1,791 matches
-
copii și adulți prin modul ei de a fi. în ciuda handicapului pe care-l are, își dorește foarte mult să meargă, să se joace, să alerge, să danseze, vrea să devină balerină și să poarte rochii vaporoase; este foarte emotivă, sfioasă. Când mă duc la ea, pentru orele de curs, mă așteaptă mereu la biroul de studiu, îmbrăcată în uniformă, celebrând, prin aceasta, iubirea, frumusețea și bucuria pentru învățătură, căreia i se dedică după posibilitățile ei, așa cum a hărăzit o Dumnezeu
Creativitatea artistică la copilul cu dizabilități by Cleopatra Ravaru () [Corola-publishinghouse/Science/688_a_1327]
-
însă observațiile didactice care privesc un exercițiu complex de oralitate, și anume dizertația. Dizertațiile, una pe an pentru fiecare elev, sînt văzute ca „cel mai adequat mijloc elocutiv care constituie puntea dintre copilărie și vieață, dintre dibuire și siguranță - debutul sfios și stângaciu al tânărului combatant în lupta pentru existență” (Papadopol, 1925: 53). Apoi sînt prezentate în detaliu „amănuntele metodice”: „disertația (trebuie) să dureze cel mult 20 de minute și să fie vorbită liber, nu învățată pe dinafară după un text
Bibliografie signaletică de didactică a limbii şi literaturii române : (1757-2010)/Vol. 1 : Sistematizare după criteriul apariţiilor lucrărilor : ordonare cronologică şi alfabetică by Mihaela Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/440_a_1359]
-
calitate. Mi-a rămas în memorie un episod, oarecum ieșit din comun, petrecut la un concurs de admitere prin anii 1964-1965. După încheierea examenului și afișarea rezultatelor a intrat în cabinetul directorului un cetățean, cu înfățișare de trăitor al satului, sfios și cu evidente semne de supărare, care mi-a pus pe birou un teanc de Diplome de premiu, spunând: Faceți ce știți cu ele! Băiatul meu, premiant opt ani în șir, nu a reușit. Ce valoare mai au aceste hârtii
Lumina Educaţiei by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Science/1635_a_3037]
-
humii”. Două caiete rămase în manuscris, Îmblânzitorul de cuvinte și Plecările și popasurile poetului, conțin versuri care par a se așeza într-o matcă. Poemul Prefață e o profesiune de credință și o încercare de autodefinire: „Am îmblânzit cuvinte sălbatice, sfioase”, se destăinuie R., din „pacea” lor „simplă”, ca un trubadur și-a scris „cartea visată leneș cu sânge și azur”. Mult mai intens, mai acut devine acum sentimentul extincției: „E undeva un sunet de cuie și de scânduri,/ Prin toamnă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289290_a_290619]
-
repede. Doar Iubirea a rămas până în ultimul moment. Când insula era pe punctul să se scufunde, Iubirea a decis să ceară ajutor. S‑a întâmplat ca Bogăția să treacă pe lângă Iubire cu o barcă luxoasă. Atunci Iubirea, cu o voce sfioasă, îi zise: - Bogăție, mă poți lua cu tine? - Nu te pot lua, căci e mult aur și argint în barca mea și nu mai am loc și pentru tine. Deoarece pericolul era din ce în ce mai mare, Iubirea s‑a hotărât să ceară
[Corola-publishinghouse/Science/2355_a_3680]
-
apropie. Era scund și slăbuț. Pe chipul lui se citea tristețea. Părul Încâlcit era galben ca paiul. Ochii albaștri aveau culoarea cerului de vară. Obrajii erau palizi și tot chipul lui arăta că nu prea știe să se joace. Privea sfios, călca nehotărât, vorbea rar și cu glas slab. Câinele se ținea alături de el. Se aveau bine. Se vedea acest lucru din devotamentul animalului. Mângâiat din când În când, câinele se gudura prietenos." FIȘE DE EVALUARE CLASA I 1. Așază propozițiile
Modalităţi de stimulare a capacităţilor creatoare în lecţiile de compunere la clasele primare by Lenuţa Barbu, Laurenţiu Tolontan () [Corola-publishinghouse/Science/91825_a_92802]
-
între noi, care abia de ne pricepem să mânuim furca și fusul”188. De unde și rolul pe care ar trebui să-l joace femeile într-o societate masculină și pe care îl subliniază în ultima sa povestire: apariții serafice, încântătoare, sfioase, să farmece prin cântul lor, prin gingășie și prospețime, adică foarte aproape de niște simple obiecte estetice. Întâlnim așadar, în ceea ce ilustrează Fiammetta prin povestirile ei, concepții diferite, chiar antagonice privin rolul pe care o femeie trebuia să îl joace în
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
nume ce amintește de eroinele unor romane medievale 470 , călătorește cu o adevărată suită, însoțită fiind de o altă călugăriță, „diaconiță-n cin”471 „și preuți trei”472, surâde permanent, într-o încercare certă de a atrage atenția asupra propriei persoane („Sfios zâmbea ea pururi, cu sfinție”473). Are manierele cizelate ale unei curtezane („Alene cunoștea să se compoarte,/ Cu farmec mult și cu mișcări învoalte” 474 ), știe să mănânce elegant, imită comportamentul nobiliar pentru a se impune, dând dovadă de snobism
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
p. 4. 712 Ibidem, p. 4. 713 Ibidem. 714 Ibidem. (trad. n.) 715 Ibidem, p. 5. 194 o confirme.716 Personajele masculine își expun slăbiciunile: Enea plânge și amenință cu sinuciderea, Tereu imploră, mituiește și face promisiuni false, Iason este „sfios ca o fecioară”717, în timp ce prietenul său Hercule îi este mijlocitor, mai mult codoș. Sunt dependenți de personajele feminine, abandonul femeilor, pe care inițial le iubeau sau cel puțin așa credeau, le conferă un fel de virilitate, pe care, de
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
dispune de alte resurse imaginative în conturarea unor noi situații inedite, reluând tipare utilizate anterior în spațiul narațiunii. Ipostaza maternității, pe care o cunoaște Constanța alături de Alla, nu pare a-i modifica temperamentul cu nimic: „Purtându-și pruncul blândă și sfioasă/ și lui Hristos slujind evlavioasă.”756, iar o pedeapsă, venită prin uneltirea soacrei, cum este aceea de a fi din nou trimisă pe mare, de data aceasta alături de nevinovatul copil, este acceptată cu aceeași obediență și resemnare evlavioasă. Invocarea mariologică
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
glăsuirea în limbi populare diferite era, așa cum apare relatat în viețile sfintelor medievale, înțelegerea latinei, care le facilita accesul la textele scripturistice, le înlesnea implicarea în practicile evlavioase și participarea la activitățile liturgice.”759 Rugăciunile, dar mai ales purtarea ei sfioasă, atrag adepți la religia lui Hristos: „Constanța este înfățișată ca aducând la creștinism o singură persoană prin intermediul predicii; în celelalte cazuri atât ceea ce face, cât și ceea ce spune devine un exemplu pentru convertirea altora. În acest sens, modul miraculos în
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
un prieten sincer, iubitor, adevărat. Spre deosebire de soțul ei, ea știe să-i distingă pe cei care doar flatează și are curajul să le critice nesinceritatea. Vorbește modest, încet, cuviincios, adoptă, în toată atitudinea ei, imaginea soției obediente. Dar în spatele comportamentului sfios și al poziției marginale afișate inițial, ascunde o voință puternică, are, cu siguranță, o nebănuită forță de a convinge și de a influența. Îi cere lui Melibeus să analizeze sfaturile primite, îl invită așadar să facă apel la rațiune, să
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
p. 159. 225 violată. Protestele feminine sunt reduse la tăcere, sunt de fapt inexistente, pentru că ambii bărbați refuză să țină cont de ceea ce își dorește cu adevărat Dorigena.840 Alte donne angelicate sunt pline de candoare și nevinovăție, serafice și sfioase, ceea ce face ca, uneori, să fie sacrificate, din punct de vedere social și emoțional, de cei din jur (fiica regelui din Tunis este obligată să încheie o căsătorie politică, se supune voii parentale, fără a da glas propriilor sentimente sau
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
Buzele i se întredeschiseseră și limba îi fremăta. Apoi și-a lăsat brațele în jos, a făcut o mișcare bruscă și capotul i s-a desfăcut. Sub el era goală ca Dimineața de septembrie, dar de șapte ori mai puțin sfioasă. - Pune-mă în pat, a gâfâit ea. M-am supus. Strângând-o în brațe, i-am atins pielea, pielea moale și carnea moale și chemătoare. Am ridicat-o, am dus-o câțiva pași și am așezat-o pe pat. Mă
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
și ușurateci, se țin de intrigi, bârfe și amantlâcuri. Cu sufletul ei curat, tânăra Sanda, crescută într-un institut catolic din Franța, pare aici o rătăcită, mai ales că-i lipsește, ca dintotdeauna, afecțiunea maternă. Elena Rodan, mama austerei și sfioasei făpturi, este o mondenă, frivolitatea-i de femeie dedată plăcerii simțurilor atingând cote de cinism. Îl seduce pe Mihai Lavin, îndrăgit de Sanda încă din copilărie, și nu pare zguduită atunci când nefericitul, răvășit de capriciile și de intenția ei de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287033_a_288362]
-
șapte elegii ale Detectivului evoluează în notă parodic-romanțioasă, ironizând sentimentalismul desuet: "Ții minte orășelul acela de munte (...), / Fecioarele-aveau jartiere de pluș cu nostalgice funte". Sau: "Ieșisem din cinematograful acela de periferie unde rulase un film mut, / Ținându-ne-atât de sfioși de mână... Cânta un pian..." În context umil, Detectivul așteaptă vreun eveniment: "Poate într-o dimineață îmi va sosi prin poștă un colet uriaș / Cu albastre ștampile și timbre subțiri de mătasă..." Îndărătul acestor relatări lucrează ficțiunea, visul suprapune realului
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
din prea multă iubire, Tristețea sărbătorilor ori un remarcabil Bocet pentru Meșterul Manole. Un Nicolae Dabija apoteotic, oracular și solemn, cel care în lapidarul poem Moldova creionează o suită de definiții sclipitoare, coexistă cu un altul, retractil, savuros-narcisist și aproape sfios, în echilibru legănător. Codului estetic, statornic asumat, i se asociază eticul, în nuanțe subliniate clar în micro-eseul Necesitatea poeziei (datat 1985): "Poetul contribuie la bunăstarea patriei sale prin ceea ce scrie. Așa cum un arbore are nevoie de sol pentru a se
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
transmită e uimirea, chiar perplexitatea în fața unei forțe mai mari decât puterea cuvântului. Încât marea frumusește a poeziei Într-o grădină (care a fost pusă în legătură cu Gefunden de Goethe, ulterioară textului lui V.) vine din indecizia legată de ce poate întruchipa sfioasa floare din grădină. Precum în „marile simboluri medievale” (Eugen Simion), dar cu o stângăcie naivă, dincolo de femeie și de dragoste se întrevede, „ca o lumină”, o prezență universală, abstractă și misterioasă, pe care poezia, în puritatea ei, o sugerează cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290399_a_291728]
-
sinestezică a preludiului baudelairian ce ne amorțea simțurile într-o plăcută abandonare. Scena luminii selenare îndreptate spre o țintă învăluită în mister aduce cu sine corespondențele sonore ale unei pasive solitudini, iradiată uneori de o tandrețe reținută sau o senzualitate sfioasă, ce își pierd apoi urmele în aceeași evanescență finală. Alături de Feux d’artifice și Les fées sont d’exquises danseuses, preludiul La terrasse des audiences du clair de lune va fi interpretat în primă audiție la 5 aprilie 1913, de către
Creaţia pianistică a lui Claude Debussy, între concept şi înterpretare by IOANA STĂNESCU () [Corola-publishinghouse/Science/712_a_1153]
-
alunecarea într-o retorică a declamației. Și nu excursul reflexiv și simbolic, ci, naivă și limpede, cantilena sentimentală (chiar dacă sentimentalismul repugna teoreticianului: „o haină de teatru, s-o lăsăm actorilor vieții!”) găsește mai ușor drumul către muzică, precum în „cântările sfioase” ale lui Matei Elian sau ca în melopeea lui Eulampiu Slătineanu Ascult cum sonore.., în „cântările albe” ale lui Barbu Solacolu, ca acompaniament pentru spleen, ori la Al. Gherghel. Deși poezia de la V.n. nu a avut șansa de a ieși
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290552_a_291881]
-
în localitatea Brandul Mic locuia un tânăr arătos și cinstit cum nu mai sunt mulți tineri azi. El se numea Don și își făcea des de lucru în localitatea Brandul Mare, unde trăia Rita, o fată deosebit de frumoasă și de sfioasă, cum nu mai sunt multe fete în vremurile noastre. Cei doi păreau hărăziți unul pentru celălalt și nimeni nu se îndoia nici în Brandul Mic și nici în Brandul Mare că iubirea lui Don și a Ritei se va finaliza
[Corola-publishinghouse/Science/1517_a_2815]
-
că toți colegii s-au adunat și mă așteaptă. Ajung în cinci minute și... surpriză!!! Aproape toate scaunele din jurul mesei ovale din cabinet sunt ocupate; plus direcțiunea... în plenul ei. Încep direct cu o întrebare: Cum stăm? Nimeni nu e sfios, ci simt că de-abia așteaptă fiecare să împărtășească celorlalți ce a gândit între timp. Alina (geografie) sparge gheața. Ceilalți o ascultă uimiți: Veneția, canale, labirint, ieșire din labirint, ieșire spre moarte; Veneția se scufundă, dar nu arată, nimeni nu
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]
-
Gândește-te ce-a însemnat pentru femeile lui să se vadă puse pe pânză ca pe o nouă cale opțională în viață. N-ar fi grozav ca, fără a căuta anume, partenerul să-ți descopere un chip necunoscut, altfel prea sfios pentru a ieși singur la lumină? Să fii adică, în spaniolă, corneada - primitoarea în dar a unei breșe prin care avansează braț la braț și moartea, și șansa renașterii? Văd în Minotaur speranța de evadare violentă din binecunoscut înspre un
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
asupra lui, imobilizându-i coatele și coastele între genunchii ei. "Ce brățară, mă? Vrei brățară? Na, brățară!" Și încetase să se mai proptească în genunchi, lăsându-se cu toată greutatea asupra lui Rică și înfierându-l cu ardența cea mai sfioasă a trupului ei. Nu băgase de seamă că reușise mai bine decât ar fi sperat și că împunsătura părților ei moi, de obicei aflate în defensivă, inițiase un aprig atac strategic, cu bătaie nebănuit de lungă. Îi dăduse lui Rică
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
de lupi la pândă, ni se deschide și posibilitatea conexă de convivialitate cu ea - reunirea ospitalieră în jurul focului autosacrificial. Întreținerea gardurilor asigură buna vecinătate. Poate pentru că omul e oricând capabil să arunce înapoi, în față, darul oferit, sursa lui păstrează, sfioasă, distanța. Sub tempestuoasa întruchipare nocturnă îi apăruse lui Ian pentru prima dată în cale monstrul, mai înainte de a se lăsa iarăși împins de cealaltă parte a digurilor și barajelor de meșteri constructori. Firește, ei dobândiseră aură de eroi în acea
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]