3,534 matches
-
bucurie a depravării". O teribilă apăsare e resimțită fizic, nervii sunt încordați la maximum: "O sanie că un tăvălug, trasă de reni, / ți se suie în pat, / ți se așază pe piept cu toată greutatea, / te privește în ochi, iti scuipa în fața imaginile copilăriei / - clopoței, stridente spărgând auzul - îți ninge pe creier / / dormitoare de soldați nervii mei - mereu în alarmă". Pântecul protector al mamei e căutat într-o poezie cu vibrații de Duhovniceasca argheziana: În pântecul pântecului mamei mele m-aș
Vulnerant omnes, ultima necat by Dan Croitoru () [Corola-journal/Journalistic/17676_a_19001]
-
balet... Oftează din rărunchi, apoi se apleacă spre Wakefield. — Apoi, Într-un singur an, am trecut de la a fi personificat la Bolshoi la a fi zeificat de Khomeini și Falwell. După aia a urmat bulibășeala. O mînă de fanatici religioși, scuipînd o retorică mucegăită și cercînd o lucrare de dimensiuni apocaliptice. Nu vreau să mă joc de-a terminatorul lumii cu sonații ăștia. Mă așteptam la o soartă mai blîndă, poate un R & R În brațele unei soprane ușor lascive. Și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
de cablu pentru baterii În mașina ei hipiotă. — Mama e-acasă? Domnul Petrovici se uită la ea de parcă ar fi de pe altă planetă. Dar unde ai vrea să fie? E Întotdeauna sus, cu prietenii ei, dușmanii mei. Întoarce capul și scuipă În zăpada murdară. Deci, tu ești tipul care a venit să ne vorbească despre pace și armonie. Nu poți șterge o mie de ani de istorie cu niscai artă. E-un căcat. Așteaptă cu mîna În șold răspunsul lui Wakefield
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
ghici cine nu mai vrea acum să ne Înțelegem? Presupun că ești mulțumit că bombele americane omoară femei și copii În Belgrad? SÎnt trupele NATO care Încearcă să Îi salveze pe oamenii lui mami, strigă Susan. — Oamenii lu’ mă-ta! scuipă din nou domnul Petrovici. Ei au Început. Erau destul de fericiți sub Tito. Acum vor pămîntul nostru, sfîntul pămînt sîrbesc! Se Întoarce către Wakefield. Sus am hîrtii, pot să ți-o dovedesc! Domnul Petrovici Începe să recite o litanie de date
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
deja că te poți muta la mine. Și Tiffany ți-a spus la fel. Lasă-l aici pe Bătrînul Slobodan, să se lupte el și prietenii lui. Oricum nu-i plac femeile. Mami nu aude ultima parte. — Tiffany? Aproape că scuipă. Ce dracu’ m-a apucat s-o botez Tiffany? Acum e curvă. — E model, mami. Tiffany este o prezentatoare de modă foarte respectată. Și ce dacă trăiește cu o femeie? N-ai face-o și tu, dacă ți s-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
azi “natura“ un canal printre multe altele alături de People Channel și de Disaster Channel care sînt de fapt știrile și de Sci-fi Channel și Mystery Channel - mai acum cîteva zile pe Nature Channel am văzut o bilă perfectă de fier scuipată din măruntaiele pămîntului pe o insulă de lîngă Madagascar cu multe mii de ani În urmă un om și fiii lui au scobit-o și s-au mutat Înlăuntrul ei și au fost declarați zei fără Întîrziere de către băștinașii cărora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
autostradă, pe lîngă ieșiri care conduc doar spre oaze de pur pragmatism: Benzină, MÎncare, Cazare. În America, există două sisteme nervoase cunoscute sub numele de „drum“: rețeaua de autostrăzi, asemănătoare unui neocortex, care aspiră mașini la un capăt și le scuipă la capătul celălalt; și celelalte drumuri, ascunse, istorice, nostalgice, drumurile călătoriei lui din tinerețe. Doar o sută de ani separă aventura epico-eroică a primilor exploratori ai Vestului de construirea autostrăzilor interstatale care brăzdează acum fața Americii de Nord. Un timp Încă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
sus se va ridica piața. Wakefield se cufundă În baie, ascultînd ritmul continuu al ploii, savurînd dulceața singurătății sale. Trebuie să fi ațipit, pentru că se trezește cu o tresărire În timp ce detectorul de fum din tavan chițăie și aspersoarele Încep să scuipe apă. Aude muțimea țipînd jos, În stradă și huruitul elicopterelor În aer. Sare din cadă, Își trage pantalonii și cămașa, și o ia la fugă pe scară În picioarele goale. Holul arată ca un spital de campanie: pe podea zac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
pînză de-a curmezișul unuia din rafturile cu cărți. Liniștea profundă a după-amiezii tîrzii În vechiul cartier este mai adîncă decît și-o amintea. Se aude doar susurul Îngerului de la fîntîna din grădină, care ține În mînă un pește ce scuipă apa. Pune În CD player o compilație de Bach și se apucă să despacheteze Încet, punînd pe polița șemineului trofeele călătoriei sale: paharul de whiskey din Casa Viitorului, urechea de gargui de la Tribune Tower, quartzul murdar de la Gatobilis, săpunul fin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2295_a_3620]
-
pe James lucram deja acolo de vreo șase luni. Era o vineri seara, adică seara în care, prin tradiție, restaurantul era frecventat de CDB-iști. CDB însemnând, desigur, Cretini De Birou. În fiecare vineri, la ora cinci, ca niște morminte scuipându-și cadavrele, birourile din tot centrul Londrei își eliberau angajații pe perioada weekendului, așa încât hoarde întregi de funcționari palizi, cu coșuri și costume ieftine dădeau buzna peste noi. Toți aveau ochii mari și erau nerăbdători să vadă staruri și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
Și din cauza lui am ratat The Flying Doctor și Countdown. Iar iarba a crescut până la genunchi. Mi-e rușine de mor din cauza asta. Suntem singura casă din cartier care are o grădină ca o junglă. Mă bate gândul să-i scuip în ceai! A urmat o pauză înlăcrimată. Cât să numeri până la trei. —Să mă ierte Dumnezeu, s-a cutremurat ea. Helen, nu te atinge de biscuiții ăia cu cremă! Sunt pentru ceaiul lui Michael. —De ce Michael, pe care îl urăști
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
să fac aranjamente florale? Cândva, Helen prinsese din zbor un înțeles general, ciudat și cam încețoșat al felului de a fi al protestanților. Un soi de amestec straniu între Belzebut și domnișoara Marple. Evident că protestanții aveau coarne, copite despicate, scuipau foc și-și făceau singuri gemurile. Ei, și ce-i cu asta? a răspuns mama amabilă. Și dacă nu mai merg la slujbă? a șoptit Helen cu o voce aparent îngrozită. —Păi, tu nu mergi oricum, a zis Anna uimită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
atunci îmi luam valea. Nu mai rămânea decât ca Adam să-și schimbe blugii și tricoul cu un halat din mătase cu arabescuri și să se fâțâie în jurul meu ținând în mână un portțigaret din onix. Nu sunt emoționată, am scuipat cuvintele. Sunt de-a dreptul îngrozită. —De ce? m-a întrebat el mimând surpriza. Nu gătesc chiar așa de rău. A, deci așa vrei să joci, m-am gândit. Faci pe relaxatul, da? Foarte bine. I-am zâmbit gata de luptă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
spus! Apoi a făcut o pauză - de efect? - și s-a holbat la mine, cu fața contorsionată de furie. Eu n-am îndrăznit să vorbesc. Eram captivată. Ce mai urma după asta? Știam că aveai nevoie de mine, mi-a scuipat James. Tot timpul ai avut nevoie de mine. Dintr-un motiv sau altul. Cum să nu știu? Nu puteam decât să mă holbez la el. James nu se enerva prea des. Așa că în rarele ocazii când se enerva, aveam parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
Și am să strig îngenuncheată: „Doamne, nu mă pedepsi!” IUBIRE ȘI DURERE De ce strigați când lumea mea e dărâmată? În miez de noapte, Un ciudat vis se aratăă Văd cum lumea încearcă să mă nimicească, Mă trântesc la pământ, Mă scuipă între ochii, Îmi fură și bunătatea care mi-a rămas, Îmi ia iubirea și mi-o aruncă la coșul de gunoi, Îmi ia demnitatea și o fac bucățele, Îmi ia somnul și mi-l destramă în mii și mii de
Război cu sufletul by Ioana Dumitrăchescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91624_a_92844]
-
rău. —Aidan, nu e de glumit. N-ar fi trebuit să vin. Toată lumea o să mă deteste pentru că nu sunt Janie. Străzile o să fie pline de localnici furioși care o să arunce cu pietre în mașina noastră, și mama ta o să-mi scuipe în supă. Totul o să fie bine. (Mi-a strâns degetele în ale lui.) O să te adore. O să vezi. Mama lui, Diane, ne-a luat de la aeroport și, în loc să arunce cu pietre în mine și să urle „Spărgătoare de cămine!“, m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
Cina includea tacâmul complet de Ziua Recunoștinței: un curcan uriaș, munți de cartofi și legume, vin, șampanie și pahare de cristal, lumânări, tot ce vreți. Atmosfera era foarte primitoare, eram aproape sută la sută sigură că doamna Maddox nu-mi scuipase în supă, toată lumea stătea la povești și până și bătrânul Maddox a făcut o glumă și, chiar dacă era despre Pah-tidul Democrat și n-am înțeles-o, am râs cum se cuvine. Atâta doar: nu toate fotografiile de pe pereții sufrageriei erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
primesc un ceas, ea primește un Lexus - că nu te măriți la biserică. N-am spus niciodată că e vorba de o biserică. Tu ai ales să crezi asta. Și cine o să vă dea această așa-numită - aproape că a scuipat cuvântul - binecuvântare? Se întâmplă cumva să fie un preot catolic? Este un prieten de-al meu, pastor. Ce fel de pastor? —Unul care nu aparține unei anumite congregații. —Și să fie cumva unul din prietenii tăi de la „dezintoxicare“? s-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1946_a_3271]
-
care urăște copiii, și-a spus singură. Păcat că Sherry nu era acolo ca să vadă originalul în plină acțiune. Amanda s-a aplecat peste masă, oferindu-i lui Alice o perspectivă privilegiată asupra decolteului ei. — Uite ce e, fetițo, a scuipat ea, tu înțelegi cu cine ai de-a face aici? Eu sunt ziaristavedetă a Intercorp-ului, OK? Iar tu cine mama naibii ești? Ești o hârțogară fricoasă, lingușitoare și leneșă de la nenorocitul de departament juridic, asta ești! Care ți-a salvat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
avere ca să te duci acolo. Hugo a clătinat din cap. I se părea normal. Tot ce avea legătură cu nașterile costa o avere. Într-un fel e păcat că tu n-ai fost acolo, a spus meditativ Amanda. —Păcat? a scuipat Hugo. — Da. Taberele de spermă ar fi fost un subiect excelent de articol. Aș fi putut să scriu despre asta pentru Vanity Fair. Lui Graydon i-ar fi plăcut la nebunie. Hugo habar n-avea cine era Graydon. Dar, bazându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
poți să ți-o ții în pantaloni, nu? Ascultă, a implorat-o Hugo. Eu n-am avut nici o intenție. Ai înțeles greșit. Ceea ce s-a întâmplat a fost o greșeală. — Asta e cea mai veche gogoașă din lume, i-a scuipat Amanda. M-am trezit noaptea ca să văd ce e cu Theo, a perseverat Hugo disperat. Copilul plângea. Eu, ăăă, nu mi-am găsit pijamaua. N-am știut că asistenta Harris era deja acolo. — Ce poveste, a urlat Amanda. Acum înțeleg
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
folosești sânge, pești și oase? —Excremente umane, a răspuns Jake, strălucind. E ieftin, ușor de obținut, accesibil și, sincer, nu există nimic mai bun. Și, evident, e și ecologic. A urmat un zgomot ca de explozie. Tatăl lui Alice își scuipase varza de Bruxelles în șervet. Fața i s-a înverzit de scârbă. Apoi a așezat ghemotocul pe suprafața de plastic a perdelei de duș care, dacă tot nu fusese folosită la nașterea Rosei, ținea acum loc de față de masă festivă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
el pe un ton lejer de conversație, sperând cu disperare să fie. Fergus părea a fi un om îngrozitor, dar nu mai îngrozitor decât ideea ca Hugo să fie singur cu nevastă-sa. Laurei i-a sărit țandăra. —El? a scuipat ea. Organizează un casting pentru o reclamă în Suedia. Dacă înțelegi ce vreau să spun. —A, așa deci. Nu se mai simte atras de mine. Buzele Laurei au început să tremure, iar capul să i se clatine. Apoi l-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
și cu viața de cuplu. Hugo a întors spre Laura o privire înverșunată. Femeia se uita la el șocată. — Nu mi-am dat seama... s-a bâlbâit ea. Adică era limpede că existau niște situații de autoiluzionare, dar... —Autoiluzionare? a scuipat Hugo. Așa le numesc psihologii? Îmi pare rău, a spus Laura în șoaptă. Ochii ei umezi fixau podeaua. Hugo a aruncat o privire nerăbdătoare către ușa psihologului, care continua să rămână închisă. Abia aștepta începerea ședinței. Nu pentru că, până în acel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
Dar În loc să accepte situația, mama ta și-a pierdut controlul asupra simțurilor. A Început să poftească dulciuri. Nu se putea opri din mâncat dulciuri. Și-i era sete tot timpul, bea ca duhul care a Înghițit oceanul și l-a scuipat la loc. Într-o zi, un spirit a văzut că era o pradă ușoară și i-a intrat În trup prin gaura din stomac. Mama ta s-a prăbușit, zvârcolindu-se și rostind cuvinte fără șir și apoi a rămas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]