1,471 matches
-
ca sfârșit perpetuu (ceea ce ne oferă un sprijin ideal „împotriva tentației optimismului revoluționar“), postulând „invariabilitatea naturii umane, iremediabil sortită decăderii și corupției [...] Adesea reacționarul nu e decât un înțelept versat, un înțelept interesat care, explorând politic marile ade văruri metafizice, scrutează fără slăbiciune sau milă dede subturile fenomenului uman pentru a-i proclama hidoșenia. Un profitor al cumplitului“ (un profiteur du terrible), cum scria Cioran în 1957, în eseul său despre Joseph de Maîstre (în fapt, autoportret sadea) și „gândirea reacționară
Ce mi se-ntâmplă: jurnal pieziş by Dan C. Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/580_a_1318]
-
la acțiune, supliciul lecturii pare că abia a început. " Geniul observației - scrie Balzac - pe care-l poseda Popinot era deci, în mod necesar, bifrons: el ghicea virtuțile mizeriei, bunele sentimente jignite, frumoasele acțiuni, în principiu, devoțiunile necunoscute, în timp ce încerca să scruteze în adâncul conștiințelor cele mai mici indicii ale crimei, firele cele mai vizibile ale delictelor, spre a desluși întregul.. Patrimoniul lui Popinot - continuă Balzac - valora o rentă de o mie de scuzi. Soția sa, sora domnului Bianchon-tatăl, medic la Sancerre
Supliciul lecturii by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/15862_a_17187]
-
de o "insuportabilă" ușurătate. Rubedeniile îndepărtate ale filmului lui Jiri Menzel sunt filmele lui Charles Chaplin, Goana după aur (1925), Luminile orașului (1931), Timpuri noi (1936), Dictatorul (1940) cu acel amestec de ironie, cruzime și tandrețe, de o naivitate care scrutată cu un ochi atent lasă să se vadă ridurile lacrimei. Lecția fundamentală pentru Jan se bazează pe două imperative contradictorii " Nu auzi nimic, nu vezi nimic" și "Auzi tot, vezi tot" punctată de palmele peste ceafă ale proprietarului restaurantului, astfel
Jan care rîde și Jan care plînge by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/8793_a_10118]
-
pentru gest și acțiune, fascinat de lumea spiritului și legat fatal de efemeritatea materiei, el este un personaj în care lumea s-a polarizat maniheic. Cu un ochi privește mereu spre ceruri, spre zările pure ale transcendenței, iar cu celălalt scrutează scurtcircuitările satanice ale istoriei, mizeria morală și neîntrerupta proximitate a păcatului. Denunțul materiei prin exhibarea sărăciei sale, autodenunțul prin expunerea fără menajamente, încărcarea celui mai simplu gest cu o măreție tainică și tragică fac din Ion Grigorescu un artist greu
Mic dicționar de Sf. Ion by Pavel Șușară () [Corola-journal/Journalistic/10973_a_12298]
-
Elvin mărturisește o asemenea întîmplare în preambulul numărului 71 - toamna 2009 al revistei LETTRE INTERNATIONALE: „Recitind filele selectate pentru acest număr, am constatat că istoria recentă se află pe primul plan". Istorie recentă înseamnă tot secolul 20 (și pînă azi), scrutat în excepționale eseuri, pagini memorialistice, biografice și de proză. Nimic arid, nimic plicticos, fiindcă informația, în general cunoscută, are parte de interpretări noi, uneori sclipitoare sub condeiul unor specialiști care știu să scrie atrăgător. Ei se numesc Benjamin Lahusen (Carl
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/6771_a_8096]
-
sa; să le trădeze, totuși, cu plan sau cu bună știință. Ceva indelebil în caracterul sau mereu clătinat, de a trădă... * Aici, anume, citatul din Henri Michaux: "Adevăr al visului. Nimeni nu vede limpede de unde poate veni trădarea, de unde îl scrutează ochiul trădătorului lăuntric." * * * "Nebun nu este cel ce și-a pierdut rațiunea. Nebun este cel ce a pierdut totul, în afară rațiunii." (Chesterton) * Un mort care nu se lasă, care nu se dă bătut, întrebînd de dedesubt: - O mai fi
Ochiul interior al trădării by Constantin Țoiu () [Corola-journal/Journalistic/18058_a_19383]
-
o hârtie, pe care o înmînă lui Dan Bogdan. Acesta se ridică să plece. Ioanide îl conduse până la poartă și-l urmări cum dispăru în colțul apropiat al străzii. Când însă întoarse capul în cealaltă parte, zări pe Gonzalv Ionescu scrutând numerele de la porți, în mână cu voluminosul ghiozdan. Situația devenea periculoasă. Ioanide plănui un moment de a-și lua repede pălăria din cuier și a fugi în direcția apucată de Bogdan, pe urmă se răzgândi, închise poarta cu cheia (fiecare
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
instrucții lui Butoiescu, chiar după încetarea lucrului, astfel încît se întoarse acasă pe jos, cu șapca de mecanic lăsată pe frunte, după ora nouă. Cartierul lui era ca de obicei pustiu. La colțul străzii zări o umbră zveltă feminină care scruta adâncimile străzii ezitând a lua o hotărâre. Cu cât se apropia, Ioanide se încredința că umbra era Pica. Atunci când fu lângă ea, o prinse de braț. - Ce faci tu aici? Fata scoase un țipăt și întoarse spre arhitect ochii de
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
cu priviri interogative, atras de conversație, un personaj inedit în comerțul de cafele, după stofa hainei, după părul scurt și ochelari, arătând a austriac sau german. - Domnul întreabă, zise vânzătorul către el, dacă avemun impiegat Tudor Ioanide. Individul cu ochelari scrută pe Ioanide cu severitate, apoi decise scurt: - Este o eroare. Nu avem nici un astfel de funcționar. Ioanide se căi că nu luase hârtia spre a o arăta. Pe urmă își zise că un exces de anchetă denotă lipsă de tact
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
ziare în mână, și vesti gâfâind celorlalți: - Germanii au intrat în Praga!1 - Oo, se indignă doamna Ioanide, ce grozăvie!Fiica părea ea însăși emoționată ca și mamă-sa, dar privind cu coada ochiului către Tudorel nu spuse nimic. Ioanide scrută cu mare răceală bizarul entuziasm al lui Tudorel. - Mă rog, zise el, am impresia că te bucuri de o catastrofă.Intimidat, Tudorel dădu o explicație ocolită: - Europa se transformă. Ioanide se uită la el mai teribil decât Meduza la Perseu
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
mă iertați, zise, trebuie să inspectez șantierele. Vă las. Și plecă. În urma lui, cele două femei vorbiră despre Egipt, despre mode și alte chestiuni feminine în chipul cel mai liniștit din lume, și Ioana conduse pe Sultana până în stradă. Ioanide, scrutând pe Sultana și Indolenta, puse una în fața alteia, nu putu evita o observație: între ele exista o analogie de contrast simetric ca între un corp convex și unul concav. Amândouă erau planturoase, atletice, pasionale, femei solicitând vigoarea bărbatului, niște flăcări
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
tot comerțul lui Saferian era o necesitate. Dacă n-ar fi existat, Saferian trebuia inventat. Demirgian nu lucra în silă, ci din conștiinciozitate, aflîndu-se mereu în treabă din proprie inițiativă. De se întîmpla să se găsească neocupat într-o după-amiază, scrutând cu ochii prin prăvălie, descoperea o molie. . - Sahag, striga el, ia întoarce repede covoarele alea, săștii că s-au umplut de molii. Să faci bine să te duci la drogherie. . Cu mâinile în buzunar, Demirgian se plimba altă dată prin fața
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
înflăcărat. Nu a rămas dragon mult timp, și acum avem un fiu. E foarte înalt și sănătos pentru vîrsta lui, și pare a fi inteligent, și are toate șansele să fie un om bun cînd va fi mare. Ea îi scruta în continuare fața, de parcă ar fi încercat s-o citească. El îi evită privirea și spuse stînjenit: — Nu-ți face griji. Nu sînt beat, dacă asta crezi. Cînd își întoarse privirea, ea dispăruse și Martha stătea cu un pahar spunînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2040_a_3365]
-
sub Domnii pământeni și cum se petrec acu, a zis că țara, proclamând regatul, nu a întemeiat și regalitatea și că românii ar fi mai puțin ocrotiți astăzi în țară de cum erau sub Domnii regulamentari. Protestez contra acestor cuvinte. Nu scrutăm cestiunea de principiu a regalității. Ceea ce putem afirma însă, cu istoria în mână, este că Domnii pământeni erau Domnii rasei române, erau duci ai neamului românesc. Ca atari ei erau solidari cu rasa română și pururea gata a-și pune
Opere 13 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295591_a_296920]
-
altfel purtând pecetea plicticoasei perfecțiuni. Îi priveam ore-n șir prin podeaua semiprețioasă, ce le punea o umbră verzuie, sticloasă, pe fețele ce ne căutau veșnic ochii. Iar apoi mica noastră procesiune se urnea din nou, mereu în aceeași ordine, scrutând flacăra lichidă din depărtări și strângând genele, între care ni se puneau fulgi de curcubeu. Și ce peisaj urieșesc se străvedea sub podeaua de agată lichidă! Ce continent scufundat! Munți albaștri, cu mii de creste învelite în ceață, fluvii mai
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
dar în fiecare clipă piereau cu miile, epuizați sau devorați de monștri diformi. Un noroi gros de fluturi avea să se scurgă apoi, fără glorie, din acea Vulvă. Milioane însă lopătau mai departe din aripile lor țepene, ca de aeromodele, scrutând întunericul umed cu ochii lor bulbucați. Se năpusteau înainte, nor după nor, în rafale de vânt colorat, purtați de dragoste și de chimism, fără să știe ce caută, fără să caute, dar găsind în fiecare clipă unicul drum către redempțiune
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
deodată o fâșie de lumină virginală în întunericul sălii. Copilul ieși, strângând pleoapele, în strălucirea aceea, se ținu cât putu de aproape de pașii largi ai bărbatului din fața sa, dar abia după un timp privirea i se limpezi și putu să scruteze împrejurimile. O, țară fantastică, ținut de unde toți am pornit! O, regat unde am vrea cu toții să ne întoarcem! Tărâm al dimineții scăldat în frăgezime și rouă! Copilul înainta printr-o lume cu un cer uriaș, de parcă un ocean azuriu s-
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
scrise pe vremea când Abații își mai dădeau osteneala să lase urmașilor lor fel de fel de mărturii sau de gânduri. Radoslav nu fusese niciodată un împătimit al mașinăriilor acelora, fiindcă crezuse mereu că sarcina Abației e aceea de a scruta viitorul, fără a crede prea mult în dogma creștină care spune că doar cunoscând cu adevărat trecutul vei ști ce-ți rezervă timpurile viitoare. Discul se potrivi perfect într-una dintre fantele celui mai vechi calculator al Abației. Își aducea
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
mai lungi expediții, îl mai bătuse un asemenea vânt; expediția aceea în Gare nu reușise să ia contact cu matca. Știa că doi quinți imperiali fuseseră trimiși să îi ia locul. Nu se îndoia că, fiind doi, aveau să izbândească. Scrută câmpia care părea pașnică. Își amplifică pentru o clipă vederea, dar nu desluși decât curgerea dezlânată a fulgilor. În depărtare, putea mai mult ghici luminile orașului, deși ar fi putut fi lesne păcălit de propria sa dorință de a ajunge
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
siguri ce vei face cu secretele acelea. Simțim că te-ai schimbat. Și unii dintre noi chiar se întreabă cum ar arăta Ordinul dacă ar avea în fruntea lui un om cu... însușirile tale. Rim își încreți fruntea și o scrută pe femeie. ― Știi bine că asta nu se poate decât dacă împăratul îmi ordonă să o fac. Și nu cred că ar fi bine pentru voi. Eu unul nu pot să nesocotesc un ordin direct. Nu există nimic în întreg
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
n-ar putea construi un rand destul de mare, dădu a lehamite din mână Preotul. Dar mai bine, spune-mi, Jorlee, de unde îți vin ideile astea? Le visezi noaptea, sau poate că ți le șoptește cineva... Umerii tânărului tresăriră puternic. Își scrută propriul ann, dar adversarul se retrăsese de acolo, pregătind probabil un atac decisiv. Preotul nu avea de unde să știe de vocea pe care o auzea de ani buni, de vocea care îl învățase să-și descopere căi ale minții pe
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
luptător încercat. - Deci din cauza asta se tot bârfește pe seama Oksanelor și a Johanssonilor... - Oksana nu va avea niciodată puterea să îl atace pe un Johansson. Trebuie să fii puțin Johansson ca să ai curajul asta, zâmbi femeia. Bărbatul se ridică și scrută orizontul. Se depărtaseră foarte mult de psiac. - Asta nu e prea măgulitor pentru mine... Privită în felul ăsta, relația noastră are ceva pervers, e ca un fel de masturbare. Femeia râse scurt. - Păi nu e? Știe tot universul cât de
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
să intre cu mai multă hotărâre, strălucirea se risipi, lăsând loc unei figuri de care își aducea aminte vag. Era un bărbat spătos, bine făcut, care îi vorbi pe un ton familiar. - Data trecută nu prea m-ai înțeles... Abatele scrută chipul celuilalt și-și aduse aminte. În fața sa stătea Hristobal, un Abate din vechime, a cărui imagine o văzuse pe un disc în Abație, și care îi sădise ideea că nemărginirea Dumnezeului său va fi fost atinsă atunci când oamenii aveau
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
sau, mai bine zis, îi cazase împreună pentru a fi mai ușor de supravegheat. Trecu printre doi tineri care îl priviră bănuitor și merse spre spațiul acela ciudat din buza peșterii, locul unde păreau să se întîmple toate lucrurile importante. Scrută pe cei care treceau pe acolo, dar de cele mai multe ori glugile mantiilor acopereau chipurile dintre care ar fi dorit să îl vadă pe acela al Făurarului. - Și eu te căutam pe tine, auzi N'Gai Loon în spatele său și simțind
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
simți pe Oksana cum tresare. - Și ce-avem aici? își continuă Bella fanfaronada. Un tânăr care parcă apără două femei. Ce-i cu hainele astea ciudate pe tine? îl întrebă cu jovialitate Bella pe Xtyn. Tânărul se încruntă, continuând să scruteze printre cei care intrau în sala mare a psiacului. - Probabil că ești un băștinaș... Asta explică lipsa de maniere, deși s-ar putea să nu te absolve de o corecție severă. Băiete! Mă auzi? Când îți vorbește împăratul, e bine
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]