1,945 matches
-
pe străzi puțin frecventate și dădeam speriat colțul, atunci când exista riscul să mă întâlnesc cu cineva cunoscut. Eram obsedat de vedenia trupului gigantic al unei femei: avea un bust uriaș cu sânii aidoma unor munți, picioarele niște coline alungite, iar pântecul o prăpastie în care alunecam fără putință de scăpare. Mi se părea că sunt permanent înconjurat de componentele corpului feminin care pluteau în imaginația mea, învârtindu-se fără oprire - picioare, sâni, coapse, sex... Se pare că bătrânețea pune obsesiile trăite
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
fructul acesta și se transformau în capete de șerpi, în timp ce trupurile de bărbați deveneau trupuri de femei ce-și unduiau coapsele în ritmul unei melodii suave. Deodată m-am deșteptat și-am simțit ceva lunecos și rece ce-mi înconjura pântecele. Era un șarpe. Am urlat ca un nebun, lovindu-l cu un băț ce se găsea pe-aproape. Era șarpele casei. A fugit imediat fără să fie agresiv. Voia doar să se încălzească, înfășurându-se pe trupul meu. Inhibiție Solemnitatea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
-i sfaturile bune și urmează exemplul lui prețios, și să nu-l urăști, dacă poți, pentru vreo vină neînsemnată: voința stă alături de destin, într-o armonioasă și strânsă legătură.” „Convinge-te, așadar, de aceasta și învață să-ți stăpânești instinctele, pântecele, înainte de toate, somnul și sexul și mânia.” „Nu face nimic rușinos împreună cu alții sau singur: să-ți porți, mai mult decât oricui altcuiva, respect ție însuți.” „Să-ți inspiri fapta și cuvântul din dreptate și întru nimic să nu te
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
toată noaptea asupra membrului meu. În cele din urmă am visat că sunt un phalus enorm care penetrează pământul și cerul. Nu mai vedeam nimic în fața mea, pentru că penisul meu întărit îmi împiedica vederea ca un copac gros crescut din pântec. În somn, simțeam o mare rușine și voiam să ies din cameră pentru că știam că este prezentă și Aia, dar, în același timp, observam că lucrul acela creștea continuu, amenințând acoperișul colibei. În vis, trebuia să găsesc urgent modul de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
va proceda ca Medeea: „Am să te jupoi, am să te fierb... și-am să-ți schimb sângele”. Grotă Mă întorc adesea în grota aceea ca să văd spărtura din boltă. Aștept să se facă amiază, ca zeul soare să lumineze pântecul pământului spre a-l fecunda. Sfârșesc prin a cădea într-o stare de prostrație, iar mintea mi se umple învălmășit de feluritele ipostaze trăite de ființa mea, până la aceea actuală... Tot ce se petrece cu mine nu e, desigur, ceva
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
ejaculare, cea dintâi. Involuntar, mă aflam în transă erotică. Fetița, simțind în propriu-i corp căldura lichidului aceluia, nu s-a speriat deloc; ba mai mult, ca o amantă satisfăcută, a surâs. M-a strâns în brațe, mișcându-și ușor pântecul. De unde am dedus că micul meu sex pătrunsese în ea, provocându-i și ei senzații plăcute. Am rămas paralizat de uimire. Pe lângă arsura cauzată de pătrunderea înceată în carnea ei, mă simțeam cu totul în prada unei sfârșeli euforice. Sigur
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
muscal cu cauciuc“ aștepându-l la poartă, iar Marioara sculând mahalaua pe la ferestre cu automobilul ei de casă, unul din cele douăzeci de automobile ale Bucureștiului din acea vreme. A câștigat parale multe prietenul Geacă cu comerțul lui de plăceri pentru pântec și pentru subpântec. și câștigau parale multe „directorii“ lui de local, chelnerii și picolii, orchestranții și dizeurii și, cel mai puțin, mult mai puțin dintre toți, câștigau bietele femei „artiste“, Încheindu-și mai toate cariera ca an treprenoare ale toaletelor
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
noastre, abia trezită din primitivitatea ei sau Încă neconsolidată; drame brutale și rapide, ca În teatrul naturalist al lui Goncourt, Henry Becque și Octave Mirbeau, dar cu ecouri Întârziate până În primele decade ale veacului al XX-lea, ce poartă În pântecul lui alți germeni de fecundare. Anul 1910 avea să Însemne pentru mulți din generația și seria mea de oameni o piatră de hotar și de Încercare. Vreau să spun că la această dată am deschis, eu, cel dintâi - la 22
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
Europă sud-estică, pentru această răspântie de Întâlniri a tuturor popoa relor, getice, grecești, romane, celte, germanice, slave și turanice, atâtea seminții cu tradiții și rostuieli proprii În această esențială și plăcută Îndeletnicire a vieții, cea dată pe seama gurii și a pântecului. La care se adaugă, mai departe, un alt con siderent: prodigalitatea nesfârșită a acestui pământ al nostru aflat sub climat continental excesiv, cu temperaturi ce oscilează pe o amplitudine de 70° și Îmbogățit cu alte microclimate foarte propice unei Întinse
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
Înțeleg să li se supună ca niciodată [...]. „Tăticule!“ este țipătul lor Înăbușit sub brațele vânjoase și cu nasul lor turtit prin părul aspru de pe pieptul gol și gâfâind al bărbatului iubit. „Mamă!“, le răspunde geamătul surd al bărbatului sfârșit pe pântecul lor cald; la fel cu geamătul ostașului fulgerat de glonț pe câmpul de bătaie: Soțul sau amantul ajung după o vreme să fie urâți, detestați sau abia suportați, fie din mediocritatea lor, a monotoniei sau a lipsei lor de orizont
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
pe drumuri mărginașe și neumblate de mașini În Întreceri de viteză. Drumuri bolovănoase și prăfuite, vechi de când lumea și care nu duc nicăierea, tăind țara În lung și-n lat, fără nici o țintă; și care te Îndeamnă, cu sufletul și pântecele tale Înfometate și Însetate, la popasuri și Întâlniri cu oamenii pline de Învățăminte, prin sate și cârciumi calice, cu covrigei pă tați de muște În fereastră și cu vin oțețit; sau prin târguri cu hanuri pricopsite, unde te așteaptă pe
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
smalțul, exemplare de cea mai rafinată primitivitate aceste ulcele colo rate cu pămânțele ușor gradate, minune de armonie a culorilor, a inciziilor orna mentale, a formelor și proporțiilor, Înrudite și totuși felurite de la o ulcea la alta și amintind, cu pântecul lor și buza lor, când plinătatea trupului de fe meie, când zveltețea fetei nescoase Încă la horă. Harapnicul meu de nuntă, cu coada din picior de capră neagră de munte, cu vârtej din fier ciocănit țigănește, cu bici Împletit din
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
însumi eul liric, în versuri lascive, nu lipsite de ironia deprinsă poate de la acel Picasso ale cărui monstruozități mă făceau să mă înfior de plăcere, în adolescența mea atât de tulbure, de străină de lume: „Trei sâni avea femeia / Și pântecul metalic simbolizând pudoarea întâiului amor / Chema în ritm de jale săgețile cu miere“: opulență carnală, virginitate și viol. De Ion Barbu am luat cunoștință abia spre sfârșitul liceului, după Arghezi și Blaga. Prozatorii noi, G. Călinescu, Cezar Petrescu (Calea Victoriei m-
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
să faci prozeliți din schismatici, cu toate acestea Misionarii PP. nu lasă să le scape ocazia ce li se prezintă, astfel sugerează la orice schismatic adevărul catolic, sperând că milă divină odată le va atinge inima, și vor reveni în pântecul credinței noastre sfinte. Vizitatorul și Prefectul Apostolic al Misiunii are reședința în Iași, capitala Principatului. El are doar biserică să catedrală, care în vechime era în Bacău. Episcopul nu are capitoliu, nici seminar, nici preoți vechi indigeni, nici străini. Cu
Colegiul Naţional "Cuza Vodă" din Huşi : 95 de ani de învăţământ liceal by Costin Clit () [Corola-publishinghouse/Memoirs/643_a_1320]
-
căci și pământul rodește la soroc și pe tine, Doamne, te binecuvântează!”tc "IV. [Bunavestire]" Și, iată, un Înger al Domnului a venit asupra ei și i‑a zis: „Ana, Ana, Domnul a Împlinit ruga ta: vei prinde sămânță În pântec și vei naște prunc, iar despre neamul tău se va vorbi În toată lumea”. Și a răspuns Ana: „Să trăiască Domnul Dumnezeul meu, dacă voi naște prunc - băiat ori fată -, Îl voi dărui Domnului Dumnezeu spre a‑L sluji toate zilele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
falusul în diverse reprezentări. Unul dintre cele mai frumoase momente ale festivalului este acela în care preoții poartă un falus sfințit în acordul unei muzici ce pare că vine de pretutindeni. Japonezii sunt ferm convinși că, prin atingerea acestui falus, pântecul femeilor va deveni roditor. Uneori, se întâmplă și asemenea miracole... Ca dovadă, cuplurile venite să aducă ofrande pentru bucuria de a avea un copil. Una dintre cele mai vechi legende japoneze spune că un demon s-a ascuns în trupul
Japonia. Mister şi fascinaţie by Floarea Cărbune () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1258_a_2102]
-
apropie plecarea, devin, deja, melancolică. Azi vom urca cu telecabina pe vârful „Owakudani”. De acolo, „per pedes”, ne vom îndrepta spre locul de unde izvorăsc apele sulfuroase. Ca să ajungem la „Owakudani”, mergem cu un velier de epocă pe lacul născut în pântecul muntelui Hakone, velier care ne va duce la locul unde se află telecabina. La bordul velierului cu o înfățișare deosebită, se află destui turiști cu aceeași destinație. Odată ajunși la destinație, am coborât de pe vas și ne-am urcat în
Japonia. Mister şi fascinaţie by Floarea Cărbune () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1258_a_2102]
-
poartă mirosul de sulf peste împrejurimi, miasma devenind atât de puternică, de parcă ne apropiem de ținutul lui Hades. În vârf, la popas, am mâncat ouă fierte în izvorul fierbinte de aici. Prin fierbere, ouăle se încarcă cu mineralele aduse din pântecul muntelui, iar coaja li se înnegrește. Pe un afiș sunt scrise următoarele: „cine va mânca un ou „negru” își va prelungi viața cu 7 ani.” Așa că... eu am mâncat două ouă. La întoarcere, coborârea cu telecabina a fost frumoasă și
Japonia. Mister şi fascinaţie by Floarea Cărbune () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1258_a_2102]
-
situate între povestire și reportaj, păstrează aceeași atitudine de compasiune resemnată față de cei sărmani. În lucrarea Ioan Creangă (1933; Premiul Academiei Române) Ț. încearcă să reabiliteze, poate și din sentimente familiale, imaginea omului Creangă, descris de mulți ca incult, grosolan, robit pântecului, deformat de boli. Portretul lui G. Călinescu îl va revolta și mai mult, făcându-l să adauge în 1941, la ediția a doua, un capitol nou (Figura lui Creangă), în care se străduiește să infirme pas cu pas, pe bază
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290173_a_291502]
-
în alb, cu cărarea într-o parte, cu ochii încă tulburi, deschiși lacom asupra vieții. Vezi, Mouette, asta n-am să uit niciodată: prima mea întâlnire cu tine, în pragul băii din Câmpineanu. Am simțit atunci instincte de lupoaică cu pântecul spintecat, care și-ar da ultima suflare ca să-și lingă puiul<footnote id=”3”>E. Lovinescu aștepta de trei zile „delivrarea“ (nașterea) și, pe 19 noiembrie 1923, își nota emoționat în jurnal: „Azi la ora 9½ dimineață, după mari dureri
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
oglindă a interiorității, devine aproape un laitmotiv, ilustrând gama largă a sentimentului, de la suferință la plenitudine și din nou la pustietate. La pierderea iubirii, durerea este resimțită fizic, iar singura alinare rămâne protecția dragostei materne: „Mamă, sub pleoapa primordială a pântecului/ ascunde-mă/ acum când orice lucru atins/ se schimbă-n durere.” Versul piere și el odată cu pierderea sentimentului: „Despre iubire n-am să vorbesc./ De-atâta liniște au început să-mi crească/ solzi peste buze.” Dimensiuni ale poeziei române moderne
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287549_a_288878]
-
Marat îmi inspi rase puțină neîncredere, dacă nu pentru succesele cu care se mândrea, cel puțin pentru cunoștințele lui medicale. Într-o zi, mi-a povestit că, pentru a se vindeca de o colică, avusese de gând să-și deschidă pântecele. Din fericire pentru el, chirurgul n-a acceptat operația aceasta, pe care poate doar se prefăcea că o reclamă. Trebuie să fim drepți cu el: duritatea pe care o avea pentru alții o exercita și asupra lui însuși; insensibil la
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
de aramă. O remarcabilă pânză e cea înfățișată în Cimitir tătăresc, cu râpe văroase și cu pietre sure, printre care umblă asini cu urechile pleoștite, unde „Țigăncușe cu basma și în șalvari / Vișinii, portocalii, de-un roșu mat, / Joacă-n pântec pe un viers tărăgănat / Și aleargă și se bat pentru-o para”. Exprimarea directă, în genere discursul, comentariul, meditația lirică îi reușesc mai rar, iar în Umbra timpului (1940), în Împlinire (1942) ori în ciclul postum Cumpănă dreaptă nu sunt
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288815_a_290144]
-
acela era ceva de spăriet, avea niște urechi clăpăuge și niște buzoaie groase și dăbălăzate. Și când sufla cu dânsele, cea de deasupra se răsfrângea în sus peste scăfârlia capului, iar cea de desupt atârna în jos, de-i acoperea pântecele. Și, ori pe ce se oprea suflarea lui, se punea promoroaca mai groasă de-o palmă. Nu era chip să te apropii de dânsul, că așa tremura de tare, de parcă-l zghihuia dracul. Și dac-ar fi tremurat numai el
Lumea lt;poveştilorgt; lui Creangă by Brînduşa-Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/1634_a_2971]
-
În care limba e un tunel/ și vorbele spasmuri orgasme și cârpe/ Mâinile tale rămân să atârne mai departe pe marginile întunecate ale obiectelor/ Nimeni nu va putea șterge gările ca niște fluturi mari/ Închiși în lămpi/ Urma cuțitului pe pântecul tău când candelabrele își ridică voalul/ Clipa în care femeia mănâncă capul bărbatului/ Sitele de mătase care cern sângele nostru amestecat cu linguri” (Vorbele spasmuri orgasme și cârpe) sau „Tu ești femeia în care se strâng de gât oamenii/ Sau
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290142_a_291471]