1,661 matches
-
n-ar fi nimic, dacă colivia este închisă și stolul ținut în frâu. Președintele nostru, rău sfătuit de consilierii săi (poate nici nu-i întreabă!), ca și cum s-ar reprezenta numai pe sine, lansează, în cadență, câte-un porumbel care flutură voios pe cerul Europei, fără teamă de gripă aviară. Câteodată, această păsărică a păcii, porumbelul, se transformă în hultan agresiv, care stârnește panică și reacții adverse. Cu siguranță, Președintele nu-i luat în serios de cabinetele diplomatice, nici de omologii săi
Nedumeriri postdecembriste by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91868_a_93089]
-
de o vreme la post-restant unde își primea, din prudență, corespondența. Le vârî cu grijă în buzunarul interior al vestonului ca să le citească acasă. Vremea era închisă. O primă picătură îi ateriză pe nas, urmată de altele, care își concentrară voioase tirul pe acest relief ce depășea suprafața obrazului, mai mult sau mai puțin protejată de cozorocul chipiului. Inutil să-și facă iluzii, ploua în aversă. Ajunse muiat tot, deși între timp ploaia se potolise și o spărtură ce se întindea
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
certe. Și-a băut romul și a plecat. Paltonul lui nici n-a avut timp să se usuce. "Sunt nițel trist că l-am lăsat singur în zi de sărbătoare, dar e un strică-chef..." suspină șeful de gară. Caterina deschise voioasă ceremonia. Nu era momentul să fie abătuți. "O să începem cu un pahar de șampanie, spuse ea. Filip a făcut totul di granda, Nicolae. În sănătatea ta!" O să mă răsfăț. N-am băut în viața mea șampanie! "Tocmai de-aia, trebuia
by Georgeta Horodincă [Corola-publishinghouse/Memoirs/1098_a_2606]
-
ascunse la Poliție și apoi depuse la Muzeul de Artă Națională, de unde, la timp de pace, s-au ridicat de către parohiile respective. Răpirea moaștelor Sfântului Dumitru (fragmente) [...] Ajungând la locuința mareșalului [Mackensen, n.n.], m-am liniștit de îndată prin chipul voios cu care am fost întâmpinat de acesta, punându-mă în cunoștință despre ridicarea, în timpul nopții, a moaștelor Sf. Dumitru de la Mitropolie [...]. La părăsirea Bucureștilor, mi-a fost predat, de autoritatea germană, întreg dosarul acestei răpiri, ce pe foștii ocupanți nu
Românii şi politica externă rusească : un secol din istoria Tezaurului românesc "păstrat" la Moscova : (studiu şi documente) by Viorica MOISUC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100997_a_102289]
-
Unde vede vreodată/ Pom frumos și înflorit/ El la ea gândește-ndată/ Și la trupu-i potrivit// Când privea acea roșață/ Trandafirii ce o au/ I se pare că văpseala/ De pe buzele-i o iau.// De-auzia un stol de pasări/ Ciripind voios pin crâng/ I se pare că pe dânsul/ Tânguind duios îl plâng 172. Pătrunzând miezul problemei, în Trăire și poezie Wihelm Dilthey spune că la temelia creației poetice stă [...] trăirea personală [...]. Punctul de pornire al creației poetice este întotdeauna experiența
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1568_a_2866]
-
natural și voia, în prietenia ei, să ne vină în ajutor: ne-a pro pus de mai multe ori carne, pește, untură, dar am refuzat, primind numai zilnic puțin lapte pentru mama. Venea să ne vadă, [era bucu roasă și voioasă. Îmi aduc aminte că într-o zi, vorbind de o în tâm plare comică, râse cu hohot. De la plecarea alor noștri nu mai râsese nimeni în casă, ca într-o casă mortuară. Această izbuc nire de veselie ne lovi dureros
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
preocupat, și cu drept cuvânt. După o oră și jumătate de audiență, se întoarse radios la vila lui Costinescu, obținuse ce dorea de la rege și i se ridicase piatra de pe inimă. De mult nu-l văzusem așa de vesel și voios. Rămase acolo, luă ceaiul și plin de mulțumire plecă la gară cu d-rul Costinescu, insistând ca Dinu, cam guturăios, să nu-l însoțească. Sosind la gară, Duca sare din automobil și alergă spre tren. Pe peron erau mulți amici politici
Din viaţa familiei Ion C. Brătianu: 1914–1919: cu o anexă de însemnări: 1870–1941 by Sabina Cantacuzino () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1379_a_2882]
-
aceeași noțiune, a sărbătorilor de iarnă!... Fiecare drum în memorie, către acele vremi și locuri, face să reverbereze în mine versurile lui Labiș, atît de cuprinzătoare: "Azi e la fel, și vinul așteaptă-n adormire;/ M-aștepți cu vinul roșu, voioasă să mi-l dai,/ Dar sînt acum departe, privind în amintire/ O mamă grijulie și-un băiețel bălai". În seara aceea, a anului 70, eram fericit. O piesă de-a mea plăcuse mai multor teatre și fusese inclusă în planul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1531_a_2829]
-
foarte tensionată. O privesc cu gura căscată. Nu știu de ce, eram convinsă că o să mă întrebe de Eduard și despre ce mai simt pentru el acum. Dar așa e, trebuie să le povestesc despre minunata petrecere de ziua mea! îndrug voios tot ceea ce-mi închipui că și-ar dori să audă de la mine. Povestesc zâmbind, în timp ce mintea mea zbârnâie în continuare și gândurile mi se ciocnesc dureros în creștet. Când, în sfârșit, consider că le-am potolit curiozitatea, cer voie
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
arunci în jos și ea se ridică și se lasă înapoi ritmic, ca într-o miș care de dans. Așa atingeam și eu solul în saltul meu de la balcon, sărind iar în sus, vreun metru, și apoi revenind pe pământ, voioasă. în acel vis de care îmi amintisem brusc și pe care până acum îl ștersesem de tot din memorie, alergam nebunește sus pe scări până acasă, ca să mai sar de la balcon, iar și iar, să țopăi fericită pe trotuar, mirându
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
voie pe la raioane, zâmbindu-le vag și îndepărtat vânzătoarelor care se grăbeau să o salute și trecând mai departe, și mai departe... La raionul de pantofi se trezi însă că este interpelată grosolan de vânzătoare. — Clara! Clara Martin! strigă vânzătoarea, voioasă și familiară. Nu mă recunoști? Sunt Leni! Am fost colege de liceu! Doamna Ionescu se opri locului, stânjenită de vociferarea stri dentă care-i scrijelise auzul. Apoi își recompuse mina; îi zâmbi larg vânzătoarei joviale și o sărută pe obraji
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
aproape mereu. La capătul celor cinci rânduri de scări, trase de ușa de intrare În clădire și dădu peste Puccetti, un recrut care intrase În forțele de poliție de mai puțin de cinci luni. — Buon giorno, signor commissario, zise Puccetti voios și salută, făcând prea multă gălăgie și mișcându-se mai mult decât i se părea lui Brunetti potrivit la acea oră. Brunetti răspunse cu o fluturare din mână și se-ndreptă În jos pe Îngusta calle pe care locuia. La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2078_a_3403]
-
auzit... Când îl întrebai cum se purtase el în răzmiriță, el îmi arătă surâzând cu viclenie o lance atârnată în cui. - Apoi am făcut și eu cât am putut, bătrânul de mine! Nu mai e măduvă-n oase! zise el voios. I! de-aș fi fost și eu acu ca tine... numa-s bătrân, n-am ce-i face. Și mă măsura cu privirea lui fericită din creștet pîn-în tălpi, parcă nu s-ar fi putut încrede de-s eu, or
Opere 07 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295585_a_296914]
-
săptămâni, cân' iese puii lor din ouă, ca să-i omoare și p-ăia. Unu' nu mai rămâne și efectu' durează cel puțin un an. Nu mai are curaj nici măcar să s-apropie. Dacă vrei, ți-aduc." "Adu-mi, bre!", acceptă voios vecinul. Până la urmă nu mai rezistă și-i explică tărășenia la care meditase adineauri: "Tălică te-ai gândit vreodată că asta-i o mină de aur?" "Cum o mină dă aur? Adică de ce?" "Dacă-ți spun, îți dai cuvântu' că
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
în oglindă cu drama din spitale: în România oamenii mor cu zile așteptând ambulanța, dar avem scut antirachetă. Unghiul de abordare la ambele televiziuni de știri a încorporat următorul mesaj: de scut ne arde nouă acum? Antena 3 a avansat voioasă pe tărâmul manipulării, iar la Sinteza zilei de joi seară sugera că România ar putea suporta o parte semnificativă din cele 4 miliarde de euro, costul estimat al scutului antirachetă. Nu există nicio bază solidă pentru a discuta în acest
BULVERSAREA VALORILOR by Dan Tãpãlagã () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1337_a_2737]
-
gară pentru a merge la Iași, sau pur și simplu mergeam la Negrești pentru altceva, fiindcă nu asta are importanță. Trecusem de pădurea statului, coborând în satul Buda apoi urcând dealul molcom la Negrea, spre pădurea cu același nume, coboram voios printr-o rariște spre Valea Mare. Era în acea zi un soare prietenos, ca de primăvară, care bătea puternic. Mai erau pâlcuri de zăpadă pe ici, pe colo, care se topeau despletind pârâiașe zglobii pe versanții dealurilor. Susurând printre crengile
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
spune, de 19,2 miliarde de euro, eșalonată până în 2013, cu care să ne facem treburile, pentru a ne pune țara gospodărește la punct și pentru a elimina dezechilibrele structurale față de Europa, pe care le avem de atâta vreme. Eram voioși atunci fiindcă un asemenea dar, curat pe de-a moaca, nu se prea primește, și, cu bănuții aceia, multe lucruri s-ar fi pus la punct în domeniile autostrăzilor, modernizării unor artere de circulație din orașe, extinderii canalizării urbane și
Parasca by Mititelu Ioan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91853_a_92383]
-
Toată vara doarme-n soare Și se plimbă prin pădure, După fragi și după mure. Moșului îi este bine Și la stupul de albine... De repede nu sare-n apă Vin pe el și îl înțeapă. Însă Moșu-i tot voios, Toată ziua-i bucuros Iar când iarna a venit În bârlog el a fugit. Va ieși de-acolo iară Tocmai pe la primăvară.
Mo? Martin by Alin Gabriel Caras () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83636_a_84961]
-
Dar nu ieșise în evidență în timpul acestui an de pauză. Se simțise bine. Și, pășind afară din taxi pe asfaltul cald de pe Via Laietana, sentimentul acela o invadă din nou și Darcey intră în clădirea proiectată de Gaudí în pas voios. Întâlnirea ei cu Joaquin Santiago merse ca pe roate. Ridică în slăvi avantajele relației de afaceri între compania lui și Global Finance (lucru la care se pricepea cel mai bine), indicând cât de mulți bani făcuse, dar și câți economisise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
amintesc și azi: Cu suflet oțelit și cuget treaz, Cinstesc învăpăiata ei culoare, E înroșită-n sângele viteaz, Vărsat în lupte de clasa muncitoare. Noi, pionierii, mergeam prin sat, cu cravata roșie la gât și ne salutam cu cuvintele Salut voios de pionier ! Eram mândri că suntem pionieri. Mai târziu am realizat că și acesta era un mod prin care regimul comunist, recent instaurat, folosea candoarea copiilor. Oamenii, pe stradă sau la porțile curților, se uitau curioși la noi și își
Din viaţa, activitatea şi gândurile unui profesor by Mihai TOMA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101007_a_102299]
-
de carieră, care, pentru unii, este deja consumat de câțiva ani, sfârșitul tinereții... în aparență; momentul însă este depășit repede, urmând fotografiile din tinerețe. O fotografie în ultima zi de școală a anului I, care reprezintă un grup de tineri voioși, adunați în jurul unei bănci. „Iată, aici eram la o defilare de 1 Mai, în 1960”, spune Mihai Toma sau Mișu, cum îi spun colegii, arătând spre un grup de băieți care, având în spate o pancardă cu lozinca „Trăiască Comitetul
Din viaţa, activitatea şi gândurile unui profesor by Mihai TOMA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101007_a_102299]
-
de trei ani, iar de peste șase luni trupele lui Hideyoshi Îl țineau Într-o blocadă completă. Ce mâncau ocupanții săi? Cum reușeau să supraviețuiească? Trupele lui Hideyoshi erau uimite de fiecare dată când vedeau cât de activi și cât de voioși erau cei din castel. Era vreun miracol? Uneori, li se părea că supraviețuirea inamicului era aproape supranaturală. Trupele atacatoare pierdeau războiul de rezistență. Se părea că, oricât ar fi lovit, izbit, bruscat sau sufocat inamicul, acesta continua să miște. Garnizoana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ceainăria e locul ideal pentru a sta de vorbă. Se așezară În lumina subțire care intra prin ușile glisante de hârtie translucidă ale micii ceainării. Apa din ibric clocotea de câtva timp, iar acum bolborosea cu un sunet și mai voios decât Înainte. Mitsuharu Își arătase, de multe ori, spiritul marțial pe câmpul de luptă, dar aici, În fața vetrei, părea a fi o persoană cu totul diferită. — Ei, să nu ne deranjăm cu ceaiul. Ce vă frământă? Astfel Încurajați, cei trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
cel mai bine era să nu i se Împotrivească lui Mitsuhide, ci, mai degrabă să vină cu el În ziua aceea, pentru a se asigura că nu făcea vreo greșeală. Când Își aduse calul lângă cel al vărului său, zâmbi voios: — Ești prea iute pentru mine, stăpâne. Azi dimineață am fost luat prin surprindere și destul de speriat. Nu credeam c-aveai să pleci la o oră atât de timpurie. — Nici eu nu crezusem că plănuiai să mă Însoțești. N-ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
le Împărțea cel mai bun sake din magazie războinicilor din turnuri. Odată cu sake-ul, sosea și următorul mesaj: — Luați-vă rămas bun după pofta inimii. Recitarea de poezii n-ar fi deloc nepotrivită. Din foișoare se auzeau cântece, iar glasurile voioase umpleau sala. Chiar și În fața lui Katsuie, se bătea În tamburine, iar evantaiele argintii ale dansatoarelor trasau, prin aer, linii elegante. — Demult, Seniorul Nobunaga se ridica și dansa la cea mai mică provocare și Încerca să mă silească și pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]