887 matches
-
noastră? Crezi tu că focul rugului râvnește mai mult la un fiu al seminției lui Sem decât la un altul? În Granada ne aflăm ca într-o arcă, am plutit împreună și ne vom scufunda tot împreună. Mâine, pe drumul pribegiei...“ Simțind că mersese prea departe, s-a întrerupt și, pentru a-și mai îndulci efectul spuselor, m-a cuprins cu brațele ce-i fluturau în niște mâneci largi mirosind a mosc și s-a pus pe plâns, rezemată de umărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
mergi și în Maghreb, dincolo de mare, e mai aproape. Tot acolo vom merge și noi.“ Dădu drumul cărții din mână și plecă fără să se mai uite la noi. Era pentru întâia oară când tatăl tău vorbea despre plecarea în pribegie și aș fi vrut să-l întreb mai multe despre decizia lui și despre hotărârile pe care le luase, dar nu cutezam, iar el nu mi-a vorbit decât o singură dată despre acest lucru, a doua zi, ca să-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
locurile unde se află acele comori! Nu știu, în ce mă privește, dacă aceea pe care o strânseseră vreme îndelungată suveranii nasrizi e tot îngropată în acest pământ al Andaluziei, dar nu-mi vine a crede una ca asta, căci pribegia lui Boabdil era fără speranță de întoarcere, iar rumii i-ar fi îngăduit să ia cu el tot ce dorea. El a plecat așadar spre uitare, bogat, dar vrednic de milă, iar în momentul când străbătea ultima trecătoare, de unde încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
probleme cu stăpânirea creștinilor, rumii, care se dovedeau înțelegători în primele zile ale victoriei. De fapt, viața și-a reluat pe dată cursul în Granada ocupată, ca și cum Ferdinand ar fi dorit să evite ca musulmanii să plece în masă în pribegie. Ostatecii s-au întors la familiile lor chiar a doua zi după intrarea regelui și a reginei în oraș, iar tata ne-a povestit că fusese tratat cu mai multă considerație decât dacă ar fi fost un oaspete princiar. La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
și al Isabelei, care decreta „ruperea definitivă a oricărei relații dintre evrei și creștini, ceea ce nu poate fi adus la îndeplinire decât prin expulzarea din regatul nostru a tuturor evreilor“. De acum aceștia erau siliți să aleagă între botez și pribegie. Dacă optau pentru ultima soluție, aveau la dispoziție patru luni pentru a-și vinde bunurile mobile și imobile, dar nu puteau lua cu ei nici aur, nici argint. Când, a doua zi după proclamație, Sara a venit să ne vadă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
ar fi reacționat dacă ar fi auzit rostindu-se pe ton zeflemitor vorbele „sfânta credință catolică“. De cum sfârși Sara cu imitația, maică-mea îi adresă singura întrebare cu adevărat importantă: — Ce-ai hotărât să faci? Ai să alegi convertirea sau pribegia? Îi răspunse cu un zâmbet afectat, apoi cu un „Mai am timp!“ care se voia degajat, dar suna fals. Mama mai așteptă câteva săptămâni înainte de a-i pune din nou aceeași întrebare. Răspunsul nu a fost diferit. La începutul verii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
cucernice le tot prefirau, neobosite. În jurul predicatorului, patru chipuri bărboase și grave, printre care și cel al lui Mohamed, tatăl meu, patru chipuri prelungi peste care se așternea aceeași neliniște pe care șeicul o întărâta fără milă. — Plecați, porniți în pribegie, lăsați-L pe Dumnezeu să vă îndrume pașii, căci dacă veți accepta să trăiți într-o țară în care sunt batjocorite învățăturile Credinței, în care sunt aduse insulte în fiecare zi Cărții Sfinte și Profetului - rugăciunea și mântuirea să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
Nu puteați să vă părăsiți țara spre a căuta refugiu altundeva?“ De acum, veți avea iadul drept locuință. În acel an de încercări și de sfâșieri se termina răgazul de trei ani acordat granadinilor pentru a alege fie supunerea, fie pribegia. Potrivit acordului de capitulare, mai aveam vreme până la începutul anului creștin 1495 ca să ne hotărâm, dar cum traversarea mării spre Maghreb se dovedea riscantă începând cu luna octombrie, era mai bine să plecăm primăvara sau, cel mai târziu, vara. Aceluia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
cel Atotputernic. Astaghfirullah nu a tăgăduit ceea ce era limpede: — Dumnezeu e bun, iar răbdarea Sa e nesfârșită. El nu cere aceleași lucruri de la cei care pot și de la cei care nu pot. Dacă dorești să-I dai ascultare plecând în pribegie, dar nu poți s-o faci, El va ști să citească în inima ta și te va judeca după intențiile tale. Nu te va condamna la muncile iadului, însă iadul tău ar putea să se găsească pe acest pământ și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
-l că vrea să-i tragă pe toți ai săi spre Gheena, a plecat fără să-și mai vândă pământurile, făgăduindu-și să se întoarcă singur câteva luni mai târziu spre a găsi un cumpărător. Și pentru Astaghfirullah sunase ceasul pribegiei. Nu a luat cu sine nici aur, nici veșminte de preț, doar un Coran și merinde pentru drum. A sosit apoi luna dhul-hijja, cerul s-a acoperit de nori, iar nopțile au devenit mai răcoroase. Tatăl tău încă se îndărătnicea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
Almeria și trebuia să se afle acolo până în trei zile. În ajunul plecării, Hamed a venit să ne ureze drum bun și am priceput că nu era străin de exaltarea lui Mohamed. L-am întrebat dacă pleca și el în pribegie. „Nu, mi-a răspuns el zâmbind, eu nu voi pleca decât după ce va fi eliberat și ultimul captiv musulman.“ Salma a stăruit: — Riști să rămâi mult și bine într-o țară necredincioasă! Dezrobitorul avu un zâmbet enigmatic, dar nu lipsit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
să se îndepărteze de coastă, mama m-a strâns cu putere la piept. În jurul nostru, femei, bătrâni se rugau, se tânguiau, glasurile lor abia fiind acoperite de zgomotele mării. Doar tata a rămas senin în ziua aceea de plecare în pribegie, iar pe buzele lui, Salma a putut chiar citi, de-a lungul întregii traversări, un zâmbet straniu. Căci se pricepuse să-și rostuiască, în chiar miezul derutei, un minuscul câmp al victoriei. II Cartea de la Fès Aveam vârsta ta, fiule
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
mi-a fost nefastă. Abia după ce m-a lăsat jos, Khâli s-a întors spre Mohamed. — Te așteptam de mult, i-a lansat el pe un ton în care se ghicea reproșul, deoarece nimeni nu ignora stingheritoarea idilă care întârziase pribegia măsurătorului. Cei doi bărbați s-au îmbrățișat totuși. Apoi unchiul meu s-a întors pentru prima oară înspre Warda, care stătea deoparte. Privirea lui a fost pe punctul să zăbovească asupra ei, dar a lunecat iute în depărtare. Alesese să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
se trezesc cu beregata tăiată, iar catârgiul vine să-și ia înapoi animalele și partea de pradă ca i-a fost lăsată. Potrivit ofițerului, mulți granadini sosiți la Fès sau la Tlemcen avuseseră parte de astfel de pățanii. În schimb, pribegii care aleseseră să meargă la Tunis, la Tetuan, Salé sau Mitidja din Alger nu fuseseră supărați cu nimic. — Întoarceți-vă în port, ne sfătui el, și așteptați. De îndată ce se va forma o caravană de neguțători, plecați alături de ei. Caravana va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
la ea fără rușine, s-a pus să povestească, gesticulând de zor și vorbind răsunător, tot ce i se întâmplase de când părăsise, cu puțin înaintea noastră, cartierul Albaicin. — Mulțumesc Ziditorului zi de zi că m-a îndrumat să iau calea pribegiei, căci cei care au ales să se boteze sunt acum victimele celor mai rele prigoane. Șapte dintre verii mei sunt în temniță, iar o nepoată a fost arsă de vie împreună cu soțul ei, acuzați că au rămas evrei în taină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
public, căci acei musulmani convertiți de-a sila refuzau să-și renege religia. Ei au trimis la Fès mesaje sfâșietoate. Fraților, spunea una dintre epistolele lor, dacă la căderea Granadei am dat greș cu datoria noastră de a porni în pribegie, a fost doar din lipsă de mijloace, căci noi suntem cei mai săraci și mai slabi dintre andaluzi. Astăzi, am fost nevoiți să acceptăm botezul spre a salva viețile soțiilor și copiilor noștri, dar ne este teamă că vom stârni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
și de alianță. Asta e realitatea. Poate, peste câțiva ani, lucrurile se vor schimba, dar astăzi, nici unul dintre suveranii musulmani pe care i-am întâlnit nu mi s-a părut îngrijat de soarta granadinilor, fie că e vorba despre noi, pribegii, sau de bieții străini. În privirile mele era nu atât dezamăgire, cât mai degrabă surpriză. — Ai să mă întrebi, continuă Khâli, de ce le-am spus acestor oameni care erau aici contrariul adevărului. Vezi tu, Hassan, toți oamenii ăștia încă țin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
Granada. În fiecare zi se uită la ea, și, uitându-se la ea, oftează și se roagă. În fiecare zi revin în amintirile lor bucuriile, obiceiurile, o anume mândrie mai cu seamă, lucruri pe care nu le vor regăsi în pribegie. Singura lor rațiune de a trăi este de a se gândi că în curând, datorită marelui sultan sau Providenței, își vor regăsi casa, culoarea pietrelor ei, miresmele grădinii ei, apa fântânii ei, intacte, neschimbate, ca în visele lor. Ei trăiesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
ucis, poate ca să se răzbune sau ca să se apere, dar nu ca să fure! Ceea ce este adevărat nu are însemnătate decât pentru Dumnezeu; pentru noi, important este ce cred oamenii. Tatăl tău avea de gând s-o pornească din nou în pribegie, spre Tunis sau vreun alt oraș, când inima lui a amuțit, brusc, în zilele de ramadan din anul trecut. Salma respiră adânc înainte de a continua: — Invitase câteva persoane acasă pentru a cina împreună de întreruperea postului, dar nici una nu avusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
dezmierd copilul și pe mama sa, să-i contemplu pe amândoi în gesturile de zi cu zi, mai cu seamă la alăptat, care mă emoționa mereu. Așa că n-aveam deloc chef să-i trag după mine pe drumurile anevoioase ale pribegiei. Nici spre Florența, nici măcar spre Tunis, așa cum mi se sugerase în anul acela, în niște împrejurări ciudate. Mă aflam într-una din zile la cardinalul Giulio, cu puțin timp înainte ca el să plece spre Toscana, când se înfățișă un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
înțelegere. La această euforie nebunească, eu nu mă simțeam în stare să mă alătur, atât de tare rămăseseră întipărite în minte istorisirile ultimelor zile ale Granadei, când tata, mama, Sara și întreaga mulțime a celor ce aveau să ia calea pribegiei erau convinși că dezrobirea era sigură, când nutreau cu toții un dispreț unanim pentru Castilia triumfătoare, când deveneau bănuitori față de oricine cuteza să se îndoiască de sosirea iminentă a ajutoarelor. Prevenit de pățania alor mei, învățasem să nu mă încred în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
voii Celui-de-Sus. Când i-am explicat, în câteva cuvinte scurte, despre ce era vorba, Maddalena s-a ridicat în picioare. Încet, după obiceiul ei, dar fără nici o șovăială, de parcă ar fi știut dintotdeauna că o voi chema după mine în pribegie. L-a luat de mână pe Giuseppe și a pornit în urma mea spre a ne duce la papă, care ne-a binecuvântat, ne-a lăudat curajul și ne-a încredințat ocrotirii lui Dumnezeu. I-am sărutat mâna și i-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
Granada: oare nenorocirea e cea care mă cheamă sau eu sunt cel care chem nenorocirea? O dată mai mult, fiule, sunt dus de marea asta, martoră a tuturor peregrinărilor mele și care te duce acum și pe tine spre prima ta pribegie. La Roma, erai „fiul Africanului“; în Africa, vei fi „odraslă de rumi“. Oriunde ai fi, unii vor dori să-ți cerceteze pielea și rugăciunile. Ferește-te să le măgulești instinctele, fiule, ferește-te să cedezi sub presiunea gloatei! Musulman, evreu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
fascinează, rămâne în mine. Nu sunt al despărțirilor, ci al revenirilor. Nu am fascinația înaintării, ci a unei mereu întoarceri. Nu plecare, ci mereu revenire. De fapt, nu am plecat niciodată. Am revenit mereu, întors ca dintr-o continuă despărțire, pribegie. Cunoașterea, întâlnirea mea cu locuri străine a fost mereu ca o revedere. Nu am trăit fascinația întâlnirilor cu locuri străine, neobișnuite - chiar atunci când am avut astfel de experiențe -, ci totul era parcă revenire. Mai fusesem cândva pe acolo. M-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
pregătește intens ca să-și asume a mia oară, asumarea asumării și reforma reformei. Văzând cu ochii, datorită eforturilor susținute ale guvernanților actuali, România se modernizează în ritm rapid, energic și radical, medicii, profesorii, studenții și ultimii meseriași pricepuți iau drumul pribegiei peste hotare, pensionarii se tratează de boli cu indiferență, ceaiuri și mai ales rugăciuni care dacă nu te duci la popă, ca să dai de parastas, nu te costă nimic. Numai eu, stau aici pe bancă și deplâng decesul statului social
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]