1,153 matches
-
prin excelență a telos-ului noii "politici a cercetării", pe care autorii, cum ne amintim, o descriu cu toată responsabilitatea, într-o formulă ce explicitează cât se poate de franc poziția lor particulară în ce privește noua identitate a domeniului Științelor comunicării: acel "praxis relațional", de care îmi vorbea Al González, la sfârșitul anului trecut, nu se poate concepe fără materializarea sa în scriitura academică. Dacă Selena reușește medierea și inovarea la nivelul propriilor forme de expresivitate (artistică), îmbogățind pop cultura americană prin efortul
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
face posibilă, dar și optimă, această raportare. 7. Criticismul postmodern: Raymie McKerrow Iată-ne ajunși la sfârșitul aventurii. Ultimul text636 pe care l-am ales spre analiză, în sprijinul ilustrării logicii acestei cercetări particulare, se intitulează Critical rhetoric: Theory and praxis (Retorica critică: teorie și practică) și îi aparține profesorului Raymie McKerrow de la Universitatea din Ohio de la Athens (Atena). Studiul a fost publicat, în anul 1989, în prestigioasa revistă de științe ale comunicării intitulată Communication Monographs (Monografii ale comunicării, în traducere
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
780. Oratorul (tradițional), prin urmare, va contribui la proliferarea dialecticii controlului și, desigur, atâta vreme cât nu întreține o relație dialectică cu ideologia, nu va reuși să rămână agent în contextul sistemului social. Materialitatea discursului, pe de altă parte, atrage atenția asupra "praxis"-ului folosit de retorica critică. Dacă Aristotel înțelegea prin praxis înțelepciunea practică, oferind termenului conotația sa etică tradițională, retorica critică, precizează McKerrow, renunță la această dimensiune, înțelegând prin praxis un mod de a acționa în manieră transformatoare asupra relațiilor sociale
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
controlului și, desigur, atâta vreme cât nu întreține o relație dialectică cu ideologia, nu va reuși să rămână agent în contextul sistemului social. Materialitatea discursului, pe de altă parte, atrage atenția asupra "praxis"-ului folosit de retorica critică. Dacă Aristotel înțelegea prin praxis înțelepciunea practică, oferind termenului conotația sa etică tradițională, retorica critică, precizează McKerrow, renunță la această dimensiune, înțelegând prin praxis un mod de a acționa în manieră transformatoare asupra relațiilor sociale, cât se poate de reale pentru participanții la configurarea lor
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
sistemului social. Materialitatea discursului, pe de altă parte, atrage atenția asupra "praxis"-ului folosit de retorica critică. Dacă Aristotel înțelegea prin praxis înțelepciunea practică, oferind termenului conotația sa etică tradițională, retorica critică, precizează McKerrow, renunță la această dimensiune, înțelegând prin praxis un mod de a acționa în manieră transformatoare asupra relațiilor sociale, cât se poate de reale pentru participanții la configurarea lor, însă fictive, în ce privește caracterul lor construit în și prin discurs. Retorica critică, prin urmare, nu elimină exigențele etice, însă
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
acest lucru nu ne poate deturna atenția, constată McKerrow, dinspre conștientizarea faptului că "discutarea unor astfel de practici (non-discursive - nota mea.) are loc în termeni de practici discursive"781. Prin urmare, încheie criticul, pentru a își îndeplini scopul transformator, analiza praxis-ului social trebuie "să discute în termeni concreți acele relații care sunt "reale" - care constrâng, realmente, discursul, și fac acest lucru în modalități pe care rareori le percepem în absența unei astfel de analize"782. În ce privește al treilea principiu pe
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
Readings in rhetorical criticism, Strata Publishing Company, State College, PA, 1995, pp. 312-335. Martin, Judith N., & Nakayama, Thomas K., "Thinking dialectically about culture and communication", în Communication Theory, 9, 1, February 1999, pp. 1-25. McKerrow, Raymie, "Critical rhetoric: Theory and praxis", 1989, în Carl R. Burgchardt (ed.), Readings in rhetorical criticism, Strata Publishing Company, State College, PA, 1995, pp. 126-147. Wander, Phillip C., Shadow Songs: History, ideology, and rhetorical responsibility, Troubador Publishing, Leicester, 2013. Wilbur Schramm (ed.), The Science of Human
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
328. 624 Ibidem; sublinierea mea. 625 Ibidem; sublinierea mea. 626 Ibidem; sublinierea mea. 627 Ibidem. 628 Ibidem. 629 Ibidem. 630 Ibidem, p. 329. 631 Ibidem. 632 Ibidem. 633 Ibidem. 634 Ibidem. 635 Ibidem. 636 Raymie McKerrow, "Critical rhetoric: Theory and praxis", 1989, în Carl R. Burgchardt (ed.), op. cit., pp. 126-147. 637 Raymie McKerrow, op. cit., în loc. cit., p. 126. 638 Ibidem. 639 Ibidem. 640 Ibidem. 641 Robert Hariman, "Status, marginality, and rhetorical theory", în Quarterly Journal of Speech, 72, 1986, pp. 38-54
[Corola-publishinghouse/Science/84943_a_85728]
-
posterioară a scizurii lui SYLVIUS. Porțiunea posterioară a parietalei a II-a se unește și cu circumvoluțiunea temporală a II-a, formând pliul curb. Aici se găsesc ariile 40 și 39, care, în hemisfera dominantă, au importanță în vorbire și praxis, iar în hemisfera nedominantă reprezintă o zonă asociativă cu rol în aprecierea imaginii corporale, stabilind relațiile spațiale ale eului corporal cu mediul înconjurător. Fața internă a lobului parietal se află între scizurile calosomarginală și cea perpendiculară internă. Ea delimitează lobul
Imagistica meningioamelor de convexitate by Vasile BUSUIOC, Silviu BUSUIOC () [Corola-publishinghouse/Science/100964_a_102256]
-
noroc. În filosofia clasică problema regimului social optim se pune în raport cu un etalon furnizat de către natură. Filosofia poli-tică modernă inversează perspectiva: natura nu mai furnizează un etalon de atins ci devine un obiect ce trebuie stăpînit. Acțiunea nu mai e praxis ci techne, adică mod de gestionare tehnică a ordinii sociale. Cînd domeniul de reflecție politică, apoi economică, se lărgește, inovațiile conceptuale devin indispensabile. Conceptele filosofiei poli-tice clasice și cele ale economiei domestice nu mai sunt suficiente. Trebuie inventată o nouă
[Corola-publishinghouse/Science/1513_a_2811]
-
că omul e bun prin natură. Soluțiile voievodului sunt umane și „umanizate”, ele nu aleg desprinderea de lume, refugiul în asceză, nu resping concretul, temporalul, alcătuirile omenești în genere. Depășirea „stării de lume” prin ascensiune spirituală (pe drumul palamit de la praxis spre theoria etc.) nu reprezintă nicidecum respingerea spațiului populat de oameni (omul pe pământ, între oameni, este perfectibil), nu constituie o negare a lumii, ci implicarea unei noi perspective pentru înțelegerea ei, acceptarea „cumpătării” și a „măsurii” (Antonie Plămădeală). Ce
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288381_a_289710]
-
of View and Unreliability in Ch. Brontë's Wuthering Heights, Conrad's Under Western Eyes and Mann's Doktor Faustus", Orbis Litterarum 29 (1974), 42-60. Waldmann, Günter, Kommunikationsästhetik. Die Ideologie der Erzählform, München 1976. Warning, Rainer (ed.), Rezeptionsästhetik. Theorie und Praxis, München 1975. Watt, Ian, The Rise of the Novel: Studies in Defoe, Richardson and Fielding, Londra 1957. Weber, Dietrich, Theorie der analytischen Erzählung, München 1975. Weber, Max, Gesammelte Aufsätze zur Wissenschaftslehre, Tübingen 1922. Wehle, Winfried, Französischer Roman der Gegenwart. Erzählstruktur
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
referitoare la zonele de indeterminare, vezi mai ales Ingarden, Das literarische Kunstwerk, 261 ș.u., precum și Vom Erkennen des literarischen Kunstwerks, 12, 49 ș.u., 250 ș.u., 300-301, 409 ș.u. 357 Vezi Rainer Warning (ed.), Rezeptionsästhetik. Theorie und Praxis, München, 1975, unde este publicat și capitolul despre zonele de indeterminare din cartea lui Ingarden Vom Erkennen des literarischen Kunstwerks: "Konkretisation und Rekonstruktion", 42-70. 358 Am descris acest fenomen într-un articol publicat anterior care făcea referire la situația narativă
by Franz Karl Stanzel [Corola-publishinghouse/Science/1079_a_2587]
-
iluminism, progresism, lipsă de prejudecată, provocare. Pe scurt, este o jucărie foarte frumoasă, care îi dă satisfacție. De aici ura față de cei ce amintesc că o graviditate nedorită poate să fie, dacă nu întotdeauna vinovată, măcar nepremeditată și că dacă praxisul sfătuiește pe bună dreptate scoaterea de sub incidența penală a avortului, nu înseamnă că prin aceasta avortul încetează să fie o vină pentru conștiință. Nu există anticonformism care s-o justifice, iar cei pentru care anticonformismul constă doar în susținerea fanatică
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
de sine stătător, tinde să-și piardă, în secolul XXI și din pricina prea complexelor hibridări, individualitatea. Secțiunea introductivă a lucrării, "Parodie romanescă vs. roman parodic?", explică preferința noastră pentru anumite moduri de înțelegere a parodiei și ne motivează opțiunea pentru praxisul romanului. Cele trei capitole care urmează ("Parodia literară în Antichitate. Evoluția formelor epice și apariția romanului", "Renașterea parodiei și romanul renascentist. Premise medievale, efecte în modernitate", "Parodii romanești ale secolului XX: de la practicile novatoare la teoriile postmoderne") reprezintă tot atâtea
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
special văduvele Și fecioarele. Acest aspect a fost impresionant tratat de Eduard Nagel, care indică Și posibilele influențe care explică întârzierea, influențe datorate riscului persecuției, experienței dificultăților cotidiene Și disciplinei penitente a Bisericii<footnote Eduard Nagel, „Kindertaufe und Taufaufschub. Die Praxis vom 3.-5. Jarhhundert in Nordafrika und ihre theologische Einordnung bei Tertullian, Cyprian und Augustinus”, Europäische Hochschulschriften, XXIII:144 , Frankfurt am Main, 1980, p. 55-76. În această lucrare face referiri la Botezul copiilor Și la amânarea botezului și vorbește despre
Familia în societatea contemporană by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/130_a_148]
-
până la limite extreme alienarea producătorilor, capitalismul contribuie la propria lui ruinare și servește proiectul comunist colectivizându-i pe oameni, dar și uneltele de muncă, și furnizând mijloacele pentru edificarea unei societăți a abundenței. Anticapitalismul marxismului* se înscrie așadar pe terenul praxisului - organizarea proletariatului - și a determinismului economic. Revoluția trebuie să apară în punctul de ruptură al sistemului capitalist pentru a realiza exproprierea expropriatorilor” și a încheia faza „preistoriei societății umane”. Cu Imperialismul, stadiul cel mai înalt al capitalismului, Lenin accentuează, în
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
Stalin* o va utiliza din belșug pentru a fonda marxism-leninismul*. MARXISM O CONCEPȚIE TOTALITARĂ A POLITICULUI? Dacă termenul „marxian” este aplicat mai degrabă operei lui Marx, iar cuvântul „marxist” posterității sale, și unul și celălalt desemnează o aceeași „filosofie a praxis-ului” care voia să înțeleagă lumea și în același timp s-o transforme în mod radical. Prolifica descendență intelectuală și doctrinele ulterioare care se reclamă de la numele lui aveau o anumită legătură cu această matrice simbolică dar, simultan, ele au
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
-a dintre Tezele asupra lui Fenerbach e clară în această privință: „Până azi, filosofii n-au făcut decât să interpreteze lumea, acum ea trebuie transformată. Idealului hegelian al unei științe absolute, Marx îi opune necesitatea unei științe practice, a unui „praxis” în care elaborarea teoretică și practica revoluționară se fecundează reciproc. Autorul Capitalului este și acela al Manifestului. Omul care înțelege să elucideze enigmele economiei capitaliste este și cel care a ținut în brațe la botez Asociația Internațională a Muncitorilor. în
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
lăsa să se întrevadă o „violență nemaiîntâlnită” față de indivizii și de grupurile care nu s-ar recunoaște în această întreprindere de atomizare și de remodelare a corpului social. O mitologie cu atât mai perversă cu cât era însoțită de un „praxis” care subordona în mod evident edificarea comunismului eliminării prealabile a „claselor dominante” ale societății, care făcea din violența revoluționară marea făuritoare a istoriei și care, la modul general, lăsa să planeze o suspiciune definitivă asupra valorilor și procedurilor unei democrații
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
profesiei, după afectare, adică bunuri necesare exercitării profesiei care nu existau în patrimoniul profesionistului în momentul afectării. În această categorie poate intra și o clientelă profesională sau comercială. De exemplu, un medic poate dobândi de la un alt medic așa numitul praxis totalitatea pacienților și logistica necesară de servicii acestora de către medici 89. • bunuri dobândite ca urmare a exercitării profesiei (cea mai importantă valoare fiind clientela). Potrivit art. 2324 alin. 3 C.civ. creditorii ale căror creanțe s-au născut în legătură cu o
Drept profesional. Teoria generală a contractului profesional by Maria Dumitru [Corola-publishinghouse/Science/1415_a_2657]
-
cont de latura fizică a limbii și a consemnării ei. Concepția praxematică, manifestată pe terenul a n a l i z e i d i s c u r s u l u i, prin recursul constant la noțiunea de "praxis", se ancorează principial în zona materialității, pornind și de la preceptele materialismului filozofic și economic. V. idealitate. D. FILOZ. 1978; DETRIE - SIBLOT - VERINE 2001. IO MATERIALITATE DISCURSIVĂ. Prin materialitate discursivă, M. Pêcheux a numit, în 1969, limba ca fiind locul material
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
1929), specialist german, considerat cel mai influent filozof din a doua jumătate a secolului al XX-lea. Reprezentant al teoriei criticii sociale, a catalizat, prin ideile sale, studiul comunicării, teoria literară, studiile politice și religioase. Lucrări de referință: Theorie und Praxis. Sozialphilosophische Studien, Neuwied, Berlin, 1963; Technik und Wissenschaft als "Ideologie", Suhrkamp Verlag, Frankfurt am Main 1968 (trad. rom. parțială Habermas, Jürgen, Cunoaștere și comunicare, Editura Politică, București, 1983, pp. 121-141, 142-189); Zur Logik der Sozialwissenschaften, fasc. 5 din "Philosophischen Rundschau
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
servanda) și, în ultimă instanță, pe redescoperirea convingerii grecilor antici că viața publică și violența nu au nimic în comun, în mod deosebit pentru că oamenii se deosebesc de animale în virtutea capacității lor de a vorbi (lexis) și de a acționa (praxis) și, astfel, prin tendința lor de a se grupa într-un polis de cetățeni protejați de violența fizică prin zidurile din jurul cetății lor. Această percepție esențială că violența este opusă vorbirii și acțiunii publice este în zilele noastre menținută vie
by John Keane [Corola-publishinghouse/Science/1061_a_2569]
-
and New York, 2001. Wurgaft, Lewis, "Identity in World History: A Postmodern Perspective" în Pomper, Philip, Richard Elphick, and Richard Vann, (eds.), World History. Ideologies, Structures and Identities, Blackwell Publishers, Oxford, 1998. Wyn Jones, Richard, "Message in a Bottle? Theory and Praxis in Critical Security Studies" în Contemporary Security Policy, 16:3, 1995, pp. 299-319. Wyn Jones, Richard, "Introduction: Locating Critical International Relations Theory" în Wyn Jones, Richard, (ed.), Critical Theory and World Politics, Lynne Rienner Publishers, Bouldon, London, 2001. Zehfuss, Maja
by IOANA LEUCEA [Corola-publishinghouse/Science/958_a_2466]