2,706 matches
-
doi direct pe locurile 6-9. Dacă aveți vreun prieten, trimiteți-l la noi, să-i dăm bilete acolo.“) Și mai era ceva. Oamenii veneau la teatru ca la telenovelă. Încărcau sălile, echipați cu șube și căciuli rotunde de blană. Bătrânii năvăleau senil, cu abonament; studenții mergeau să-l vadă pe X sau pe Y. Nu întâlneai o piesă unde să nu fie sala plină, se intra și-n mijlocul spectacolului. Te topeai de frig și căldură. Scaunele vișinii, desfundate, te strângeau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
gri de protecție, cu emblema municipalității. Din piațetă, strada cădea în benzile unui bulevard circular, ce aduna toată circulația Vienei: mașini, tramvaie, autobuze, taxiuri, biciclete și, pe banda întâi, câteva zeci de calești pornite de la Dom. Turiștii săreau de peste tot, năvăleau spre orice mijloc de transport, manevrând umbrele și hărți fleșcăite de ninsoare. Unii roteau primejdios bagaje voluminoase pe care, dacă nu erai atent, ți le prăvăleau peste picioare. Viena fusese construită ca Bucureștiul viselor mele, cel pe care nu-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
oricum. Pe vremea lui Dej, nu zbura nici musca, era suficient să respiri mai tare și-ajungeai la Canal. Tata stătea cu valiza de lemn pregătită la ușă: o pijama, un săpun, periuța de dinți și-un maiou de schimb. Năvăleau băieții noaptea și te ridicau direct din pat. Câteodată, te lăsau să mai zici un la revedere familiei; de regulă, n-aveai norocul ăsta. În timpul lui Ceaușescu, mergea mai ușor, dar nici atunci nu respirai liniștit. Dacă spuneai ce nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
cei doi băieți să rămână acolo, În Moldova, În ochii Papei aceasta fiind dovada că mariajul ar mai putea funcționa, dar mai ales pentru a fi crescuți la școala aspră a luptei Împotriva unor dușmani care nu vor Întârzia să năvălească și asupra cetăților italiene. După-amiaza era parcă ostenită de atâta soare, iar plecarea contesei provoca, În mod ciudat, o liniște apăsătoare, ca o fractură În curgerea timpului, ca iminența unei schimbări inevitabile, despre care nu se știe Încă nimic, fiindcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
și la un trai umil, mereu amenințat de pedeapsa lui Toktao. Cu unsprezece ani În urmă, Toktao aflase că există un urmaș al lui Temudjin În linie dreaptă, micul Amir, fiul lui Baian. Poruncise uciderea lui, iar un jagun 1 năvălise asupra ail-ului lui Baian, masacrând toți locuitorii. Nu se mai auzise, În anii următori, nimic despre vreun strănepot al lui Temudjin, fiu al lui Baian, cel ucis de oamenii lui Toktao. - Sain Bainu! Bine ai venit! salută bătrânul Targutai, așezându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
tatălui său că nu va deschide nici o fereastră, se ridică din pat (abia atunci observă că, de fapt, dormise Îmbrăcat) și trase draperia grea de catifea. Nu se Întâmplă nimic. Deschise geamul și, deodată, zgomotul acela de furtună În larg năvăli În camera cu hărți. Deci se Întâmpla, Într-adevăr, ceva grav la Palatul Dogilor. Întrunirea dura deja de patru ore. Consiliul de război al Veneției studiase toate variantele de apărare. Nici una nu era ceea ce ar fi trebuit. O blocadă Împotriva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
la câțiva pași În urma galerei. Vâslele greoaiei ambarcațiuni turcești se ridicară din nou, Încercând să mărească viteza de manevră. Dar a doua salvă a piraților izbi În plin. Galera Începu să se lase pe o parte. Pirații trecură la abordaj, năvălind pe punte și intrând În luptă cu ienicerii. Pe ambele galere, bătălia era crâncenă. Dar pe cea atacată de echipajul lui Estorga, lucrurile Începeau să se lămurească. Lupta grupată și metodică a Apărătorilor prinsese ienicerii Între grupurile comandate de Angelo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
să-l găzduiască pe străin În satul lor, fiindcă așa voise Djordjic, iar Djordjic fusese un mare luptător. Fiica lui Îl moștenea. Fusese căsătorită cu unul dintre frații lui Mihajlo, dar acesta pierise cu doi ani În urmă, când achingiii năvăliseră pe Valea Moravei, ucigând și dând foc tuturor satelor. Puțini săteni scăpaseră atunci, fugind În pădure. Soțul Jovankăi Încercase să lupte, dar fusese doborât de un achingiu din goana calului. Mihajlo Învățase să nu aibă Încredere În nimeni. Mai ales
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Valea Moravei, punând garnizoane și organizând obștile. Dar se grăbea și el spre Belgrad. Atunci s-a Întâmplat nenorocirea. După ce ne-am risipit toți, achingiii au apărut din nou pe crestele munților. Aveau În spatele lor trupe puternice de ieniceri. Au năvălit asupra noastră și, până să ne dăm seama ce se Întâmplă, eram În lanțuri, sub bice, pe drumul Ibarului. Robi. Mama Jovankăi a murit sub bici. Fetița a rămas lângă mine, legată și ea. Într-o singură noapte, turcii ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
și prindeți-i În atacuri scurte. Nu zăboviți mult, ca să nu pierdeți oameni. Ienicerii sunt oșteni experimentați. Dar nu cunosc munții aceștia ca voi. Toată lumea trecu pe poziții. Era un fel nou de a lupta, neobișnuit pentru haiducii Învățați să năvălească asupra dușmanilor cu toată forța, luptând până la capăt sau retrăgându-se când nu aveau sorți de izbândă. Dar Mihajlo și oamenii lui Înțeleseră că e singura șansă de a salva totul fără a pierde aproape nimic. Fluierul mierlei le arătă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
brațul teafăr al lui Mihajlo, care imită același tril al mierlei. Dinspre munte și dinspre vale porniră două valuri de săgeți aprinse, care luminară locul și căzură În mijlocul ienicerilor. Primii răniți căzură. Cu strigătul obișnuit de luptă Allah Ekber!, ienicerii năvăliră asupra taberei. La lumina săgeților, căpitanul văzu că dușmanii nu aveau Întăriri, ci avansaseră cu toată forța de care dispuneau. Nu se așteptau la o luptă, ci la un masacru. Alte valuri de săgeți vâjâiră prin cerul Întunecat, lovind În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Ștefănel și apoi retrăgându-se. Apa era blândă, ca și cum ar fi păstrat ceva din căldura verii. Nu era Întru nimic asemănătoare apei furioase și reci care asalta stâncile Coastei de est a Chinei, În acel decembrie În care pirații wako năvăliseră asupra caravanei de pe Drumul Mătăsii. Chipul lui Nogodar Îi apăru copilului limpede În memorie. Bătrânul mongol ajunsese la capătul drumului său. Iar Nimeni Își Începea propriul drum, spre un destin și un nume care nu se arătaseră Încă. Pentru o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Încinse sabia, Își puse pieptarul cu semnul scutului și al spadei și porni În fugă spre biserica de lemn din mijlocul satului. În spatele lui, zgomotul creștea, devenind tropot de cal. Erau mii, zeci de mii de cai. O forță uriașă, năvălind cu o viteză uluitoare. Gâlcă se opri În fața celor aproape cincizeci de bărbați Înarmați cu furci, topoare și, opt dintre ei, cu săbii. - Oameni buni! Sunt căpitanul Bogdan Gâlcă, din oastea Măriei Sale Ștefan! Oamenii Îi făcură loc, cu respect. Câțiva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Imediat, azvârliți făclii aprinse și cocenii de porumb! Pocnetul lor va speria caii! Se va isca Învălmășeală! Atunci, arcașii vor trage până nu mai au săgeți! La gât sau la pântece. Nu ochiți pieptul, fiindcă e apărat! Iar după arcași, năvălim cu furcile! Nu-i lăsăm să treacă de Lipnic mai devreme de jumătate de ceas cu nici un preț! Înțeles? - Înțeles, căpitane! Toată lumea se răspândi În locurile indicate de Gâlcă. Galopul tătarilor se auzea deja distinct, iar primul ceambur năvăli cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
arcași, năvălim cu furcile! Nu-i lăsăm să treacă de Lipnic mai devreme de jumătate de ceas cu nici un preț! Înțeles? - Înțeles, căpitane! Toată lumea se răspândi În locurile indicate de Gâlcă. Galopul tătarilor se auzea deja distinct, iar primul ceambur năvăli cu chiote pe ulița satului. Erau călăreți mici, sălbatici, cu cai iuți, de stepă. Câțiva aruncară torțe aprinse pe acoperișurile caselor, care luară foc imediat. Alții descălecară, intrând În curțile pustii și strigând ceva de neînțeles. Grosul năvăli spre centrul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
primul ceambur năvăli cu chiote pe ulița satului. Erau călăreți mici, sălbatici, cu cai iuți, de stepă. Câțiva aruncară torțe aprinse pe acoperișurile caselor, care luară foc imediat. Alții descălecară, intrând În curțile pustii și strigând ceva de neînțeles. Grosul năvăli spre centrul satului. Deodată, funiile se ridicară și caii, Împiedicați, se prăbușiră cu călăreți cu tot. Asupra lor fură aruncate gălețile cu ulei și făcliile aprinse. Goana năvălitorilor se opri Într-o Învălmășeală de foc și cai răsturnați. Rândurile din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
pe tătari, altele nu. Dar efectul de surpriză Își făcuse efectul. Înaintarea fusese oprită. Tătarii din spatele celor căzuți se rotiră În cerc, căutând locurile din care veneau săgețile. În acea clipă, cele două rânduri de săteni cu furci și topoare năvăliră asupra agresorilor. Încleștarea fu sângeroasă, dar scurtă. Lipsiți de experiența luptei, sătenii reușiră doar să doboare de pe cai câteva zeci de tătari, dar căzură, unul după altul, sub iatagane. Tătarii erau Încă uimiți. Lipnicul era primul sat care opunea rezistență
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
lui Kenzo de a stăvili năvala, lupta admirabilă a oamenilor săi, retragerea lor, pas după pas, apoi văzu familia Shigataru trăgând cu arcurile de la ferestre, apoi pe Genji Shigataru, gazda lui de odinioară, ieșind cu sabia În mână, zece samurai năvălind asupra lui, unul dintre ei străpungându-l pe la spate, pe doamna Shigataru săgetându-l pe ucigașul soțului ei, iar apoi o văzu pe Midori În ușă, Îmbrăcată Într-un chimono alb, al bucuriei și al plecării, o văzu pe Midori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
garda lui Soliman. - ... noaptea asta vor fi strânși morții noștri și ai dușmanilor... , se auzi vocea curierului, luată de vânt. - Și, când Întoarse calul că auzi ceva, poate un semnal, Îl străpunse un ienicer cu sulița În umărul drept. Și năvăli peste el un spahiu, rotind iataganul. Căpitanul se feri de iatagan, dar căzu de pe cal și se ridică repede, așa, cu sulița Înfiptă În umăr, și dintr-o lovitură piezișă Îi luă capul ienicerului. Spahiul dădu pinteni să-l hăcuiască
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
doi aflați În pridvor. Se târî cu prudență până la liziera crângului. Se afla la mai puțin de zece pași de cercul spahiilor, dar toți stăteau cu spatele la el, urmărind și ei mișcările din curte. Brusc, acolo se Întâmplă ceva neînțeles, tătarul năvăli asupra căpitanului, ienicerii Îl opriră, dar arcașii traseră. Simion Își ținu răsuflarea. Nu era nici o Îndoială. Căpitanul fusese lovit. Nu căzuse Încă, dar avea săgeți În umăr, braț și picior. -Dumnezeule... murmură Simion, Înfiorat. Dumnezeule mare... ce-am făcut cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
se Înțelegea că și cetatea Sabac, aproape de hotarul Bosniei, fusese cucerită de oștile maghiare și transilvane conduse de generalul Dracula. Cetatea fusese apărată de un general Încercat al Semilunei, pe nume Mihaloglu. Dacă Mihaloglu cedase, alte mii de oșteni turci năvăleau spre sud, căutând scăpare În trecătorile Balcanilor. La frontiera dunăreană a Țării Românești, lucrurile stăteau și mai rău. Basarab Laiotă era ba prietenul lui Matei Corvinul, ba prietenul lui Mahomed. Acum, speriat că va fi ridicat În țeapă de Vlad
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
amândoi depășiseră acel hotar, așa cum năvala sălbatică a triburilor Crimeii depășise nu doar hotarele Moldovei, ci și pe cele ale firescului. Ale lumii dintâi, așa cum fusese ea așezată dintru Începuturi. Undeva echilibrul dintre el și Erina se rupsese și ea năvălise În viața lui ca un incendiu, sau ca o salvare. După ce se Întorsese din tărâmul morții, Oană nu mai reușise să redevină el Însuși. Nu mai avea forța fizică de a fi ceea ce fusese până atunci. Dar poate nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
inert la pământ. Ceilalți achingii care formaseră escorta erau și ei pe jos. Nici unul nu respira. Nici o picătură de sânge nu indica vreo luptă. Pași repezi și gâfâiți se auziră deodată. Se Întoarse. O ceată de aproape douăzeci de ieniceri năvăleau spre el. Privi pe jos, căutând o armă. Nu găsi. Se ridică Într-un genunchi, Încercând să-și țină echilibrul pe vântul acela năprasnic. Și atunci văzu umbra. Crezu că e un vultur, sau un nor, sau o stafie. Umbra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Întreaga rezistență a unui regiment de spahii. De departe, tânărul Stefano este extraordinar. Luptă cu o lejeritate nemaivăzută. 25 august. Vești de la corpul de oaste trimis la Răsărit. Cetatea Orhei eliberată. Lupte la Tighina. S-au ridicat satele și au năvălit asupra otomanilor. Dar și vești Îngrijorătoare. Corăbiile chemate de Mahomed au la bord Încă o armată. Iar dispozitivul otoman din jurul Cetății Albe e impenetrabil. Peste o sută de mii de oameni masați În câmpie, unde Ștefan nu poate angaja lupta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
patriotică să se miște la priveliștea mizeriei generale produsă prin cupiditatea populației flotante a acestei țări. Precum facem deosebire între "romîn" și "străin", am ajuns a face o deosebire între "romîn" și "roșu". Ca o ceată de cuceritori străini au năvălit asupra țării, constituie stat în stat, consideră ca inamici pe toți cei ce nu împărtășesc apetiturile lor, consideră populațiunile ca pe o turmă bună de esploatat. Oricine votează contra lor îndeplinește un act de mântuire a țării și a naționalității
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]