934 matches
-
fundație. Pui laolaltă cu penseta piesele minuscule ale fiecărui coș de fum și, cât se usucă adezivul, construiești acoperișul. Agăți burlanele minuscule. La fix, până la cel mai mic detaliu. Pui și minusculele ferestre mansardate. Agăți obloanele. Ridici stâlpii porții. Întinzi peluza. Sădești copacii. Inhalezi gustul de portocale și de benzină. Mirosul de fixativ. Te pierzi în fiecare amănunt. Lipești o viță de iederă pe o latură a coșului. Cu degetele prinse în firele de adeziv ca într-o pânză de păianjăn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
se luminează. Așezi casa pe podea și stingi lumina din bucătărie. Stai în întuneric și privești casa de sus. De la distanța asta, pare perfectă. Perfectă, liniștită și fericită. O căsuță cochetă de cărămidă roșie. Ferestrele minuscule își aruncă razele peste peluză și pomi. Draperiile sunt luminate; galbene în camera copilului. Albastre în dormitorul nostru. Ca să uiți imaginea de ansamblu, șmecheria e să privești totul în gros-plan. Cea mai scurtă cale pentru a ajunge să închizi ușa în urma ta e să te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
acolo în urlete încă de-acum două săptămâni! Trece în camera următoare, prin niște uși duble, înalte, apoi în următoarea. — Cum, cum? Cum adică nu stau acolo? Ferestrele înalte, cu arcade, dau spre o terasă pietruită. După care urmează o peluză tunsă în benzi, după care urmează o piscină. Zice în telefon: — Doar nu dai un milion-două pe o casă ca să nu locuiești în ea. Vocea ei răsună puternic și strident în aceste încăperi lipsite de mobilă și covoare. De umăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
senzația că ating pe cineva. Și, în timp ce trecem prin Colorado, Kansas si Missouri, zice: — Cealaltă mamă din parcul de rulote și-a scos într-o zi niște lucruri la vânzare în stradă. Toate lucrurile copilului erau împăturite și stivuite pe peluză, la douăzeci și cinci de cenți bucata. Era și cartea și am cumpărat-o, zice Helen. L-am întrebat pe bărbatul dinăuntru de ce vindea Cindy totul, și a ridicat din umeri. Potrivit scriptelor medicale, Cynthia Moore a băut sodă caustică și a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
Helen zice: — Baia aia era de coșmar. Parcăm mașina după colț. Pe bancheta din spate, Mona mâzgălește ceva. Stridie vorbește la telefon. Apoi Helen așteaptă, în timp ce mă furișez, aplecat, înapoi spre casă. Mă strecor în spatele casei, înfundându-mi pantofii în peluza udă, până ajung sub fereastra camerei copilului, pe care mi-a arătat-o Helen. Fereastra e încă deschisă, cu perdelele atârnând un pic în afară. Perdele roz. Bucățile de hârtie sunt împrăștiate în noroi, și încep să le adun. În spatele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1905_a_3230]
-
cealaltă, care pînă la urmă se transformă în coruri de mii de guri care urlă la unison și sar în același ritm în sus zguduind întreg stadionul. Nimic nu poate fi mai împotriva sistemului decît o dispută între cele două peluze pe 23 August. întărîtate de atmosfera din tribune echipele încep să riște, să deschidă jocul pe extreme, să tragă la poartă aproape din orice poziție. Și tocmai cînd în cele două apărări încep să apară spații, arbitrul fluieră prima repriză
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2723]
-
de mobilă și decorațiuni de plastic, toate acestea izolând organismul de electricitatea atmosferică, la fel cum cauciucul izolează firele electrice. Pentru a simți adevărata vitalitate, încercați să umblați desculț, fără pălărie și îmbrăcat subțire, în haine de bumbac, pe o peluză sau un câmp deschis, când roua dimineții încă mai este pe firele de iarbă, și respirați profund și ritmic pe măsură ce mergeți. Din moment ce trupurile noastre funcționează ca niște conductori ai qi-ului atmosferic care coboară în mod constant asupra noastră, trebuie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
și învață cum să folosească fiecare dintre acestea în scopuri practice. Cei care nu au practicat niciodată respirația profundă abdominală trebuie să se familiarizeze cu diafragma, realizând următorul exercițiu. Așeazați-vă cu fața în sus pe un covor, pe podea, pe peluză sau pe o altă suprafață curată, dar nu pe o saltea. Relaxați-vă corpul complet, ținând picioarele puțin depărtate, cu brațele de-a lungul trupului și cu gâtul întins confortabil. Puneți o palmă pe abdomen chiar sub ombilic și apăsați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2250_a_3575]
-
mă împroșcă cu salivă: — Sunt mai mare în grad, deșteptule! Faci cum îți zice Marele Bill! Am văzut roșu în fața ochilor. — Cere-le un alibi și întreabă-i dacă Betty Short se prostitua. Drept răspuns, Koenig chicoti răutăcios. Am străbătut peluza și am urcat scările în fugă, iar cei doi bărbați s-au dat în lături , ca să-mi facă loc. Ușa de la intrare dădea într-o cameră de zi sărăcăcioasă, unde un grup de tineri fuma și citea reviste de cinema
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
la stânga. După câteva secunde eram în mijlocul lui Hancock Park - o zonă pe care polițiștii de la secția Wilshire o numesc Moșia „Fazanul la tavă“. Packardul dădu colțul pe Muirfield Road și se opri în fața unei clădiri imense, în stil Tudor, cu peluza din față de dimensiunile unui teren de fotbal. Am mers mai departe și am zărit la lumina farurilor plăcuța de înmatriculare din spate: CAL RQ 765. M-am uitat în oglinda retrovizoare și am văzut-o pe femeie încuind portiera din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
încearcă să duci o viață normală cu amicul lui Mickey Cohen pe urmele tale. Mi-am scos ideile astea din minte când am ajuns la a patra casă, situată într-o fundătură, și am remarcat că este intactă: exterior normal, peluză frumos îngrijită... Am parcat la două case distanță și am pornit în recunoaștere pe jos. Nici urmă de camionete Ford, deși era destul spațiu lângă bordură. Am cercetat casa de pe trotuar. Era o clădire bej, micuță, din anii ’20. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1945_a_3270]
-
numai un grup de bătrâni care, pe fundalul tăcerii celorlalți, umpleau scena cu bârfelile și curiozitățile lor. Ei constituiau, ca să zic așa, viața vizibilă a acelui mic univers. La ei mă gândesc când spun „bătrânii”. De regulă se strângeau pe peluza din fața azilului și discutau, luau în răspăr totul. Marea aproape că n-o priveau. Nu mai aveau putere să facă baie, intrau doar lângă țărm, asemenea copiilor, când era foarte cald, vara, și trăiau de prea mulți ani în orizontul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
de câte ori mă sculam și ieșeam afară mi se părea că de abia începea vara. Era într-adevăr foarte cald, soarele dogorea de cum se ridica deasupra mării, iar dinspre bălării venea același sunet uscat, de ierburi arse. Bătrânii mă așteptau pe peluza din fața azilului să le povestesc ce se mai întâmplase în noaptea dinainte și cu ocazia asta profitau și de soare. Treceam de fiecare dată pe lângă ei fără să mă opresc, dar mulțumit că-i vedeam tropăind de nerăbdare, spunându-le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
dădea, mai ales în atâta lumină, o senzație care semăna foarte bine cu fericirea. Și nici nu venea nimeni să mă sâcâie, să mă deranjeze, puteam să și moțăi puțin, căci totul intrase într-un fel de ritual. Apăream pe peluză când doream eu. Atunci portarul își părăsea în grabă ghereta, venind să tragă și el cu urechea, și până la masa de prânz îmi luam rația zilnică de glorie. Întins la soare, singur între stânci și scaieți, și cu zgomotul mării
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
poveștii. Palatul Șeherezadei eșuase într-un azil, povestitorul eșuase în persoana mea, iar cele 1001 de nopți eșuaseră în 1001 de zile, nu le-am numărat, dar mi se pare că au durat atât, pe care le-am trăit pe peluza din fața gheretei portarului între bătrânii care, când îi întrebam: „Mă urmăriți?”, săreau imediat să mă asigure: „Firește, domnule sculptor, vă urmărim cu cea mai mare atenție”. „Bine, bine, mă bucur”, mormăiam eu mulțumit. Le scânteiau ochii cum pomeneam de oglinzile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
la prânz când mă opream sa mă odihnesc, ronțăiam niște biscuiți cu ochii la balta de spumă pe care o făceau valurile la țărm, sau chiar ațipeam puțin. Dar când am vrut să-mi reiau rolul obișnuit, am constatat că peluza era goală și că nimeni nu mă aștepta. M-am mirat. Nu înțelegeam. Dinu s-a dovedit însă mai lucid: „Nu vor să intre în conflict cu Moașa din pricina ta. Prețul poveștilor tale e deocamdată prea scump”. Peste câteva zile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
de moară prin cameră, mă izbeam din ce în ce mai tare de un adevăr pe care altădată doar îl bănuisem: bătându-mă cu lumea, n-am reușit decât să depind de ea. Așteptam să fiu invitat, rugat să-mi reiau locul obișnuit pe peluză, să fiu ascultat, admirat, flatat și pe măsură ce treceau zilele, fără ca nimic să se întâmple, mă copleșeau ciuda și un soi de panică. Îmi dădeam seama că nu voi rezista multă vreme, că bătrânii erau mai puternici în neputințele lor decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2277_a_3602]
-
buzunar). Cred că e mai bine să Începem. Doamnelor și domnilor, sunteți gata? Cu o Înclinare țeapănă a capului, care se voia expresia demnității rănite, Henry eliberă scena și coborî treptele laterale, către sală. Daly Începu lectura indicațiilor scenice. — „O peluză de modă veche sau o mică grădină, puțin neglijată sau părăsită, pe o Înălțime sau o pantă, cu vedere către o vale aflată la distanță, un pârâu șerpuit, sclipitor...“ Se Întrerupse În mijlocul frazei. — Cred că nu are rost să vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
plăcea atât de mult pentru că Îi amintea de dealurile care Înconjurau Florența. Ocupa un apartament foarte plăcut, care dădea spre sud, cu vedere neîntreruptă spre mare, căci drumul care se Întindea În spatele dunelor de nisip era ascuns privirii de marginea peluzei În pantă ușoară a hotelului. O cameristă uriașă, de cel puțin un metru optzeci Înălțime (i-ar fi putut poza lui Du Maurier pentru o ducesă), se Îngrijea ca În camere să fie o ordine desăvârșită și Îi pregătea baia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
de metri mai jos, un chioșc fermecător, metalic, pentru orchestră și o terasă de unde se vedeau brațul lung al digului și vasele cu aburi care traversau Canalul Mânecii, mici ca bărcuțele de jucărie Într-o băltoacă, intrând și ieșind. Grădinile și peluzele se așterneau ordonat de-a lungul falezei, Între promenadă și șirurile de case și hoteluri demne, cu stucaturi albe. Acesta era Bayswater-by-the-Sea. El și Du Maurier petrecură timp Îndelungat plimbându-se În sus și În jos pe promenadă sau sprijinindu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
pentru că era mai apropiat de vârsta lui - mai degrabă cu Howell decât cu mai tânărul participant la această scenă. Căci ea deveni foarte rapid o scenă În mintea lui: o veche grădină pariziană, cu ziduri Înalte, foșnetul fustelor doamnelor peste peluze, clinchetul porțelanului și sticlăriei fine, un ușor parfum de țigări de foi, conversația civilizată, sclipitoare, spirituală... și, privindu-le, urmărindu-le pe toate cu o foame și o poftă tardive, americanul matur, grizonant. Era categoric un sujet de roman. Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
cu ce satisfacție Își imaginase imediat cum se va lăuda cu această asociere cu regalitatea față de William și Alice, pe care Îi va putea tachina pe tema prejudecăților lor republicane); apoi grădina, cu dudul bătrân Întinzându-și umbra peste o peluză largă și netedă, Împrejmuită cu straturi de flori și cu un vechi zid de cărămidă, ale cărui nuanțe bogate de roșu, roz și purpuriu, Întrevăzute printre frunzele și ramurile viței și ale arborilor fructiferi cățărători, erau ca niște pete de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
razele soarelui de dimineață. Uneori se gândea la Lamb House ca la o navă, al cărei căpitan era, Înaintând Împinsă de aburi către viitor, cu MacAlpine ca secund și micul grup de slujitori pe post de echipaj; dormitorul era cabina, peluza puntea de comandă și Camera Grădinii puntea vasului. Undeva, În viitor, Îl aștepta un proiect măreț: trei romane importante, pe cât de analitice, de introspective și de ponderate pe cât Îi era voia, dar și pe cât de profunde, de Îndrăznețe și de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
limpede și Însorită, dar, răcoroasă, de septembrie. Inspiră adânc de câteva ori aerul sărat și Îi făcu semn cu mâna lui MacAlpine, care stătea pe treapta de jos de la intrarea În Camera Grădinii, trăgând din pipă. Făcu un tur al peluzei și Îl salută pe George Gammon, care săpa Într-un strat de flori și care Îi promise brândușe, lalele și zambile pentru primăvara viitoare. Așteptă, Întorcându-se politicos cu spatele, ca Tosca să Își Încheie toaleta În colțul special destinat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1871_a_3196]
-
nebunilor. Întâi Iarba Fiarelor. Apoi Regele Bolilor Nervoase. La urmă, Fisente. Spitalul avea 18 pavilioane (lunguiețe, turtite, solide), înșirate pe 4 rânduri, ca alinierea, pe un platou, a unui pluton de jandarmi și despărțite de alei, pâlcuri de copaci și peluze. Spre corpul căutat, unul dintre cele două răzlețe din fund, îi conduse norocul și prezența dubiței miliției, parcată la intrarea în pavilion, pe-un semicerc de alee. Era 11 noaptea și în pavilion ardeau patru lumini. Le numărară. Câte una
Cei șapte regi ai orașului București by Daniel Bănulescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295562_a_296891]