2,422 matches
-
comuni pădurilor fiind: stejarul-de-plută ("Quercus suber") și stejarul-de-stâncă ("Quercus ilex") - ambii sempervirescenți, stejarul lusitan ("Quercus lusitanica"), cu frunze căzătoare, apoi cedrul ("Cedrus atlantică") - varietatea atlantică a cedrului libanez, pinul-de-Alep - întâlnit mai ales in [[Algeria] și [[Tunisia]] ("Pinus halepensis"), tuia, [[tisa|tisa]] și specii lemnoase de ienupăr (Callitris quadrivalvis). Pădurile apar în general sub formă de [[insula|insule]] sau fâșii înguste. Plantele inferioare ale munților (Tell, Rif etc.) și zonele de [[litoral]], ocupate și ele în trecut de păduri și tufișuri, au
Vegetație mediteraneană () [Corola-website/Science/312406_a_313735]
-
urmând după punerea în funcțiune a căii ferate de la Budapesta la Szolnok (în 1847) și a celei de la Szolnok la Debrecen (în 1857). La 10 noiembrie 1856 guvernul austro-ungar a concesionat, începând cu 1 ianuarie 1857, companiei Căile Ferate ale Tisei (în și în ) - o companie feroviară privată - construcția și exploatarea acestei căi ferate și a altora pe o perioadă de 90 ani. Construcția traseului a început din localitatea Püspökladány de pe linia Szolnok-Debrecen. Pe acest traseu au fost realizate 14 poduri
Calea ferată Püspökladány–Oradea () [Corola-website/Science/319550_a_320879]
-
Construcția traseului a început din localitatea Püspökladány de pe linia Szolnok-Debrecen. Pe acest traseu au fost realizate 14 poduri. La 22 aprilie 1858 traseul a fost pus în funcțiune. La început, calea ferată a fost exploatată de compania Căile Ferate ale Tisei. După Compromisul austro-ungar din 1867 o parte din acțiunile societății au fost preluat de statul ungar; în 1880 a urmat naționalizarea completă și transferul către compania feroviară ungară de stat MÁV. După sfârșitul primului război mondial și recunoașterea Unirii Transilvaniei
Calea ferată Püspökladány–Oradea () [Corola-website/Science/319550_a_320879]
-
necropola Pișcolt care cuprindea un număr mare de morminte. Primele grupuri celtice apărute în Transilvania au dus la crearea grupei culturale a Hallstattului târziu. Momentul pătrunderii primelor grupuri celtice se situează în jurul anului 335 î.H. Colonizarea masivă a Câmpiei Tisei și Podișului Translivaniei s-a produs încă din secolul III î.H. odată cu invaziile celtice din Balcani. După moartea lui Lysimach din 281 î.H. trei armate celtice s-au pus în mișcare. După respingerea invaziei, unii celți s-au
Celții în Transilvania () [Corola-website/Science/321652_a_322981]
-
Bocicoiu Mare (în ; în ) este o comună în județul Maramureș, Transilvania, România, formată din satele Bocicoiu Mare (reședința), Crăciunești, Lunca la Tisa și Tisa. Comuna Bocicoiu Mare este situată în partea de nord a județului Maramureș la o distanță de 12 km de Sighetu Marmației și la 72 km de Baia Mare. Administrativ comuna este situată în nordul țării, având ca vecini următoarele
Comuna Bocicoiu Mare, Maramureș () [Corola-website/Science/310635_a_311964]
-
Bocicoiu Mare (în ; în ) este o comună în județul Maramureș, Transilvania, România, formată din satele Bocicoiu Mare (reședința), Crăciunești, Lunca la Tisa și Tisa. Comuna Bocicoiu Mare este situată în partea de nord a județului Maramureș la o distanță de 12 km de Sighetu Marmației și la 72 km de Baia Mare. Administrativ comuna este situată în nordul țării, având ca vecini următoarele teritorii: la
Comuna Bocicoiu Mare, Maramureș () [Corola-website/Science/310635_a_311964]
-
a familiei Pipaș. Nicolae Pipaș s-a născut în data de 7 decembrie 1926. După absolvirea Școlii Administrative, a lucrat ca notar până în anul 1951. A lucrat apoi în învățământ. A predat istorie, desen și educație fizică la școala din Tisa, unde a fost director până în anul 1969, când s-a pensionat. Maria Pipaș s-a născut în data de 6 martie 1930. A urmat cursurile Școlii Pedagogice din Sighet, după care a fost învățătoare în localitatea Tisa. Maria și Nicolae
Comuna Bocicoiu Mare, Maramureș () [Corola-website/Science/310635_a_311964]
-
la școala din Tisa, unde a fost director până în anul 1969, când s-a pensionat. Maria Pipaș s-a născut în data de 6 martie 1930. A urmat cursurile Școlii Pedagogice din Sighet, după care a fost învățătoare în localitatea Tisa. Maria și Nicolae Pipaș s-au căsătorit în anul 1951. Unicul fiu al familiei Pipaș s-a născut în anul 1956. Colecția are o vechime mai mare de 70 de ani. Nicolae Pipaș a început de mic să adune timbre
Comuna Bocicoiu Mare, Maramureș () [Corola-website/Science/310635_a_311964]
-
Micia, Aradul Nou, Lipova, Olari, Aquincum (Budapesta) etc. Zona arădeană nu a fost parte integrantă a provinciei. Aici au continuat să locuiască, sub atenta supraveghere romană, comunitați de daci și sarmați. În epoca marilor migrații (sec. III - X), teritoriul dintre Tisa, Crișul Alb si Mureș a fost dominat succesiv de către sarmați, goți, huni, gepizi, avari și slavi. Vestigii aparținătoare acestor neamuri (ceramică, arme, accesorii vestimentare, podoabe) sunt expuse alături celor ale polulației romanice autohtone. Atrage atenția replica unui cuptor de ars
Complexul Muzeal Arad () [Corola-website/Science/302483_a_303812]
-
Krásna. De la Košice () trece granița ungară, de aici este numit Hernád intră în Câmpia Ungariei după ca, 100 km parcurși de la granița ungară traversează orașul Miskolc unde se unește cu apele râului Sajo, iar la 10 km se varsă în Tisa care este un afluent al Dunării.
Râul Hornád () [Corola-website/Science/311728_a_313057]
-
ca Balc, Drag și Ioan, fiii voevodului Sas, să ia în stăpânire domeniul moșiei Cuhea cu aparținătoarele ei și a moșiilor Biserica Albă și altele. Prima legendă despre originea denumirii de „Biserica Albă” pornește de la o bisericuță de pe malul râului Tisa care era vopsită în culoarea albă, unde era locul de popas al trecătoriilor care mergeau după sare la Ocna-Slatina. A doua legendă spune că localitatea își datorează numele bisericii mănăstirii, care avea pereții albi și, aflându-se pe malul mai
Biserica Albă, Rahău () [Corola-website/Science/323366_a_324695]
-
vopsită în culoarea albă, unde era locul de popas al trecătoriilor care mergeau după sare la Ocna-Slatina. A doua legendă spune că localitatea își datorează numele bisericii mănăstirii, care avea pereții albi și, aflându-se pe malul mai ridicat al Tisei, se vedea de departe, atrăgâng numeroși credincioși. La nume, probabil, a contribuit și albul bărbilor și pletelor lungi ale călugărilor bătrâni. Documentele expediției arheologice (un grup de arheologi ai Universității Naționale din Ujgorod în colaborare cu specialiști din București) ne
Biserica Albă, Rahău () [Corola-website/Science/323366_a_324695]
-
Românul” (Arad), „Revista culturală” (Blaj), „Lupta” (Budapesta), „Răvașul” (Cluj), „Gazeta Transilvaniei” (Brașov), „Revista culturii” (Craiova). În anul 1907, Cassiu Maniu adresează șase scrisori istorice, în limba franceză, lui Bjørnstjerne Bjørnson, în care expunea drepturile românilor asupra întregului teritoriu cuprins între Tisa și Nistru. După ce a citit scrisorile, Bjørnstjerne Bjørnson a plecat imediat la Londra și a cerut o audiență specială la Eduard al VII-lea al Regatului Unit, căruia i-a prezentat scrisorile lui Cassiu Maniu. În urma acestei acțiuni, Cassiu Maniu
Cassiu Maniu () [Corola-website/Science/324042_a_325371]
-
timp de 12 zile marșuri forțate cu etape mari de 50 de km, uneori atingând chiar și 80 de km, răsturnând toate recordurile în această direcție. Fără nici o zi de repaus, în 15 octombrie 1944, Corpul 4 Armată a trecut Tisa, intervenind imediat în luptă, atacând un inamic puternic organizat. Pentru strălucitele fapte de arme, acesta a fost citat prin ordin de zi pe Armata 1 de comandantul acesteia, generalul de corp de armată Nicolae Macici. Pentru faptul că a fost
Nicolae Scarlat Stoenescu () [Corola-website/Science/306092_a_307421]
-
se afla în campanii de pradă în Europa de vest, populația rămasă în Ucraina a fost atacată de pecenegi. Aceasta a fost cauza care a determinat triburile ungurești să se strămute, împreună cu segmente de populație slavă, în Pannonia și câmpia Tisei. Moartea lui Álmos a fost probabil sacrificiu ritual atestat la popoarele stepei când liderul tribal își pierdea autoritatea politică, lui Almos urmându-i la conducere fiul, Árpád. Triburile ungurești au ocupat Pannonia și câmpia Tisei treptat între 895 și 907
Dinastia Arpadiană () [Corola-website/Science/320566_a_321895]
-
slavă, în Pannonia și câmpia Tisei. Moartea lui Álmos a fost probabil sacrificiu ritual atestat la popoarele stepei când liderul tribal își pierdea autoritatea politică, lui Almos urmându-i la conducere fiul, Árpád. Triburile ungurești au ocupat Pannonia și câmpia Tisei treptat între 895 și 907. Între 899 și 955 ungurii au efectuat incursiuni de jaf în Italia, Germania, Franța și Spania, și în provincii ale Imperiului Bizantin. până în 970. Asemenea activități au continuat în vest până la bătălia de la Lechfeld (955
Dinastia Arpadiană () [Corola-website/Science/320566_a_321895]
-
972 și deși nu a devenit niciodată creștin convins, noua religie a început să se răspândească printre unguri în timpul domniei sale. A reușit să-și întindă dominația asupra teritoriilor de la vest de Dunăre și de Hron, dar unele ținuturi din câmpia Tisei au rămas sub conducerea liderilor regionali. Lui Géza i-a urmat fiul Ștefan (înainte de botezul catolic îl chema "Vajk"), creștin convins. Ștefan a înfrânt revolta anticatolică a rudei sale, Koppány, care revendica moștenirea lui Géza pe baza tradiției ungurești a
Dinastia Arpadiană () [Corola-website/Science/320566_a_321895]
-
cu caracter speologic au fost făcute în secolul XIX de Ț. Orthmayr (1872). Săpături arheologice ulterioare, au scos la iveală oase de urs de caverna și obiecte provenind de la o așezare neolitica: un depozit de cereale, ceramică aparținând culturilor de Tisa și Coțofeni, precum și o vatra acum reconstituita și expusă la Muzeul Banatului din Timișoara, unde se păstrează și resturile de urs de caverna. În anii 1960 peșteră intra în atenția ISER București prin Ștefan Negrea, Alexandina Negrea și Vasile Sencu
Peștera Românești () [Corola-website/Science/304340_a_305669]
-
râului Bârzava.Satul Sculia este așezat pe cursul râului Bârzava,dar spre vest de Gătaia. Celelalte sate(Șemlacul Mare,Șemlacul Mic,Butin și Percosova) se găsesc așezate spre sud de Gătaia în jurul dealului Șumig, o veche urma vulcanică în Câmpia Tisei. Gătaia se gaseste situată pe drumul național DN58 ce leagă municipiul Timișoara cu municipiul Reșița(Caraș-Severin), la 52 km distanță față de Timișoara și 47 km distanță față de Reșița. Localitatea este atestata documentar, pentru prima dată, în anul 1323 sub denumirea
Gătaia () [Corola-website/Science/301015_a_302344]
-
Burjuc este satul de reședință al comunei cu același nume din județul Hunedoara, Transilvania, România. Comună Burjuc găzduiește 2 biserici de lemn în satul Tisa și Glodghilesti. Este străbătut de răul Mureș. Ocupația populației este apicultură și agricultură în special. În satele Tătărăști, Burjuc și Tisa se păstrează cu sfințenie toate obiceiurile. Burjucul este un sat așezat într-o zonă cu dealuri unde este străbătut
Burjuc, Hunedoara () [Corola-website/Science/300541_a_301870]
-
al comunei cu același nume din județul Hunedoara, Transilvania, România. Comună Burjuc găzduiește 2 biserici de lemn în satul Tisa și Glodghilesti. Este străbătut de răul Mureș. Ocupația populației este apicultură și agricultură în special. În satele Tătărăști, Burjuc și Tisa se păstrează cu sfințenie toate obiceiurile. Burjucul este un sat așezat într-o zonă cu dealuri unde este străbătut de răul Mureș. Satul se află așezat la aproximativ 40 km de municipiul Deva, în județul Hunedoara.
Burjuc, Hunedoara () [Corola-website/Science/300541_a_301870]
-
se întinde pe o suprafață de 30.204 ha. Acesta acoperă bazinul hidrologic al râului Putna și masivele Mordanu și Goru și reprezintă o zonă complexă de protecție și conservare a faunei (urs, lup, râs) și a florei (arborele de tisa, jneapănul, floarea-reginei, bulbucul de munte, papucul doamnei) întâlnite pe aria rezervației. Parcul natural se suprapune sitului de importanță comunitară - "Putna - Vrancea" și include rezervațiile naturale: Cascada Putnei, Groapa cu Pini, Muntele Goru, Pădurea Lepșa - Zboina, Strâmtura - Coza și Valea Tișiței
Parcul Natural Putna - Vrancea () [Corola-website/Science/319263_a_320592]
-
calamități - război, foamete și ciumă - pricinuite la acea vreme de turci (1737 - 1739). Monumentul este confecționat din gresie și are o valoare artistică deosebită, fiind creat la Viena, în stil baroc, și adus la Timișoara pe calea apei, pe Dunăre, Tisa și pe canalul Bega. Statuia a fost restaurată recent cu sprijin german și austriac.
Coloana Ciumei din Timișoara () [Corola-website/Science/308812_a_310141]
-
km/h. Ele erau remorcate de locomotive cu 3 osii cuplate (categoria III, seria MAV-335) construite între anii 1869-1870 de fabrica austriacă G. Sigl Lokomotive-Fabrik, Wien und Wiener Neustadt. Conducerea liniei intră în competența juridică a Asociației feroviare din Regiunea Tisa. Primele trenuri care au circulat pe această rută aveau în componența lor numai câteva vagoane de călători. Viteza comercială nu depășea 25 km/h. În perioada comunistă, autoritățile au pornit un program masiv de electrificare a principalelor magistrale feroviare din
Calea ferată Timișoara–Arad () [Corola-website/Science/311840_a_313169]
-
vârfurile care se înșiruie sunt: Piciorul Bârnovei (1430 m), Stânii (1454 m), Măgura (1559), Țapul Mare (1661), Iedu (1517), Fluturica (1345) Predomină pădurea de conifere, iar fagul nu pătrunde decât izolat. Exceptând molidul, arealele de conifere mai includ pin, brad, tisă și zadă. Vegetația subalpină este defaforizată de altitudinile în general modeste. , sub forma unor sate de vale dar și așezărilor risipite de plai. Bazinele superioare ale Țibăului și Cârlibabei sunt sălbatice, cu pădure masivă și lipsite de sate. Activitatea economică
Munții Țibău () [Corola-website/Science/332747_a_334076]