2,029 matches
-
Condotierul Montassini trecuse prin suficiente dueluri ca să știe să atace În trepte, cu mișcări false pe lateral, cu retrageri care păreau invitații la fandări, cu rotiri ale sabiei din Încheietura mâinii, În așteptarea unei deschideri pentru atacul decisiv. Nici una dintre tacticile sale nu-l atrăsese Însă pe Oană În vreo mișcare greșită. Moldoveanul părea cu adevărat decis să nu atace, dar reușea să se strecoare printre loviturile italianului cu o grație rară. Para doar când era nevoie, și atunci fără să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
În puține clipe, avea să fie străpuns. Dar acest lucru nu se Întâmplase. Tânărul făcuse un salt, parase o lovitură la gât destinată contelui, simulase o combinație de lovituri laterale, simțise În garda sabiei forța unor blocaje bine aplicate, schimbase tactica, trecând În defensivă, prinsese o străfulgerare de deschidere În loviturile prea largi ale agresorului și țâșnise Într-un salt, cu sabia trecând prin pieptul genovezului. Rămăseseră doar trei din cei opt mateloți, dar nici unul nu mai avea chef de luptă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
lărgimea neașteptată a frontului nou-veniților, precum și ritmul lent În care avansau. Părea a fi o oaste de mari dimensiuni, care Încerca să mascheze așezarea artileriei. Căci un număr mic de adversari s-ar fi năpustit să-și salveze voievodul. Din tactica moldovenilor Însă, se vedea că soarta voievodului nu le pricinuiește nici o Îngrijorare, mai importantă era pregătirea de bătălie. Tătarii reveniră la rânduri strânse, care să nu poată fi răsturnate de o ciocnire frontală cu o forță masivă de cavalerie. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
de pe flancuri, trei lansări rapide, acum! porunci Oană. Arcașii executară ordinul, țintind cu atenție. O parte dintre săgeți se Înfipseră În scuturile ienicerilor de pe margini, dar multe Își atinseră ținta. Aproape douăzeci de cadavre rămaseră În urmă. Ienicerii Își schimbară tactica. Trimiseră o avangardă de cincizeci de luptători și În lateral douăzeci de iscoade. - Nici unul să nu se mai Întoarcă! Îi ucideți fără zgomot și vă Întoarceți. Nu intrați În luptă cu ei! porunci Oană, iar arcașii se risipiră În negurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
hăcuie din șei și să-i amestece cu praful. Alte porunci vor urma după aceste manevre. Spătarul Pop să aștepte semnalul meu. Curierii săriră În șei și porniră la galop. Ștefan privi spre Oană și spre spătarul Albu. Amândoi Încuviințară tactica, pe care o discutaseră cu o seară Înainte. Oană privi, În stânga lui, linia de atac a călărimii domnești. Perfect aliniată, cu caii struniți, așteptând semnalul. În spatele lor, nevăzuți, se aflau călăreții pârcălabului Vlaicu, de Hotin, iar mai jos, pe firul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
agresiuni. Ștefan riscă totul pe cartea bătăliei. - La Baia, Matei a făcut greșeli grave, spuse, pe un ton sumbru, Al Patrulea Cuceritor, un turc smead, trecut bine de șaizeci de ani, purtând pe cap un turban alb. Ștefan a aplicat tactica vărului său, Vlad Dracul, anume atacul de noapte. Și, ca și acela, a reușit. - Din fericire, Vlad este În continuare prizonierul lui Matei, la Vișegrad. Iar Țara Românească ne este supusă, spuse Al Treilea Cuceritor, un turc din Anatolia, solid
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
la intrarea În Adriatică. După cum s-a aflat mai târziu, În ancheta desfășurată de dogele Cristoforo Moro, Niccolo da Canale ar fi putut sparge podul de vase construit de Mahomed, Întrerupând legătura dintre flotă și armata de uscat. Este exact tactica folosită de Iancu de Hunedoara pentru eliberarea Belgradului. Numai că Iancu a Îndrăznit și a câștigat, pe când Da Canale a ezitat și a pierdut. Consiliul l-a condamnat la moarte și l-a numit pe Pietro Mocenigo drept comandant al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
mult o jumătate de ceas, În spatele rândului doi, care ține dușmanul În loc timp de cinci secunde, cât Îi ia rândului trei să iasă În formație de apărare la sabie! Faceți acest exercițiu timp de patru ore! După-amiază vreau să stabilim tactica măciucașilor, a aruncătorilor de lance și a luptătorilor cu buzduganul! Iar la lăsarea Întunericului vom exersa, Împreună cu două corpuri de cavalerie, manevra de Învăluire și cea de retragere. - Iar retragere, căpitane? se auzi o voce. -Iar! răspunse căpitanul. Fiindcă o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Șendre, din flancul drept, să intre În atac de linie de-a lungul Racovățului! Din pădurile rămase sub cețuri izbucniră trâmbițe vestind atacul. Tobele bătură semnalul de atac. Clinchete de arme se răspândiră pe firul văii. Urdia Își schimbă rapid tactica. O forță masivă de gemlii, spahii și ieniceri formară un vârf de atac spre dreapta, de unde se aștepta atacul moldovenilor. Apoi, biciuit de noi ordine ale beglerbegului Soliman, corpul de peste cincizeci de mii de războinici declanșă atacul pe firul văii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
mergeau, În ritmul caravanei, fără a schița vreo intenție de apropiere. Aceia nu erau dușmani. Dar tânărul nu-și amintea să fi avut, pe acele meleaguri, nici prieteni. Așa că era mai prudent să schimbe, chiar din acea noapte, caravana și tactica. Asfințitul soarelui nu era departe. În curând avea să Înceapă prima noapte În care va trebui să dispară. Și să redevină, din nou, Nimeni. 5 octombrie 1475, limita sud-vestică a deșertului Gobi Amir făcu semn de oprire și rămase nemișcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
și greutatea unei săgeți mongole. Dar nu era, totuși, o săgeată mongolă. Părea mai degrabă chineză. Cu siguranță, Însă, arcul folosit fusese unul de tip mongol. Un arc scurt, cu dublă curbură. Cu săgeata În mână, Amir Începu să deslușească tactica. Vânt, foc, săgeți, sabie. Surpriză. Mai rămânea, Însă, o mare necunoscută. Luptătorul anticipase totul. Știuse că dușmanii lui vor sosi, că vor ajunge acolo la acea oră din zi, că vor fi atâția câți fuseseră. Îi ucisese repede, dar calm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
lizieră. Nu reacționați la apariția celui de-al doilea val, până la semnalul meu. La semnal, părăsiți poziția și vă regrupați la o mie de pași În spate, În formație de cavalerie, pe două aripi În rânduri de patru. Vom stabili tactica de atac după primul contact vizual cu adversarul. Înțeles? - Capito, commandate! răspunseră ceilalți doi căpitani, pornind spre locurile indicate. Alexandru avea senzația că participă la o lucrare metodică, imaginată de un arhitect sau inginer, fără nici o legătură cu noțiuni ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
multă înlesnire. Colegiele I și II, convocate în luna iulie, când cei mai mulți alegători influenți și autorizați este probabil că lipsesc din București, ar fi mai mlădioase; candidaturile ce ar pune partidul roșu ar avea mai multă șansă de reușită. Iacă tactica urmată de primar; iacă explicațiunea pentru ce consiliul s-a lăsat a funcționa în contra legii; iacă cauza tărăgăirii în convocarea alegătorilor. Dar, odată apucat pe clina ilegalității, ministrul este silit să se înfunde și mai mult. Astăzi, când lipsesc 9
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
vremea și vremea ne va învăța ce să facem. Ca ultim expedient se mai ține în rezervă dizolvarea Comisiunii Europene a Dunării și se uită că Austria ar avea mai mult de regretat un sfârșit atât de deplorabil al conflictului. Tactica aceasta e cunoscută în București - de la 1866 ea a fost tradusă pe terenul politic - și de aceea se dă atât de puțin pe dorințele Austriei, ca și când noi am fi micul regat și România marea putere. Iar cabinetul nostru păstrează liniștea
Opere 12 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295590_a_296919]
-
noua organizare a conservatorilor, deoarece, zice "Romînul", acești d-ni se pot întruni mâni și stabili în comun o programă pe care o vor da la lumină ca programă a partidului conservator. Fără a ne opri un singur moment la tactica puțin leală, după obicei, a "Romînului", care caută a aduce confuziune în spiritele celor slabi de înger prin aserția că nu mai poate exista partid conservator deoarece patru membri lipsesc din lista conservatorilor din nou organizați; fără a discuta brevetele
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
dosarele candidaților erau publice, Lenin exclama: „Încercați să vă imaginați așa ceva Într-o autocrație!”. În condițiile În care revoluționarii trebuiau să Își ascundă adevărata identitate, riscând altfel arestarea, asemenea metode transparente erau imposibile. Revoluționarii, explica Lenin, trebuie să Își adapteze tacticile În funcție de cele ale dușmanului - poliția politică. și dacă acesta ar fi fost singurul argument În favoarea păstrării secretului și a impunerii disciplinei de fier, atunci am fi putut crede că era este vorba doar de o concesie accidentală făcută condițiilor locale
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
se înțeleagă cronicarii turci. Zilele, pe care Suleiman le petrece din momentul intrării sale în Moldova și până la lupta de la Vaslui, sunt zile de lipsuri, care subminează moralul turcilor, duc la slăbirea forței lor de luptă. Dlugosz ne spune că tactica adoptată de Ștefan a fost determinantă în obținerea victoriei. „Pe caii turcilor și chiar pe turci îi chinuia foamea, pentru că Ștefan dete flăcărilor toată partea Moldovei pe unde aveau să treacă turcii. Și această împrejurare a fost hotărâtoare pentru biruință
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
a stat nevătămat apărându-se cu artileria și pricinuind pagube turcilor, când se retrăgeau”. Descrierea făcută de Angiolello o întâlnim făcută cu aproape aceleași cuvinte într-o cronică spaniolă, publicată, la noi, de curând. Atacul lui Ștefan face parte din tactica de luptă folosită de Vlad Țepeș în 1462 și de Ștefan, însuși, la Baia în 1467. În rânduri strânse, ca un adevărat berbece, românii au reușit să ajungă până la corturile taberei otomane, cu scopul de a-l ucide pe sultan
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
Moldova, Ștefan cel Mare s-a mulțumit să-i hărțuiască, fără să-și mai angajeze oastea într-o ciocnire de mari proporții. Acționând cu perspicacitate, l-a determinat, în cele din urmă, pe Mahomed al II-lea să-și modifice tactica, în funcție de condițiile pe care i le impusese voievodul român. După ce s-a odihnit trei zile, la 30 iulie, oastea otomană începe deplasarea spre nordul Moldovei. Angiolello scria că numai o parte a acesteia s-a deplasat spre Suceava, probabil grosul
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
a dorit să supună țara și în urma unor lupte victorioase să impună un regim politic, pe care-1 socotea util planurilor sale de cucerire în Europa. Neobținând un succes militar categoric asupra lui Ștefan, Mahomed al II-lea și-a schimbat tactica. Așa cum reiese din scrisoarea polonă, citată mai înainte, sultanul a încercat să-i atragă pe boieri de partea sa, afirmând că nu a venit în Moldova împotriva poporului (poporul căruia i se adresa fiind de fapt boierimea), ci împotriva domnului
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
călari”, cum apare în cronica lui Bielski. Olgierd Gorka preciza că panii Jessny și Weysdorffer comandau cetele de mercenari cehi și germani, iar Krankowski comanda detașamentul polon. Domnul a pornit în urmărirea turcilor cu care a avut mai multe ciocniri. Tactica folosită în aceste lupte ne este relatată de Bielski: Ștefan i-a lovit în locuri strâmte și cei care atacau primii erau moldovenii, dar mai înainte ca să încingă ei lupta „dau dosul”, o rupeau la fugă, iar dușmanul, crezând că
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
avut loc, polonii s-au dovedit mai bine înarmați și au provocat pierderi atacatorilor, din care cauză moldovenii „nu cutezau să coboare la câmp și să dea o luptă deschisă cu polonii.” Cronicarul are dreptate doar în parte. Moldovenii, folosind tactica tradițională, n-au atacat niciodată un dușman superior în câmp deschis. Cronicarul lituanian este de altă părere. Ștefan interceptase toate drumurile oastei polone, ca să nu-i poată veni nici ajutoare și nici hrană. „Și acea întărire, precizează cronicarul, era pretutindeni
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
lor vrăjmașe.” Moldovenii nu puteau suferi pierderi mari, deoarece nu angajau lupte propriu-zise; atacând, provocau pierderi adversarului și-l sileau să se oprească, să-și pună trupele în ordine de bătaie, moment în care moldovenii „dau dosul”, cum zice cronicarul. Tactica era moștenită de la strămoși, impusă și de năvălitorii turco-mongoli, mari maeștri în folosirea acesteia. Wapowski vede succese acolo unde moldovenii „rup” lupta și o iau la fugă, pentru a nu suferi pierderi. Ei au evitat mereu o confruntare serioasă în
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
participat la o bătălie mare. Dar Wapowski însuși scria că moldovenii „la cel dintâi atac fură învinși și risipiți cu ușurință”. Deci, nu a fost vorba de o confruntare de mari proporții și trebuie să vedem că moldovenii au folosit tactica tradițională: când dușmanul era pregătit de luptă, ei se retrăgeau („dau dosul” - terga vertit), după sistemul lor tradițional de luptă. Dacă polonii obțineau un succes important în lupta dată la trecerea Prutului, atunci starea lor de spirit trebuie să se
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]
-
și strategie. Inferioritatea armamentului din oștile române era suplinită de modul în care românii au înțeles să ducă războiul, care este aproape fundamental deosebit de acela folosit de oștile feudale din Apusul continentului. Istoricii militari sunt de acord cu faptul că tactica și strategia oștilor occidentale feudale se rezuma, până către sfârșitul secolului al XV-lea, aproape la un singur principiu, atacul cavaleriei executat în masă. J. B. Liddell Hart arăta că “lipsa de subtilitate a acestei strategii caracteriza mentalitatea acestei epoci
Ştefan cel Mare şi Sfânt – domn al Ţării Moldovei : (1457-1504) by Manole NEAGOE () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101012_a_102304]