1,158 matches
-
Asta spunea că corupția se generalizase și muncitorii fumau, beau și palavrageau. Ca să supraviețuiești, trebuia să furi și să faci troc cu ce furai de la întreprindere. Țăranul fură de la CAP, IAS, muncitorul din fabrica și ca să mai câștige făcea ciubuc. Vânzătoarele primeau bacșiș, ca să îți dea prin spate lapte, unt, carne. Cine avea relații, lua de la cantină, gospodăria de partid, magazinele speciale și valută cu ajutorul studenților străini. Dacă nu te băgai că păduchele în față, nu exagerai și îți țineai gura
Sunt un moș burghezo-moșier by Jorj-Ioan Georgescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1264_a_2119]
-
acasă sau mintea voastră e mașină. La mine nu merge, că nu poți face ce am făcut decât în ateliere cu mașini mari. Aș lucra, ca șu nt în putere, dar unde, ca toți dau afară pe capete și de vânzătoare nu sunt bună și sunt și bătrână. EL: O tot dai cu vârsta a III-a , te s cot la pensie la 65 și până la 75-85 ce faci, ruginești, te apuci de băut, urli de plictiseală. Uite, eu când am
Sunt un moș burghezo-moșier by Jorj-Ioan Georgescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1264_a_2119]
-
mai târziu când am auzit de vodca numită la fel!), Mimi și Lumpă (nu știu cum îi mai chema), Luță, Dan de la scara trei, Marconi și frati-su Chinezu, Luci, Marian-Marțianu-Marțaganu-Țaganu-Țacu, cel care acum vreo doi ani s-a însurat cu o vânzătoare de la cofetărie, Jean de la etajul șapte, Sandu, vecinul meu, Nicușor de pe scara cealaltă. Fiecare, mi se pare acum, era interesant în felul lui. Paul mânca smoală și sugea burta fluturilor zicând că au miere. Frati-su, Vova, era cuminte și
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
licean cu cozorocul decolorat și plesnit. Și eram îmbrăcat cu niște pantaloni vechi, roși în genunchi. Am simțit cum picioarele îmi tremură îngrozitor și cum mă fac lac de sudoare, ca-ntr-un incendiu. Acum nu mai puteam da înapoi; vânzătoarea din fața mea mă întreba deja ce doresc - un buchet sau un coș cu flori? - arătându-mi rapid zeci de soiuri de flori pe care le știam din vedere, dar cărora nu le cunoșteam numele, și pronunțând zeci de nume de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
prăbușească. Aurel e pregătit să suporte orice dezvăluire despre cel care l-a educat. «Eram mic și am furat o carte din librărie. A făcut anchetă cu mine prin oraș. Nu m-a iertat. A vrut s-o amendeze pe vânzătoarea de le librărie pentru că n-a fost atentă și i-au furat copiii cărțile. El era străin aici și nu ierta nici o neregulă. Își făcea meseria. Era pasionat de meseria lui. De aceea, îl urau.» Caută informații la parchetele militare
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
dat brusc drumul lui Guttmann, după ce a mai măturat o dată, cu corpul bietului matematician, un rând de cărți. Apoi a ieșit nepăsător din librărie, iar eu am rămas cu Marcian Guttmann să punem cărțile răvășite la loc. Scena era penibilă, vânzătoarele ziceau: „Lăsați, domnu’ profesor, nu e cazul... Noi îl cunoaștem pe domnu’ care a ieșit... zău, nu e cazul...“ Iar eu cu Guttmann căutam, în patru labe, sub standuri, să culegem cărțile aruncate. Și îi șoptesc lui Guttmann, amândoi în
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
venea să mă întrebe: „Și pe cine mai vedeți?“ Îi scriam liste, cu semnătura mea, de tot soiul de nume-prenume, că nici n-aveam, în multe cazuri, cum să-mi aduc aminte decât sonorități scurte: Mitzi, Nicușor, Alina, nume de vânzătoare și de pietoni sau de vecini de masă cu care schimbam câte o vorbă, majoritatea fără să știu deloc cum îi cheamă. Iar, din când în când, adăugam refrenul: eu nu discut politică și nici n-am auzit pe cineva
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
prea confortabili În general, dar ăștia sînt pur și simplu cumpliți. Lucru care s-ar putea să fie din cauză că sînt cu două numere mai mici. Lucru care ar putea fi din cauză că mi i-a cumpărat Connor, care i-a spus vînzătoarei de la buticul de lenjerie intimă că am cincizeci și două de kile. Motiv pentru care ea i-a zis că probabil am mărimea patruzeci. Patruzeci ! (Sinceră să fiu, cred că a fost pur și simplu rea. Nu se poate să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
bucățile de filtru fin, oricît le-am cîrpi, tot se vor termina odată. Iar acest odată va fi prin vară... Își strîng mîna din nou, cu mai multă căldură. Mihai ia tramvaiul și coboară în centru. La magazinul "Muzica" roagă vînzătoarea să-i aleagă o vioară și un arcuș tipul o pătrime. Nu știe cît talent muzical va avea Cristina, dar și-o închipuie primind "chitara cu băț", încercînd-o prima dată sub privirea lui plină de zîmbet. Asta îi dă o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
pe cineva acolo, adaugă directorul combinatului de îngrășăminte. "E singurul sfat de care n-am să țin seama deloc!" se gîndește Mihai surîzînd, în timp ce, urcat în tramvai, se așază lîngă ușa din față, să coboare la stația din apropierea magazinului "Muzica". Vînzătoarea îl recunoaște și-l întreabă dacă vioara a fost bună. El spune că da, mințind, evident, pentru că nici nu a avut timp să caute profesor de muzică. Acum o roagă pe vînzătoare să-i facă rost de sonata nr. 14
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
față, să coboare la stația din apropierea magazinului "Muzica". Vînzătoarea îl recunoaște și-l întreabă dacă vioara a fost bună. El spune că da, mințind, evident, pentru că nici nu a avut timp să caute profesor de muzică. Acum o roagă pe vînzătoare să-i facă rost de sonata nr. 14, "a lunii", de Beethoven. Cu discul într-o sacoșă și cu un buchet de ghiocei în mînă, Mihai pătrunde în curtea vilei de pe strada Goga nr. 5. Abia cînd să apese pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
să discute despre scenariu mai pe îndelete și să-l întrebe dacă nu-i poate ține la congelator cîteva pachete de unt, ce le va cumpăra mîine dimineață. Bineînțeles! aprobă regizorul. Ba mai mult: cînd nu găsiți, fac eu rost. Vînzătoarea de la chioșcul de lapte mi-e cunoscută. A aflat că-s regizor și-mi povestește mereu ce filme a văzut ea în America, printre care și unul "cu mult război", adică Apocalypse now de Coppola. O invidiez! În schimb, mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
vită și ouă fierte. Cele două cafele mari, băute la bufetul expres al gării l-au înviorat. Lucrează pînă la prînz. În drum spre editură, se oprește la un magazin de dulciuri. Se dau bomboane cubaneze. Servește doar o singură vînzătoare, și-aceea abia se mișcă o bucureșteancă tuciurie, care stîlcește româna cu o groază de ă. Lumea vociferează împotriva faptului că celelalte două vînzătoare își fac de lucru aiurea. Discuția se încinge. Cînd e amenințată de un cumpărător cu condica
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
editură, se oprește la un magazin de dulciuri. Se dau bomboane cubaneze. Servește doar o singură vînzătoare, și-aceea abia se mișcă o bucureșteancă tuciurie, care stîlcește româna cu o groază de ă. Lumea vociferează împotriva faptului că celelalte două vînzătoare își fac de lucru aiurea. Discuția se încinge. Cînd e amenințată de un cumpărător cu condica de reclamații sau vreun telefon la unul din numerele afișate undeva pe perete, vînzătoarea aruncă, în zeflemea, un: "și-apoi tot alde dumneavoastră vin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
groază de ă. Lumea vociferează împotriva faptului că celelalte două vînzătoare își fac de lucru aiurea. Discuția se încinge. Cînd e amenințată de un cumpărător cu condica de reclamații sau vreun telefon la unul din numerele afișate undeva pe perete, vînzătoarea aruncă, în zeflemea, un: "și-apoi tot alde dumneavoastră vin cu săru' mîna la mine, să-i fac rost de-o lămîie, că are copilul bolnav..." Mihai își amintește întîmplarea cu casierița de la Neptun. Ar vrea să aibă tăria minerului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
cînd i-a apucat pe mulți dintre cunoscuții săi pasiunea creșterii acestor animale; în autobuz, sau la serviciu, nu discută decît despre asta. Cere o căciulă și o probează. Vă spun eu, domnu', face un gest de aprobare spre el vînzătoarea, orice s-ar zice, la un bărbat ești tentat să-i privești întîi capul iar unei femei picioarele. Mihai părăsește oglinda și, întorcîndu-se spre vînzătoare, își aruncă privirea, din obișnuință, spre picioarele ei întîi. Amîndoi izbucnesc în rîs. Ei? întreabă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
căciulă și o probează. Vă spun eu, domnu', face un gest de aprobare spre el vînzătoarea, orice s-ar zice, la un bărbat ești tentat să-i privești întîi capul iar unei femei picioarele. Mihai părăsește oglinda și, întorcîndu-se spre vînzătoare, își aruncă privirea, din obișnuință, spre picioarele ei întîi. Amîndoi izbucnesc în rîs. Ei? întreabă vînzătoarea, cu ochii pe căciulă. Aveți picioare superbe! zîmbește Mihai. Dacă veți lua căciula asta, vă pot întoarce complimentul cu toată sinceritatea, îl asigură vînzătoarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
orice s-ar zice, la un bărbat ești tentat să-i privești întîi capul iar unei femei picioarele. Mihai părăsește oglinda și, întorcîndu-se spre vînzătoare, își aruncă privirea, din obișnuință, spre picioarele ei întîi. Amîndoi izbucnesc în rîs. Ei? întreabă vînzătoarea, cu ochii pe căciulă. Aveți picioare superbe! zîmbește Mihai. Dacă veți lua căciula asta, vă pot întoarce complimentul cu toată sinceritatea, îl asigură vînzătoarea. Mihai rămîne cu căciula pe cap. Cealaltă, făcută dintr-un miel brumăriu, de la oile lui Neculai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
vînzătoare, își aruncă privirea, din obișnuință, spre picioarele ei întîi. Amîndoi izbucnesc în rîs. Ei? întreabă vînzătoarea, cu ochii pe căciulă. Aveți picioare superbe! zîmbește Mihai. Dacă veți lua căciula asta, vă pot întoarce complimentul cu toată sinceritatea, îl asigură vînzătoarea. Mihai rămîne cu căciula pe cap. Cealaltă, făcută dintr-un miel brumăriu, de la oile lui Neculai Vlădeanu, o învelește într-o hîrtie și-o bagă în sacoșa scoasă din buzunar. Lasă vînzătoarei o parte din rest și pleacă. E fericit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
pot întoarce complimentul cu toată sinceritatea, îl asigură vînzătoarea. Mihai rămîne cu căciula pe cap. Cealaltă, făcută dintr-un miel brumăriu, de la oile lui Neculai Vlădeanu, o învelește într-o hîrtie și-o bagă în sacoșa scoasă din buzunar. Lasă vînzătoarei o parte din rest și pleacă. E fericit. Poate și din pricina dialogului. Se oprește la una din mesele de pe stradă să mănînce crenvurști, dar renunță nici chiar așa! Merge pînă la bufetul expres Lido și-și alege un rasol de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
de drăgălășenie. Mersi! a răspuns Mihai acru. Mă duc la lapte și fără să-mi dai tu o cafea... A luat sacoșa cu sticle și a coborît. Peste noapte a viscolit iar acum era ger ger de februarie! Bine că vînzătoarele s-au gîndit să distribuie laptele înăuntru, în magazin. Timp de o oră, Mihai a stat cu bărbia în piept, încălzit de gulerul hainei de blană și s-a gîndit. Nu înțelegea nici el la ce anume, dar începea să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
pe creștet de mult, din anul întîi de studenție; în cîteva seri, a trebuit să exerseze și el, "altfel, dormi pe fotoliu!", îl amenința Doamna Ana. Cînd a ajuns la casă, Mihai a cerut rest mai mulți de un leu. Vînzătoarea abia l-a servit; începuse cearta la rînd, că nu se dădea decît o sticlă de lapte de om, "să ajungă la toți", strigau cei de la coadă. Mihai a ieșit cu greu prin înghesuiala de la intrare și s-a abătut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
anchetatori, ceea ce te va Împiedica să faci operațiuni inutile și fără legătură cazul nostru. 1. Susan Nancy Lefferts, femeie, albă, născută pe 29 ianuarie 1922, fără cazier. Născută la San Bernardino, a sosit recent În Los Angeles. A lucrat ca vînzătoare la Bullock’s Wilshire (sergentul Exley a primit sarcina să verifice). 2. Delbert Melvin Cathcart, zis și „Duke“, bărbat, alb, născut pe 14 noiembrie 1914. Două condamnări pentru corupere de minore. A făcut trei ani la San Quentin. Trei arestări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
am totuși scuza aceasta: aici, și nu în București, este locul continuității, al micilor sfințenii și rituri. Constat acum, la a treia revenire, că Păltinișul a devenit o proiecție plină a spiritului lui Noica. Până și oamenii de aici - îngrijitoarele, vânzătoarea de la alimentară, băieții de la teleschi, recepționerul, meteorologul, milițianul, fetele de la cantină - și-au primit prin el un legato, ființa lor pare să atârne de salutul lui, de căciula pe care și-o scoate cu un gest prelung și încetinit, însoțit
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
sau care voiau doar să facă pe grozavii, iar cei care nu se fereau la timp și pe care-i lovea cu aripa Îl Împroșcau cu Îngrozitoare Înjurături de mamă care pătrundeau prin ferestrele Mercedesului, amestecîndu-se cu fumul de la tarabele vînzătoarelor de gogoși și băuturi răcoritoare. O Înghesuială nemaipomenit de pestriță de oameni de toate vîrstele și toate condițiile sociale, o Îmbulzeală disperată, ca atunci cînd se scufundă corabia, un șuvoi care se Îndrepta spre Arenă și Julius privea Înspăimîntat, scoțîndu-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]