1,535 matches
-
Nu era cine știe ce. O cambuză modestă, prost mobilată, despărțită în două de un perete de placaj dar care, pentru Luana, marcată de fericita reușită, reprezenta locul ideal al muncii ei. Șeful de compartiment, un bărbat în vârstă dar plin de vervă tinerească, o ajută să intre în pâine cu naturalețe și cu cele mai bune sentimente. Luana își aranjă biroul după bunul plac și domnul Zereghia îi oferi, zilnic, o companie din cea mai plăcută. Ea fierbea cafeaua și-o savurau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
nu-i lăsase nici o portiță de scăpare. Îl suna sâmbăta și-l întreba dacă are un program prestabilit pentru a doua zi. Răspunsul lui venea pe nerăsuflate. Era liber, ca pasărea cerului și întru totul la dispoziția ei. Plină de vervă, așteptând cu nerăbdare să-și descarce sacul de noutăți, ea venea de dimineață în mica garsonieră pe care el o păstrase intactă, își savurau cafeaua împreună și cu ceașca în mână, agitată, nereușind să-și găsească locul, Luana își făcea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
pe trăgaci, descoperă partea întunecată a realității jalnice, sau și mai de temut - trăsăturile fizice și de caracter ale unor personalități publice responsabile de administrarea proastă a vieții economice și sociale. Toate aceste ținte din „poligonul” în care își exersează verva imbatabilă, el le înveșmântează cu substanțiale doze de sarcasm, ironie, umor, condimente stilistice ce stârnesc adesea, dacă nu întristare, atunci zâmbete și hohote de râs. Arsenalul subiectelor prin care se „intoxică” textul dedicat preopinenților este vast: Zicala populară, aluzia la
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93056]
-
sunt „pe bune”prevăzute în nomenclatorul cu pricina. Dar cel mai mult m-a uimit clarviziunea guvernanților noștri care au legalizat vrăjitoria și alte practici de acestea care se credea că aparțin doar Evului Mediu cel întunecat. Autorul își consumă verva satirică într-un „război” cotidian cu guvernanții, calul de bătaie al tuturor relelor și nu numai. Se râde și de proști, și de agramați, și de jnapani, care-i umple insectarul cu personaje tipice și atipice zilelor noastre. Nimic nu
Constantin Huşanu by Reflecţii la reflecţii. Pe portativul anilor () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91645_a_93056]
-
și păcatele. Îl vedem, student, furând cărți de la o bibliotecă publică pentru a le vinde. Sau, deghizat în preot, solicitând donații pentru scopuri de binefacere fictive. Sau în alte ipostaze deopotrivă de neonorante. Nu-i pasă. Povestește totul cu aceeași vervă și cu același lux de amănunte, încântat de toate performanțele sale, fie ele în bine sau în ceea ce morala curentă cataloghează ca rău. După aceste câteva informații despre temperamentul și mai ales despre conștiința de sine a celui care se
Filmele din carte by Felicia Antip () [Corola-journal/Journalistic/5951_a_7276]
-
Tovarăși, după cum e știință, / noi om avea ceva ședință”). Strident false în infrastructura lor ideologică și etică, Prima baracă, Naționala nr. 7 și alte „reportaje lirice”, precum și reveriile utopiste din Spre țara visată conțin și pasaje de oarecare lirism și vervă și vădesc o anume ușurință a versificației - drept care autorul le menține în culegerile sale până la cea din 1980. Semnele de înnoire apar timid și pot fi identificate începând cu Ceva mai greu (1958). Remarcabilă este evocarea copilăriei, vârstă a inocenței
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286739_a_288068]
-
oamenii destoinici și tari”. „Coloritul literar” al lucrării Tâlcuirile bufniței albe, ce ar fi fost cerut de C. Rădulescu-Motru, este destul de stângaci, pueril chiar pe alocuri, încât cititorul nu e convins în privința modalităților de atingere a obiectivelor, dar o anume vervă pamfletară nu-i lipsește autorului când descrie „decăderea” contemporană din toate domeniile, inclusiv din literatură. În focul demonstrației sunt acuzați de-a valma și suprarealiștii de la „unu”, și Tudor Arghezi, și F. Aderca, și Mircea Eliade ș.a. Cu aceste idei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288374_a_289703]
-
de un pitoresc plauzibil, uneori poate șarjat prin supralicitare: personajele se numesc Duduveică, Falaștoacă, Bambulete, Gâjâitu, Tăchiță Cărăbiță, Iliuță Pufulete (numele-poreclă real al bunicului prozatorului), Năvârlie, Nenciu Penciu ș.a.m.d., rareori purtând nume „neutre” stilistic. Dintre scenele reconstituite cu vervă nu lipsesc nunta de mahala („cu dar”, bineînțeles), încăierarea conjugală ori între vecini, expediția micilor „șmecheri” pe bulevard, unde, păcălind diverși „fraieri”, văd un film, beau și mănâncă fără să plătească, apoi descinderea hingherilor în mahala și eșecul tentativei lor
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286684_a_288013]
-
compendiu al volumelor Graiul nostru. În 1925 cu ocazia Congresului filologilor români și apoi în 1931-1932 acceptă geografia lingvistică. În cunoașterea limbii contemporane, paralel cu dialectele și graiurile cercetează argoul, care diferă de limba literară ca lexic meritând atenții datorită vervei de inventivitate, de creație și adaptare, de înțelesul la grupuri sociale, profesiuni. În cursul său Evoluția estetică a limbii române, afirmă că dialectele sunt rezervoarele limbii literare: „O limbă literară care s-a impus trebuie menținută și cultivată ca limbă
Metodica folclorică şi concepția folcloristică la Ovid Densusianu by LIVIU MIRON () [Corola-publishinghouse/Science/1692_a_2975]
-
Se percep rezonanțe și o imagistică amintind de Leonid Dimov, dar răzleț, fără coerența de ansamblu și fără geniul poetic al acestuia; e invocată „lapona Enigel”, dar tonul și maniera poemelor amintesc mai degrabă de Al. A. Philippide, uneori de verva ludică a lui Gellu Naum din Cartea cu Apolodor (volumul cuprinde de altfel și o Odă pinguinilor papuani). O voie bună irepresibilă perturbă tratarea adecvată a subiectelor voite grave. Volumul este în mare parte un „conglomerat livresc” (Leon Baconsky), nu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286436_a_287765]
-
se referă la valoarea simbolică a gesturilor (a-i spune unui prieten „urâtule!” înseamnă a-l lăuda). Lipsa de flexiune a limbajului gestual se compensează prin topică, prin locul interesant, ocupat de semn în comunicarea gestuală. Costumația dansatoarelor stârnește mereu vervă. În 1988, patinatoarea germană Katarina Witt a apărut la Campionatul European într-un costum de showgirl realizat din câteva pene. Gestul ei a determinat ISU să impună ca “femeile să poate fuste și pantaloni scurți care să acopere fundul și
DIALOG ÎNTRE SPORT ŞI SOCIETATE by Mihai Radu IACOB, Ioan IACOB () [Corola-publishinghouse/Science/100989_a_102281]
-
și biciuiește năravurile rele ale societății”, publicația se deschide cu o poezie-program intitulată Ghimpele, în care se afirmă intenția ca râzând să fie biciuită prostia, demascată fățărnicia, cei obraznici să fie pedepsiți, iar cei indiferenți, împinși la acțiune. Scris cu vervă și haz, dar și cu o ironie adeseori mușcătoare, G. își îndreaptă atenția asupra vieții politice, cu precădere asupra situației, evenimentelor și personalităților locale. Există câteva rubrici mai mult sau mai puțin permanente: cea intitulată „La tarabă”, scrisă în versuri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287265_a_288594]
-
din Rapsodii de toamnă, o adevărată tragicomedie a ființelor plăpânde și neajutorate, surprinse de venirea iminentă a iernii. În cadrul viziunii fabulistice se reconstituie un mic univers uman, față de care poetul încearcă sentimentul compasiunii. Dacă întregul discurs poetic e scris cu vervă, cu o anume tentă ironică și un anume ton glumeț, finalul aduce expresia mai limpede a lirismului lui T., care dobândește valori sporite, prin contrast cu restul poeziei: „Gâze, flori întârziate!/ Muza mea satirică/ V-a-nchinat de drag la toate/ Câte
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290228_a_291557]
-
clasic și manierism simbolist. T. a scris și proză, oscilând între schițe de tip I. L. Caragiale (O aventură) și evocarea naturistă sadoveniană (Țara de dincolo de negură). În volumul Scrisori fără adresă (1930), subintitulat „proză umoristică și pesimistă”, dominante rămân tot verva comică și spiritul parodic. Remarcabilă este Domnia lui Ciubăr-Vodă, inteligentă pastișă a stilului cronicarilor, împănat cu neologisme - acestea joacă un rol-cheie în mai toată opera lui T. -, autorul procedând la desolemnizarea lucrurilor sfinte, la „modernizarea” lor, de unde și efectul comic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290228_a_291557]
-
fost folosite în istoriografia autohtonă din perspectivă imagologică, de cercetare a mentalităților. Amintim aici, printre alții, pe Adrian Majuru, care în studiul "Bucharest: Between European Modernity and the Ottoman East" valorifica contrastul dintre civilizația orientală și cea occidentală descris cu vervă de intendentul misiunii franceze Lamy cu privire la capitala Principatelor Unite 20. De asemenea, în volumul nostru, Imagini ale identității naționale. România la Expozițiile universale de la Paris (1867-1937), am încercat să aducem în discuție stereotipurile orientalismului societății românești, cu tot primitivismul și
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]
-
crede că autorul acestei vorbe de duh a scris o operă de imaginație; dimpotrivă, scrisoarea sa trece sub tăcere multe alte mizerii... Dar înțeleptele sfaturi pe care le dă nu au fost aplicate; nu s-a ținut cont nici măcar de verva spirituală ce i-a inspirat această scrisoare. Am auzit grupuri din lumea bună ce protestau vehement împotriva ideii de a întrebuința armata pentru lucrări atât de utile și elegante patriciene protestând împotriva îndeletnicirii jenante pe care ar avea-o ofițerii
by G. LE CLER [Corola-publishinghouse/Science/1011_a_2519]
-
născut la Ipotești, lângă Botoșani, în 1849, a fost actor ambulant, apoi student la Berlin, a scris versuri la șaisprezece ani, a fost profesor, poet, șef de școală și a murit nebun în 1889. Acest moldovean 11 a avut pasiune, vervă, ardoare. Spre deosebire de Alecsandri, a disprețuit curentul popular și a găsit inspirație în filosofie, erudiție și pesimism. Ne duce cu gândul deopotrivă la Vigny, Leconte de Lisle și Baudelaire. Cele două influențe opuse ale lui Alecsandri și Eminescu naționalismul și umanitarismul
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]
-
Paraziții fără a vorbi aici despre frumoasa trilogie: Apus de soare, Luceafărul, Viforul. Traian Demetrescu analizează cu perspicacitate stările de suflet ale personajelor sale din Iubita. A. Doinaru și Iuliu Dragomirescu ne conduc la I. Dragoslav, bun povestitor popular cu vervă și culoare (La han La trei ulcele, Fata popei, Povestiri), ca și N. Dunăreanu, călător atent care știe să-i zugrăvească pe țărani și pescari, și V. Eftimiu, fantezist autor de feerii populare care a scris pentru teatru, cu mare
by LÉO CLARETIE [Corola-publishinghouse/Science/977_a_2485]
-
Romanul popular” Cuza-Vodă (1912, semnat C. Fulger) ori, mai târziu, Eroii lui Mihai Viteazul (1932) constituie perigeul involuției literare a autorului. Într-un surogat de literatură el abuzează, din necesități comerciale, de elementul senzațional ieftin. Apreciind, inițial, calitatea, noutatea umorului, verva și ușurința de a povesti și imagina, folosirea cu oarecare succes a „logicii absurdului”, înțelegerea și duioșia cu care P. se apropie de cei umili și nefericiți, capacitatea de a pătrunde și reconstitui psihologia copiilor sau dramatismul conflictelor pasionale, unii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288894_a_290223]
-
Actuarii, care le redactau, erau veritabili jurnaliști. China cunoaște, la Curtea din Pekin, (nc( de la sfîrșitul secolului al IX-lea, un jurnal, Kin Pau, lunar, apoi săptămînal începînd cu 1361 și cotidian din 1830. 3 Beaumarchais a stigmatizat cu multă vervă în Nunta lui Figaro acest regim al controlului excesiv: "Cu condiția ca eu să nu scriu nici despre autorități, nici despre culte, nici despre politică, nici despre oamenii locului, nici despre corpul de credit, nici despre Operă, nici despre alte
by Pierre Albert [Corola-publishinghouse/Science/969_a_2477]
-
aluzii și trimiteri explicite la peisajul literar interbelic. În opinia lui Vladimir Streinu, Tremuriciul-individ reprezintă o "existențăsumă", având în spatele său o întreagă clasă, de unde valoarea lui, să-i zicem exponențială. Ce sunt Tremuricii? La această întrebare criticul răspunde cu o vervă sarcastică neslăbită: "Tremuricii sunt acei mistici care, subnutrindu-se ca să agonisească fericirea slăbirii-limită a organelor, fericirea debilității morale fiindu-le, bineînțeles, permisă, și care, atingând prin inaniție idealul de sensibilitate al gelatinei și lichidelor, ajungeau să nu-și mai stăpânească vinele
Un senior al spiritului VLADIMIR STREINU Eseu critic by TEODOR PRACSIU, DANIELA OATU () [Corola-publishinghouse/Science/91676_a_92912]
-
C. Negruzzi, își sprijină afirmațiile "pe cunoașterea solidă a epocii românești și europene" ; Zoe Dumitrescu-Bușulenga demonstrează în monografia dedicată lui Ion Creangă "întinse cunoștințe de specialitate, o metodă totdeauna profitabilă, aptitudinea critică a formulărilor clare, spirit analitic acut și plăcută vervă intelectuală, care ispitește dialogul și chiar contradicția" ; Dan Hăulică (autorul volumului Critică și culturăă "are, stilistic vorbind, un fel prietenos de ași lua cititorii de mână și a-i conduce printre idei despre artă, printre opere și autori." X Lunga
Un senior al spiritului VLADIMIR STREINU Eseu critic by TEODOR PRACSIU, DANIELA OATU () [Corola-publishinghouse/Science/91676_a_92912]
-
piesa în versuri Jurământul), D. Nanu, George Murnu (cu traduceri din Iliada), Victor Eftimiu, Ion Minulescu, Alice Călugăru, A. Toma ș.a. Între timp în redacție intră Mihai Codreanu și G. Topîrceanu, ambii talentați, stăpânind bine arta versului, ultimul cu o vervă și o fantezie ce i-au permis să egaleze, dacă nu chiar să întreacă modelul, „caleidoscopul” dioscurilor. Remarcabile sunt câteva debuturi - Leon Feraru (1906), Mateiu I. Caragiale, Otilia Cazimir și Emanoil Ciomac (1912), Teodor Scorțescu (1914), ca și ralierea tânărului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290534_a_291863]
-
jocul de cuvinte, supralicitarea clișeelor mentalității și exprimării comune, a ticurilor de limbaj, a unor „automatisme conceptuale” (Titus Vâjeu), uneori aducerea la absurd, prin îngroșare iscusit gradată, a unor situații în sine banale -, toate mânuite fără vulgaritate, ci doar cu vervă. Uneori devine prea vizibilă tehnica, „meseria”, textul proliferând mecanic, mereu condus ingenios, dar niciodată prea original: sunt consecințele firești ale unei anumite profesionalizări a umorului. J. a publicat nu numai schițe (dialogate) și povestiri, ci și texte de foarte mici
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287689_a_289018]
-
-le, parodic, și un poem propriu în „limba șpargă”. Marin Preda publică un fragment epic, Nepotul, Toma George Maiorescu o nuvelă, Dimineața începe noaptea la 12. Sub pseudonimul S. Fantezian și sub titlul Tenebras la Universitatea din Paropamisus, își exersează verva satirică Sergiu Fărcășan. Mai compun nuvele Mihai Dumitriu, Ștefan Florescu, iar reportaje întocmesc numeroși colaboratori. Paginile intitulate Amintiri din viața universitară (14/1948) alătură numele lui N. D. Cocea, Petre Constantinescu-Iași, Al. Voitinovici, dar și pe cel al lui Mihail
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289989_a_291318]