1,935 matches
-
moi, en l'enrichissant de tous les éléments qui restent étrangers à une phrase logique particulière. On rencontre cette relation dans le cas particulier de l'altérité comme état que le moi ne peut pas atteindre, dimension par laquelle le moi projette sur l'autre des éléments désirables qui restent lointains pour lui, auxquels il ne peut pas accéder, mais qui lui sont nécessaires grâce à leurs significations. C'est la situation dans laquelle, à travers l'image, l'autre acquiert
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
il ne peut pas accéder, mais qui lui sont nécessaires grâce à leurs significations. C'est la situation dans laquelle, à travers l'image, l'autre acquiert des attributs le plus souvent imaginaires, pouvant résoudre les problèmes avec lesquels le moi se confronte. Ces attributs permettent à l'autre d'offrir généreusement la dimension des symboles, de faciliter l'accès au sacré, aux significations, d'ouvrir des mondes qui, autrement, resteraient fermés. Nous avons affaire à une hypostase particulière de l
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
est le dépositaire des rêves, de la libération des entraves de sa propre condition, la stabilité devant la vie et la mort, l'union avec l'univers. Nous assistons à un pseudo-devenir-autre, parce que la dialectique moi-autre est interrompue lorsque le moi construit l'autre à l'aide de l'imaginaire et n'est pas transformé par lui. La réalité ne peut être perçue qu'à travers les copies platoniciennes des ombres imparfaites qui rendent l'objet avec un grand manque d
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
metodologie (Geertz, 1992 : 113). Nu am încercat să reneg sau să cenzurez propriile mele trăiri religioase, neliniști sau neputințe. Din contră, le-am considerat a fi o parte importantă a întregului numit „pelerinaj”. În notele mele le pèlerin, c’est moi ! Pelerinul sunt eu. Acest „eu” pe care am încercat să-l țin tot timpul sub control, al cercetătorului și pelerinului, deopotrivă, vehiculul principal al acestei cărți. Iată și moti vul pentru care am privilegiat narațiunea directă, la persoana întâi singular
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
plin de farmec prin naturalețe și vioiciune intelectuală, un autentic om de spirit. Auditoriul în unanimitate sublinia lectura meșteșugită a autorului cu râsete nestăpânite, iar la sfârșit cu toată gama elogiilor”. Amintirile acestui maestru al barei și al cuvântului sunt muiate în seninătatea unui caracter solar, spirit deschis asupra lumii, a oamenilor și evenimentelor. Narator volubil, V. mânuiește magistral dialogul recuperat din cutele memoriei, evocând anii de școală, ai formării profesionale (cu episodul parizian al doctoratului) și ai unei cariere care
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290417_a_291746]
-
Natașa. Abia după ce servea masa, Natașa făcea băița. Nu-ți speli copila pe spate? Ba da, o spăl pe spate și prin toate părțile. Murea de plăcere copila și Dorel savura munca asta de dimineață prin toți porii. Natașa se muia ca o plastilină și strîngea moale băiatul și nu de puține ori se alegea cu un supliment de iubire. Dar ce supliment! De aici încolo, drumurile celor doi porumbei se despărțeau. Dorel pleca la coasă și Natașa la un pui
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
primit. Tu știi că și-a planificat doar trei dinari pe zi? Un litru de lapte și o pîine, e destul pentru ea. Am rîs, am trecut la ale noastre și ne simțeam bine. Povești de acasă, amintiri duioase ne muiau sufletul. Florea povestea cu o savoare rară. Eram asistent, în halat, și făceam analizele chimice ale unei fîntîni din centrul Timișoarei. Lume și fete frumoase se uitau admirativ la mine. Eu, fudul și neatent, trag dintr-o pipetă o gură
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
în creștere de băuturi rezultate din trestie de zahăr, inclusiv a romului, au stat la baza creării și dezvoltării unei importante ramuri meșteșugărești cea a producătorilor de butoaie. Acestea se fabricau din stejar alb adus din America de Nord, transformat în doage muiate la abur și legate strans cu cercuri vegetale salcie, plop, alun și mai apoi de metal. În funcție de capacitate recipientele aveau diverse denumiri: "pipa" de la 570 la 620 litri, "tonel" sau"barill", între 230 și 550 litri, vasele de capacitate mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
coborât să căuăm ceva de mâncat. La una dintre casele împrăștiate în jurul mănăstirii, niște localnici ne-au oferit lapte. Un copil, după ce am îndulcit laptele, ferm, refuză să-i dea fratelui mai mic miere de albine, lingura fiind înfruptată, adică muiată în lapte. Reveniți în curtea mănăstirii, printre flori și arbuști ornamentali înalți, căutam intrarea. Probabil, părintele Ciprian (călugărul dinainte), ne aștepta dornic să mai schimbe câteva vorbe cu cineva care nu era din tagma lui vremelnică. Mai târziu ne- am
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
gazare, iar de o altă parte dintre ei "se îndura" folosindu-i drept cobai pentru experimentele lui ticăloase, fără anestezie; suportând dureri atroce inimaginabile și murind în chinuri groaznice. Ei bine, față de acest criminal notoriu lui Dumnezeu i s-a muiat inima și "l-a miluit și s-a îndurat" de el, lăsându-l să se stingă de moarte naturală. Nu s-a atins de nici un fir de păr din capul lui. Nu l-a trimis la camera de gazare. Nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
pierdut în melancolie, pe când cei mari se întrebau din ce cauză îmi apar mie din când în când astfel de crize de idioție; plângeam, solidar cu copăcelul torturat. Datorită eseului lui Fowles, Copacul, mi-am închipuit lunga viață de copac muiat de ploi, clătinat de vânturi, dormind în picioare sau visând cu fruntea argintată de lună. Mi-am amintit de spusele unui cireș din Blaga, copac veșnic prădat de cireșe. Spunea cireșul: "Stelele deasupra mea, n-are cine mi le lua
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
sunt negre de apa care a îmbibat scândurile vechi (obligatoriu, în lașul pitoresc, gardurile sunt vechi). Se târăsc, fără vlagă, niște câini fără stăpân; totuși, sunt "administrați", se vede, într-un regim convenabil, nu le e foame, nu cerșesc, dar, muiați până la piele, sunt mai patetici ca de obicei și le citești tristețea în ochii lor vorbitori. Se apropie de mine cu coada plecată, înmuiată, și acceptă să îi încurajez, dintr-o elementară politețe a lor. O fetiță privește scena și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
împartă cu mine, un străin, bucu riile lor adevărate. Zeii mei nu sunt zeii lor. Morții mei nu sunt morții lor. Împrejurările sunt acelea care au făcut să ne putem înțelege într-o oarecare măsură și, dacă ne zâmbim uneori, muindu-ne buzele în aceeași cupă cu vin, aceasta nu ne împiedică să avem păreri bine definite unii despre alții... În țara mea sunt șef de trib și, ca atare, în vremurile acestea de restriște, tovărășia mea e preferată singurătății, sau
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
unul lângă altul, ca într-un tablou (idilic: ne aduseseră, mie și lui Jeni, multe jucării), surâzători, unchiul cu o pălărie de vară, moale, pe cap, și, ca să se armonizeze, parcă, cu ea, cu o față cu trăsături de asemenea moi... * În curtea minusculă a casei de pe Pietroasa nu se putea ține un câine. Cu toate acestea, părinții ne-au luat unul, pe care l-am botezat Astra și pe care, după câteva luni, a trebuit să-l dăm doamnei Bugnariu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
fi îndurat cineva de el, în cele din urmă... O fi pățit cine știe ce... Nici nu vreau să mă gândesc, dar, de fapt, numai la asta mă gândesc. Înțelegi? E insuportabil! Nu pot să văd un câine al nimănui pe stradă, muiat de ploaie, căutând ceva, orice, ceva de mâncare, ghemuit iarna, afară, într-un loc adăpostit, pune te rog ghilimele... Anul trecut, de Crăciun, într-un vagon de metrou m-a îngrozit, pur și simplu, mieluțul aproape leșinat de oboseală, de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
m-au pus În mijloc de câmp, La cap de voinic, Câinii să-i aud A lătra pustiu, Și-a urla muțiu; Și să mai aud Cocoșii cântând, Muieri mimăind Și preoți cetind; Ploaia să mă ploaie Cetina să-mi moaie; Vântul să mă bată, Cetina să-mi cadă; Ninsoarea să ningă, Cetina să-mi frângă. Eu dacă știam, Nu mai răsăream; Eu de-aș fi știut, N-aș fi mai crescut. Și când m-au tăiat, Ei m-au îmbunat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
istorice refuzate de teatre din cauza lipsei de implicare în actualitate își face apariția în apartamentul autoarei, încercând să susțină piesa în fața unor persoane influente reale, disimulate aici sub alte nume. Ș. mai scrie versuri (Mirabila povară - Du côté de chez moi, 1999), eseuri, reflecții, evocări, acestea adunate sub titlul Lângă tâmpla cerului (1998), texte elaborate în Germania, între 1987 și 1990, despre condiția diasporei românești, despre câteva figuri culturale importante - Mihai Eminescu, Alice Voinescu, Albert Camus. Semnificativă este însă apariția unui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289638_a_290967]
-
a găsi ambianța potrivită - și, în cele din urmă, autoexilarea. SCRIERI: La curțile Hârlăului, București, 1977; ed. (Iconia), München, 1994; ed. Cluj-Napoca, 2003; Lunga veghe de la Cozia, București, 1981; Lângă tâmpla cerului, Cluj-Napoca, 1998; Mirabila povară -Du côté de chez moi, ed. bilingvă, Cluj-Napoca, 1999; Scântei din vatra vremii, Iași, 2001; Fulger în prag de veac, postfață Valentin Tașcu, Cluj-Napoca, 2002. Traduceri: Epopeea lui Ghilgameș, introd. Al. Dima, cu ilustrații de Mircia Dumitrescu, București, 1966 (în colaborare cu Al. Dima); Epopeea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289638_a_290967]
-
vacanță, de la sediul acestui partid din Constanța. Cred că tot tirajul l-a luat PD-ul ca să-l distribuie membrilor săi, ca aceștia să se acomo‑ deze cu schimbarea de macaz a lui Roman. Cartea avea meritul că Iliescu era muiat rău în cerneală de fostul lui locotenent, Petre Roman. A.M.P. : Just. Și trebuie să recunoaștem că oamenii lui Roman, ca Victor Babiuc, intelectual vorbind, erau superiori. V.A. : Sigur. Chiar guvernul lui Petre Roman avusese oameni de calitate, aș
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
tatii străzile acestui oraș În care Îmi recunosc și astăzi răsune tul pașilor de odinioară pe vechiul pavaj din dale largi de piatră, așternute pe bulevarde În locul asfaltului de mai târziu, iar caldarâ mul străzilor din calupuri mari de lemn muiate În smoală, anume pentru liniștea orașului și cru țarea nervi lor noștri. Acest București de altădată, familiar, ospitalier și În găduitor cu toată lumea, În care am copilărit, am trăit, m-am bucu rat și m-am Întristat - și În care
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
stuf „cuștile“ sărbătorilor de toamnă, amintindu-i cei patruzeci de ani petrecuți de poporul ales În cort și În pustietățile Sinaiului; și, În sfârșit, pe coana Rița, blănăreasa văduvă, care a trăit până mai anii trecuți și numai cu pâine muiată În cafeluța neagră - și de aceea, poate, atât de subțirică la trup și cu min tea sprintenă la amintirea locurilor și a oamenilor din mahalaua noastră, mai cu stare și mai bine hrăniți decât dânsa, dar trecuți cu toții la cele
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
aveam un glas cu lungi și plăcute vibrații metalice, la vorbit, ca și la cântat, Îi răspund Încurcat: — Mi-a spus-o și maestrul de muzică din liceu... Cânt... Am și o bună ureche și memorie muzicală. Rămase pe gânduri, muie condeiul, puse o rezoluție pe hâr tia mea, se gândi iarăși și, ca un părinte bun și autoritar: — Cu asta s-a făcut! Iar În ce te privește pe tine, ai să vii la mine la toamnă! Ai Înțeles? În
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
duh nind [...]. O manieră, de pildă, ca a acelei ilustre a noastră prietenă, călătoare mistică și pasionată printre „ciobanii de la munte cu ștoagăru până n ghenunche“, cu cioarecii lăsați până din jos de buric, fără izmene pe ei, cu cămășile muiate În zăr și barba țăpoasă: Aoleo, cioarecii mei, Dârlii, dârla, Cum se uită la femei Dârlii, dârla, și fomeile la ei, Dârlii, dârla, Să vadă ce joacă-n ei, Dârlii, dârla. Asta se cheamă, vezi bine, În graiul nostru ciobănesc
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
până-n smârcurile Poloniei Într-o vreme când lipsea drumul-de-fier; și Încă mai sunt valabile și astăzi pentru noi, câțiva dintre supraviețuitorii secolului său, teferi Încă, deși Întârziați până dincolo de amiaza secolului următor și de față, dar rămași aceiași și aceiași muie ratici cum am fost, cu ochii după toate fustele, când prea lungi și când prea scurte, fiindcă ele ascund, pentru noi, ăștia, Între gul mister de odinioară și de totdeauna al femeii, mister de care ne este Încă plină Închipuirea
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
fierbinți, misterioși ca apele adânci; deasupra lor, străjuiește o frunte lată, înaltă. Pe cap, poartă coroana imperială cu vulturul bicefal bizantin, din care coboară șiraguri de perle și diamante. Doamna Maria ia ulcica pe care i-o întinde Ștefan, își moaie buzele în ea, o ridică și grăiește: Și vouă, sănătate! Trăiască Slăvita noastră Doamnă!! Lângă tronul Doamnei, stă Sora, chiar sora Domnului, și, alături, jupânese și jupânițele din suita Doamnei. La picioarele tronului, pe o treaptă, stă boier Ioan Paleologul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]