2,316 matches
-
fapt cum vor evolua în viitor ? Chiar în imediata apropiere a Catedralei, un bărbat îmbrăcat modest, încărcat cu sacoșe de rafie și cu căciulă de blană pe cap, mă întreabă cu un puternic accent moldovenesc „unde-i coada domnule ?”. Răsuflă ușurat atunci când îi comunic faptul că „încă nu au scos-o pe Sfânta, pelerinajul încă nu a început”. Ușa laterală de acces a Catedralei este închisă, dar în fața ei sunt adunați deja cam 50-60 de persoane, după estimările mele rapide. Jumătate
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
au transformat în doar câteva luni într-o sumă dublă și încă ceva, dar acum, grație înțelegerii unei rude care a mai acoperit din costuri, mai au de plătit „doar” 2.000 de euro și gata, au scăpat, pot răsufla ușurați, presiunea psihologică și nu numai din partea acestora devenise insuportabilă. Acum a venit „să mulțumeacă” Sfântului Dimitrie pentru că a ajutat-o pe ea și familia ei să treacă peste acest mare necaz. Doamna Mariana emană în jurul ei un optimism real, palpabil
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
ca ghid și organizator un băiat din Basarabia, vorbea limba rusă, el s-a ocupat de tot. Dar de ce vă interesează pe dumneavoastră să știți toate acestea ?”. Eu răspund că scriu o carte despre pelerinaje, femeia se bucură, zâmbește parcă ușurată și mă felicită, mă încurajează călduros, „abia aștept să iasă cartea, să o vindem aici, să o vadă toți pelerinii”. Nu știu de ce, eu încep să zâmbesc și-i spun chiar așa „doamnă, este o carte care are mult gri
Nevoia de miracol: fenomenul pelerinajelor în România contemporană by Mirel Bănică () [Corola-publishinghouse/Memoirs/606_a_1365]
-
următoare, trecu de amiază fără să apară cel ce urma să intre prin poarta principală împodobită cu drapele, lozinci, flori și tablourile celui mai iubit, aclamat de cei pregătiți pentru această treabă. Căldură mare, atmosferă apăsătoare. Sufletește, ne simțeam parcă ușurați că se va mai amâna evenimentul, că ne vom putea vedea cel puțin după-amiază de lucrările rămase nerezolvate, că poate vom scăpa de calvarul ce-l înduram de atâta vreme și secretarul general al partidului, pornit pe alte orbite, ne
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
cu ce-i dă, chiar și un os ros de carne, și-l mănâncă, că așa-i românul, bun, răbdător și muncitor. Știu că le cunoașteți pe toate, dar doresc să-mi descarc sufletul, ca să mă simt în fața dvs. mai ușurat, și să vă adresez cu plăcere ce aud și văd. întâmplător mi-a fost dat să trec prin cartierele 13 Septembrie, Uranus, Antim, Rahova și multe străzi legate de acestea și am rămas îngrozit de ce am văzut. Aveam impresia că
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
papură. Dacă ai scăpat cu bine de toți, dai totuși de vama română, care este cea mai rea vamă din Europa. Te sucește și te învârtește ore în șir fără rost. Dacă ai scăpat și din țară, mai răsufli puțin ușurat, dar tot stai cu frica în sân să nu ți se rupă ceva la mașină, să nu-ți explodeze vreun cauciuc. Mașinile noi românești ROMAN DIESEL sunt construite după tehnica modernă, sunt mașini de turație, se merge bine cu ele
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
După aceea, află cu toții că nu mai există cherestea pentru lada de ambalaj, și atunci pleacă cineva după scânduri. Până la urmă, mostra noului produs primește totuși viza CTC, precum și toate documentele de însoțire necesare, este ambalată și expediată; toată lumea respiră ușurată, visând la creșterea ponderii producției de export în totalul producției marfă de anul viitor... Visele de acest gen se spulberă de regulă destul de rapid. Rezultatele examinării mostrei de către specialiștii străini sunt de cele mai multe ori nefavorabile privind calitatea execuției și se
Ultimul deceniu comunist: scrisori către Radio Europa Liberă by Gabriel Andreescu, Mihnea Berindei (eds) () [Corola-publishinghouse/Memoirs/619_a_1376]
-
octombrie 1964. Acesta susținuse revista "Novîi mir" și, implicit, pe Soljenițîn însuși. Scriitorul începe să se teamă de o percheziție la seiful revistei, unde se află romanul și, sub influența acestei temeri, îl expediază în Occident, după care se simte ușurat: Acum n-aveți decât să mă împușcați!"125. În astfel de împrejurări, dispare orice sens metaforic dintr-o afirmație precum aceea că viața scriitorului este legată de viața operei sale, care, în acest caz, se relevă în concretețea ei dureroasă
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
Agniei și să înțeleagă sensul acestui mesaj. Agnia îi provoca disconfort, cu modul ei de a gândi, care era apăsător, din cauză că ceea ce spunea ea avea legătură cu păzirea conștiinței, iar Iakonov deja pornise pe drumul ignorării acesteia. S-a simțit ușurat atunci când fata i-a trimis înapoi inelul de logodnă, cu mențiunea "Mitropolitului Kiril". După ce, întors dintr-o misiune în străinătate, a acceptat să semneze un articol despre degradarea moralei și culturii occidentale, Iakonov era asemenea mitropolitului care făcuse compromisuri hanului
by Cecilia Maticiuc [Corola-publishinghouse/Science/1022_a_2530]
-
treacă timpul. Hotelul era situat vis-à-vis de aeroport și nu era grabă. Din restaurantul unde luam micul dejun se auzea zgomotul opintelii avioanelor spre înaltul cerului. Cele mai pîntecoase păreau că fac explozie la desprinderea de sol și apoi răsuflau ușurate, țîșnind îndrăzneț spre lumea largă. În restaurant lume nu prea multă defilează prin fața nenumăratelor atracții culinare și, cu mișcări ezitante, aleg, sau mai corect, ciugulesc de pe ici și de pe colo cîte o feliuță de te miri ce. Conștient că n-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
creion, care se burzuluiește spre mare. Se aruncă sub apă cînd aceasta nu-i depășea decît genunchii. Încet, dar sigur individul ajunge la fetiță, o prinde ca un profesionist și în trei minute fetița este salvată. Părinții plîng, lumea respiră ușurată și fericită. Musculoșii pun coada între picioare și nu se mai grozăvesc. Lumea chiar îi apostrofează. Tînărul s-a pierdut neobservat tot așa cum a și venit. Nimeni n-a remarcat faptul că providențialul salvator a dispărut în anonimat. *** Examinasem un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
delegațiilor: Domnul Constantin Simirad, primarul municipiului Iași. Aplauze frenetice. Domnul Tudose este magnific, iar prietenul Tao, traducătorul, se bîlbîie de emoție. Domnul Mihai Teodorescu, directorul regiei Citadin. Alt ropot de aplauze. Domnul Grosu, directorul regiei autonome... "Merge strună", gîndesc eu ușurat. Se ajunge la directorul Constantin Cuza. Domnul... Alexa, director cu tramvaiele, aud eu uluit. Tao traduce însă corect: domnul Cuza... Seara, la hotel, îl abordez pe amicul Tudose glumeț. Bine, coane, doar aveai hîrtia în față... Cine mai vedea, domnule
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Milano. Alergăm la panoul general. Bruxelles este la poarta 21. În pas vioi, plecăm agitați. Timpul de îmbarcare deja trecuse. Doi bătrîni asiatici țin pasul cu greu. Am ajuns la poarta 21, iar pe monitor scrie exact zborul nostru. Răsuflăm ușurați. O tînără coptuță este nervoasă. Telefonează și anunță neseriozitatea companiei Iberian Airlines. Se întoarce spre mine și-mi face semn spre elevii gălăgioși. Adică nesimțiți. Incredibil cît de multe biluțe din nas poate face chelul cu laptop-ul. Lîngă el
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Bruxelles este anunțat la poarta 4, terminal B. O luăm la picior în regim alert. Bătrînii asiatici, cocîrjați și stresați încearcă să țină ritmul. Nu pot și devin necăjiți rău de tot. Unii aleargă. Ajungem și vedem anunțat zborul. Răsuflu ușurat. Încă o întîrziere de o oră. Ne cunoaștem și bîrfim serviciile aeroportului, compania iberică și tot neamul lor. Se aud tot mai des cuvintele idioți, imbecili și altele asemenea. Așteptăm. Elevul negricios este singurul căruia nu-i pasă. Fetițele mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Aquiles a luat decizia să divorțeze. Dimineața, după o noapte de nesomn, a spus: Aurora, azi mă duc la notar să divorțez de tine. Femeia i-a răspuns cu un calm înfricoșător. Știu. Aquiles a făcut actele și a respirat ușurat. Nu știa ce s-a întîmplat acasă și a venit să se intereseze la vecin. Era oarecum îngrijorat din cauza copiilor. Nu-i putea lua cu el. Nici el n-avea unde să doarmă, se gîndea să se ducă la un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
o dispoziție specială ce datează în Franța din 1986. Această dispensă are două efecte importante: persoanele exonerate de căutarea unui loc de muncă nu mai au obligația de a-și menționa calitatea de căutător de serviciu, ele dispun de formalități ușurate, iar această dispensă permite păstrarea drepturilor sociale de asigurare de boală, asigurare pentru bătrânețe, pensionare completă și cumul de puncte de pensionare. Dacă vârsta legală de ieșire la pensie este de 60 de ani în Franța, ea este de 65
Demografie şi societate by Phillippe Barthélemy, Roland Granier, Martine Robert [Corola-publishinghouse/Administrative/1396_a_2638]
-
în sânul populației totale, ci cvasi-stabilitatea sa. Starea de sănătate a celor de șaizeci de ani, locul lor în succesiunea generațiilor, resursele și felul lor de viață nu mai autorizează contabilizarea lor în grupul persoanelor vârstnice. Ponderea acestora este deci ușurată. Realitatea vârstei se transformă odată cu reînnoirea generațiilor, iar impactul său asupra cheltuielilor de sănătate va fi, prin urmare, variabil. Cheltuielile pentru sănătate În toate țările industrializate în curs de îmbătrânire, cheltuielile pentru sănătate cresc mai repede decât PIB-ul. Desigur
Demografie şi societate by Phillippe Barthélemy, Roland Granier, Martine Robert [Corola-publishinghouse/Administrative/1396_a_2638]
-
și, curios, la destinul meu literar! Mai mult de atît nici că se putea. Îi sînt recunoscător d-lui D.R., chiar dacă mă lăuda prea mult și patetic. Dar poate că într-adevăr îi place foarte mult cum scriu. Mă simt ușurat după ce-am scăpat de acel manuscris! Numai că acum sînt niște zile tulburi, sînt cu nervii praf, îmi sare țandăra din orice, nu suport nici măcar să aud vorbindu-se! Starea aceasta derivă din mai multe motive: mediul de cancelarie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1459_a_2757]
-
nu am semnat că îi voi trimite ulterior banii. La prima indemnizație pe care am primit-o ulterior, m-am achitat de datorie. Când m-am văzut din nou în haine civile și am ieșit afară din cazarmă, am răsuflat ușurat; un an și 5 luni, un capitol cenușiu din viața mea, în sfârșit, se încheiase! Cap. 3 Perioada ,,Tehnoton” M-am întors din armată în noiembrie 1974, iar în decembrie m-am înscris la „Tehnoton” la un concurs pentru cursuri
Viaţa - o lecţie by Marian Ciornei () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91772_a_93175]
-
câteva "articole sub embargou": în discuțiile cu colegul de la Ambasadă din Cuba acesta îmi "indicase" să aduc cu mine chibrituri, sare și... hârtie higienică. Am trecut cu bine formalitățile, la vederea pașaportului diplomatic autoritățile permi-țându-mi trecerea fără control. Am răsuflat ușurat, zâmbind în final la gândul că în lume se poate face contrabandă nu numai cu droguri, arme, pietre prețioase... ci și cu chibrituri, sare si... hârtie higienică! (în cele 10 zile petrecute în Cuba aveam să-mi dau seama că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1571_a_2869]
-
nou, și argumentând, repetam Am mers jumătate de țară, am fost pe Transfăgărășan, și acum n-am cum ajunge la Roman cu bicicleta?!”etc, etc. Până la urmă s-a găsit un loc într-o cameră, împreună cu încă cineva. Am răsuflat ușurat, și din cameră am încercat să fotografiez bicicleta lăsată la vedere, într- un loc luminat, chiar sub geam. Îmi amintesc că a și plouat în noaptea aceea, fapt îngrijorător pentru cineva pe două roți, care mai trebuia să meargă aproape
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
rurale. Chiar pe podul peste Siret mi-a sunat telefonul; mă gândeam că directorul sau altcineva n- o fi știind unde sunt. Întoarcerea la serviciu ar fi însemnat încă vreo 16 kilometri, și ratarea plimbării pe două roți. Am răsuflat ușurat, fiindcă un alt inginer voia să-mi comunice participarea la o ședință la Bacău, referitoare la întocmirea unor regulamente, care - mi-am dat seama - nu mă vizau. Prin transmiterea numărului de telefon al colegului implicat în chestiune, s- a rezolvat
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
ani. Școala de Arte și Meserii de acolo, este o construcție solidă, iar biserica bănuiesc, o fi fost ferită, fiind mai sus. Nu știu cum de s-a erodat pământul așa vizibil pe drumul spre Luțca. Odată ajuns acasă, recunosc, am răsuflat ușurat fiindcă pedalasem mult la deal, nu coborâsem nicăieri de pe bicicletă, indiferent de dificultatea drumului; temperatura afișată era de 40° C. RECEA, BĂLUȘEȘTI - 2010 Contrar principiilor mele referitoare la mersul pe bicicletă (doar vara, în pantaloni scurți), dumnică 12.09.2010
Periplu pe bicicletă by Mihai Ştirbu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1781_a_92271]
-
contorsionat gata-gata să vii în cap rupându-ți gâtul. Ori să pici cu partea dorsală în conținutul cleios al recipientului, care, obedient și afazic, primea cu umilință otrava expulzată de bietele intestine care puteau, în sfârșit, să răsufle dezintoxicate și... ușurate. Aici, în camera cu destinații multiple, nu aveam nici un preș sau vreo țolică. Era doar pământul bine bătătorit și muruit. Mama, desculță fără șosete în picioare -, se așezase frântă pe o legătură de tulpini de bumbac, iar lampa o pusese
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
cu degetele rășchirate partea posterioară pentru a se convinge dacă toate cele cinci vertebre atrofiate ale zonei coccisului sunt la locul lor și dacă prețioasa noadă este în afara oricărui pericol. După un sumar dar atent control al părții amintite, răsuflând ușurată ca și cum ar fi supraviețuit unui seism de gradul nouă pe scara Richter, s-a întors, a ridicat pătura și a palpat salteaua de paie. Dar ce fel de saltea aveți, doamnă Rozalia? Dormim pe saltele de paie, doamnă Condor. Extraordinar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]