1,948 matches
-
patru dinspre zori,/ Trei pești zburători/ Din nu se știe ce ocean/ Rămaseră fără un ban./ O-la-la”. Câteodată e fantast în genul lui E. A. Poe, exemplul cel mai ilustrativ, poate, fiind imaginea proliferării infinite a lunilor. În permanență e depravat, „sărman” și „blestemat”, ca Paul Verlaine. Iată-l, „trestie sfâșiată de vânt”, într-o tavernă, ce „miroase-a pământ,/ A cer și a fete frumoase”, bând fără contenire, noapte și zi: „Ne-am frânt oasele nedormind și beți/ Am mângâiat, cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289917_a_291246]
-
iubire cu cei săraci de aici, vor avea parte de comuniunea lui Dumnezeu și a sfinților Săi în viața viitoare, miluind acum, vor fi miluiți atunci, ascultând acum glasurile săracilor, vor fi ascultați și lăudați la Judecată, oferind hrană celor sărmani, se vor veseli de bunătățile cele nestricăcioase ale Împărăției veșnice, adăpând pe cei însetați, vor primi Apa cea vie, îmbrăcând pe cel gol, vor dobândi veșmântul nemuririi, găzduind pe cei străini, vor primi găzduire în Împărăția lui Dumnezeu, vizitând acum
Studia Basiliana III by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/173_a_142]
-
categorii intratextuale, întreg demersul fundamentându-se, practic, pe ideea grupurilor asociative, deși nedenumite ca atare: o intratextualitate prozastică; o intratextualitate transprozastică; o intratextualitate transgenerică; o intratextualitate transauctorială. Fiecare subcapitol ilustrează câte o categorie: intratextualitatea prozastică este analizată în spațiul operei Sărmanul Dionis, fără să depășim granițele textului. Se obțin serii intratextuale, constelații intratextuale, dintre care unele vor fi confirmate în următoarele categorii intratextuale, altele nu. Am spus nuvelei operă pentru că este un text care a văzut antum lumina tiparului. Ca și
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
marmură neagră (ibidem, 315). Pânza de imagini, dar mai ales registrul de personaje din paginile eminesciene, sunt răscolite într-un traseu critic reconstructiv, pentru a identifica toate corespondențele posibile cu literatura dinainte. Tipurile literare ce au intrat în alcătuirea nuvelei Sărmanul Dionis sunt ușor de determinat. Întâi de toate, reapar aici avatarii faraonului Tlà și ai reginei Rodope. Conjurația cărții astrologice e faustiană, Riven-Ruben e un Mephistopheles. Călătoria înapoi în timp și revenirea sunt și ele înrudite cu regresiunea lui Faust
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
el clipind din ochi și imitându-mi glasul întocmai" (Eminescu: 2011, II, 205) [glasul gândului]. Scriitorul vorbește cu gândurile cititorului, îi intuiește așteptările nevoia de verosimil și apelează la mijloace în consecință. O situație asemănătoare întâlnim și în deschiderea nuvelei Sărmanul Dionis, cu diferența că aici se realizează o încadrare simetrică incipit-excipit, cu finalitate (mai mult sau mai puțin) lămuritoare și funcție de autoreferențialitate auctorială: "Cu drept cuvânt cetitorul va fi clătit din cap și va fi întrebat prin mintea cărui muritor
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
numai un mare matematician spre a se scoate la iveală și această neștiută periție a poetului (Călinescu: 1999, 249). Adevărul științific din paginile eminesciene nu trebuie să capteze mai mult decât formularea lor poetică. Dar pasiunea manifestată de autorul nuvelei Sărmanul Dionis pentru un domeniu al științei sau altul își găsește o reflectare prea vizibilă în text, ca să fie ignorată într-un studiu axat pe intertextualitate. Intuirea tabloului în care timpul avea să coloreze (in)finitul după teoria relativității sau chiar
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
însuși. Savantul a primit o scrisoare în 1928 de la o ferventă cititoare a operei eminesciene, tânăra Melania Șerbu, care scrisese la destinatar "domnului Profesor Albert Einstein, descoperitorul teoriei relativității, Berlin" și atât. Brașoveanca îi propune omului de știință lectura nuvelei Sărmanul Dionis în cheia teoriei relativității restrânse (1905). Răspunsul lui Einstein nu va întârzia: "Mult stimata domnisoară Șerbu, înțeleg că v-a căzut în mână o lucrare de popularizare a teoriei relativității care atinge doar marginal subiectul propriu-zis. Deduc acest lucru
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
unei cărți recente a lui Edmund Edward Fournier d'Albé (nu se precizează titlul, universitarul de la Birmingham publicase șase lucrări ), apud T. Ulmu " Pe marginea "Sărmanului Dionis"", Gândirea, anul III, nr. 6/1923, pp. 132-133. 71 George Panu [Lectura nuvelei Sărmanul Dionis la Junimea, 1 septembrie 1972], Mărturii despre Eminescu. Povestea unei vieți spusă de contemporani, volum editat de Cătălin Cioabă, București: Editura Humanitas, 2014, 190. 72 Tot în aceeași perioadă apăruseră alte două articole pe tema legăturii dintre Eminescu și
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
de toate durerile celorlalți oameni”. Timp de douăzeci de ani ea își va da toată silința în această direcție. Sub titlul Idealul nefericirii, Janet descrie rătăcirile acestei femei care nu are decât un scop: să le vină în ajutor celor sărmani, „fiind mai săracă decât săracii” și gustând „voluptatea lipsurilor”. În cele din urmă, va fi internată la spitalul parizian Salpêtrière, suferind, după cum ne spune Janet, de un delir psihastenic însoțit de îndoieli și obsesii. Relațiile cu alte mecanisme de apăraretc
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
rezistenței pacientului. În schimb, deși recunoaște că adeziunea acestuia din urmă la interpretare este apreciabilă, el lasă să se înțeleagă, nu fără o anumită ironie, că psihanalistul tinde să păstreze avantajul de partea lui: „Noi avem întotdeauna dreptate în fața acestei sărmane ființe lipsite de ajutor pe care o analizăm, oricare-ar fi comportamentul său față de afirmațiile noastre”. După care adaugă că un „nu” al pacientului nu dovedește nimiccu privire la exactitatea interpretării, iar un „da” direct este la fel de echivoc. De fapt
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
pe Colonelul Rioșeanu pentru prelungirea pașaportului atentatorului, îl sancționează pe Generalul Petrovicescu și Radu Mironovici, complet în afara cazului Döring, rezultă în mod evident că el avea cunoștință de toată țesătura criminală a pregătirilor pentru înlăturarea Legiunii de la cârma țării, iar sărmanul maior german fusese un pion nevinovat, prin sacrificarea căruia trebuia să se declanșeze mecanismul ucigaș, pe care dacă nu însuși generalul îl manevra, în cel mai bun caz îl ocrotea și monitoriza. Desigur că prin această carte, plină de neadevăruri
Un dac cult : Gheorghe Petraşcu by Gheorghe Jijie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/832_a_1714]
-
a obiec‑ tat artistului aspectul prea sobru al culorilor: ar trebui să pui mai mult aur; capela mea o să pară destul de sărăcăcioasă; la care Michelangelo i‑a răs‑ puns: aceia pe care eu i‑am pictat erau niște bieți oameni sărmani. Transpunerea în cuvinte a plafonului capelei Sixtinei este un lucru aproape imposibil. Michelangelo a creat în această operă magnifică o chintesență a valorilor umane; de aceea s‑a spus despre Michelangelo că ar fi creat o lume supraomenească. În opera
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_987]
-
un centru de plasament care funcționa pe lângă biserica cu același nume: "Manea Brutaru". În anul 1831, prin capitolul 8 al Regulamentului Organic al Valahiei, s-a stabilit o reglementare a unităților de asistență socială existente la acea dată: Institutul copiilor sărmani, Casa de ajutorare a săracilor etc., care erau sprijinite de Biserică prin logofătul bisericesc. În anul 1881 s-a creat un serviciu de asistență socială în cadrul Primăriei Bucureștiului, iar în 1894, prin Legea de reorganizare a comunelor urbane, s-a
Biserica şi asistenţa socială din România by Ion Petrică [Corola-publishinghouse/Science/899_a_2407]
-
la istoria politică a fost reconcilierea catolicilor cu democrația. Aceasta este centrul democrației creștine și ceea ce o distinge fundamental de catolicismul social. Ea realizează sinteza între recunoașterea libertăților și a suveranității poporului în plan politic și cerințele sociale, "nevoile oamenilor sărmani", după cum spunea Giorgio La Pira. Este inutil să revenim aici asupra evoluției Bisericii cu privire la conceptul de democrație, pînă la opțiunile lui Pius al XII-lea, pregătite de gîndirea anilor 1930, mai ales de cea a lui Maritain, și impusă apoi
Europa democraţiei creştine by Jean-Dominique Durand [Corola-publishinghouse/Science/1434_a_2676]
-
de 1.000.000 de lei pentru reparatul sediului care se află într-o stare mizerabilă. Proprietarul imobilului ne-a amenințat cu evacuarea dacă nu grijim sediul (subl.ns.)”. Cum naționalizarea imobilelor va fi legiferată abia pe 11 iunie 1948, „sărmanii” băieți „progresiști” trebuiau să se conformeze ultimatumului proprietarului, pentru a nu fi nevoiți să-și mute sediul „organizației” la umbra vreunui copac din parcul Copou! Până la urmă s-au gândit că n-ar fi rău să apeleze și la „mila
Întâmplări din vremea Ciumei Roşii by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1230_a_1931]
-
la adresa opozanților, trimise de la București prin toate ungherele țării, inclusiv la Vaslui. Acesta a fost cumplitul „arsenal” propagandistic încurajat și susținut din răsputeri de ocupanții de la răsărit ce în anul de grație 1946 erau în jur de 614.000, consumând sărmanele rezerve alimentare ale lumii satului, jefuind, violând și asasinând pe oricine le ieșea în cale. În primul volum al acestei lucrări, am scris (strict după documentele arhivistice) despre grozăviile de atunci. Imperturbabili, comuniștii vasluienni își urmau neabătut drumul trasat punct
Întâmplări din vremea Ciumei Roşii by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1230_a_1931]
-
noul parlament trei deputați, a început să-i cam doară în cot de nevoile oamenilor, sau, cel puțin așa reiese din documentele pe care le-am cercetat în amănunt. Ni vi se pare de actualitate problema? Iată ce scria același „sărman” tovarăș Petru Bighiu în raportul său: „...pe tărâmul reconstrucției activitatea Consiliului Județean al F.N.T.D.R.-ului a fost aproape inexistentă. În instrucțiunile primite de la centru ni se cerea ca toate organizațiile din Federație să ducă activitate pe linia C.A.R.S.
Întâmplări din vremea Ciumei Roşii by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1230_a_1931]
-
ns.). Scuza acestor tovarăși a fost că a fost frig. Dar până la urmă se dovedește că acești tovarăși nu sunt ridicați politicește și nuși dau seama de scopul și rolul organizației noastre (subl.ns.)”. Credem că tocmai asta nu înțeleseseră sărmanii tovarăși înfierați: scopul și rolul UTM ului. Ca să nu se spună la „județiană” că aruncă vorbe-n vânt și fitiluri fumigene, tov. Olaru dă și exemple de „nedumiriți”: „...Tov. Tălmaciu Terente secretarul org. comunale Cursești nu a venit la ședința
Întâmplări din vremea Ciumei Roşii by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1230_a_1931]
-
în sensul că am putut intra mai ușor în pielea personajelor de pe teren. Succesiv am fost asimilat unui pelerin, jurnalist, jandarm, polițist în civil, infirm, distribuitor de pomană, infractor, cerșetor, colector de fonduri, agent provocator, propagandist neoprotestant, preot „în civil”, sărman cu duhul, agent electoral etc. Am căutat mult, nu am știut mereu ce doresc de fapt, am fost câte puțin și tot din cele de mai sus. Am fost eu însumi și m-am simțit nespus de bine ! Neuitând niciun
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
detașat de la regionala CFR Galați, simte nevoia să-mi spună că „este credincios, dar nu habotnic, ca o parte dintre ăștia... Eu sunt șef de tren, dar nu sunt din regionala asta. Pelerinii sunt așa, cum să zic, oameni mai sărmani. Eu nu trebuie să mă uit la biletul lor ca să-i recunosc. Trenul are un singur vagon suplimentar pentru eveniment, presa asta exagerează mult. Nu are CFR-ul bani de trenuri în plus. Pentru presă, pelerinajul este ca lingura de
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
mult, unul dintre membrii acesteia, masiv, îmbrăcat într-o geacă de doc neagră, ceea ce-l făcea să semene cu un agent de pază în exercițiul funcțiunii, îi ține la distanță pe cei care încearcă să se apropie, mai ales oameni sărmani și cerșetori, prezenți în număr mare în acel moment în zona unde avea loc masa rromilor. Ajungem în sfârșit în fața raclei, împodobită cu flori albe, mulțime de flori, inclusiv sub forma unor lampioane ce se balansau ușor în bătaia vântului
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
cer. O adolescentă handicapată, cu o boală neurologică gravă ce pare că i-a sculptat fața, dorește să ajungă aproape de raclă, tremură din toate încheieturile, seamănă cu o păpușă stricată ce se încăpățânează să mai aducă încă bucurie unor copii sărmani. Persoanele aflate în imediata apropiere a raclei nu știu ce atitudine să adopte față de ea, dar până la urmă adolescenta atinge racla și o sărută, balansându-se îngrijorător. Surprinzătoare, și de această dată, capacitatea preoților de a recunoaște suferința reală, acolo unde ea
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
al tinerilor cu bani, pe care-l întâlnești doar în capitalele occidentale ale lumii. Nu aveau nimic din aerul de „Eastern Europe” al bucureștenilor, fără a mai vorbi de îmbrăcămintea ieftină a oamenilor din rândul de așteptare, în general oameni sărmani, cu nevoi multe. Figurile lor sunt și ele foarte studiate, la fel ca și semnătura hainelor : ea poartă ochelari demodați de tipul anilor 1990, alungiți, care-i îmbracă toată fața, el are cioc și o umbră ușoară de mustață blondă
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
nervos sau obosit, și-mi spune : „Bă, tu trebuie să fii unul dintre ăia care merge sus la mănăstire, la Prislop. De când cu pelerinajul, ni s-a umplut orașul de moldoveni ca tine”. Apoi începe să-mi scormonească în rucsac, sărmanul meu rucsac suferea o a doua percheziție în timpul pelerinajului, după cea a poliției în civil din București, găsește o sticlă de apă minerală desfăcută de jumătate de litru, am făcut imprudența să o las în rucsac, nici prin gând nu
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
părăsit complet zona, o pot vedea cum dă jos cu grijă de pe cap batista, o împăturește cu grijă sărutând-o, apoi o așază undeva într-un buzunar interior al hainei de piele neagră cu care este îmbrăcată. Doi : o fetiță sărmană, de șase-șapte ani, de o frumusețe angelică, are în grijă rama metalică plină de nisip unde se aprind lumânări de către pelerinii aflați în zonă. Este îmbrăcată într-un trening roșu aprins, prinde lumânările cu grație și delicatețe, parcă ar fi
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]