1,475 matches
-
Ar trebui ca În acest moment să cauți compania unor excedentari. Ca mine. Sau ca vâscul, așa cum fac, Încă de pe vremea galilor, franțujii. Niște deficitari, aș spune eu, chiar dacă ei sunt atât de delicați cu mine numindu-mă „pisică de streașină“, nu maidaneză cum spuneți voi românii. Dar, așa maidanez cum sunt, eu sunt mai român ca tine. Fă ce-ți torc acum: Ia o strachină, căci lutul ars e excedentar; toarnă În ea oleacă de apă și presară câteva grăunțe
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
trei orânduiri: feudalismul, capitalismul și chiar, dacă-mi bat joc și de democrația voastră, socialismul. Aș vrea să cred că Însuși dumnezeul vostru vrea să elimine limitele. Deși nu sunt chiar sigur, motiv pentru care mă refugiez, Întru meditație, pe streașină... De unde-ți miaun că, tot o lume fiind, acela devine astfel unul care calcă prin cer ca și voi pe pământ... „Meridian“,15 februarie 2002, ora 11,27 46. O planetă feminină Cum sunt un motan de treabă, m’am
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
nu erați chiar atât de „civilizați“: Ați ajuns să cumpărați mâța’n sac. Dar pe mine, Moti - prototipul pisicii - nu mă puteți cumpăra, nici la propriu nici la figurat... „Meridian“, 28 iunie 2002, ora 11,45 56. Risipă De pe vreo streașină, de pe vreun gard ori din penumbra unui tufiș, vă privesc. Întotdeauna fără să fiu băgat În seamă. Deh! Sunteți animale superioare, nu ca mine... Vă privesc cu curiozitatea mea caracteristică, dar plătesc scump asta: cu o imensă nedumerire, din care
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
În casa ei. El Însă o răsplătește bârfind-o: „Asta e o pisică din petrol, Îmbrăcată Într’o blană sintetică, care mănâncă numai Whiskas și se sperie de vrăbii“. Adică e artificială, Începând cu faptul că nu aparține rasei „de streașină“. Și, deși primul gând mi-e Întotdeauna contrazicerea, m’a lăsat fără replică până deunăzi, când simpatica pisicuță, se vede treaba percepută astfel și de congenerii de sex opus, a „descărcat căruța“: acum sunt trei... iar cutia de Whiskas a
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
a familiei românești Gâscă. În anul 1878 orașul avea "o stradă principală prin mijloc și câte două laterale paralele, în dreapta și stânga acesteia". Străzile laterale erau "scurte, strâmte și neregulate"986. În zona centrală a orașului erau "așezate prăvăliile cu streșini prelungite și sprijinite pe stâlpi". Tocmai din această cauză orașul prezenta "un aspect cu totul oriental"987. La scurt timp după unirea Dobrogei cu România, "orașul era nepavat, murdar", iar " iluminatul (...) paza și serviciul municipal" aproape lipseau 988. Din punct
Dobrogea. Evoluţia administrativă (1878-1913) by Dumitru-Valentin Pătraşcu [Corola-publishinghouse/Administrative/1412_a_2654]
-
căpriorului, cu mișcări "larghetto". Întorcea apoi furca pe spate și bătea "allegretto" pe suprafața lor, pentru a le uniformiza și egaliza. Mai apoi, lovea "andantino" pe coama lor, cu furca întoarsă, pentru a mări unghiul de cădere a paielor spre streașină. Cele din urmă mișcări ale teribilei sale unelte erau pe un ritm "pizzicato", când, repezind o privire ageră, descoperea eventualele smocuri de paie zbârlite, intrate în grevă fără permisiunea edilului șef, și le arcuia o furcă "în numele Tatălui" spre luare-aminte
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1481_a_2779]
-
țărâna Încă umedă. La mai puțin de doi pași, o pojghiță de gheață mai stăruie să țină captive un șomoiog de fire din iarba anului trecut. Zăpada de pe acoperiș se topește Încet-Încet, iar timpul este măsurat de prelingerea șiroaielor de pe streașină. Îmi plec uimit capul Într-o parte și privesc copilărește la acest spectacol fascinant. Mă las În genunchi și Întind degetele spre una dintre gâze. Dă să urce și nu prea. Simt În tâmplă căldura soarelui ca pentru prima dată
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
un semn al interdicției: , iar scările, „simbol în verticală al evoluției, punte de comunicare între cosmic și terestru, figurează ca un intermediar arhitectonic", ele fiind prezente în descrierea palatului Dochiei (făurit din „stânce sure", având drept stâlpi „munți de piatră", streașină „o pădure" toate fiind simboluri ale infinitului), dar și a domei celeste. Atingând, din „ceruri", culmile stâncilor, (Memento Mori). De asemenea, sunt descrise palatul zeilor daci și cetatea Soarelui , dar și grădinile din „monastirea alb-a lunei" ce se înalță
Inter-, pluri- şi transdisciplinaritatea - de la teorie la practică 1 by Luminiţa Teodorescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/427_a_1385]
-
un porumbel, cum ar fi fost de așteptat conform acordului după gen -, ia locul ariciului cosmogonic: "Ale cui sunt ceste case, / Cresc florile mărului, / Așa nalte și frumoase, / De departe luminoase / Și de-aproape stogoroase, / Cu stogor de siminoc / Și streșini de busuioc? Dar sub streșini cine-mi șade? / Șade-un stol de porumbei. În cel stol de porumbei / Este-o albă porumbiță, / Porumbiță, pană scrisă / Și nu este porumbiță, / Ci e Ion Sânt Ion, / Trimes de la Dumnezeu / Ca să măsoare pământul
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
fost de așteptat conform acordului după gen -, ia locul ariciului cosmogonic: "Ale cui sunt ceste case, / Cresc florile mărului, / Așa nalte și frumoase, / De departe luminoase / Și de-aproape stogoroase, / Cu stogor de siminoc / Și streșini de busuioc? Dar sub streșini cine-mi șade? / Șade-un stol de porumbei. În cel stol de porumbei / Este-o albă porumbiță, / Porumbiță, pană scrisă / Și nu este porumbiță, / Ci e Ion Sânt Ion, / Trimes de la Dumnezeu / Ca să măsoare pământul, / Pământul cu umbletul / Și cerul
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
acest semn al tablourilor arhitectonice în formele stihinice care atacă zidul mușchiul, mucigaiul, paianjeni, putredul: În mijlocul unei grădini pustii, unde lobodele și buruienile cresc mari în tufe negre-verzi, se înălțau ochii de fereastră spartă a unei case veche, a cărei streașină de șindrilă era putredă și acoperită cu mușchi... Treptele erau putrede și negre... El trecu prin hățișul grădinei și prin zaplazurile năruite... Pereții erau negri de șiroaiele de ploaie ce curgeau prin pod și-un mucegai verde se prinse de
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
un vis de piatră ridicat dintr-o pădure..." Îmbinarea piatră trunchi de stejar este o operă de dulgherie nu străină de meșterii de mănăstiri din ținutul Moldovei, dar și ai artei "nodului dacic" cu "îmbrățișări repetate, dinamice"49, cu prelungiri ("streașini") care eliberează propria lui putere "repezind-o" din vectori în vectori arce, colonade, bolți. Nu mai e vorba aici de natura templu (precum în "corespunderile" lui Baudelaire), ci de o natură cetate țară în care omul e integrat ca parte
[Corola-publishinghouse/Science/1516_a_2814]
-
Strada Academiei a fost aproape toată prefăcută. Strada Paris, pe atunci strada Doamnei, a suferit și ea o radicală transformare. În locul Palatului Nifon, un șir de prăvălioare joase fără etaj, strâmbe, scoase în stradă de puteai să le prinzi de streașină. Alături casa Petrovici Armis, o vechitură, în colț Banca Poumay. În celălalt colț franzelăria Gagel cu grădina mai târziu „Grădina Blanduziei“183, unde vara cânta orchestra, se mâncau crenvurști și la ora 11 jum. noaptea apărea întâiul transport cu cornuri
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
că dacă strănută cineva sîmbătă dimineața, apoi n-a sfîrși lucrul ce și l-a propus. Cînd strănută e semn de chef și-și face omul cruce. Dacă strănută caii pe timpul cînd sînt în drum, este obicei a zice: „Sănătos!“ Streașină Să nu smulgi trestie din stuhul* din streșina casei, că faci a pustiu. Strecurătoare Cu strecurătoarea de brînză nu se trece pragul, nici găinile să beie din zăr, că pe urmă se întinde laptele și se face albăstriu. Strigoi Dacă
Credinţe şi superstiţii româneşti: după Artur Gorovei şi Gh. F. Ciauşanu by GOROVEI, ARTUR () [Corola-publishinghouse/Science/1318_a_2879]
-
Doamna Marchiză. Marchiza de Sévigné, de Pompadour. (1868). Ir., înv. Femeie afectată care-și dă aere de mare doamnă. Frumoasele marchize. II. 1. (1960, Furetière). Varietate de pară fondantă. 2. (1718). Pînză întinsă la intrarea cortului unui ofițer. (1839) anal. Streașină în general de sticlă construită în fața unei intrări, a unui peron care servește ca adăpost de ploaie ( Verandă). Prin ext. Marchizele unei gări, sticlărie care acoperă peroanele, căile... Fénéon mizează pe posibilitatea de a reactiva primul sens, incitîndu-ne astfel să
by JEANMICHEL ADAM [Corola-publishinghouse/Science/981_a_2489]
-
în azot. Reciclarea apei de ploaie Din punct de vedere ecologic, stocarea apei de ploaie poate fi o operațiune interesantă pentru cine nu vrea să risipească acest prețios lichid: veți găsi în comerț cuve pe care să le plasați sub streașină, care vă vor permite să captați și să păstrați apa care se scurge și să o folosiți ca apă pentru udat. Apele curgătoare Dacă grădina dumneavoastră este situată aproape de un râu și dacă intenționați să profitați de această șansă, fiți
[Corola-publishinghouse/Science/2318_a_3643]
-
ei profundă (Zamfir: 2012, 320). Eminescu și Eichendorff, Lenau, Heine "Din Heine, a cărui înrâurire este mult mai redusă decât se credea odată, ar fi început să traducă la Viena. Cugetările sărmanului Dionis îl amintesc: "Noaptea-n pod, cerdac și streșini heinizând duios la lună."" (Călinescu: vol. I, 1999, 315). "Din seria romantică a lui Eichendorff, a lui Lenau, a lui Heine, prin poezia lui Eminescu trece acea undă de lirism germanic, în care natura, omul, poematizarea sunt în mreaja comuniunii
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
un cap de balaur; pereții văruiți de curând de abia se văd prin spărturile gardului... Căldura picură mereu din cer, îți usucă podul gurii, te sugrumă. În dreapta și în stânga casele privesc sfioase din dosul gardurilor vii, acoperindu-și fețele sub streașinile știrbite de ploi și de vite.... De-abia la cârciuma lui Avrum începe să se simtă că satul trăiește. Pe prispă, doi țărani îngândurați oftează rar, cu o sticlă de rachiu la mijloc.” Descrierea finală a drumului închide simetric romanul
CONSTELAŢII DE SIMBOLURI ÎN PROZA LUI LIVIU REBREANU ŞI ÉMILE ZOLA by MARIA-TEODORA VARGAN () [Corola-publishinghouse/Science/673_a_1271]
-
semnelor prezenței. Ceea ce apare ca lume cristalizează în cuvântul începutului, într-o rostire neajunsă încă la lumina rostitului, ca predicție a semnificării ori interdicție a transparenței: "Să cred că sunt - dar sunt abia la ceasul/ rostirii și-al abaterii sub streșini,/ nu când, pe ziduri, brațele suite/ (de șapte ori mai lungi!) arată câtă/ lumină a rămas necucerită:/ și până unde brațele măsoară/ osânda mea stă-n căile crescute". Ceasul rostirii e răstimpul ființării; începutul poemului e rostirea neauzită, imaginea nevăzută
[Corola-publishinghouse/Science/84974_a_85759]
-
facă să te îndrăgostești? Feromonii sexuali și atracția Într-una dintre celebrele sale Amintiri entomologice, Jean-Henri Fabre povestește că a prins odată o femelă bombyx (fluture mare de noapte, destul de rar) și a pus-o într-o colivie sub o streașină. Nu mică i-a fost surpriza dimineața, când a văzut mai mulți masculi bombyx (deși nu există decât unul pe kilometru pătrat) zburând în jurul coliviei. În momentul în care a pus femela bombyx sub un clopot de sticlă, masculii au
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]
-
asociate cu o atmosferă sufletească a îngrijorării și neliniștii, a unei așteptări încordate, într-un soi de adâncă penumbră interioară; acum „accentul” se mută pe sugestia unei eliberatoare ieșiri spre „lumină”. „După geruri lungi, aceasta era întâia zi de moină. Streșinile picurau și soarele împrăștia de deasupra Măgurii, pe omături, o strălucire orbitoare. Corbi fâlfâiră spre albăstrime din brazii râpilor (...)”: Vitoria știe că nu numai de „zodia primăverii” dau semn moina, soarele, zborul corbilor și „vântul cald”, ci și de acea
Prelegeri academice by NICOLAE CREŢU () [Corola-publishinghouse/Science/91809_a_92372]
-
mici, obosiți, strigând cu glas obosit „mami, vrem acasă, mami !”. La rândul lor, mamele încep să se certe cu jandarmii, care, pentru prima oară de când fac acest teren, par depășiți de situație. „Au trecut două ore de când ne țineți sub streașina asta și nu ne-am mișcat nici măcar un metru ! Cât ne mai țineți, nu vedeți că murim aici ?”, strigă o femeie udă din cap până în picioare, iar un bărbat aflat în imediata sa apropiere nu pierde ocazia pentru a spune
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
puțin de la drumul arhicunoscut. Răsuflarea caldă a organelor olfactiv și bucal au topit toată zăpada abătută cu dușmănie spre fața mamei. Solidificarea zăpezii topite s-a finalizat într-un țurțure mare cât un morcov, asemănător celor ce se formează la streșinile caselor. Dar mama nu simțea și nici nu avea cum să vadă țurțuroiul ăla caraghios format dintr-o reacție firească prin combinarea respirației calde cu zăpada viscolită. Terenul pe care mergea era plat, fără denivelări și fusese semănat cu grâu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
de ferestre. Mai întâi n-a înțeles fenomenul, temându-se că judecata ei a luat-o razna. S-a mutat la celălalt geam. Același lucru. Extraordinar! În timpul nopții viscolul depusese zăpada de jos și până sus, dincolo de geam și de streașina casei. Acum înțelesese. Așa se explica faptul că în odaie era o liniște înfiorătoare și un întuneric de catran. Eram sub controlul total și implacabil al forțelor dezlănțuite ale naturii. Totuși, vroia să se convingă pe deplin. Ținând lampa cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
și de care fusese atât de bucuros. Țiganii care au privit scena de sus n-au putut să priceapă cum de alunecase, coborârea era ușoară, ar fi trebuit doar să se țină de bara metalică ce lega vârful turlei de streașina unde era fixată scara. N-au putut să priceapă, i-au spus și doamnei doctor, Zău, doamnă, nu e de înțeles cum de a căzut domnu tehnician, poate doar dacă a dorit dânsu să se întâmple una ca asta... Atunci
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2289_a_3614]