor. Maria mă privi înciudată. —Și nu vreau să discutăm despre aseară. Nouă jocuri. Nouă. Nu vreau să se mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
mine. Nu m-am putut abține să nu remarc că părul și machiajul ei erau intacte. În afară de privirea ușor sălbatică, fața ei era o mască perfectă. De ce mi-ai făcut asta? m-a întrebat ea. Și-apoi a început să mărșăluiască. De data asta, am ținut pasul. Dar așa mi-ai spus tu! După săptămâna trecută, m-ai pus să-ți promit că-ți voi spune, că nu voi păstra secretul. Lisa făcu un gest de exasperare cu mâinile. Era evident
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]